คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Final Phase ชีวิตมัน Happy!
ันะไ้แ่านแล้ว่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ไ้แ่านแล้วววววววววววววววววววววววววววว
หลัารอผบ.ูลอแ่านมาั้นานหลายยยยยยยยยยปีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
(รอเธอ้วยุนเียน!!)
านี้ันับอิ้าไม่้อใ้ีวิหลบ ๆ ่อน ๆ อีแล้วววววววววววววววววววววว
แอร้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยรี๊
“ว่าะไ้แ่านเนอะอิ้า ี่ปีเนี่ย นันับมิลลี่ไปฮันนีมูนมาร้อยรอบแล้ว”
“เว่อร์เินไปแล้วีอั้า….อย่าผูเนไทแน่นสิวะ รัอ”
“ฮายยยยยยยยยยยยยยย อิ้า ยินี้วยนะที่นายไ้แ่านแล้ววววววววววววววววว”
“ยินี้วยนะอิ้า ันับลัส์ลุ้นแทบแย่เลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ฮาโล่ๆๆๆๆๆ โทรี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“โอ้วลูแม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แม่ยินีับลู้วยนะ๊ะะะะะะะะะะะะะะะะะ”
“ฮะ!! ท่านแม่็มา้วยเหรอเนี่ย!! =[]=”
นในห้อเ้าบ่าว ไ้แ่ นายีอั้า นายอัสรัน นายิิระ เ้าฮาโล่ เ้าโทรี่
และหม่อมแม่อเ้าบ่าวเอ….ที่เินเ้ามาพร้อมน้ำาลอ….
“แม่อยาอโทษลู….ที่ผ่านมาแม่บัับลูเินไป บัับะให้ลูแ่านับหนูเฟรย์ให้ไ้ แ่อนนี้แม่รู้แล้วว่าลูไม่ไ้รัหนูเฟรย์ ลูมีหนูิโฮะอยู่ในใั้นานหลายปีแล้ว แมุ่ยับหนูเฟรย์ให้ยเลิารหมั้นแล้วนะ”
“่อให้ไม่ยเลิ ผม็ัานแ่หัหน้าท่านแม่แล้วเนี่ย”
“โหพูี ๆ หน่อยสิอิ้า นี่แม่นายนะ”
“ไม่เป็นไรหรอ้ะีอั้า ปาร้ายแบบนี้แหละลูายแม่!…..ฮืออออออออออออออ อิ้า แม่อโทษและแม่ีใับลูและว่าที่ลูสะใภ้ริ ๆ นะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ”
ุนายอิาเรียสวมอลูายแน่น ร้อไห้นมาสาร่าเปื้อนุเ้าบ่าวสีาวหมแล้ว
“เอิ่มท่านแม่ ใเย็น ๆ ผมไม่โรธท่านแล้ว ีใมา้วยที่ท่านมาร่วมานแ่อผมับิโฮะ….”
“ริ ๆ ท่านอิาเรียเปิในานแล้วนะ ท่านมาุยับเฟรย์อนอยู่ับพวันพอี” ิระเอ่ย
“แล้ว็มารู้ว่านายะแ่านาพวัน เพราะพวันันปาเ็บเรื่ออนายไม่ไ้ เลยบอท่านอิาเรียไปว่านายับิโฮะัานแ่วันนี้ ที่นี่” อัสรันเอ่ยบ้า
“ามนั้นเลยลูรั ทำไมไม่ยอมบอแม่หรือใบ้สันิล่ะว่าะแ่านวันนี้่น่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา”
ุนายร้อไห้หนัว่าเิม อิ้าทำหน้าเพลียนไม่รู้ะเพลียยัไ รู้สึผิที่ไม่ไ้บอเรื่อโรสำัให้แม่ัวเอรับรู้เลยนะ แ่แหม ็เพราะที่ผ่านมาท่านแม่ัวาะ….เอาเถอะ ยัไ้ออบุสหายอมเผือเหล่านี้้วย ที่ทำให้ทุอย่า Happy Ending
เ้าฤษ์พิธีอันเป็นมลเลย
“ถ้าำไม่ผิันว่าันไม่ไ้วนแมาเยอะนานี้นะ”
ะนี้เ้าบ่าวเิบ ยิ้มระุ ็อมอบรราผู้มีเลีย เอ้ย เียริ ึ่มีทั้ทหาราฟท์และทหารออร์บ มาันยอทัพแล้วมั้เนี่ย ที่นั่ในโบสถ์ไม่พอน้อยืนเบียันอี
“ท่านอิ้า”
เสียเล็าสอฝาแฝที่นั่ับผู้นำอัธฮา อิ้าส่ยิ้มโบมือให้แ่เ็ ๆ แล้วมอหน้าอัสรันที่เป็นเพื่อนเ้าบ่าว
“เอ็ะเิทหารออร์บมาทำไมั้เยอะวะ ันไม่รู้ันะโว้ย”
“เถอะน่า านมลอนาย้อประาศให้ทั่วออร์บรู้สิ นายเป็นเพื่อนัน้วยน้า”
แู่ะไม่เห็นมึเป็นเพื่อน็หลัานี้แหละ ูอายาวบ้านโว้ย! =w=
“พวเอ็็้วย….” อิ้ามอิระับีอั้าที่ยืนยิ้มแ่ “ะเิทั้าฟท์มาเพื่อ?…..ที่ริเิแ่ท่านลัส์และนในหน่วยัน็พอแล้ว! นี่เิยันท่านูแรนัล ยมาทั้บ้านท่านเลยเนี่ย!!” อิ้ามอไปยับ้านรอบรัวูแรนัล ท่านพาัปันราิส และเรย์ า บาเรลมา้วย ้าเรย์เป็นแ๊เพื่อนสนิทที่แ่านไปแล้วอย่าินับลูน่าเอ “และยั!!!….เิไอ้ลอร์ิบลิลมาอี!! เพื่อออออออออออออออออ พวนายะเินแบบนี้มาานมลอันเพื่อออออออออออออออออออออออออ”
“ใเย็นนะอิ้า ทุนอยามาเป็นสัีพยานเพราะีใมาที่นายไ้แ่านนะ” ิระยิ้มเหื่อ
“านแ่มีแ่รั้เียวนะอิ้า นายเยบอันเอนี่ เพราะั้นวันนี้ะเป็นวันเียวที่ทุนมารวมัวันโยมิไ้นัหมายนะ” ีอั้าเสริม
มิไ้นัหมายบ้าอะไรมันใสุ่ธีมสีาวเหมือนันหมวะ ไหนะถือ่ออโฮเนะ (อเทียน) ันมาหลาหลายสีอี เ้าโบสถ์รเวลา้วย….โรมิไ๊ มิไ้นัหมายเนอะ….=_=;;;;;
อิ้าเหนื่อยะ่าแล้ว มอที่นั่แถวหน้าสุเป็นหม่อมแม่ที่ร้อไห้าบึ้ไม่หยุสัที
และแล้วเ้าสาว็ปราัว……
(เปิเพลแ่านในโบสถ์ฟัไป้วย ะไ้อิน)
“สวยมา พี่สาวสวยัเลย่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา”
แอลินและารินยิ้มหวานาเป็นประาย มอสาวผมยาวสลวยสีน้ำาลในุเ้าสาวระโปรฟูฟ่อเินเ้ามาในโบสถ์ ามทาโรย้วยลีบุหลาบสีาว มือเรียวถือ่ออไม้หลาสีึ่หนึ่ในนั้น้อมีอเทียนามื่อเล่นอเธอแน่นอน หิสาวเผยยิ้มว้า วาลมโสีอเมทิส์มอายหนุ่มบนแท่นพิธีที่ส่ยิ้มให้เ่นัน
ผบ.ูล….
โฮเนะ….
“ุิโฮะสวยมาเลย ผมีใแทนริ ๆ เลยรับ”
ไอแะลึวามสวยอิโฮะับพวเพื่อนในหน่วย ทุนส่เสียแสวามยินีให้ิโฮะ
“เป็นานแ่ที่อลัารริ ๆ เลยว่าไหมูแรนัล” ิบลิลยับมานั่ใล้
“อลัารว่าานเ็นสนธิสัาสบศึอี” ูแรนัลว่า
“ฮาโล่ๆๆๆๆๆ หลีทาให้เ้าสาวววววววววววววววววว”
“โทรี่!! โทรี่โทรี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
พิ์ัับโทรี่นำทาเ้าสาว ใล้ถึแท่นพิธีพิ์ัระโไปหาลัส์ที่นั่้าาาริ ส่วนโทรี่ไปเาะไหล่ิระ
อนนี้ิโฮะื่นเ้นมา ถึะโรอยาแ่านนัวสั่น็เถอะ แ่แเยอะนานี้มันวนให้เธอประหม่า
“….ว๊าย!!”
นเธอ้าวเท้าเหยียบายระโปรัวเอ ลื่นหายหลั
“โทรี่!! / ายแล้ว!! / ุิโฮะ!! / รุ่นพี่ฮาเนนฟุสสสสสสสสสสส / หนูิโฮะอแม่ๆๆๆๆๆ”
หมับ!!………
“เอ๊ะ?….”
ิโฮะลืมามอ….แผ่นหลัไม่ไ้สัมผัสับพื้น หรือรู้สึเ็บสัหน่อย….
“ให้ายสิ….ะให้น้ำเน่านอนสุท้ายเลยหรือไ….”
อิ้าเ้ามารับัวิโฮะไว้ทัน มอบรอยยิ้มแสนอ่อนโยน แสนอบอุ่น
พร้อมวาสีฟ้า…..บรรยายไม่ถูเลยว่ามันามนาไหน…..แ่ามุมนี้มีเพียเธอเท่านั้นที่ไ้เห็น……และเา็ะมอบแววาเ่นนี้ให้แ่เธอนเียว…..
อิ้าประอร่าิโฮะอยู่แบบนั้น ไม่พาไปบนแท่นพิธีสัที
นรอบ้านเียบเสีย….อึ้ ฟิน ลุ้นไปับเ้าบ่าวเ้าสาว….
“ุ….ันอายนะะ…..”
“ไม่้ออายหรอน่า….วันนี้เป็นวันอพวเรานะ….”
เหมือนโลหยุหมุน ให้เธอ้อมอแ่วาอเา
ที่ผ่านมามีทั้เรื่อล และไม่ล แ่ไม่ว่าะมีเรื่ออะไร็เถอะ
เธอีใ….อบุพระเ้ามาเลย….ที่ให้เธอไ้เิมาสบามอวาสีฟ้าอเานนี้….
“ันรัเธอนะ….ิโฮะ….”
“เี๋ยวสิะ….ยัไม่ไ้สาบาน่อหน้าบาทหลวเลย….”
“่ามันเถอะน่า….ันอยารีบไปอยู่ับเธอแ่สอ่อสอแล้ว….”
ายหนุ่มับให้หิสาวยืนึ้นแล้วมอไปยับาทหลวายแ่ ึ่ท่านเ้าใทั้สอีะ้วย ท่านึอมยิ้มแล้วเอ่ย
“ทั้สอเป็นสามีภรรยาันแล้ว เิุมพิไ้”
นอื่นไ้ยิน็ะลึอ้าปา้า เียบันทั้โบสถ์อีรอบ พร้อมยิ้มว้าให้บ่าวสาว
“ัน็รัุ่ะ….ะูบรนี้เลยเหรอะ”
“นิเียวเอ….แล้วืนนี้ันะัหนัในห้อนอน่อ…”
ายหนุ่มแสยะยิ้มมุมปาแล้วูบหิสาวทันที รวเร็วไม่ถึวิ
หิสาวเินนนิ่ ุหน้าในอ้อมอายหนุ่มทันที
แปะ แปะ แปะ แปะ แปะ แปะ!!
ทั้โบสถ์ปรบมือร่วมแสวามยินี
“โรแมนิมาเลยผบ.ูลลลลลลลลลลลลล” ูแรนัลับิบลิลลุึ้นเียร์เสียั
“ยินี้อนรับสู่บ้านูลนะหนูิโฮะะะะะะะ” อิาเรียยิ้มให้ทั้ับน้ำา
“บราโว้ววววววววววววววววววววว เพื่อนันแ่านแล้วววววววววววววววววววว” ีอั้าะโนัลั่น
“ีามมา / ที่สุ” ิระับอัสรันปรบมือรัว ๆ
“แฮปปี้ันทุฝ่ายแล้วนะะ” ลัส์อมยิ้มับาาริ และหลานสาวฝาแฝ
“โยน่ออไม้เลยร้าบบบบบบบบบบบบบบบ” ินะโน “อยารู้ัเลยใระไ้แ่านเป็นราย่อไปปปปปปปปปปปปป”
“………………………………………………..”
“………………………………………………..”
“………………………………………………..”
“………………………………………………..”
“………………………………………………..”
เียบ…..นายิน อาสึะพูปุ๊บ…..ทั้โบสถ์เียบปั๊บ…..
“ไม่มีอะไรแล้วพ่ออัวนะ”
“ะ รับ….วันนี้อบุมานะรับ….”
“อบุมานะะ…..”
อิ้าับิโฮะยิ้มแห้ให้บาทหลวที่อัวไปทำหน้าที่อื่น่อ เพราะานี้ไม่ใ่หน้าที่อท่านแล้ว
แ่เป็นหน้าที่อบรราหนุ่มโส และสาวโสทั้หลาย่าหา
“ปานายสร้าเรื่อแล้วล่ะิน” เรย์เหื่อ “เพราะทั้โบสถ์มีแ่นอยาไ้่ออไม้”
“นายะเอาไหมล่ะ? เี๋ยวันไปแย่ให้” ินหัวเราะิ ๆ ลูน่าีไหล่
“นาย้อไปเอาให้น้อสาวันสิ!” ลูน่ามอเมย์รินที่นั่้า “เธออยู่นี่แหละ อย่าไปเบียับใรอื่นเลย….”
“ไม่เป็นไร่ะพี่! หนูะไป!!” เมย์รินัผ้าเ็หน้าลุ้นาโ้อมือิโฮะ
“ันพาพวลูออไปเินเล่น้านอนะ” าาริรู้าน รีบูมือลูสาวฝาแฝออไปนอโบสถ์ทันที
“ีมาเมีย๋า แอลินับารินะไ้ไม่ลัวฝูอมบี้….” อัสรันยิ้มเหื่อ
“ันอไปับาาริ้วย่ะ ฝาูแลวามเรียบร้อยอาฟท์้วยนะะิระ”
“้ะลัส์…..” ิระัเรีย
“ยินีับทั้สอ้วยนะะ โีนะะทุท่าน”
ประธานไลน์ส่ยิ้มให้บ่าวสาว และทหาราฟท์ทั้หลาย่อนเินามผู้นำอัธฮาออไป้านอ
“แล้วพวเราเอาไีวะ” ิบลิลมอูแรนัล
“ไม่รู้สิ….อยูู่วามสนุ็ไ้นะ….” ูแรนัลมออิ้า “โยน่ออไม้เลยยยยยยยยยยยยย ทุรอแล้วน้าาาาาาาาาาาาาาา”
“่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“โยนมาให้ันนะะรุ่นพี่ฮาเนนฟุสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส”
“ุิโฮะะะะะะะะะะะะะ มอบอไม้ให้ผม็ไ้นะรับบบบบบบบบบ”
ไอแิเื้ออยาแ่านไปับนอื่น้วย ิโฮะทำหน้าเหวอไม่ล้าโยน่ออไม้
“เอามานี่!!” อิ้าว้า่ออไม้มา “ฝาัารทีีอั้า! ันพาิโฮะหนี่อนล่ะ!!” แล้วโยน่ออไม้ไปใหุ้เพื่อนผิวเ้มที่แ่านแล้ว
“ฮะฮะฮะ!? อะไรอนายวะ!!” ีอั้า็อมอ่ออไม้ที่อนนี้ลอยมาหาเา้า ๆ เป็นภาพสโลว์โมั่น
“ไปันเถอะโฮเนะ!!”
“ว๊ายอิ้าะ!!!!”
ทุอย่า้าไปหม
ายหนุ่ม้อนร่าหิสาวึ้น วิ่ออไปาโบสถ์
ระโปรลูไมุ้เ้าสาวสะบัพลิ้ว ลีบุหลาบาวบนพื้นปลิวระัระายามัหวะารวิ่อเา
วิ่สวนทาับลุ่มแผู้มีเียริ ที่วิ่รูันไปทาแท่นพิธี เพื่อว้า่ออไม้าายหนุ่มผิวเ้ม
“รี๊”
“่ออม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“เอามาให้ผม / ันนะรอผบ.เอลส์แมนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
“ายแล้วุแม่อัว่อนนะะพวุลูา!!!!”
“โทรี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ุอิาเรียเผ่น้วย โทรี่ร้อแื่นสะบัปีโนหน้าิระรัว ๆ
“ิบหายแล้วทหารออร์บ็เอาับเ้า้วย!! ใเย็น่อนนะพวเธอ!! =[]=” อัสรันโนเบีย
“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อย่ามายุ่ับ้านนนนนนนนนนนน” ีอั้าโยน่ออไม้ึ้นลาอาาศ “ไป่อนเ้อออออออออออออออออ ลัวพลัโสแล้ว้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา…โอ๊ยยยยย อย่ามาเบียันเ่ๆๆๆ” แล้ว็โนแทั้หลายเบียนิำแพแท่นพิธี
“ลัส์ร้าบบบบบบบบบบบบบ” ิระทำหน้าร้อไห้ “ันอโทษทีุ่มาฟท์ไม่ไ้…อ่อ”
รอผบ.เอลส์แมน ประธานยามาโะ และผบ.าล่าโนเบียนแบนอยู่ในโบสถ์
ส่วนุเพื่อนผมสีเิน….
“อยาไปไหนไหมโฮเนะ?”
“นั่นสิะ….แ่ะีเหรอะ? ปล่อยให้้าใน….”
ทั้สอึ้นมานั่บนรถ อิ้าสาร์ทรถเรียมออ ส่วนิโฮะมอไปยัโบสถ์้วยวามัวล ิไปเอหรือเปล่าว่าอนนี้โบสถ์มันูสั่น ๆ โย ๆ เหมือนในาร์ูน =w=
“ไม่เป็นไรหรอ านี้ใระไ้่ออไม้็ไม่ใ่เรื่ออพวเราแล้ว….เพราะพวเราน่ะ…..”
“อิ้า!!…..”
หิสาวใเมื่อโนายหนุ่มับหน้ามาประบปาแน่น ุมพิูื่มเป็นนาที เธอึหน้าออมาพัหายใ
“ไปโรแรมีไหมนะ….ันัรอืนนี้ไม่ไหวแล้วสิ….หรือว่าะทำในรถเลยีไหมนะ”
“มะมะมะมะไม่นะะ! ันอายนอื่นายแน่!…..ไปร้านไอิม่ะ! ันอยาินไอิมันเย์ๆๆๆๆๆ พาันไปินไอิมเถอะนะะอิ้า”
“เอ้อเินนเพี้ยนเลยเธอ =_= ไป็ไป…แ่ไปนั่ร้านทัุ้นี้โนนมอแย่แน่เลย”
“หรือะลับไปเปลี่ยนุที่โรแรมีไหมะ?….แ่เปลี่ยนุนะะ….”
“็ไ้ เปลี่ยนุเร็ว ๆ ล่ะ….ไม่ั้นเธอไ้ินไอิมแบบแท่แน่….โอ๊ยยยยยยยยย”
ายหนุ่มโนหิสาวึแ้มรัว ๆ นหน้าบี้ นรอพื้นหลุิมือเธอหมแล้ว
“ลามเินไปแล้ว่ะผบ.ูล! ับรถไป่ะ! ไปนั่ทัุ้นี้เลย็ไ้่า!!…ไปสิะ!! ันหิวไอิม!! =[]=”
“้า ๆ ุภรรยาโฮเนะ….”
ายหนุ่มับรถพาหิสาวไปเที่ยวในเมือทันที
บแบบนี้แหละ ในเมื่อีวิมัน Happy แล้ว
านี้พวเาทั้สอ็ะ Happy ่อไปในทุวัน
ในทุเรื่อราวแน่นอน……….
.
.
.
.
[Fic Gundam Seed Destiny] Love Secret...Yzak x Shiho
(พาร์ทรั่ว =w=)
The End…..2015 - 2022…..
***********************************************
อบุที่ิาม…และรอพาร์ทนี้มาลอ 7 ปี =w=;;;;
อบุมา ๆ อบุริ ๆ
ไป่อเนื้อหาอื่น่อละ ะทยอยมาอัปเรื่อย ๆ เปื่อย ๆ นะ๊ะ
2022.4.5
AC BloodyRose / Pure Love of Lily
ความคิดเห็น