๛ อาร์ติสท์หนุ่มตัวร้าย กับ ยายแก้มใส ๛

ลำดับตอนที่ #15 : • พลาด *

ตอนที่15 - -  พลาด

 ตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมาในสมองอันกลวงๆของผมคิดอยู่แค่เรื่อง สอบปากเปล่าในคาบชมรมศิลปะ เรื่องแก้ม เรื่องน้องเฮียโก้
 เรื่องแฟนไอ้ยีราฟหน้าหล่อ แล้วก็เรื่องเพื่อนยัยตั้งโอ๋
( - -" จะพูดให้ได้อะไรขึ้นมา ก็เรื่องข้างหลังมาเนี้ยเรื่องเดียวกัน บ้าป่าว ?? ) . .

" พร้อมรึยัง นั่งตามลำดับที่ครูขานชื่อไปเมื่อกี้นะ "  อาจารย์วิทยาย้ำในคาบชมรมศิลปะที่จะมีการสอบปากเปล่าเกี่ยวกับงานศิลปะของจิตรกรต่างๆ
และเทคนิคทฤษฎีการวาดภาพ ..คนอื่นๆถูกถามแบบเจาะลึกลงไปเรื่อยๆจนกระทั่งตอบไม่ได้จึงจะสิ้นสุดการถามและการให้คะแนนขึ้นอยู่กับ
วิจารณญาณของอาจารย์วิทยาละความยากง่ายของคำถาม . ..จนกระทั่งถึงผมครับ

" ภัทรวิทย์. .พร้อมนะ "

" ครับ " ผมพูดไปแต่ปากแต่สมองของผมยังรวนอยู่ที่เรื่องแก้มกับไอ้ยีราฟหน้าหล่ออยู่ครับ

" อธิบายการเขียนภาพ Sfumato มาซิ "  เสียงของอาจารย์วิทยาเหมือนกับดังอยู่ไกลๆ

" ยีราฟหน้าหล่อ ..กับ ..เฮ๊ย !!!! " ผมพึมพัมออกมาเบาๆแต่ยังดีที่ตั้งสติได้ก็เลยตอบไปใหม่เล่นเอาอาจารย์วิทยาที่ถือกระดาษคำถามอยู่ งงไปครู่หนึ่ง

"Sfumato คือ สไตล์การวาดภาพ โดยการเกลี่ยสีในภาพให้มีความกลมกลืนไปกับอีกสี โดยไม่มีเส้นขอบชัดเจน
 หนังสือบางเล่มอาจเรียกว่าเทกนิกเขียนภาพสีหม่นครับ" ผมตอบเท่าที่รู้

" แล้วไอ้ Sfumato ปรากฎอยู่ในงานเขียนรูปชื่อดังรูปอะไร "

" เอ่อ . .โมนาลิซ่าครับ  "  ผมตอบตะกุกตะกักอย่างไม่ค่อยแน่ใจที่อ่านเมื่อคืน

" โมนาลิซ่าเหรอ อืม ถูกต้อง ลีโอนาโดวาดภาพโมนาลิซ่ายังไง " อาจารย์วิทยายิงคำถามมหาโหดใส่ผมต่อ - - " ตกลงมันวาดยังไงล่ะทีนี้ …….

" จากข้อสันนิษฐานเจ้าตัวใช้สีฝุ่นร่างภาพไว้ก่อน สีฝุ่นในสมัยก่อนจะผสมกับไข่แดงเพื่อให้ติดกับกระดาษได้ดีขึ้น
 และใช้สีน้ำมันวาดลงไป ซึ่งลีโอนาโด ได้ใช้สีน้ำวาดวาดทับและผสมสีลงในภาพเลยครับ นับว่าเป็นเทคนิคที่ยากมาก " ผมตอบอย่างก้ำๆกึ่งๆ

"อ่า ถูกต้อง  แล้วรู้ไหมว่า ลีโอนาโดลงสีในภาพนี้ทั้งหมดกี่ชั้น " (O_๐") คำถามของอาจารย์วิทยา โ-ค-ต-ร-จะปราบเซียนเลยครับ

" เอ่อ . …." ไม่ได้ๆ จะมาตายเพราะคำถามตื้นๆแบบนี้ ไม่สมศักดิ์ศรี แง๊ แล้วมันกี่ชั้นว่ะ .6 หรือ 7 ชั้นวะ
 .ตึก ตึก ตึก ตึก เสียงเฮียโก้ที่นั่งอยู่ข้างหลังผมใช้เท้าสะกิดที่ส้นเท้าผม …โอ้ว เฮียยอดมากครับ เฮียโก้เคาะเท้าสะกิดมา 4 ครั้งแล้ว รอนับดูอีก

. . . . .ตึก ตึก ตึก . ..เงียบไปแล้ว เย้สสส !!!!!!

"ว่าไง ภัทรวิทย์ตอบได้รึเปล่า "

" 7 ชั้นครับ " ผมตอบอย่างมั่นอกมั่นใจ อาจารย์วิทยามองหน้าผมอย่างลังเลแล้วยิงคำถามต่อทันที ..ตกลงไอ้ 7 ครั้งนี่มันถูกหรือผิดกันแน่ …คงถูกมั้งก็ไม่เห็นอาจารย์แกว่าอะไรเลยครับ..

" อืม . ..ครูว่าถ้าพูดถึงโมนาลิซ่าทั้งที เธอก็คงจะอธิบายได้สินะ  ว่ามาคร่าวๆสิ "
ยู้ฮู๊ !! อ่านมาสดๆร้อนๆ เก็งไว้แล้วครับว่าโมนาลิซ่า รอยยิ้มปริศนาชื่อดังต้องออกแน่ๆ เสร็จละทีนี้ผมหลับตานึกอยู่ครู่หนึ่งแล้วพล่ามออกไปทันทีเลยครับ

" ในปี พ.ศ. 2046-2049 หรือประมาณ ค.ศ. 1503-1506 ลีโอนาโดอายุได้ 51-54 ได้วาดภาพโมนาลิซ่าขึ้นครับ ถูกว่าจ้างจากเศรษฐีชื่อ
…เอ่อ . .ฟรานเซสโก เดล จิโอกอนโด ครับให้ไปวาดภรรยาของเขา รูปโมนาลิซ่าจึงมีอีกชื่อว่า ลา จิโอกอนโด
 ลีโอนาโดวาดรูปจนตัวต้นแบบเสียชีวิตไปจึงสันนิษฐานว่า ลีโอนาโดอาจจะใช้ตัวเองเป็นแบบวาดต่อจนเสร็จครับ " - - แฮ่กๆ คำตอบยาวๆเล่นเอาผมเหนื่อยทีเดียวครับ

" อืม..ดีมาก ..แล้วฉากหลังของโมนาลิซ่ามีความพิเศษยังไง "

" ที่ฉากหลังของภาพนี้ไม่ใช่แค่ภาพวิวธรรมดาครับ แต่เล่ากันว่าลีโอนาโดเข้าป่าที่เมืองฟอเรนซ์บังเอิญไปเจอถ้ำครับ
 แล้วเขาก็เจอซากฟอสซิลปลาดึกดำบรรพ์ ตอนนั้นเขาเองคิดว่าเป็นปลาวาฬ
และเจอฟอสซิลอีกเป็นจำนวนมากครับ .. .เขาจึง . "

" เดี๋ยวก่อนๆ ที่ว่าเจอฟอสซิลอีกเป็นจำนวนมาก เขาเจออะไร " อาจารย์วิทยาเหมือนจะได้ใจที่ได้ถามคำถามยากๆกับผม
 เพราะแกยิ้มน้อยๆที่มุมปากราวกับว่าผมจะต้องตกม้าตายที่ตรงนี้ ช้าก่อนครับผมรู้

" ฟอสซิลหอยแอมโมไนท์ครับ "  ผมตอบอย่างมั่นใจเต็มที่ แหม ! ก็อ่านมาเมื่อคืนนี้เองครับเก็งถูกซะด้วย โย่วๆ

" ว่าต่อไปซิ . …เออ พวกเธอถ้าเลคเชอร์ลงไปด้วยก็ดีนะ  ." อาจารย์วิทยาเบือนหน้าไปบอกนักเรียนที่เหลือแล้วหันกลับมาฟังผมต่อ

" เขาจึงสันนิษฐานว่า เมืองฟอเรนซ์ในยอดีตเคยจมอยู่ในทะเลมาก่อนเขาก็เลยใช้จินตนาการในการวาดภาพว่ามีทะเลในเมืองนี้ครับ
 และเส้นขอบฟ้าของรูปไม่เท่ากันเป้นลูกเล่นที่เขาทำให้ภาพดูมีมิติเพิ่มขึ้นมาอีกครับ …" โอยย เมื่อไหร่อาจารย์จะเลิกเซ้าซี้ซะที ผมรู้สึกว่าผ่านไปตั้งชาตินึงแล้วนะครับเนี่ย  +_+"

" ดีมากเลยนะ แต่จะดีกว่านี้ถ้าเธอบอกครูได้ว่า …..อืม …เทคนิกของภาพนี้มีอะไรอีก .."

" แปปนึงนะครับ . …..เอ่อ . ..นอกจากนี้ก็จะเป็น รูปที่วาดสามารถมองได้ทั้งชายและหญิง
ลีโอนาโดตั้งใจ วาดแก้มของโมนาลิซ่าด้านซ้ายให้ดูใหญ่กว่าด้านขวา.
.และชื่อของโมนาลิซ่าเป็นการผนวกชื่อระหว่างเพศชายและเพศหญิงเข้าด้วยกัน คือเทพอามอน เทพเจ้าแห่งความสมบูรณ์ทางเพศของผู้ชาย
 และเทพีไอซิส คือตัวแทนของผู้หญิง ในอดีตเคยเรียกว่า ลิซ่า เป้นเทพเจ้าของชาวอียิปต์โบราณครับ "

" อืมดีมากเลยนะ งั้นสอบครั้งนี้ครูให้เธอเต็ม  ถือว่าสมบูรณ์ดี " อาจารย์วิทยายิ้มแล้วเขียนตัวเลขยุกยิกๆลงในใบรายชื่อ เฮ้อ .
.ถ้าไม่ได้เฮียโก้ส่งสัญญาณ 7 ครั้งผมก็เดี้ยงตั้งแต่ตรงนั้นแล้วครับ อาจารย์วิทยาเดินไปที่นักเรียนคนถัดไปแล้วหยุดลงตรงนั้น

" เออๆ เดี๋ยวภัทรวิทย์ …ในภาพโมนาลิซ่าน่ะ มีอะไรที่แตกต่างอีกบนใบหน้าของเธอ .."
อาจารย์แกยังสงสัยต่อ - -" ทำไมไม่ไปซื้อหนังสือมาอ่านเองเลยล่ะคร๊าบบ

" เอ่อ . ..คิ้ว ครับ น่าจะเป็นคิ้ว โมนาลิซ่าไม่มีคิ้ว .. "

" ทำไมไม่มีล่ะ ฮ่าๆ " อาจารย์ยิ้มอย่างอารมณ์ดีพลางหัวเราะน้อยๆ

" ก็เป็นแฟชั่นในยุคเรอเนสซองส์ครับ ผู้หญิงไม่มีคิ้ว "

" ดีมากๆ พอได้แล้วครูจี้เธอเยอะแล้ว " เหมือนอาจารย์วิทยาจะเข้าใจแล้วหันไปถามคนอื่นต่อ

 ผมหันหลังไปตะเบ๊ะให้เฮียโก้อย่างขอบคุณแล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก . . .ยีราฟหน้าหล่อนักบาสสุดเท่ห์ กับดาวสายชั้นคนสวย
.. .แม่หมอบอกว่าจะเลิกกัน …โว๊ยยย  !! ผมกลับมาคิดเรื่องนี้อีกแล้วครับ . .ผมนั่งคิดไปเรื่อยๆจนอาจารย์เดินกลับมาที่ผมอีกครั้งเพื่อที่จะถามเฮียโก้ ..

" สุกฤษดิ์ ชัวร์มั้ยครั้งนี้ "

" คร๊าบบ " เฮียโก้ลากเสียงล้อเล่นกับอาจารย์อย่างขำๆ

" เอ้า ..ถามยากๆแแล้วกัน ถึงจะสมน้ำสมเนื้อกับภัทรวิทย์ ..จริงมั้ยๆ " อาจารย์หันหน้ามาถามผมพร้อมกับกลั้วหัวเราะ
 …อาจารย์วิทยาหันไปถามเฮียโก้แบบเจาะลึกถึงไส้ถึงพุงเหมือนผม แต่เฮียโก้ก็ตอบได้อย่างฉะฉาน เซียนกว่าผมอีกแฮะ
 ..จะมีก็แต่ ปีที่วาดภาพ หรือตัวเลขอะไรทำนองนี้ที่ผมต้องทำเป็นเกาหลังแล้วแอบชูนิ้วมือเป็นจำนวนนับให้เฮียโก้ ต่อหน้าอาจารย์วิทยาเลยทีเดียว เฮ้อ ! เกือบเอาตัวไม่รอด ….

" ขอบคุณมากเฮียสำหรับซิกส์ 7 ครั้ง เกือบตายอ่ะ " ผมพูดกบเฮียโก้ตอนที่กำลังจะกลับบ้าน

" เออ ขอบใจโว๊ย นิ้วมือแกอ่ะ ฮ่าๆ กลับแล้ว.. " เฮียโก้เดินไปอีกทาง

" เดี๋ยวก่อนอาร์ต . .. ..แปปนึง อาทิตย์ที่แล้วแกไปทำอะไรกันมา เห็นไอ้แก้มซึมๆ "

" อาทิตย์ที่แล้ว..ไปเที่ยวกับตั้งโอ๋ " ผมตอบเท่าที่คิดได้ตอนนั้น
" เหรอ .. .แล้วทำไมแก้มมันต้องหงุดหงิดด้วย " เฮียโก้ถามอย่างสงสัยที่สุด

" อ๋อๆ ดูดวง ..คือหมอดูบอกว่าแก้มจะเลิกกับ . .ยี . .เอ๊ยย แฟนอ่ะ " เฮ้อเกือบหลุดไอ้ยีราฟหน้าหล่อออกไป

" เหรอมันเครียดขนาดนั้นเชียวเหรอ ..เออช่างมันเถอะ ..ไว้มันเลิกเมือ่ไหร่แกจีบต่อแล้วกันนะ "
เฮียโก้ยิ้มแล้วตบไหล่ผมเบาๆ ( เบาๆของเฮียโก้เแถวบ้านผมเรียกว่าเอาค้อนทุบ )

" อือ " ผมตอบไปอย่างเซ็งๆ ..แล้วเดินไปเอารถมอเตอร์ไซค์ที่จอดไว้ขับรี่ตรงไปบ้านคือวิมานของเราทันที ..
 ..อาทิตย์ที่ผ่านมาผมคิดแต่เรื่องของแก้มกับไอ้ยีราฟหน้าหล่อนั่น ถ้าสมมติคำทำนายเป็นจริงขึ้นมา ผมควรเชื่อใจตัวเองหรือเฮียโก้ดี ( มันก็จุดประสงค์เดียวกัน
) แต่การทำแบบนี้มันฉวยโอกาสชัดๆ โธ่โว๊ยยย ! ทำไมมันคิดไม่ตกอย่างนี้ ถ้าสมมติว่าบอกแก้ม แล้วแก้มปฎิเสธ จะมองหน้ากันยังไงติด
..ผมนั่งคิด นอนคิด ตีลังกาคิด ก็ได้แค่คิด ไม่ได้มีอะไรคืบหน้าขึ้นมาเลยครับ

(- -" ) แล้ววันเสาร์ก็มาเยือนอย่างรวดเร็ว

" โอ๋ ..อาทิตย์ที่แล้วที่แกไปซื้อไม้อ่ะ กับไอ้ซันน่ะ แกเจอใครรึเปล่า ! " ผมถามตั้งโอ๋ขณะที่รับไม้จากไอ้กล้ามาทาสีเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยวอันเบ้อเร่อ ..

" เดี๋ยวนะ ..อืม เจอ ๆ …..เจอลูกสาวร้านขายไม้สั่งไม้อัดไว้แล้วก็ออกมา  "

" แล้ว..เค้าอายุกี่ปี สวยมะ .."

" จะไปรู้เหรอยะ ..แต่ดูหน้าก็ประมาณ 24 - 25"

" อ่อ เหรอ อืมๆ คงไม่ใช่มั้ง "  ผมพึมพัมเบาๆอย่างครุ่นคิด ตอนนี้หน้าผมคงมี เครื่องหมายคำถามลอยอยู่เต็มไปหมดแล้วครับ {?_?}

" ว่าแต่แกอ่ะ ถามทำไม มีอะไรอีกล่ะ "

" ถามเฉยๆ เห็นซันมันดูแปลกๆ  ..ช่างเถอะๆ ฉันคิดไปเอง " ผมตัดบทสนทนากับตั้งโอ๋ลงทันทีทั้งที่ในใจก็คิดอยู่แล้วแน่ๆว่า
 ไอ้ซันต้องมีความรู้สึกกับยัยโอ๋มากกว่าเพื่อน ไม่งั้นมันจะเขินทำไมล่ะครับ
การทำงานของเราก็ยังดำเนินไปเรื่อยๆครับ ผมก็ยังเจอแก้ม (  รู้สึกว่าจะบ่อยขึ้นด้วยครับ แฮะๆ ชอบหาเรื่องไปเจอหน้าเฉยๆอ่ะครับ  ) 
 ผมสับสนความรู้สึกที่มันกำลังจะทำให้ผมไม่เป็นอันทำงานตอนนี้  . .เธอน่ะจายร้ายยย . . .โอ้ว ..ผมจะต้องทนเก็บความรู้สึกนี้ไปอีกนานเท่าไหร่เนี้ย . .
ว่ากันว่าความลับไม่มีในโลก . .ไม่รู้วันนี้วันหลังก็ต้องรู้ . .เฮ้อ - -" พูดมาแล้วท้อใจชะมัดเลยอ่ะ

" แก้ม คือ  . . . อาร์ตมีเรื่องจะคุยด้วย "  ผมได้ยินเสียงตัวเองพูดขึ้นอย่างสั่นๆ

" มีอะไรเหรอ อาร์ต .." แก้มส่งยิ้มหวานๆมาให้แล้วพูดกับผม

" แก้ม คือ . . ..อาร์ตรู้นะว่าถ้าอาร์ตพูด เราจะไม่เหมือนเดิมตอนนี้ " ผมเว้นวรรคพูดอย่างยากลำบาก ..

" ทำไมล่ะ ทำไมเราต้องไม่เหมือนเดิม อาร์ตมีอะไร .. .หรือว่า . . .อาร์ตเป็นมะเร็ง 55 "
แก้มยังหัวเราะอารมณ์ดีในขณะที่ในใจผมมันตุบตับๆเต็มที่ครับ

" คือ อาร์ต . . . อาร์ต …"  บอกไปสิว่าชอบเค้า ติดอ่างอยู่นั่นแหละ . . .โธ่เว๊ยยแกจะกลัวพลาดทำไมว่ะ ไอ้อ่อน .. เสียงความรู้สึกลึกๆของผมมันมากระซิบที่ข้างหู

" อาร์ตทำไม ถ้าให้แก้มเดาก็คงจะ  . . ."

" อาร์ตชอบแก้ม "  ผมรู้สึกว่าหน้าผมแดงก่อนจะหลับหูหลับตาพูดออกไป ..โอ้ว จอร์จ ผมจะต้องยอมรับกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป

" อาร์ต . .แก้มเข้าใจว่าอาร์ตรู้สึกดีกับแก้ม . . แต่….แก้ม .."  คราวนี้แก้มเป็นฝ่ายตะกุกตะกักขึ้นมาบ้าง พร้อมกับมีสีหน้าหวั่นๆ

" แก้ม อาร์ตขอโทษนะ . . อาร์ตรู้ว่าวันนึงมันต้องเป็นอย่างนี้ อาร์ต . . ขอโทษนะ "
ผมรู้สึกว่าพูดคำว่าขอโทษไปโ-ค-ต-ร-จะบ่อยเลยครับ - - "

" ช่างเถอะ แก้มกำลังจะบอกว่า . . แก้ม ..รักพี่เจฟ " แก้มพูดออกมาอย่างลำบากกับคำพูดสุดท้าย
อืม ..ไม่เห็นแปลก ..แก้มรักพี่เจฟก็รู้อยู่แล้ว นี่ผมพลาดแล้วเหรอ . . . . เฮ้อ . . เพลง พลาด ดังเข้ามาอยู่ในสมองของผมเต็มๆ .
 .' ช๊านไม่ต้องการ ให้ใครลำบากหัวใจ จากคำว่าร๊ากก ที่พลาดไป ..'
เหมือนพระเจ้าจะรู้ใจแก้มส่งพี่เจฟเดินมาหาแก้มทันทีที่แก้มพูดจบ  .. แก้มมองหน้าผมอย่างรู้สึกผิดแล้วเดินออกไปกับพี่เจฟ
….ผมว่าฉากบอกรักใต้ต้นไม้มันคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหน …อ๋อ ในหนังนั่นเอง ตลกชะมัด ผมเซ็งกับความรู้สึกของตัวเองอยู่พักใหญ่ก่อนที่เสียงโทรศัพท์
จะดังขึ้น …

~ ~ Gom se ma ri ga han chib eh it ssuh   - - appa gom, umma gom, ae-gi gom ~ ~

เสียงเรียกเข้าที่ผมโหลดมาใหม่จากหนังเกาหลีเรื่องหนึ่ง ดังขึ้นมันทำให้ผม . . . .   .. .ตื่น !!!!
อ้าว ?? เมื่อกี้ฝันไปเหรอ โอ้วจอร์จ… .. ทำไมมันเหมือนจริงแบบนี้ .. . อ๊าาาา ถ้าเผื่อวันนึงผมบอกแก้มไปแล้วมันเหมือนกับในฝันล่ะ T_T  .
.  ..ความคิดยังไม่ทันไปไกลชื่อบนหน้าจอโทรศัพท์ก็เล่นเอาผมสะดุ้งเฮือกอีกรอบ . . . .

" ทำไมรับโทรศัทพ์ช้าจัง . ..แก้มรอตั้งนาน "

" ห่ะ หา อะไรนะ อ๋อๆ โทดทีๆ เพิ่งตื่นอ่ะแก้ม " ผมตอบแก้มอย่างคนติดอ่าง จะให้บอกมั้ยล่ะว่าเมื่อกี้ฉันก็ฝันเห็นเธออยู่ก็เลยมารับสายช้า

" อาร์ต เราจะไปเอาชุดกันวันไหนอ่ะ . ."

" อ๋อ พี่นิดยังทำไม่เสร็จอ่ะ ทำไมเหรอ "

" คือ แก้มอยากลองชุดดูอ่ะ เผื่อจะต้องลดน้ำหนักไง " เสียงของแก้มดูกังวลเล็กน้อย ..

" เออจริงสิ ลืมไปว่านางฟ้าของเราหุ่นเกินพิกัด ^_^ "   ผมกลั้วหัวเราะแล้วคุยกับแก้มไปอีกซักพัก เฮ้อ เช้านี้ .
. มีความสุขจริงๆ แค่เสียงจากโทรศัพท์ก็เล่นเอาผมกระปรี้กระเปร่าอยู่ทั้งนานเลยแฮะ
ผมอาบน้ำแต่งตัวแล้วรีบบึ่งรถไปบ้านยัยผิงตามเคย