ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : [เรื่องที่ 2 บุรุษบำเรอรัก] (NC) ข้า...พอใจยิ่งนัก
“้า...อืม... เ็บ” นาเอ่ยเสียสั่น แววาเว้าวอนอย่าอ่อนหวาน นาไม่รู้ว่ามอเาแบบนี้มีหรือที่เาะหยุไ้
ายหนุ่มลืนน้ำลาย พยายามวบุมแรปรารถนาที่ำลัโหมระหน่ำ “อา...้าะเบามือ” เสียอเาแหบพร่าุเปลวไฟที่ำลัเผาไหม้ เาุมพิปลอบประโลมนา ไล้ปลายนิ้วเรียวแทรลไปในเรือนผมยาวำลับ ่อนะเลื่อน่ำลไปแะไล้ที่ลาไหล่าวผ่อนุ่มละมุนนเาเผลอบัเบาๆ ราว้อมนร์สะ
เมื่อรับรู้ไ้ถึารปรับัวอ่อทารัที่มีน้ำรัล้นออมา ราะอนาถูุิแล้วและนั่นือสัาที่ทำให้เาเลื่อนสะโพสอบบเบียุนันแท่เอ็นเ้าลึยิ่ึ้น ่อนะ่อยๆ ัออ้าๆ
เสียสะอื้นอหลี่เยว่หลานยิ่ปลุวามอทนที่ึแน่นอเา สัมผัสอ่อนโยนแปรเปลี่ยนเป็นร้อนแร เาลาปลายลิ้นไล่ไปามลำอระหอนา ฝัุมพิลไปท่ามลาเสียราแผ่วหวานุพิบรรเล “เยว่หลาน...” เาเอ่ยนามนาเสีย่ำ ร่าายราวับำลัหลอมละลาย
อวิ๋นิ่หานยเรียวาอนาึ้นพาบ่าัวเอ แรับันทำให้ร่าายอนาอ่อนระทวย ลมหายใอเารุนแรึ้น ท่ามลาเสียราหวานราวับสายลม้อลีบอไม้ นาเยหน้าึ้นสบาเา วาที่พร่ามัวาหยาน้ำาลับยิุ่เพลิปรารถนาในัวเาให้โหมแรึ้นอี
“เยว่หลาน...” เาเรียนามนาอย่าหลใหล ฝ่ามือหนาเลื่อนอบุมสะโพลมมน พลายึรั้นาให้แนบิึ้นไปอี นาำผ้าปูที่นอนแน่น เรียวาสั่นสะท้าน แ่ลับโอบเี่ยวรอบเอวเาราวับยอมำนนให้ับบุรุษรหน้าอย่าหมสิ้น
เสียหอบหายใหนัหน่วผสานเป็นหนึ่เียว เาับสะโพอนาแน่นะเลื่อนัวอย่าลุ่มหล เปลวไฟปรารถนาที่สุมแน่นในอมิอาับลไ้่าย ๆ ร่าบาแอ่นรับแรับเลื่อน แ้มแเรื่อ ริมฝีปาสั่นระริ
เสียราหวานหยาเยิ้มั้อภายในห้อหอผสมับเสียอรึและเสียเปียแะ ร่าายแนบิผสานเป็นหนึ่เียว นาเป็นอเาและเาเป็นอนาแ่เพียผู้เียว ยามนี้ร่าอหลี่เยว่หลานแนบแน่นอยู่ใ้เาออวิ๋นิ่หาน เาลายเป็นเพลิปรารถนาที่พร้อมะเผาผลานาให้มอไหม้ในห้วพิศวาสอันร้อนแร
“อวิ๋น ท่านพี่” เสียระิบแผ่วเบาอนาสั่นพร่า ะที่ปลายนิ้วเรียวลาไล้ผ่านผิวายร้อนัที่บเบียแนบิ ลมหายใอนาาห้ว ริมฝีปาเผยอออล้ายะเอ่ยำใ ทว่าถูลืนหายไปในุมพิร้อนผ่าวที่บยี้ลมาอย่าเร่าร้อนนับรั้ไม่ถ้วน
อวิ๋นิ่หานมิไ้ให้โอาสนาไ้หลบหนี ลิ้นร้อนระหวัพันับปลายลิ้นอนา ลาลึเ้าไปนร่าบาสะท้านไหว มือหนารึร่าอนาไว้แน่น ะที่วามฮึเหิมให่โอเาแทเ้าออาร่าอนาราวับำลัลทั์อันแสนหวาน วามเร็วและแรในารอรึเพิ่มมาึ้นทุะ
เสียลมหายใอหลี่เยว่หลานสะุ นาหลอมละลายภายใ้ัหวะรัอันแสนยั่วยวน แม้รู้สึเ็บในราแรทว่าร่อรัที่ับแน่นอนาลับโอบรับารล่วล้ำอย่าหิวระหาย นาไม่รู้ว่าสิ่นี้ืออะไร ไม่รู้และไม่อารับรู้สิ่ใไ้อีนอาวามเสียว่านที่ทวีมาึ้นทุะ
“เยว่หลาน...ร่าายอเ้ามิอาโห เ้าำลัรู้สึี” เาระิบพร่า ่อนที่ปลายนิ้วะหยอเย้าส่วนอ่อนไหวอนา ลาไล้้วยัหวะที่นาไม่อาทานทน
“อ๊า...” เสียราแผ่วหลุรอาเรียวปา นาสะบัหน้าหนี บฟันแน่น แ่ทุสัมผัสอเาลับทำให้นามิอาลั้นเสียราแสนหวานไ้
อวิ๋นิ่หานหัวเราะแหบ่ำเมื่อเห็นปิิริยาอนา “เยว่หลาน” เาเอื้อมมือไปโอบประอใบหน้าอนา ให้สายาอพวเาสบประสานัน ับพลันมือหนา็ับพลิร่าบาให้ว่ำล่อนะทาบทับร่าหนาลมาแนบแน่น หลี่เยว่หลานสะุ้เฮือ วามร้อนที่แผ่่านาร่าอเาหลอมละลายนานแทบมิอา่อ้านไ้อี่อไป
อวิ๋นิ่หานบเบียแน่นึ้นอี ทรมานนา้วยัหวะที่วนให้บ้าลั่ เสียทุ้ม่ำระิบ้าหูนา “้าะปรนนิบัิเ้า..นถึเ้า”
เสียลมหายใร้อนระอุสอประสานัน วาอหลี่เยว่หลานพร่ามัว้วยวามปรารถนาที่เอ่อล้น “้า...” นาพยายามะพูอะไรบาอย่า แ่เสียทั้หมลับถูลืนหายไปในรสูบที่เร่เร้าอเา
“บอ้า...” อวิ๋นิ่หานรา่ำ “ว่าเ้าพอใในารบำเรออ้า”
“อวิ๋น ้า...พอใยิ่นั” ยามนี้สีหน้าอพยั์สาวที่เยวาท่าุัน ไ้แปรเปลี่ยนเป็นลุ่มหลมัวเมาในสามีผู้เ่า เมื่อวามเ็บุแปรเปลี่ยนเป็นเสียว่านรั้แล้วรั้เล่า นาทำไ้เพียปล่อยัวปล่อยใรอรับารบำเรอามาสามีอย่าพ่ายแพ้
่ำืนนี้ ร่าอพวเาสอประสานแนบแน่นรั้แล้วรั้เล่า ท่ามลาสายลมยามรารีที่ระิบผ่านหน้า่า เสียอพวเาั้อในวามมืมิ และรารีนี้ะไม่มีวันบล...นว่าพายุปรารถนาอพวเาะเผาผลาทุสิ่นมอไหม้เป็นเถ้าธุลี
………………………………………………………………………….
มาเสิร์ฟ่ออีอนแล้ว่ะ แม้ะสั้นไปนิแ่รับประันวามแ่บนะะ ^^ ถ้าอบอย่าลืมหัวใ เ้าั้น หรือทิ้อมเม้น์เป็นยาูำลัให้ไรท์เียน่อไปยาวๆ ้วยน้า
ความคิดเห็น