ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : CHAPTER TEN POINT FIVE (10.5)
CHAPTER TEN POINT FIVE
“=___= เกม? สมองแกผิดปกตืรึปล่าววะ” ชานยอลจับหัวของแบคฮยอนสั่นไปมา
“สั่นหัวกูโพ่.งง”
“ช่างเหอะว่าแต่จะเล่นเกมอะไรวะ? มีของรางวัลมั๊ย? ไม่มีไม่เล่นนะเหวย” -__-! อิพี่หยอยห่วงแต่ของรางวัลเรอะ!
“คริคริ ของรางวัลมีแน่นอนอยู่แล้นนนนนน”
ควับ!
แบคฮยอนถือวิสาสะโอบร่างเล็กของกาอิน ใบหน้าของเจ้าตัวยิ้มแป้นผิดกับใบหน้าของคนตัวเล็กที่รู้สึกว่าจะเกิดเรื่องร้ายๆเข้ากับตัวเอง
“-_- ฮยองทำอะไรน่ะ” เซฮุนรีบแยกแบคฮยอนกับฉันออกจากกัน ก่อนที่จะผลักฉันไปหาพี่ซูโฮ
“ชิส์ ทำหวงว่ะแม่ง” แบคฮยอนยู่ปาก
“ตกลงของรางวัลคือไร?” ชานยอลยีหัวเพื่อนสนิท
“จูบ…จูบของกาอินคือรางวัล”
“อ่อ…จูบ…เห๊ย!!!!” เมมเบอร์ทั้งสิบเอ็ดคน(รวมฉัน)ตะโกนของมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
“=/O/= ข..ของรางวัลบ้าอะไรผมไม่ยกจูบแรกให้ใครหรอกนะ!”
“- - อ้าว แล้วใครคนไหนจูบเซฮุนล่ะวะ?” ห๊ะ!! ใครจูบอิติ๋ม ฉันเหรอ! =O=! จูบเมื่อไหร่ ไม่มีทางฉันจะเก็บจูบแรกให้กับสามีในอนาคตเท่านั้นเว๊ย~ อิแบคมั่วนิ่มชิเหย
“ผ…ผมจูบเซฮุนเหรอ 0_0”
“อือ” เมมเบอร์ทั้งหมดผงกหัวเว้นแต่เซฮุนที่ซุกหน้าเข้ากับไหล่พี่คริส…เป็นไรของมัน?
“=O=! ฉันจูบนายจริงเหรอเซฮุน ที่ไหนเมื่อไหร่ ตอนไหน! ทำไมฉันจำไม่ได้”ฉันรีบวิ่งไปกระชากคอเสื้อของเจ้าตัวและสิ่งที่ปรากฏคือ….
=//= เซฮุนหน้าแดงอ่ะแกรรรรร์
“-////- อะไรมองทำไม”
“-////- ม…ไม่มีอะไร” ไม่กล้าคุยอ่ะ ไม่ใช่ว่าเขินอะไรนะ แล้วฉันจูบกับเซฮุนไปแล้วเหรอ T___T
แม่ขาหนูแต่งงานไม่ได้แว้วววววว T//T
“จะจ้องกันจนท้องเลยเหรอไง?” เฮือก! แบคฮยอนดึงแขนฉันไปหาเขาร่างของฉันเซเล็กน้อย อิแบคบ้าถนอมตูบ้างก็ได้ - -
“คนไม่ใช่ปลากัด” ซิ่วหมินเอ่ยออกมาทั้งๆที่ซาลาเปายังเต็มปาก(ไรท์ : เอามาจากไหนวะ?”
“=__= ตกลงใครเล่นมั่ง” ไม่มีเว๊ย!~ ไม่มีใครเล่นเกมนี้หรอกอิแบคเอ๋ยฮ่าๆๆๆๆๆ
พรึบ…
ยกมือกันทุกคนเบย….
-____-! คือแน่ใจใช่ไหมว่ามีอิแบครู้คนเดียวว่าฉันไม่ใช่ผู้ชาย?
“ไอ้ฮุนแกเล่นด้วยเหรอ?” คริสเอ่ย
“ฮยองคนนี้บังคับ (.//.)” พูดแล้วก็ชี้ไปที่ชานยอล
“=O=!” ชี้กูไม่ปรึกษาเลย
“ฮยองก็จะเล่นเหรอ?” เลย์ถามลู่หาน
“ก็…ไม่มีอะไรเสียหายนี่” คนถูกถามเกาแก้มเขินๆ
มีใครถามฉันซักคำมั๊ยว่าอยากเป็นของรางวัลรึปล่าว? ไม่เคยบอกนะว่าจะเป็นของรางวัลให้
“แข่งทำท่าน่ารัก” แบคฮยอนยิ้มแก้มปริ
ถ้าจำไม่ผิด….แบคฮยอนมันเคยชนะเกมใน weekly idol….
=__= หืม? มันเคยชนะ…..
=___=! เคยชนะ….
=O=!!! เคยชนะ!!!!
ไอ้ขี้โกงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง! //ชี้หน้าในใจ
“-__- แม่ง…โกงว่ะ” ใครคนนึงพูด
“ใช่ฮยองแม่งชั่ว” ต่อด้วยอีกคน
“เลว” และอีกคน..
“เฮียสัสๆ” และอีกคน…
“ควาย” และอีกคน…
“ขี้โกง” และอีกคน…
“ตอแหล -.-“ นี่ฉันเอง….
ปั๊ก!!
และแล้วก็โดนตบรายตัว… =_=
“ตกลงจะเล่นมั๊ย!”
“ไม่ย์” ฉันตอบ
“ไม่ได้ถามของรางวัลอย่าจุ้น - -+” ของรางวัลโพ่.งงงงงงง =O=!
“-__- ไม่ได้บอกว่าจะเป็นของรางวัลสักหน่อย มั่ว”
“@!@#$%^&”
“@#$%^&*()_+!@#$%^&*(“
ฉันและแบคฮยอนปะทะฝีปากกันท่ามกลางความงุนงงของเมมเบอร์ทั้งหลายที่ชักสีหน้าประมาณว่า “ไอ้พวกนี้สนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่?” ก่อนที่ฉันกับแบคฮยอนจะตบกันก็มีคนดีศรีเอ็กโซเข้ามาห้ามทัพตีบางระจัน(?)ของพวกเราซะก่อน บุคคลปริศนาคนนั้นก็คือ พี่ซูโฮ! >O< ขอบพระคุณมากค่ะขุ่นพี่ที่มาช่วยห้ามทัพ เพราะหนูกาอินกำลังหมดคำด่าพอดี -..-;; ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ด่าเก่งชะมัด
“-o- หยุดทะเลาะกันก่อนนนนนน”
“กร๊ากกกกกก ดูหน้าแบคฮยอนดิ่” ชานยอลชี้หน้าเพื่อนสนิทแล้วขำก๊าก
“ไมหล่อเหรอ -.,-“
“ไม่อ่ะ กุเรียกให้คนอื่นดูหน้ามุงเฉยๆ 55555”
“โพ่งงงง” ร่างของแบคฮยอนพุ่งเข้าใส่ร่างสูงก่อนจะก่อสงครามกับชานยอล
“ฟังหน่อยคร้าบบบบบบบบบ” ซูโฮตะโกนใส่เมมเบอร์คนอื่นแต่ดูเหมือนแต่ละคนจะเชื่อฟังลีดเดอร์กันเหลือเกิน - -
“เฮียๆ เงิงออกว่ะ” เซฮุนมองหน้าคริสแล้วหัวเราะ
“เงิงบ้านเอ็งดิ่ ยังไม่ทันได้อ้าปาก” ว่าแล้วก็มอบมะเหงกให้น้องเล็กหนึ่งที
“ลู่เกออหมินอยากกินซาลาเปา”
“เดี๋ยวค่อยไปนะหมิน”
ฉันมองพี่ซูโฮที่ตะโกนหลอดลมแทบแหก(?)สลับกับเมมเบอร์หน้าหล่อทั้งหลายที่ทำตัวเป็นเด็กๆ มุมหนึ่งกำลังก่อสงครามขนาดย่อมๆ ส่วนอีกกลุ่มหนึ่งกำลังซ้อมเต้น โถถถ น่าสงสารจริงพี่จุนของน้อง - -;;
“อ่า….พี่ซูโฮมีอะไรอ่อครับ”
“T___T ขอบใจมากนะกาอินที่ยอมฟังพี่”
“อ่า..ครับ” หูย….สงสารนางจุงเลอรีดเดอร์ของน้องงง
“คือแบบว่า พี่ซึงโฮ โทรมาน่ะว่าทางค่ายจะให้พวกเราไปพักผ่อนที่เมืองไทยเนื่องจากทางค่ายจะซ่อมบำรุงหอพักของเราให้กว้างขวางยิ่งขึ้นเพราะมีสมาชิกเพิ่มมาอีก 1 คน" พี่ซึงโฮที่ว่าคือผจก.ของพวกเราเอง >W< คริคริ
“จริงเหรอฮยอง!!!” เซฮุนเขย่าตัวพี่ชายไปมา
“@__@ จ..จริงจ้า”
“>___< ผมรักเมืองไทย~” พี่ไคกับพี่เลย์ร้องเพลงผมรักเมืองไทยออกมาเสียงดังถึงแม้ว่ามันจะออกเสียงไม่ถูกก็ตาม คือแบบ…ร้องไม่ว่า แต่เต้นด้วยนี่คือหนูกาอินเพลียจิต (-0-;)
“ทีงี้ล่ะหูผึ่งเลยนะพวกแกกกก”
“แหะๆ” เฉินหัวเราะแห้งๆ
“แล้วไปเมื่อไหร่อ่ะ?”
“อีกสามวัน (-w-)”
“โอเค…เออเมื่อกี๊มึงว่ากูใช่ไหม?ไอ้หยอย”
“=o= ผมว่าฮยองเมื่อไหร่ครับ!” ชานยอลถึงกับหน้าซีดเมื่ออยู่ดีๆคนธรรมะธรรมโมอย่างเฉินกำลังจะเปิดศึกกับเขา
“ไอ้แบคบอก”
“อุ๊ย~ เค้ามะรู้เรื่องนะเตง *O* คิกๆ” หมั่นไส้จุงเบยผช.คนนี้…
ควับ!
แขนแกร่งของแบคฮยอนเข้ามาคล้องคอฉันไว้ ก่อนที่เจ้าตัวจะโน้มหน้าลงมา
“ครั้งนี้รอดไปได้แต่ครั้งหน้า..อย่าหวัง” เสียงกระซิบที่ดังอยู่ข้างหูทำให้ฉันขนลุก ไม่รู้เป็นเพราะเสียงนุ่มๆของเขาหรือเป็นเพราะแววตาและบรรยากาศรอบตัวของแบคฮยอนกันแน่ที่ทำให้ฉันหวาดกลัวเขา
ถึงยังไงฉันก็รอดจากเกมหื่นๆ(?)ของแบคฮยอนมาได้ครั้งนึงแล้ว คราวหน้ามีเหรอจะพลาดให้ง่ายๆ ไม่มีทางหรอกเว๊ย!!!
สถานีต่อไป….ประเทศไทย!! >O<
------------------------------------------------------
มาแบบงงๆจริงๆตอนนี้ =__=!
คือบับคิดไม่ออก + ตัน เลยออกมาเป็นเยี่ยงนี้
ขอบคุณทุกคนที่รอนะคะ T___T ไรท์ขอโทษที่หายไปนาน
ความคิดเห็น