คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : 3 บังเอิญโลกกลม หรือพรหมลิขิต 2/6
“ที่เข้ามา มีอะไรจะคุยกับพี่หรือเปล่า”
ธตรัฐวางแท็บเล็ตลงข้าง ๆ แล้วมองน้องสาวที่อยู่ในชุดนอนสีฟ้าน่ารักซึ่งเธออ้อนให้เขาซื้อให้ตอนไปห้างสรรพสินค้าด้วยกัน
“พี่บอมนั่นแหละ เป็นอะไรหรือเปล่า
ช่วงนี้ไม่ค่อยยิ้มเลย คุณเดือนก็บอกว่าพี่บอมดุ๊ดุ”
“นี่เราสืบเรื่องพี่มาจากคุณเดือนอย่างนั้นหรือ”
ธริษตรียกมือปิดปาก
พร่ำเตือนตัวเองว่าอย่าเผลอหลุดความลับแล้วเชียว แต่ดันหลุดจนได้
“บอกมา !”
“ก็แหม
บรีสโทรไปทักทายคุณเดือนตามปกตินั่นแหละ ถามไปถามมาก็เลยรู้เรื่องพี่บอม”
ใช่ที่ไหนกัน เธอตั้งใจโทรหาเลขานุการพี่ชายเลยละ
เขาคงควันออกหูแน่หากรู้ว่าดุจเดือนเป็นหูเป็นตาให้เธอมาปีกว่า แหงละ
ก็เธอเป็นน้องสาวที่รักพี่เอามาก ๆ นี่นา เพราะฉะนั้นต้องดึงดุจเดือนมาเป็นพวก
เอาไว้ให้รายงานพฤติกรรมธตรัฐ
เกิดพี่ชายพาสาวไปเปิดตัวที่ออฟฟิศแล้วผู้หญิงคนนั้นเธอไม่ถูกใจขึ้นมาแล้วจะยุ่ง
“หยุดแก้ตัวได้แล้ว
พี่รู้มานานแล้วว่าเรามีคุณเดือนเป็นสายลับ”
“ห้ะ ! นี่พี่บอมรู้ตั้งแต่แรกเลยหรือ”
จะมีสักเรื่องในชีวิตไหมที่เธอปิดเขาได้ คราวนี้ตายอย่างเขียดแน่
“รู้ตั้งนานก็ไม่บอก”
“เรื่องไร้สาระ พี่ขี้เกียจสนใจ”
“พี่บอม !”
ได้ยินแบบนี้ธริษตรีก็เริ่มฉุน “บรีสห่วงพี่บอมนี่มันไม่ใช่เรื่องไร้สาระนะ”
“ห่วงอะไร พี่โตแล้ว โตกว่าเราตั้งหลายปี
ยุ่งไม่เข้าเรื่องน่ายายตัวเล็ก” มือหนาขยี้หัวน้องสาวอย่างมันเขี้ยว
“ห่วงสิ พี่บอมชอบผู้หญิงคนไหน
ต้องให้บรีสอนุมัติก่อน”
“อะไรกันนักหนา
แม่ยังไม่เจ้ากี้เจ้าการกับพี่เท่าเราเลยยายบรีส”
“ก็เพราะแม่ไม่เจ้ากี้เจ้าการน่ะสิ
บรีสถึงต้องเป็นเดือดเป็นร้อน ว่าแต่...พี่บอมแอบคบใครลับหลังบรีสหรือเปล่า”
“ไม่มี โสด ! ร้อยเปอร์เซ็นต์ สบายใจหรือยัง ถ้าสบายใจก็ไปนอนได้แล้ว
พี่จะอ่านเอกสารต่อ” ชายหนุ่มหยิบแท็บเล็ตขึ้นมาอีกครั้ง
“แล้ว...ซินเดอเรลลาที่มากับจักรยานนั่นล่ะ”
“เรื่องของพี่กับเขามันเป็นเรื่องไร้สาระ
อย่าพูดถึงเรื่องนี้อีก” ธตรัฐถอนหายใจหนัก ๆ
นึกถึงหน้าคนที่น้องสาวเรียกว่าซินเดอเรลลาทีไร
หน้าชายอ้วนพุงพลุ้ยที่เขาเจอที่โรงแรมก็ลอยขึ้นมากลบทับทุกทีไป
หญิงสาวชักจะงง ๆ ว่าทำไมพี่ชายถึงเปลี่ยนความคิด
ทั้งที่ทีแรกออกจะปลื้มผู้หญิงคนนั้นนักหนา หรืออาจเป็นอย่างที่เขาพูดจริง ๆ
เพราะหลังจากวันนั้นเธอก็ไม่เคยเห็นสมุดโน้ตสีเขียวอีกเลย
สงสัยพี่ชายเอาไปคืนผู้หญิงคนนั้นแล้วกระมัง และพอคุยกันไม่ถูกใจเลยไม่สานต่อ
“ค่ะ ไม่พูดก็ไม่พูด” ในเมื่อพี่บอมยังโสด
บรีสนี่แหละจะทำให้พี่บอมไม่โสดเอง
ธริษตรียิ้มอย่างมีเลศนัย
เธอมีว่าที่พี่สะใภ้ในใจแล้ว และก็มั่นใจว่าถูกใจพ่อกับแม่ด้วย
“พี่มะลิสะดวกไหมคะถ้าช่วงปิดเทอมต้องไปสอนพิเศษให้บรีสที่บ้าน
แค่สามวันต่ออาทิตย์ก็พอค่ะ พี่มะลิเลือกวันมาได้เลย แม่บอกว่าพี่มะลิต้องเข้าแล็บทุกวัน
ถ้าต้องนั่งรถมาสอนบรีสทุกวันอีกคงเหนื่อยแย่” ธริษตรีวางมือจากปากกาที่ขีด ๆ
เขียน ๆ ลงบนตัวอย่างข้อสอบปลายภาค แล้วถามครูสอนพิเศษส่วนตัว
“สะดวกค่ะ
อาจารย์ตรีทิพย์คุยเรื่องนี้กับพี่แล้วเหมือนกันค่ะ”
“ดีจังเลยค่ะ” หญิงสาวยิ้มแป้น
“ถ้าอย่างนั้นช่วงปิดเทอมบรีสจะให้น้าธงไปรับไปส่งพี่มะลิที่อะพาร์ตเมนต์กับบ้านบรีสนะคะ”
“พี่ไปเองดีกว่าค่ะน้องบรีส
รบกวนน้าธงเปล่า ๆ”
“แต่บ้านบรีสไกลนะคะ”
“นั่งรถไม่นานหรอกค่ะ ออกมาช่วงสาย ๆ
รถก็ไม่ค่อยติดแล้ว”
“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ค่ะ
แต่สัญญานะคะว่าจะอยู่กินข้าวเที่ยงกับบรีสทุกวัน
แลกกับการที่ไม่ให้น้าธงไปรับไปส่ง” หญิงสาวได้ทียื่นหมูยื่นแมว
“ค่ะ”
เมื่อดิ้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุดเธอจึงต้องยอมรับข้อเสนอ
ก่อนก้มหน้าก้มตาตรวจตัวอย่างข้อสอบที่ลูกศิษย์ทำเสร็จแล้ว
“พี่มะลิคะ บรีสมีอีกเรื่องจะถามค่ะ”
“อะไรหรือคะ” มานิลาขมวดคิ้ว
“พี่มะลิมีแฟนหรือยังคะ”
ธริษตรีรอฟังคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ
แต่ก็มีเพียงความเงียบจากอีกคน
“ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ
บรีสกลัวว่าพี่มะลิมาติวให้บรีสแล้วแฟนพี่มะลิจะงอนที่ไม่มีเวลาให้เขาน่ะค่ะ”
“น้องบรีสสบายใจได้” หญิงสาวยิ้มอ่อน
“พี่ยังไม่มีแฟนค่ะ”
แม่สื่อแอบร้องว่า ‘เยส’ อยู่ในใจ พี่บอมโสด พี่มะลิก็ยังไม่มีแฟน
คราวนี้แหละเธอจะจับมาคู่กันเสียเลย !
ความคิดเห็น