Love destiny พรหมลิขิตรัก Fic sj+snsd

ลำดับตอนที่ #14 : Love destiny 12

Love destiny 12

“นี่คุณกำลังจะพาฉันไปไหนค่ะ”ยูริกล่าวขณะนั่งอยู่บนรถของของคยูฮยอนที่กำลังพาเธอไปยังที่แห่งนึโดยมีซอฮยอนนั้นนั่งอยู่ข้างหลัง

“นั่งไปเงียบเถอะครับเมื่อถึงแล้วคุณจะเซอร์ไพ”คยูกล่าวยิ้มๆแล้วทำหน้าที่ขับรถต่อไปพลางฮัมเพลงอย่างมีความสุข เขามองเข้าไปที่กระจกรถ และเขาก็ต้องแปลกใจมื่อเขาเห็นอะไรบางอย่างอยู่ที่เบาะหลัง

“คุณกำลังมองอะไรหรอค่ะ”ยูริถามเมื่อเห็นว่าเขาหันไปมองอยู่ที่หลังรถ

“เปล่าครับไม่มีไร  สงสัยผมคงตาฝาด”คยูกล่าวกับหญิงสาว เขาคงตาฝาดไปเอง

“ที่นี่ที่ไหนอ่ะ ซอฮยอน” ยูริถามซอฮยอนเบาๆ

“บริษัทที่ซอทำงานเองค่ะ  พี่ยูริไม่ต้องตกใจน่ะค่ะ ถ้าใครทักก็แค่ยิ้มตอบไปเท่านั้น”

“ซอ คุณ กำลังพูดอะไรอยู่หรอ”คยูเอ่ยทักเมื่อเห็นร่างบางกำลังกล่าวอะไรสักอย่าง

“เปล่าค่ะ เราเข้าไปข้างในดีกว่าไหม”หญิงสาวกล่าวพลางกระตุกมือชายหนุ่มให้ตามเข้าไป เมื่อเข้าไปข้างในผู้คนมากมายต่างยิ้มให้เธอและทักทายเธอหลังจากที่เธอพักรักษาตัวเกือบสองอาทิตย์

“ขอบคุณมากน่ะค่ะ ขอบคุณค่ะ”ซอฮยอนกล่าวขอบคุณ กับทุกๆคนถึงแม้ว่าเขาจะไม่เห็นเธอหรือได้ยินเสียงเธอก็ตาม

“ยินดีต้อนรับการกลับมา ซอจูฮยอน”เมื่อเดินเข้าด้านใน หญิงสาวได้รับการต้อนรับมากมายจาพนักงาน ร่วมทั้งดงแฮ และพี่ซองมิน  พี่ชายคนสนิท พร้อมกับประธานบริษัท อึนฮยอกและฮโยยอนสองผู้บริหาร

“นี่มันอะไรกันหรอค่ะ”หญิงสาวกล่าวกุกกัก ทำตัวไม่ถูกไม่คิดว่าจะเจอคนมากมายขนาดนี้

“พวกเค้าทั้งหมด มาต้อนรับการกลับมาของเธอน่ะ”คยูกระซิบบอก

“เรื่องร้ายๆก้อผ่านไปแล้วตอนนี้ก็ขอให้เธอมีงานไหลมาเทมาน่ะ”ดงแฮกล่าวอวยพร พร้อมกับกอดหญิงสาวคยูที่อยู่ข้างถึงรีบกล่าวขัดทันที

“ให้มันน้อยๆหน่อยไอ้ด็อง นี่แฟนฉัน”คยูกล่าวอย่างวางท่า ทำให้ซออยอนที่ยืนอยู่ข้างต้องยิ้มออกมา

“ขอบคุณมากน่ะค่ะ ทุกคน”ยูริกล่าวขอบคุณก่อนจะก้มหัวให้เล็กน้อยตามมารยาท เธอมองคนตรงหน้าอย่าแปลกตา ถึงซอฮยอนจะเล่ามาให้ฟังคร่าวๆแล้วว่ามี่ใครบ้าง แต่เธอก็จำได้ไม่หมดหรอกว่าใครเป็นใคร

“พวกเราแยกย้ายไปทำงานกันได้แล้ว เดี้ยวเย็นนี้เรามปาร์ตี้กัน”ประธานฮโยฮยอนกล่าวทำให้พนักงานหลายคนถึงกับเฮ่ร้องด้วยความดีใจ

“นี่ดงแฮ อย่าลืมชวนแฟนนายมาด้วยน่ะ ฉันอยากรู้จัก”ประธานอึนฮยอกกล่าว ทำให้แฟนสาวของเขามองค้อนกลับทันที

“ซอฮยอนมาคุยเรื่องานกันหนอยสิ”ซองมินกล่าวเรียกซอฮยอนทำให้ยูริเดินตามไปอย่างโดยดี มีซอฮยอนเดินตามไปข้างๆเพื่อคลายความกังวล

“คุณมีรื่องอะไรจะพูดหรอค่ะ”หญิงสาวกล่าว

“คุณ   ทำไมเธอเรียกฉันแบบนั้นไม่ต้องทางการหรอก เรียกพี่แบบเดิมแหละดีแล้ว”ซองมินกล่าว แล้วหยิบipadขึ้มาดูตารางงานของซอฮยอน

“งานของเธอ มีเยอะเลยน่ะ ฉันจะถามเธอว่าเธอพร้อมกลับมาทำงานหรือยัง ถ้ายังฉันจะได้ยกเลิกทั้งหมด”ซองมินกล่าวกับคนตรงหน้า

“คือ ….ฉันขอกพักงานสัก3เดือนก่อนได้ไหมค่ะ ถึงร่างกายจะเป็นปกติแล้ว แต่จิตใจของฉันยังไม่พร้อยเลยค่ะ”ยูริกล่าวแก้ตัวกับคนตรงหน้า ทำให้ซองมิน ยิ้มกับคำแก้ตัวของเธอ ปกติซอฮยอนไม่ใช่คนเจ้าเล่ห์ขนาดนี้

“อื้ม พี่เข้าใจงั้นก็ดีแหละพี่จะได้ไปยกเลิกงานให้เราไปเป็นพรีเซนเตอร์การเปิดตัวโรงแรมใหม่ในเครือของ แดฮันกรุ๊ปด้วย เพิ่งติดต่อมาเมื่อเช้านี่เอง”ซองมินกล่าวพลางเก็บข้าวของ

“เมื่อกี้ พี่บอกว่าบริษัทแดฮันกรุ๊ปหรอค่ะ”หญิงสาวกล่าวย้ำอีกครั้ง

“ใช่มีอะไรหรอ หรืออยากจะเปลี่ยนใจ”

“คือซอ คิดว่าซออยากจะรับงานนี้น่ะค่ะ”ยูริกล่าว มันเป็นโอกาสเดียวที่เธอจะได้เข้าใกล้ฮันคยอง เข้าใกล้หลักฐานมากขึ้น

“งั้นโอเค ไปได้แล้วล่ะคยูคงรอเธอแย่อย่าลืมน่ะเย็นนี้เรามีปาร์ตี้”

“พี่ทำไงดี ท่านประธานบอกให้ผมพาแฟนมา”ดงแฮกล่าวกับซองมินอย่างร้อนรน

“ก้อพามาสิ จะไปอยากอะไร”ซองมินกล่าวอย่างไม่สนใจก่อนจะดูเอกสารต่างๆในมือ

“ตกลงผมต้องพายัยนั่นมาหรอ  อยากจะบ้าตาย”ดงแฮร้องโอดครวน

“แล้วแกร้องโวยวายทำไม  ในเมื่อเป็นแฟนกันก็พามาสิจะอายทำไม ขอตัก่อนน่ะ ฉันมีงานต้องเคลียร์”ซองมินตบบ่าดงแฮเบาๆแล้วเดินเลี่ยงไป

ติ๊ดดดดดดดด

“ฮัลโหล”ยุนอากรอกเสียงไปในโทรศัพท์ ทั้งที่ไม่รู้ว่าใครโทรมา

“นี่ยัยเหม่ง เย็นนี้มาเจอฉันที่คอนโดน่ะมีปาร์ตี้ที่บริษัท”ดงแฮกล่าวห้วนๆเมื่อได้ยินคนปลายสายรับ

“แล้วทำไมฉันต้องไปด้วยล่ะฮ่ะ”ยุนอาตอบกลับ ชวนกันดีๆไม่เป็นหรือไงเธอคิดในใจ

“เธอต้องมา ถ้าไม่มาเธอตายแน่”ดงแฮกล่าวแค่นั้นก่อนจะตัดสายไป ปปล่อยให้คนปลายสายหงุดหงิด

“ไอ้ผู้ชายบ้าเอ้ย มารยาทไม่มีหรือหรือไงฮ่ะ”หญิงสาวตะโกนออกมา อย่างขัดใจ

“คิบอม คุณมาที่นี่อีกทำไม”แทยอนกล่าว เมื่อเห็นชายหนุ่มยืนรออยู่ที่หน้าบ้าน

“ผมขอโทษเรื่องวันไหน ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมขอโอกาสอีกสักครั้ง”คิบอมกล่าวเมื่อเดินเข้าไปใกล้ตัวหญิงสาวมากขึ้น

“เราไม่มีอะไร ต้องคุยกันแล้ว เรื่องของเรามันจบไปแล้ว”แทยอนกล่าวแล้วเดินออกห่างผู้ชายตรงหน้า

“ไม่แท เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง คราวนี้เราจะคุยกันด้วยเหตุผลไม่ใช้อารมณ์ใดทั้งสิ้น”คิบอมแล้วคว้าตัวเธอหญิงสาวมากอดไว้จากด้านหลัง

“ปล่อย ฉันเดี้ยวนี้ คุณปล่อยฉันเดี้ยวนี้”แทยอนกล่าวพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดถึงแม้ร่างกายของเธอจะปฏิเสธ แต่หัวใจของเธอต้องการอ้อมกอดนี้เหลือเกิน

“ไม่แทยอน ผมจะไม่ปล่อยคุณไปไหนอีก  ผมรักคุณ คุณได้ยินไหม ผมปล่อยคุณไปไม่ได้อีกแล้ว”คิบอมกล่าว ทำให้หญิงสาวถึงกับเงียบไป น้ำใสๆไหลลงมาที่ใบหน้าของเธอ คำว่ารักของเขาทำให้ถึงกับใจอ่อน

“เรายังรักกันอยู่ไม่ใช่หรอแท ผมจะไม่ถามว่าคุณทิ้งผมไปใดพราะเหตุผลใด เรามาเริ่มต้นกันไหม่น่ะแท”คิบอมกล่าวกับหญิงสาว แทยอนค่อยหันมามองเขา เธออยากจะตอบตกลงเขาแต่เธอก็รู้อยู่แก่ใจว่ามันเป็นไปไม่ได้

“เราเริ่มกันใหม่ไม่ได้หรอกค่ะ ตัวคุณเองก็มีพันธะอยู่แล้วนี่ คุณอย่าเห็นแก่ตัวมากไปเลย”แทยอนถามกลับทำให้ชายหนุ่มเงียบไป

“แท ฟังผมก่อนน่ะ เรากำลังจะอย่ากัน ผมกำลังจะจบกับเขา คนที่ผมรักคือคุณคนเดียวน่ะแท”คิบอมกล่าวอธิบายเพื่อให้เธอเข้าใจ

“งั้นฉันควร จะเชื่อใจคุณได้แค่ไหน”แทยอนถามหน้านิ่ง กลับคนตรงหน้าล

“แค่นี้ล่ะ คุณเชื่อใจผมพอไหม”คิบอมกล่าวก่อนจะรวบตัวหญิงสาวไว้แล้วประกบริมฝีปากของเขากับเธอ แทยอนตอบรับจูบนั้นอย่างไม่ปฏิเสธ คิบอมมอบจูบนั้นให้อย่างอ่อ่นโยนและเนิ่นนาน กับความรู้สึกของเขาทั้งหมดที่มีให้กับเธอ

“ฮึ คิบอมฉันไม่มีทางล่อยคุณไปหรอก คุณจะต้องทรมานเหมือนที่ฉันเป็นอยู่อย่างนี้”หญิงสาวก่อนอย่างโกรธแค้น ก่อนจะเผาเอกสารใบนึงทิ้งไปตรงหน้า

“ต่อให้คุณส่งมันมาทุกวัน ฉันก็จะเผามันทิ้งทุกวัน”หญิงสาวกล่าวอีกครั้งก่อนจะจิบไวน์ในแก้วอย่างมีความสุข

......................................................................................................................................................................................................




อ่านเสร็จแล้วอย่าลืมเม้นกัน สักนิดน่ะค่ะ
เป็นกำลังใจให้ผู้ประสบภัยทุกท่านน่ะค่ะ
เพราะบ้านไรเตอร์ก็ท่วมเช่นกันค่ะ