[ FIC SUPER JUNIOR ] WONDERFUL __,,* LIFE [ KIHAE , KYUMIN ]

ลำดับตอนที่ #14 : [♥] 09 WONDERFUL __,,* LIFE : WE'RE GETTING MARRY แต่งงาน (2) !

Qreaz. 10 












WONDERFUL LIFE

START : 06/04/53

END : 28/04/53



09
WE'RE GETTING MARRY (2)

[ Mode : Kyuhyun ]

ตอนนี้ผมและซองมินกำลังอยู่ในช่วงเลี้ยงฉลองตอนเย็นของงานแต่งงานครับ ^________________^v

คนตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ผมทำหน้ามุ่ย ดูเหมือนจะไม่สบอารมณ์สุด ๆ กับการที่เพื่อน ๆ มหาลัยมาร่วมงานแต่งด้วย เยอะแยะมากมาย

“ พี่ซองมินคะ พี่สวยมากเลยรู้ไหม~~”

“ มันจะเป็นบุญมากเลยถ้าน้องจะชมพี่ว่าหล่อ = =”

“ โถ~~~ ก็พี่ซองมินสวยออกขนาดนี้ จะหล่อยังไงไหวล่ะคะ โฮะ ๆๆ”

“ - - *”

ผมฟังประโยคสนทนาของซองมินกับรุ่นน้องผู้หญิงสองสามคนแล้วก็แอบหัวเราะตาม

ใครมันชมเมียผมว่าหล่อก็บ้าเต็มทนแล้วล่ะครับ กร๊ากกกกกก !

“ หัวเราะทำไม ไอ้ปลาจวด!”

“ =[]=”

เออ หยุดหัวเราะก็ได้ หยุดก็ได้ !! = =

ซองมินยังคงมองหน้าผมอย่างฉุน ๆ ก่อนจะลุกขึ้นเดินหนีไปจากผม

ฮ่า ๆๆ ก็ทำตัวอย่างนี้ จะไม่ให้ขำได้ยังไงเล่า

ผมมองตามหลังคนตัวเล็กที่งอนตุ๊บป่องยิ้ม ๆ 

แต่จะว่าไปนะ ก็ …. 7 วัน .... 7 วันแล้วสินะ ที่เราได้เจอกับซองมิน

ถึงจะเจ็บตัวก็เหอะ ฮ่ะๆๆ .... = =

แต่ผม   ........ ก็ยังมีความสุขที่ได้เข้าใกล้

มีความสุขที่ได้ยินเสียงออกจากปากของเขา

มีความสุขที่ได้เห็นรอยยิ้ม ... ที่นาน ๆ ทีจะได้เห็น

มีความสุข ... ที่ได้อยู่เคียงข้าง

แต่ถ้าถามถึงลึก ๆ ในใจผม

……….

มันยังสั้นเกินไป มันยังไม่ลึกซึ้ง พอที่จะเรียกคำ ๆ นั้น ..

เพราะมันก็ยังห่างไกลจากคำว่า ‘รัก’ อยู่ดี

..............................................................

[ Mode : Kibum ]

“ ขอพวกเรา ดื่มให้กับคู่บ่าวสาวทั้งสองคู่ด้วยครับบ~”

เสียงโฆษกประกาศอย่างรื่นเริง

 เฮอะ ! ไอ้พวกเพื่อนบ้าที่มานี่ก็แค่หาเรื่องอยากหาเรื่องมาเมา มาสนุกกันเท่านั้นแหละ -…..-

 ดื่มกันเข้าไป๊ !!! งานแต่งตู ตูยังไม่ได้ดวดซักแก้วเลย - -  

“ ไชโย ~~~” คนทั้งห้องตะโกนโห่ร้องให้กับทั้งคู่ผมและคู่คยูฮยอน บ้าไปแล้วหรือไงฟะ = =

“ คุณคิบอมไม่ดื่มอะไรเหรอฮะ ?” ทงเฮในชุดเจ้าสามถามยิ้มๆอย่างน่ารัก –v-  

“ ดื่มเหรอ ? รอเธอเข้านอนก่อนดีกว่า เพื่อน ๆ ฉันอยู่กันดึกอยู่แล้ว เดี๋ยวเธอจะเผลอกระดกไวน์ไปเหมือนคราวก่อน ยุ่งเลยนะตอนนั้นน่ะ ฮ่า ๆๆ”

“ ตอนนั้นทงเฮทำอะไรน่าเกลียด ๆ ไปเยอะเลยใช่ไหมครับ TT^TT จำอะไรไม่ได้เลย”

“ ไม่หรอกๆ ฮ่า ๆๆๆ =_________=” ไม่น่าเกลียดหรอกก ไม่น่าเกลียดเลย = = แค่ตะโกนด่าผมลั่นร้านเท่านั้นเอง -...- ผมแทบจะสาบานได้เลยว่าชาตินี้จะไม่ให้ทงเฮได้แตะของมึนเมาอีก - -

“ ว่าแต่เธอ ฉันบอกเธอแล้วไม่ใช่เหรอว่าจากนี้ให้เรียกฉันว่า ‘พี่คิบอม’ จะได้ดูสนิทกันมากขึ้น สามีภรรยาเค้าไม่เรียกคำนำหน้าว่า  ’คุณ’ กันหรอกนะ”

 “ ก็ได้ครับ พี่คิบอม ^O^”

“ ดีมาก ^^”

“ ทางพวกเรามีข้อเรียกร้องมาให้คู่บ่าวสาวครับบ !”

เสียงไอ้โฆษกบ้ายังแหกปากไม่เลิก =  =;

“ ข้อเสนออะไรอีกล่ะ !?” ผมเอ่ยถามทุกคนประสาทนัยน์ตาผม ก่อนจะตะโกนเป็นเสียงเดียว

“ หอมแก้มโชวววววววววววววววววววววววววววววววววววว !!!!!!!!!!!!!!!!”

“ ไม่ !!!!!!!!!!!” เสียงคุณภรรยาของคยูฮยอนแหกปากมาก่อนใครเพื่อน =[]=

ทงเฮหน้าแดงก่ำก้มหน้าพร้อมกับทำท่าจะเดินหนี แต่ว่าโดนเพื่อน ๆ จับไว้ก่อน

เอ่อ ... ความจริงแล้วตอนเช้าเราก็จูบกันมาแล้ว แค่หอมแก้มยังไม่เขินเท่าตอนเช้าหรอก = =

ภาคเช้าหลังจากจบพิธี ทงเฮแทบจะไม่มองหน้าผมเลยเพราะความอาย ผมเองก็เหมือนกัน - - แต่ว่าสุดท้ายเราก็คุยกันอยู่ดี

แล้วนี่กำลังจะทำให้ผมกับทงเฮมองหน้ากันไม่ติดอีกแล้วใช่ไหมค๊าบบบบบบบ !?

ไอ้เพื่อนเวรทั้งหลายยยยยย !! TT____________________TT  

“ มานี่ !” พูดจบไอ้คยูฮยอนก็ดึงแขนเมีย ... เอ๊ย = = ไม่สุภาพ ภรรยาของมันมาหอมเบา ๆ ที่แก้ม ตามด้วยการโดนลูกตบของภรรยาเข้าเต็มหน้า แต่ไอ้พวกเพื่อนเวรของทั้งผมทั้งคยูฮยอนต่างก็ส่งเสียงผิวปากกันจ้าละหวั่น

“ เป็นไงไอ้คยู แรงดีจริงนะเมียมึงนี่”

“ อะไร๊ ~ ออกจะดี  สาวตบ เค้าเรียก สาวรักนะโว้ยย ฮ่า ๆๆๆๆๆๆ”

“ รักกะผีแกสิ !” เสียงใสยังไม่วายตะโกนด่ากลับ ผมรู้สึกโชคดีจริง ๆ ค๊าบบ TT^TT ที่ได้ทงเฮมาเป็นเจ้าสาว ขืนได้คนอย่างชายาของมัน ผมคงโดนอัดทุกวันไม่เว้นวันหยุดราชการเป็นแน่ - -

เมื่อจบความครึกครื้นของคู่ของน้องชาย ก็ถึงคิวพี่ชายมันบ้างล่ะครับ TT^TT คราวนี้ทุกสายตาพุ่งมาที่ผมกับทงเฮ ....

“ เอาเลยยยยยย >________________<”

“ TT^TT” จะปฏิเสธก็ปฏิเสธไม่ได้ = = เพราะดูเหมือนทุกคนกำลังสนุกกันอย่างเต็มอัตรา เอาอะไรมาเบรคก็ไม่หยุด

ผมเดินเข้าไปใกล้ ๆ กับทงเฮ ก่อนจะเอ่ยกระซิบที่ข้างหูเบา ๆ

“ ขอโทษนะ TT^TT”

ทงเฮตอบรับด้วยการพยักหน้า ก่อนที่ผมจะจุ๊บลงไปที่แก้มใส ๆ นั่นเบา ๆ

ตามด้วยเสียงวี้ดวิ้วของคนทั้งมหาลัย โอ๊ยยยยย อยากจะเป็นบ้า !!!

ทงเฮหน้าแดงก่ำ ก่อนจะเดินสวบ ๆ หนีผมไปหาซองมิน -/////////////-

 อะไรกัน ผมก็ไม่อยากทำให้ทงเฮลำบากใจหรอกนะ

แต่ไอ้เพื่อนพวกนี้นี่ ..... เดี๋ยวพ่อจับทำหมันรายคนเลย ! - -

“ เอาไมค์มานี่ !” ไอ้คยูที่ใบหน้ามีรอยแดงและรอยนิ้วมือ 5 นิ้วอยู่ที่แก้มเดินเข้าไปหยิบไมค์ที่บรรดาเพื่อน ๆ แย่งกันเห่าหอนอย่างสนุกสนาน = =

เฮ้ย !? จะขโมยซีนตูอีกแล้วเรอะ = []= !!

ไม่ ๆ ไอ้บอมไม่ยอมมมม !! ไม่ยอมอีกต่อไปแล้วว !!

ผมเดินสวบ ๆ ไปที่ไมค์อีกอันหนึ่งก่อนจะหยิบมันขึ้นมา

“ ฉันไม่ให้แก่เด่นคนเดียวหรอกเฟ้ย _o_” ผมพูดก่อนจะไปยืนข้างมัน ไอ้คยูทำท่าเสียวสุดขีด ก่อนจะแย่งไมค์ออกจากมือผมไป

อะไรวะ !? มันกลัวอะไรกันนักหนา = =

“ พี่ ... ผมว่าพี่อย่าเลยไปกินเค้กดีกว่า ~ เดี๋ยวผมพาไป ~”

“ ไม่ !! =^= ฉันจะร้องเพลงอะ มีปัญหาอะไรหรือเปล่า !?”

“ โธ่ พี่คิบอมมม TT^TT”

“ ทำไม ทีแกยังร้องได้ ทำไมฉันร้องไม่ได้หา !?”  

ผมตวาดไอ้น้องชายกลับอย่างหงุดหงิดสุดใจ -.- อะไรหว่า ทำไมต้องกลัวผมกันขนาดนั้นด้วย

“ กดเพลง ให้ฉันเดี๋ยวนี้ !!!!”

=[]= << คยูฮยอน

= = << ผม

O_o << ทงเฮ

Oo= << ซองมิน

“ ไม่เคยฟังเพลงกันหรือไง !? กดเดี๋ยวนี้ !!”

“ คร๊าบบบบ TT_____TT”

 ในที่สุดผมก็ชนะแล้ว หึหึ ไอ้น้องชาย ~ จะมาเล่นกับพี่แกยังเร็วไปสิบชาติเว้ย !

“ ทุกคน อุดหู !!!!!!!!!”

ไอ้น้องชายหน้าโง่ตะโกนแหกปากราวกับคนบ้าบอกทุกคนที่อยู่ในห้อง

หึหึ -….- ท่าทางเดี๋ยวจบเพลงแล้วมันคงอยากมีเรื่องกับผมสินะครับ = =

แต่ก็เอาไว้ก่อน ตอนนี้ดนตรีเริ่มขึ้นแล้ว เอ๊ววว ว~~~

สูดหายใจเข้าให้เต็มปอด !

“ ไปลงนรกกกกกก ซะเถิดที่ร๊ากกกกกกกกก !! ฉันจะลงโทษเธ๊ออออ !!! ~~~~ อะ อะ เอ๊า ๆ !! ”

“ อ๊าคคคคคค ~~~” 

......................... ...........................

คำเตือน : อาจมีคำพูดคำจาไม่สุภาพ ซึ่งเด็กและเยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 2 ปี ไม่ควรอ่าน - -+

[ Mode : Kyuhyun ]

ตี 2 ของวันใหม่ ...

ในขณะที่ทุกคนกำลังสนุกกับการเต้นระบำรำเพลง โหยหวนและแหกปากเสียยิ่งกว่าคนบ้า = =

ผม ซึ่งถูกเนรเทศออกจากเรือนหออย่างไร้เยื่อใยก็ได้ออกไปหลั่นล้ากับเพื่อน ๆ อยู่ที่บาร์ในโรงแรม

ผมกระดกเหล้าโซจูที่อยู่ในแก้วจนหมดเฮือกเดียว ว้าวว ~ เริ่มร้อนแล้วล่ะครับ โซจูนี้ดีนักหนา ~

“ ไอ้คยู มึงนี่แปลกว่ะ ปกติคนเค้าแต่งงานกันต้องรีบดี๊ด๊าขึ้นเรือนหอดิ มาทำต๋อยอะไรตรงนี้วะ ?”

“ อ้าว  ไอ้ยุนโฮ มึงนี่ยังไง ไม่รักเพื่อนเลยว่ะ วันนี้วันสุดท้ายแล้วนะเว้ย ที่กูจะได้ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยไปวัน ๆ อยากดื่มก็ดื่ม อยากเที่ยวก็เที่ยวแบบที่เป็น ๆ อยู่”

“ ฉันรู้ว่าแกไม่ได้ซึ้งอย่างนั้นหรอก ไอ้คยู แกแค่โดนเมียไล่ออกเรือนหอมาเท่านั้นเอง” เสียงกวน ๆ ของ พี่ชายของผมดังขึ้นอย่างเยาะเย้ย เออ ! ก็ใช่น่ะสิครับ TT^TT

“ แล้วพี่รู้ได้ไง”  

“ ทงเฮบอก พอเมียแกไล่แกออกจากห้องปุ๊บ ก็ไปขอร้องทงเฮมานอนเป็นเพื่อน ฉันก็เลยอดไปด้วยเลยไง ไอ้น้องชาย = =”

ซะงั้นอะนะ -....- มีซะมี เจือกไม่ให้ซะมีนอน ไปลากเพื่อนมานอน ประสาทจริง คนเรา = =

“ เฮ้ บ๋อย ! เอาโซจูแรง ๆ มาขวด !!” ผมหันไปที่ไอ้บ๋อยฟันยื่นที่ชะโงกหูชะโงกตาแอบฟังพวกเรามานานแสนนาน = = น่ารำคาญชิบบ !

“ เฮ้ย ไอ้คยู กูว่ามึงพอเหอะ มึงแดกไปห้าแก้วแล้วนะเว้ย”

“ ทำไมอะ !? ก็กูอยากดื่ม กูอยากเมา กูอยากแฮงก์ !  กูไปเมาเล่นบนหัวมึงหรือไงห๊ะ ไอ้ยุน !”

“ มึงไม่ได้มาเมาบนหัวกูหรอก = =  แต่พอมึงเมาแล้วมันจะหนักหัวกูกับพี่ชายมึงน่ะสิ”  ไอ้ยุนโฮพูดพลางกุมขมับ มีปัญหาหรือไงวะ ?? ก็กูจะแดกอะ = = !!

ผมยกปากขวดโซจูขึ้นซดอย่างไม่อายประชาชี แก้วเก้อวอะไรไม่เอามันแล้ว -….-

“ นี่ ..... กูถามจริงเหอะ คยูฮยอน ..... มึงอะ รักเขารึเปล่าวะ?” เสียงไอ้ยูชอนที่เงียบมานาน ทำให้ผมละสายตาจากขวดโซจูแว้บนึง ก่อนจะหันไปมองหน้ามัน

“ ถามเชี่ยไรเนี่ย ?  รักใคร รักมึงเหรอ ? ไอ้บ้า ” ผมแหกปากด่ากลับ ไอ้ยูชอนยกเหล้าขึ้นซดบ้าง ก่อนจะเอามือตบหัวผมหนึ่งที เป็นบ้าไรวะ มือไม่อยู่สุข - -

“  กูหมายถึงเมียมึงโว้ยยย = =+”

“ กูแค่สนใจ” ผมพูดอย่างไม่ใส่ใจนัก  ก่อนจะซดโซจูตามเข้าไปอีกอึ้ก โอ้ละหนอ ชีวิตนี้ สุราและนารีขาดไม่ได้ ^ ^

“ แค่สนใจ ? มึงจะบ้ารึเปล่าวะ ไอ้คยูฮยอน นี่มันเป็นเรื่องของชีวิตนะเว้ย” ไอ้ยุนโฮพูดทึกทักขึ้นมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ แล้วไง?” ผมถามกลับอย่างหงุดหงิด = = จะซีเรียสอะไรนักหนา

“ มึงไม่รักเขา เขาไม่รักมึง แล้วมึงจะบังคับให้เขาแต่งงานด้วยทำไม?” คราวนี้ไอ้ยูชอนถามขึ้นมา ก่อนจะเอามือมาพาดบ่า ผมวางขวดโซจูลงก่อนจะหันมาคุยด้วย

“ ตอนแรกกูแค่จะแก้แค้น บังอาจมาต่อยหน้ากูต่อหน้าฝูงไทยมุง - -    แต่พออยู่ ๆ ไปก็รู้สึกสนใจ พูดไม่ถูกว่ะ”

“ มึง กูว่ามันง่ายไปไหม มึงเคยถามเขาไหมว่าเขามีความรักหรือเปล่า ทำอย่างนี้แม่ง  .... หมาเรียกพี่ กระเทยเรียกพ่อเลยว่ะ ไม่แมนเลยซักติ๊ดดด !  คนเรามันจะแต่งงานกัน มันต้องรักกันสิวะ ถึงจะประคับประคองชีวิตคู่ให้อยู่รอดได้” เสียงที่บ่งบอกว่าเริ่มเมาแล้วของไอ้หมายุนดังขึ้น เอ้ยย ! นี่มันด่าผมนี่ = = เฮ้อ ! ถ้าไม่ถือว่าเป็นเพื่อนกัน ผมอัดมันหน้ายับไปแล้วครับ -...-   

“ โอเค กูไม่แมน แต่ถึงมันจะหมาเรียกพี่ กระเทยเรียกพ่อ อะไรของมึงนั่นน่ะ กูก็อยากอยู่กับเขา”

ใช่ อยากอยู่ด้วย ... อยู่แล้วชีวิตมีสีสัน ชีวิตไม่น่าเบื่อ ...

แค่นั้นเหรอ ...?

“ มึงเอาแต่ใจว่ะ คยูฮยอน เพราะมึงไม่เคยมีความรัก มึงเลยไม่เข้าใจว่า ความสุขที่สุดน่ะ มันต้องอยู่ที่คนที่เรารักมีความสุข แต่ของมึงนี่ มึงไม่เคยถามเขาเลยว่ายินดี หรือมีความสุขไหม ที่จะใช้ชีวิตร่วมกับมึง มึงเอาแค่ว่ามึงอยากอยู่กับเขา ก็เลยอยู่ เท่านั้นเอง” ยูชอนเอ่ยเนิ่บ ๆ เล่นเอาทะลุไปถึงหัวใจเลยล่ะครับ ! = =

“ ....” คำพูดของไอ้ยูชอนทำเอาผมจุก พูดไม่ออก อยากสำรอกเอาโซจูที่เพิ่งดื่มไปออกมาให้หมด ถ้าไม่เสียดายตังค์ล่ะก็นะ = =

“ นอกจากเสียว่า มึงจะทำให้เขารู้สึกอยากอยู่กับมึงด้วย”

ไอ้ยุนโฮพูดด้วยเสียงแกมเจ้าเล่ห์ 

“ หา ?”  

“ ปั๊ดด ! ไอ้โง่ ! มึงก็ทำให้เขารักมึงซี่ !!”

เสียงไอ้ยูชอนเสริมทัพ ก่อนจะตบไหล่ของผมดังป้าบบ !

เจ็บนะเฟ้ยย = =

“ กูจะทำได้ไงอะ” ผมถามด้วยความรู้สึกอยากรู้ เข้าใจ พูดอะง่าย ทำให้รัก แต่ทำอะ จะทำยังไง -….-

“ ก่อนอื่นมึงถามความรู้สึกตัวเองก่อน ว่ามึงรักเขาไหม?” ไอ้ยุนโฮเพื่อนตัวแสบถามด้วยนัยน์ตาเป็ฯประกายมากขึ้น

“ ไอ้หูตึงนี่ ! กูก็บอกแล้วไงว่าแค่สนใจ!”

“ มึงอยากจะอยู่กับเขาไหมล่ะ?”

“ อยาก” ผมตอบอย่างไม่ลังเลใจ -^-

“ ถ้ามึงอยาก ก็ต้องเชื่อฟังพวกกู”

“ กูไม่ใช่หมา - -“

“ เงียบซะ ! ถ้าอยากให้ลีซองมินสนใจในตัวมึงบ้าง !” ไอ้ยูชอนพูดพลางเอาโซจูเคาะหัวผมเบา ๆ ไอ้ประสาทนี่ มือมันจะอยู่สุขไม่ได้เลยหรือไงวะ !?

“ -....-“

“ มึงต้องให้เขามองเห็นแต่ด้านดีของมึงก่อน โอเค มันอาจจะดูเหมือนเฟคก็จริง แต่จำใส่กะโหลกหนา ๆ ของมึงไว้ว่า มึงเฟคเพื่อเขา เพื่อให้เขาประทับใจ ทำอะไรก็ได้ ให้เขามีความสุข”

“ ขนาดนั้นเลยเหรอวะ ?”
“ นี่แหละ วิธีจีบสาวงาม”

“ - -“ เอือมครับ เอือมกับความมากประสบการ์ณของมัน

“ หลังจากที่เขาเห็นด้านดี ๆ ของมึงแล้ว มึงก็ค่อย ๆ ผสมความเป็นตัวเองเข้าไป อย่ามากและอย่าน้อยเกินไป”

“ แล้วหลังจากนั้น ?”
“ เขาก็จะเริ่มสนใจมึงไง ไอ้ซื่อบื้อเอ้ยย !”
“ กูจะมั่นใจในวิธีของพวกมึงได้ยังไง ?”

“ มึงทำได้แค่เชื่อว่ะ ไอ้คยู มึงเพิ่งแค่สนใจเขาใช่ไหม แต่พวกกูพนันได้เลย อีกไม่นานมึงจะตกหลุมรักเขา  ฟังคำพูดกูให้ดีนะ จงเชื่อว่าเมื่อไหร่ที่มึงรักใครซักคนหมดหัวใจ ความรู้สึกนั้นจะไม่จางหายไป แม้ต้องถึงกาลแยกจาก และจงเชื่อไว้ว่า ถ้ามึงรักเขาอย่างไม่ย่อท้อ ไม่เหน็ดเหนื่อยที่จะทำอะไรเพื่อรอยยิ้มของเขา ซักวัน รักนั้นจะเป็นของมึง กูพูดได้แค่นี้ว่ะ ไอ้คยู ... กู ..... คร่อกกกกกกกกกกกก zZzzzZ” 

เมาหลับไปซะแล้ว ไอ้ยุนโฮ = = คนกำลังได้อารมณ์ 
แต่ที่มันพูด 
ก็อาจจะถูกนะครับ ^ ^

.............................................................. 

[ Mode : Sungmin ]

ดึกจะตายชักอยู่แล้ว แต่ ไอ้พวกเฮฮาสังสรรค์กันข้างล่างก็ยังคงแหกปากกันต่อไปไม่เลิกไม่รา จนกระทั่งผมจัดแจงที่นอนหมอนห่มเรียบร้อย พร้อมกับตะเพิดไอ้องค์ชายปากหมาออกไปข้างนอก แล้วลากทงเฮเข้ามานอนแทน

“ ซองมิน .... คยูฮยอนเค้าเป็นคนยังไงเหรอ?” ทงเฮเอ่ยเกริ่นขึ้น ในขณะที่ผมกำลังจะหลับมิหลับแหล่ พอได้ยินชื่อไอ้องค์ชายประสาทปุ๊บ ความง่วงก็หายไปปลิดทิ้ง = =;  ทงเฮก็ทงเฮนะ นอนแหกตามาได้ตั้งสองสามชั่วโมง ไม่รู้คิดอะไรนักหนา แถมยังบังคับให้ผมนอนแหกตาเป็นเพื่อนด้วย ฮือออ TT^TT โรคจิตจริง ๆ ไอ้ด๊อง !

“ เค้าเป็นคนที่ดีพร้อม สำหรับซองมินไหมนะ ?”

ดีพร้อมงั้นเหรอ = =; กวนโอ๊ยส์ขนาดนั้นน่ะนะ !?

“ เลิกพูดถึงหมอนั่นเถอะ นายชอบเขารึไง?”

“ ฉันแค่อยากรู้น่ะ ว่าคนที่จะต้องใช้ชีวิตร่วมกับซองมินตั้งแต่วันนี้ไป เป็นคนยังไง”

เป็นคนยังไงน่ะเหรอ ?? ให้ร่ายด่ามันสามวันก็ไม่จบครับ !!

“ ก็งี่เง่า พูดจาน่ารำคาญ กวนโอ๊ย ปากเสีย ชอบฉวยโอกาสก็เท่านั้น ทำตัวเหมือนคนประสาทเสีย -^-”

“ ซองมินไม่มีความรู้สึกรักเขาเลยเหรอ”

คำถามนั้นเล่นเอาผมจุกอั้ก

จะให้รักคนอย่างหมอนั่นน่ะนะ !?

“ ....”

“ ซองมินยังไม่ลืมเขาใช่ไหม?”

ราวกับทงเฮเอาไม้มาสะกิดหัวใจของผมให้รู้สึกหวั่นไหว

“ .... มันไม่ง่ายนะทงเฮ ที่จะลืมใครซักคน”

ใช่ มันไม่ง่ายเลยซักนิด

ผ่านมาถึง 3 ปี แล้ว

แต่ผมก็ยังลืมไม่ได้เสียที ...

“ แล้วทำไมซองมินถึงยอมแต่งงานกับเขา?”

ทงเฮยังคงซักต่อ

“ ก็ฉันถูกบังคับ”

“ ฉันไม่เชื่อหรอก ฉันรู้จักซองมินดีกว่าใคร ๆ ซองมินไม่ใช่คนที่ยอมให้ใครบังคับง่าย ๆ”

“ ....”

“ หรือฉันพูดไม่จริง?”

“ ฉันยอมแต่งงานกับนายนั่น เพียงเพื่อหวังว่าจะได้อยู่ในวังสบาย ๆ เท่านั้นแหละ”

“ ซองมินโกหก ฉันรู้ว่าซองมินไม่ใช่คนที่รักความสบาย ซองมินไม่ชอบอะไรที่ได้มาง่าย ๆ ทุกอย่างซองมินมักจะไขว่คว้ามันมาด้วยตัวเองเสมอ”

“ ...”

“ อีกอย่าง ...”

“ พอได้แล้ว ทงเฮ”

“ ...ซองมิน”

“ …”

“ ทงเฮรู้นะ ว่าซองมินแค่อยากทำให้เขาคนนั้นรู้ว่า ซองมินเองก็มีสิทธิ์ที่จะรักคนอื่น ซองมินแค่ต้องการทำให้เขาคนนั้นรู้ว่า ซองมินกำลังจะเริ่มต้นใหม่ และลืมเขาคนนั้นไปเรียบร้อยแล้ว”

“ ฉันบอกว่าพอแล้วไงล่ะ !!”

..............................................................

พล่ามมมมมมม , อ่านหน่อยก็ดีนะคะ >O< !

หลังจากจบการฮันนีมูนของทั้งสองคู่แล้ว

เนื้อเรื่องจะเริ่มเข้าสู่บทบาทของมันจริง ๆ

เริ่มเครียดขึ้นมานิดนึง กร๊ากกกกกกกก !!!!!!!!!

มินหายตัวไปเกือบ ๆ สามอาทิตย์

จุดนี้ รู้สึกผิดอีกแล้วค่ะ = =;

แต่ไม่ได้หายไปเปล่า ๆ ปลี้ ๆ เหมือนทุกที

มินพยายามหาทางเปิดคอม แต่มันหาได้มีโอกาสไม่ -....-

ก็เลยไปซื้อหนังสือมานั่งอ่าน

เป็นหนังสือ plot / structure

อ่านไปอ่านมา มินก็เลยหาจุดยืนของฟิคเรื่องนี้

แล้วคิดว่าอีกไม่นานคงจะรีไรท์เรื่องทั้งหมดค่ะ

แต่อย่าได้กังวล = =

เพราะไรท์เตอร์มันฮาขนาดนี้

เนื้อเรื่องที่ออกมาคงแก้ไขไม่เยอะ

แค่ให้ความรู้สึกมากขึ้นเท่านั้นเอง

มินเริ่มจริงจังกับฟิคเรื่องนี้มากขึ้น

ว้าววววววว !!

ข่าวดี >O<!!!!

ทุกทีเห็นอีไรท์เตอร์เอาแต่นอนตีพุงสบายอยู่เปล

เดี๋ยวนี้เริ่มหันมาเปิดคอมแต่งฟิค

นับเป็นสิ่งที่ดีเนอะ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!

KEEP ON WRITING ^ ^

PS. ถามดูเล่น ๆ ว่า ถ้าเกิดมินรีไรท์ทั้งหมด ปรับขนาด บลา ๆ แล้วแต่งจนจบเป็นเล่ม

มันจะมีคนซื้อไหมหว่า ? - -