ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    • ฟอนต์ THSarabunNew
    • ฟอนต์ Sarabun
    • ฟอนต์ Mali
    • ฟอนต์ Trirong
    • ฟอนต์ Maitree
    • ฟอนต์ Taviraj
    • ฟอนต์ Kodchasan
    • ฟอนต์ ChakraPetch
(Fic BTS) Dear [ Evil ] friend KookMin FT. VGA 18+

ลำดับตอนที่ #15 : บทที่ 15 : เพียงระยะที่ฉันได้มองเธอ

  • อัปเดตล่าสุด 6 ก.ย. 60




บทที่ 15

: เพียงระยะที่ฉันได้มองเธอ

 

 

 

 

โรงแรมXX

ญี่ปุ่น..

 

 

ผมลืมตาตื่นขึ้นมาภายในห้องพักของผมเอง  ในขณะที่สายตาของผมจับจ้องมองไปยังคนร่างเล็กที่นอนหลับอยู่ข้างๆผมในตอนนี้

แต่ทำไมผมถึงรู้สึกผิดกับเค้า  ทั้งๆที่ผมมีจีมินอยู่ข้างกายผมแล้วแท้ๆ  แต่หัวใจของผมมันกลับเรียกร้องหาแต่ใครอีกคน

 

( กูชอบดวงตาคู่นี้ของมึงมากจริงๆแทฮยอง )

 

ถ้าวันนั้น  ผมยอมที่จะรั้งยุนกิเอาไว้  ผมก็คงจะไม่ต้องเสียเค้าไป..

 

( จะไม่รั้งกันเอาไว้เลยใช่ไหม..จะให้กูไปจริงๆใช่หรือเปล่า )

( กูขอโทษ..)

 

ผมจำสายตาในวันนั้นได้ดี..วันที่ผมทำให้ยุนกิมีน้ำตา  ก่อนที่เค้าจะหันหลังเดินจากผมไปกับคนอื่น..

 

[กูขอโทษนะยุนกิ]

 

.

.

 

ผมนอนมองจีมินอยู่แบบนั้นซักพัก  จีมินก็ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมามองผม  รอยยิ้มที่ตอนรับเช้าวันใหม่ ปรากฏขึ้นต่อหน้าผมทุกครั้ง

แต่ผมกลับยิ้มตอบกลับไปได้ไม่เต็มที  เพราะแววตาของยุนกิเมื่อ 5 ปีก่อน มันยังคงคอยหลอกหลอนผมอยู่เลย

 

[ เรากลับมาครบกันใหม่ได้ไหมแทฮยอง ]

 

 

เป็นอะไร..ทำไมเอาแต่มองหน้ากูแบบนั้นล่ะ 

ปะ..เปล่า  ไหนๆมึงก็ตื่นแล้ว เราไปอาบน้ำ  แต่งตัวกันเถอะนะ จะได้ลงไปกินข้าวเช้ากัน

 

ผมบอก  พลางรีบดันตัวเองลุกขึ้นจากเตียง..

 

วันนี้กูคงไปเที่ยวกับมึงตามแพลนไม่ได้หรอกนะแทฮยอง  พอดีบริษัทสาขาที่เกียวโตมีปัญญา  กูจะต้องรีบไปจัดการ

 

ผมนิ่ง  ก่อนที่จะหันไปแสร้งยิ้มให้กับจีมิน 

 

ไม่เป็นไรหรอก..มึงไปเถอะ เรื่องงานสำคัญกว่านะ

ขอโทษนะ 

 

.

.

หลังจากกินข้าวเสร็จ  จีมินก็รีบเดินทางไปที่เกียวโตทันที   เหลือเพียงแต่ผมที่นั่งเหงาอยู่ในห้องพักเพียงลำพังคนเดียว   ช่องรายการทีวีถูกเลื่อนไปเรื่อยๆ  ก่อนที่ผมจะเหลือบสายตาไปมองกล้องที่วางอยู่บนโต๊ะ 

 

[ กูอยากมีโอกาสไปถ่ายรูปกับมึงที่ญี่ปุ่นจังแทฮยอง ]

[ รอช่วงฤดูใบไม้ผลิไหมก็แล้วกันนะ กูจะรีบเก็บเงินแล้วพามึงไปนะยุนกิ ]

[ สัญญานะ ]

 

ผมรีบดันตัวเองลุกขึ้นจากเตียง  ก่อนที่จะรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วคว้ากล้องตัวโปรดของผมออกมาจากห้อง

 

.

.

 

ตึก

ตึก

 

!!

 

ผมรีบวิ่งมาหยุดอยู่ที่ใต้ต้นซากุระที่อยู่ในสวนสาธารณะใกล้ๆ กับโรงแรม  ก่อนที่ผมจะกวาดสายตาหาใครบางคนที่ผมคิดว่าเค้าจะมา

แต่มันก็เป็นได้แค่เพียงความทรงจำของผมกับเค้าเท่านั้น

 

ผมยกกล้องที่อยู่ในมือขึ้นมา   สายตาจ้องมองภาพที่อยู่เบื้องหน้าผ่านเลนกล้องในมือของผมเหมือนกับทุกครั้ง

 

แชะ...!!!

 

 

 

......................................................................

[ ยุนกิ ]

 

ขอบคุณนะครับคุณเรนะ บทข้อความที่คุณจะให้ทางเราตีลงนิตยสารมันดีมากจริงๆ

ไมหรอกคะ..ถ้ายังไงแล้ว ดิฉันขอตัวก่อนนะ พอดีต้องไปรับลูกนะคะ

ครับ ยินดีที่ได้ร่วมงานนะครับ

 

ผมยิ้ม ก่อนที่เธอจะพาตัวเองเดินออกไปจากร้าน  ผมล่ะสายตาของตัวเองออกจากแก้วกาแฟที่กุมอยู่ในมือ  ก่อนที่จะหันหน้ามองออกไปที่บรรยากาศนอกร้าน

 

 

ตึก

ตึก

!!

 

ผมก้าวเท้าเดินกลับมาที่ใต้ต้นซากุระต้นเดิมในสวนสาธารณะ  ก่อนที่จะหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมาถ่าย  แล้วโพสลงไปใน IG ของผมเอง


ไม่ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ตัวฉันก็ยังคงกลับมาที่เดิม

# I miss u

 

 

 

ผมยืนชื่นชมกับความสวยงามนั้นอยู่ซักพัก  น้ำตาของผมมันก็ไหลออกมา   ก่อนที่เสียงโทรศัพท์ของผมมันจะดังขึ้น

 

ฮัลโหล่..ได้ครับพี่ริน  แล้วเจอกันนะครับผมวางสายจากพี่  ก่อนที่จะปาดคราบน้ำตาของตัวเองออก แล้วล่ะสายตาออกจากสิ่งที่ผมมองอยู่

.

.

 

ยุนกิ

 

O_O

 

 

เสียงเรียกที่คุ้นเคยทำให้ผมหยุดชะงัก   ก่อนที่จะหันหลังกลับไปมองเค้าด้วยสีหน้าที่ตกใจ

ทุกอย่างมันเป็นเหมือนกับฝัน  .. แทฮยองยืนอยู่ตรงหน้าผม

 

แทฮยอง   ผมเรียกชื่อของเค้าออกมา   ก่อนที่แทฮยองจะค่อยๆก้าวเท้าเข้ามาหาผม...   แทฮยองมายืนอยู่ตรงหน้าผมแล้ว  ม่านตาของเราสองคนจ้องมองกัน  พร้อมกับสายลมที่พัดผ่านตัวของเราสองคนไป  เหมือนกับวันนั้น..

 

 

ผมยืนมองหน้าของแทฮยองอยู่แบบนี้  ก่อนที่จะรีบหันหลัง  เพื่อจะเดินหนีออกมาจากเค้า

ก่อนที่แทฮยองจะรีบเอื้อมมือมาดึงตัวผมเข้าไปกอดเอาไว้..

 

ทำไมมึงถึงใจร้ายกับกูแบบนี้ยุนกิ..ที่มึงเคยถามว่ากูไม่รู้สึกอะไรมั้งหรอ เวลาเห็นมึงอยู่กับคนอื่น  ..กูอยากบอกว่ากูรู้สึกซิ  กูรู้สึกหึง หวงมึง จนแทบจะเป็นบ้า  .. กูคิดถึงมึงนะยุนกิ

 

 

.

.

ในระหว่างที่แทฮยองกำลังยืนกอดยุนกิเอาไว้   จีมินก็ได้แต่แอบมองพวกเค้าอยู่ใกล้ๆ   ก่อนที่จะยกโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาแนบที่หู

 

จิน ช่วยในคนจองตั๋วเที่ยวบินกลับโซลให้กูด้วย

( ทำไม..เกิดอะไรขึ้น )

ได้เวลาที่กูจะต้องคืนหัวใจของแทฮยอง ให้กับคนที่มันรักแล้ว แค่นี้นะ แล้วเจอกัน

 

ร่างเล็กล่ะโทรศัพท์ออกจากหูของตัวเอง  ก่อนที่จะหันหลังก้าวเท้าเดินออกมาจากตรงนั้น  

ที่ผ่านมา  จีมินรู้มาตลอดว่าแทฮยองไม่ได้รู้สึกกับเค้าเหมือนเดิมอีกแล้ว  แล้วเค้าเองก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะรั้งแทฮยองเอาไว้ด้วย..

 

 

 

จีมิน : โชคดีนะ แทฮยอง

 

 

 

สนามบิน XX

 

 

ร่างเล็กล่ะสายตาออกจากข้อความในมือถือ  ก่อนที่จะดันตัวเองลุกขึ้นจากเก้าอี้  แล้วเดินลากกระเป๋าไปที่ช่องผู้โดยสารขาออก

ท่ามกลางอิสรภาพที่เค้ามอบให้กับคนแสนดีอย่างคิมแทฮยอง

 

 

โรงแรมxx

 

หลังจากที่ได้รับข้อความ แทฮยองก็พาตัวเองกลับมาที่โรงแรมอีกครั้ง

 

แก๊ก..!!

 

ประตูถูกเปิดเข้ามา   ก่อนที่ร่างคมจะกวาดสายตามองเห็นจีมินรอบๆห้อง  แต่ไร้วี่แววของร่างเล็ก

 

แทฮยอง  เสียงของยุนกิ  ทำให้แทฮยองเดินไปตรงนั้น   ก่อนที่จะเห็นข้อความในกระดาษ แล้วก็แหวนที่วางเอาไว้บนโต๊ะ

 

 

    ที่ผ่านมา กูขอบคุณมึงมากจริงๆนะแทฮยอง  มึงดีกับกูเสมอ

 แต่ตอนนี้นี้ถึงเวลาที่มึงจะต้องกลับไปหาคนที่มึงรักจริงๆแล้ว กูขอให้มึงโชคดีนะ

จาก ปาร์คจีมิน

 

.

.

สายตาของจีมินมองออกไปที่บรรยากาศนอกหน้าต่างเครื่อง  พร้อมกับรอยยิ้ม 

ก่อนที่จะล่ะสายตาของตัวเองกลับเข้ามา 




ตัดฉับ++++ 

 




ผลการค้นหารูปภาพสำหรับ
เส้นคั่น

อ่านจบแล้วอย่าลืม คอมเม้น โหวต แชร์ ให้ไรต์ด้วยนะคะ ^^.

ปล. ขอโทษที่ได้อัพนานเลย พอดีติดงานคะ



 

เครดิต:Nleeนูน่าไรต์


 
 

ติดตามเรื่องนี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน

ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

ความคิดเห็น

กำลังโหลด...

ความคิดเห็น

กำลังโหลด...
×
แทรกรูปจากแกลเลอรี่ - Dek-D.com
L o a d i n g . . .
x
เรียงตาม:
ใหม่ล่าสุด
ใหม่ล่าสุด
เก่าที่สุด
ที่กำหนดไว้
*การลบรูปจาก Gallery จะส่งผลให้ภาพที่เคยถูกนำไปใช้ถูกลบไปด้วย

< Back
แทรกรูปโดย URL
กรุณาใส่ URL ที่ขึ้นต้นด้วย
http:// หรือ https://
กำลังโหลด...
ไม่สามารถโหลดรูปภาพนี้ได้
*เมื่อแทรกรูปเป็นการยืนยันว่ารูปที่ใช้เป็นของตัวเอง หรือได้รับอนุญาตจากเจ้าของ และลงเครดิตเจ้าของรูปแล้วเท่านั้น
< Back
สร้างโฟลเดอร์ใหม่
< Back
ครอปรูปภาพ
Picture
px
px
ครอปรูปภาพ
Picture