ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : บทที่13 เฝ้ารอ
บทที่13
เฝ้ารอ
หิสาวลอยึ้นลาอาาศาอ้อมแนอายที่พุ่เ้ามาอุ้มเธอึ้นพาบ่า เาวิ่พุ่ออไปาปราสาททันทีโยไม่สนใเสียโวยวายอหิสาวที่ิ้นพล่านอยู่
“ นายหิ!! มออะไรามแม่ไปสิว๊ะ ” ทามะโนสั่ลั่น ะที่พายายร่าให่ล้ามแน่นพุ่ัวเ้ามาหาเธอที่ยืนอยู่ทันที
“ ะไปไหนล่ะุทาม55555555 ” เสียหัวเราะวนประสาทเริ่มัึ้นพร้อมับเสียรีร้อมามายที่ามมา
าร่อสู้อทั้สอยััสนั่นในวามเียบ ราวับำลัมีสรามอสัว์ป่า เสียปืนทั้หลายยิลั่นสนั่นเบื้อหลัหิสาวที่ถูอุ้มหายไปในวามมื
“ ปล่อยเราอรุ ปล่อย!! ” เธอิ้นพล่านนหลุาอ้อมแนอเา ่อนะพุ่มเ้าหาอีรั้้วยวามโรธและบ้าลั่เินะวบุม
“ เราเลียเธออรุ ไ้ยินไหมเราเลียเธอ!!! ” หิสาวะโนึ้นะที่รเล็บอันแหลมมนั้น่วนเ้าที่หน้าออายหนุ่ม
“ ทำไ้แ่นี้เหรอท่าน นอาวามามที่ท่านมี ผม็ไม่มีอะไร้อลัวแล้วสินะ ” เาหัวเราะออมาอย่าบ้าลั่ราวำลัสะใที่เห็นสภาพอเธอในอนนี้
“ อรุท่านอยาไ้มาหรืออำนา....ไ้สิเราะสอนท่านเออรุ ” เธอพุ่เ้าหาเาอีรั้่อนะัเ้าไปที่ออเา
เธอเพียหวัให้ายรหน้าเ็บปวแ่เาลับอร่าอเธอแน่น ่อนะเอื้อมมือไปึระาออเธออออย่าแร
“ อร่อยไหมะนีอพี่555555 ” เาฝั่มเี้ยวัเ้าไปที่อออเธอทันที
เสียรีร้ออหิสาวั้อัวานท่ามลาผาสู เธอเริ่มอ่อนแราารเสียเลืออนให้ับเา วาแ่ำ้วยวามโรธแ้นาหายไปเหลือเพียวามทรมานอยู่ภายในใ
“ เป็นเมียออรุเถอะนะท่านหิ ” เาอุ้มร่าอันอ่อนแรอเธอึ้นรถ เหยียบออไปารั่วปราสาททันที
เสียรีร้อมามายัามรถหรูอายหนุ่มเ้ามานถึหน้าปราสาทลาป่าลึิบื้น เาอุ้มร่าอหิสาวึ้นพาบ่า ้าวเ้าไปยัปราสาทสีำที่พลัพราาออมาเพราะน้ำมืออระูลหิสาวที่แน่นิ่อยู่บนบ่า
“ อรุเลือท่านนะรู้ไหม ไม่ใ่ท่านเลืออรุ55555555555 ”
“ หุบปาไปะอรุ ” น้ำเสียอันอ่อนแรยัุ่าเาไม่หยุปา
“ ผมรอเวลานี้มานานเหลือเิน รอเวลาที่อำนาะลับืนมา รอเวลาที่ท่านะเป็นออรุเพียนเียว ผมนั้นทั้เลียและหลใหลท่านเสียรินิระ ” เาพร่ำพูะที่อุ้มหิสาวึ้นบันไปราสาทสีำ
“ ปล่อยเรา........เรารัเียที่นี่เราเลียท่าน ” เธอพูออมาอย่าอ่อนแระที่ถูอุ้มอยู่บนบ่า
“ ผม็เลียท่านเ่นันนิระ ” เาัไปที่้นาหลัอเธอพลาูลืนเลืออีรั้
“ เราเลียท่าน ไ้ยินไหมว่าเราเลีย เราเลีย เราเลีย ”
“ ไ้ยินรับท่าน ไอ้อรุไ้ยินเ็มสอหูเลย ”
“ ั้น็ปล่อยเราละสิ......”
“ เลียแล้วยัไ่อนะ ประโยหลันี่ไ้ยินไม่ัเลย ”
“ บอให้ปล่อยเราไ!!! ”
“ ไม่!!! ”
“ เราไม่ใ่สิ่อที่ท่านะทำอะไร็ไ้นะอรุ เธออย่าลืมสิว่าเราเป็นใร ”
“ อ่อท่านเ้าใผิในบาอย่าสินะ ผมะบอให้ว่าท่าน้อเป็นอๆอรุ ระูลอาลิเียนาะ้อไม่เหลือใร แม้แ่ัวท่านเอนิระ!!! ”
เาอุ้มเธอระแทลบนเียสีำ พร้อมึโ่สีำมามายึ้นพันธนาารแนและาอหิสาวไว้
“ ท่านนิระ.......ท่านมีมนร์สะหรือไนะ ายทุนถึไ้หลใหลเสียนยอมมอบทุสิ่ให้ับท่าน ริมฝีปานี้ผมอลืนินมันไ้หรือไม่ ”
เาีุเรสสีาวอเธอออ พลา้มลไปอมมทุส่วนอร่าายเธออย่าหื่นระหาย ะที่มือหนาลูบวนไปที่ริมฝีปาอเธอ
“ อย่ามาแะ้อัวเรา!!! ” เธอัไปที่นิ้วอเาอย่าแรนเลือออ ่อนที่เานั้นะบีบไปที่สอแ้มอเธออย่าแร
“ รัเียระูลอผมมาสินะ ั้น็มาเป็นนอผมเถอะท่านหิ ” เาประบปาูบอย่าแร ่อนะัและูปลายลิ้นที่อาบไป้วยเลืออหิสาวอย่าบ้าลั่
หิสาวัเ้าที่ริมฝีปาอายหนุ่มอย่าแรนเลืออาบ แ่นั่นลับทำให้เาบ้าลั่ึ้นว่าทุรั้ที่ผ่านมา
“ เ็บัน้า ” เาเลียไปที่มุมริมฝีปาอหิสาวที่อาบไป้วยเลืออนเอ
“ อื้อออออ ” หิสาวิ้นพล่าน ะที่แนและาที่ถูรึไว้เริ่มรัแน่นนเป็นแผล
แม้ร่าายภายนอนั้นะเ็บ้ำเินะบรรยายออมา แ่เธอลับราออมาอย่าเสียว่านแทนวามโศเศร้าที่พึ่สูเสียท่านพ่ออเธอไป
น้ำาเริ่มรินไหละที่ริมฝีปาอายหนุ่มลูบไล้ไปทั่วร่า เาอมมทุสิ่อย่าละเมียละไมราวับปรารถนาในสิ่นี้มานานแสนนาน
“ ทรมานสิ…….ร้อออมาสิว๊ะ รัเียเหรอ5555555 ” เาระาเสื้ออนออ พลาถอาเที่สวมใส่อยู่
“ อย่านะ.....อย่านะอรุเราสั่ให้หยุ!! ” เาเปลือยผ้าึ้นร่อมร่าอหิสาวไว้ มือหนาลวไปปละอเสื้อั้นในออเธอออ่อนะโยนทิ้ไปไล
ริมฝีปาอันร้อนผ่าว้มลูบปลายยอิ่ปทุมถัน มือทั้สอบีบั้นเ้าอเธออย่าแระที่เานั้นูลืนมันเ้าไปในโพรปาแทบะทั้เ้า
“ อื้ออออออ…..อื้อออออออนายหิออรุนี่ัวหอมเสียริ ” เาเลียไปที่้นออเธอ่อนะประบูบไปที่ริมฝีปาอีรั้
“ ออไปาร่าอเราเี๋ยวนี้นะอรุ ” ใบหน้าอันามพยายามหันหนีอย่าสุวามสามารถที่ะทำไ้ในอนนี้
“ อย่าไ้มาสั่ผมนิระ ” เาะอลับ ่อนะ้มลเลียที่ออเธอ
“ อื้ออออออ อรุอื้อออออหยุเถอะนะ ่วยหยุทีเถอะนะ ”
“ อื้อออนายหิา หอมเสียริ น่าหลใหลเหลือเิน ทำไมนะ ทำไมร่านี้ถึไ้ยั่วยวนผมนานี้ ” เาเลียไปทั่วร่า ปลายลิ้นเลื้อยลมาระหว่าร่ออทั้สออย่าหื่นระหาย
“ ปล่อยเราอรุ...ปล่อยเรานะ ” ลมหายใอหิสาวเริ่มสั่นระรัว ะที่ปลายลิ้นอุ่นๆเริ่มเลื้อยลไปที่สะืออเธอ
“ อื้อออ นายหิิ้นสิะ ัืนผมสิอึ อึ อึ” เายาทั้สออเธอให้ันเ่าึ้น่อนะ้มลไปเลียลิ้มลอลีบุหลาบ
สัมผัสนี้ือสิ่ใัน มัน่านุ่มนวล่าาอารม์อเาที่ำลัพยายาม่มู่ออาริมฝีปาหนา มือทั้สอที่บีบั้นพยายามให้เราเ็บมาบันี้ับลูบไล้ามเรือนร่าอเราราวับำลัหลใหลนไม่ล้าแม้ะทำรุนแร่อเรา
ปลายลิ้นอุ่นๆเลียามาอ่อนอหิสาว ลมหายใอันร้อนผ่าวพ่นออมาระทบับผิวายอเธอแทบทุส่วนที่เลื้อยผ่าน
เ้า่าวิเศษเหลือเินอรุ....วามินี้ผุึ้นมาในภวั์อเธอ บันี้เธอไ้ลืมวามเ็บปวทาิใไปแล้วเสียนหมสิ้น วามเสียว่านแผ่ไปทั่วร่าที่นอนราบอยู่ ริมฝีปาบาถูัโยเ้าอเรือนร่าที่ไร้าร่อ้อนใๆ่อายหนุ่มอี่อไป
“ อ๊ะ!!O__O......อรุอื้ออออ...อรุอื้ออออ ” เสียราที่เธออลั้นไว้เริ่มร้อัึ้นมารั้แร ลมหายใและวใน้อยๆเริ่มสั่นไหวไม่่าาายที่ำลั้มลไปยัระหว่าาอหิสาว
ผีเสื้อมามายบินทะลัเ้ามายัภายในห้อ น้ำพุเริ่มรินไหลบรรยาาศรอบๆายอเราทั้สอเริ่มอบอวลไป้วยแสสีแส ปลายลิ้นอันร้อนผ่าวแะลที่่อลีบุหลาบที่เปียุ่มไป้วยน้ำมามาย เา่อยๆใ้มันเลียามร่อระวน้ำปลายิ่เสียว
“ อื้อออ-อ้าอึ-อึ-อื้ออ อะ—อรุอื้ออออ ” เธอร้อรวราออมาอย่าเสียว่าน ะที่เาใ้ลิ้นอุ่นๆเลียไปที่่อลีบุหลาบ
เสียูลืนัึ้นอย่าหื่นระหายเสียนแท่แ็อเาเริ่มแ็นเ็บปว วาอหิสาวลุวาวึ้นนเห็นไ้ัเมื่อปลายนิ้วเริ่มยัเ้าไปยัโพรปาอเธอ
เธอัปลายนิ้วายหนุ่มเสียนเลือไหลรินออมา เพียเพราะเสียว่านเสียนวบุมร่าายไว้ไม่ไ้
“ อเถอะนะ นายหิออรุ ” เาพูึ้นลาระหว่าาอเธอ
“ อือ ” เพียเสียอบรับสั้นๆแ่มันลับแสน่าวิเศษที่สุสำหรับายหนุ่ม เาใ้ปลายนิ้วนาอี้าลูบไล้ึ้นล่อนะ่อยๆยัเ้าไปใลาลีบุหลาบ
“ แน่นั่ะนน้อยอพี่ ” เสียอันระเส่าพูึ้นะมอร่าอหิสาวที่ิ้นพล่านึ้น เมื่อรู้ึ้ถึเรื่อสรวสวรร์บนเียสีำสนิท
“ ีอ๊า-อะ...อรุอื้ออออออื้ออออ-ออ-อ—อ-อ-ออออึอื้อออออ้า---อื้ออออ ” หิสาวิ้นเร่าามนิ้วอเาที่ระึ้นล พลาร้อราออมาอย่าเสียวนเานั้น้อเริ่มัแท่แ็อนเอามเสียร้ออหิสาว
“ อื้อออ หนูาอื้อออ พี่ปรารถนา่อเรือนร่านี้เหลือเินที่รัอพี่อื้อออออออ ราอีสิะราอีอื้อ อื้อออ ”
เาัแท่แ็อนอย่าแร ่อนะ้มลเลียปลายยอิ่ปทุมถันอเธอะที่นิ้วนานั้นเริ่มะะเร็วึ้น ามเสียร้ออหิสาว
“ อื้อออออออ-ีอื้ออ-7-อ-ออออื้อ-ออออะ อรุอื้อออออ เราเสียวอื้อออึ-อื้ออออออ ” เธอิ้นเร่าพลาโยร่าามแรนิ้วอเานเอวน้อยๆเริ่มลอยึ้น
วาอายหนุ่ม้อมอใบหน้าอเธออย่าหลใหล บันี้ผมรู้แล้วว่าเธอือนาฟ้าหาใ้ปีศาร้ายอย่าที่ใรๆเล่าานไว้ ใบหน้าอันามราวเทพธิาำลัร้อราออมาเพราะน้ำมืออปีศาอย่าผมที่ระึ้นเพียเล็น้อยเท่านั้น
“ อื้ออออไม่ไหวแล้ว ี....อึอื้อออ ” เาึนิ้วออทันที พลายัแท่นาให่เ้าที่ระหว่าาแทนนิ้วที่มีนาน้อยว่าเป็นอย่ามา
“ ี!!!อื้ออออึ อึ อึ ” เธอร้อออมาเสียัึ้นว่าเิม
แนทั้สอเริ่มึระาโรวนนั้นนา วาที่อ่อนแอในอนนี้ำลัลุท่วมไป้วยไฟนรที่ทั้สอำลัสุมึ้นบนเียสีำ
“ อื้ออออออึ-อึ-อึ-นะอื้ออออหนูาอื้ออแน่นั่ะพี่เสียวัที่รัอพี่อื้อออ-อึอึอึ-อ่าอึอึ-อื้ออออออ ” เาโน้มัวเ้าระหว่าออเธออย่าแร ใบหน้าายหนุ่มเยึ้นราออมาราวปานาใ
“ ีอื้อออออ เสียัๆๆๆ อื้ออออออออย่าหยุนะ อย่าหยุนะอื้ออออออ ”
“ อ้ออะอื้ออึอึแน่นัอื้ออออออึ-อึ-อึ-อื้อออ ” เาอุ้มร่าอเธอลอยึ้นมาร่อมบนั ่อนะอุ้มร่าบาโยึ้นลอย่าแร
เ้าอันอวบอิ่มเ้นรำอยู่รหน้าเาที่ร้อรา ริมฝีปาหนา้มลูบเนินออเธอ่อนะับเ้าปลายปทุมถันอย่าแร มเี้ยวและลมหายใอันร้อนผ่าวพ่นพลาัเ้าเพียเบาๆ แ่สิ่นั้นลับทำให้เธอร้อร่ำรวออมาแรึ้นว่าเิมเสียอี
“ อื้ออออออออ...อึ-อึ-อึ-อะอื้ออออ-อะอรุอื้ออออออ-อ-อ—ออ-อ-อ-อ ” เธออรัร่าเาไว้แน่น รเล็บสีำสนิทเริ่มิลที่ผิวหนัอายหนุ่มพร้อม่วนไปที่แผ่นหลัอย่าแรนเลือเริ่มไหลึมออมา
“ อื้อออออเสียวไหมเสียวไหมะอื้ออ-ออ-อ-อ-อ-อแน่นัแน่นัอื้ออ-อ-อ-อ-อ-ออออ ” เาระาึโ่รวนที่าทั้สอ้าอเธอออนา
“ อื้อออออออึ-อึ-อึอะ-อรุอึ-อื้ออออ-อึ-อ-อ-อึ-อื้ออ-อ-อึ-อึ-อีอื้ออ-อ-อึ-อ-อึ ไม่นะไม่นะ ” เธอราออมาะที่เาเริ่มอุ้มร่าอเธอยืนึ้น ร่าหนาระแทลาอาาศ ่อนะเินไปเรื่อยๆนแผ่นหลัอหิสาวระแทเ้าับผนัอย่าแร
“ ะอื้อออเ็บไหมะอื้อออออึ-อึ-อึอ-อื้ออึ-อึออะอื้ออ-อ-อ-อ—ออออเสียวัอื้อออออ ” เาวาร่าอเธอลบนโ๊ะที่สูพอีับเอวอายหนุ่ม ่อนะยาทั้สอึ้นพลาบ่าระแทเ้าอีรั้้ำๆราวเรื่อัรที่ำลับ้าลั่
“ ีอื้ออออ-อื้อ-อึ-อ-อึ-อ-อือ-อึอึ-อื้ อออออ-อ-อ-อ-อออ ” เธอผลัแันและวแ้วทุอย่าลพื้น ะที่มเี้ยวและวานั้นเริ่มลายเป็นสีแทัู้่
“ อื้ออออออ-อ-อ-อ-ออ-อนะอื้ออ นะหนูาอื้ออื้อออ-อึ-อึ-อึ-พี่ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้วอื้อออ-อึ อึ อึ อื้ออออออ ” เาถาโถมระแทร่าที่นั่เอนายพิผนัอยู่อย่าแร ะที่เธอำลัะฝั่มเี้ยวไปที่ออเา
“ อื้ออออออ อรุอื้อออออ เราเสียว เราเสียวัอื้อ”
“ ีอื้อออออออ ัเลยอื้ออออออ ยอมทุอย่าเลย่ะยอมทุอย่าแล้วอื้ออึ-อึ-อื้ออออหนูาอื้ออออ-อึ-อ-อึ-อ-อึ-ออที่รัอพี่หนู่าวิเศษที่สุเลยอื้อออออ ” เสียเนื้อระแทเนื้อัสนั่น
มเี้ยวอเธอฝั่เ้าที่อออายหนุ่มทันที วามรู้สึนี้มันเหมือนับภูเาไฟที่ปะทุึ้น หยเลืออเา่าหอมหวานว่าทุรั้ะที่มัน่อยๆรินไหลออารอยัและรอย่วนที่เธอใสร้าไว้าแรอารม์
“ อื้ออออออออ-อ-ออ-อ-อออ-ออ-อ-อ-อ-อ-ออออ-ออ-อ-อ-ีอื้ออ-อ ”
“ เสร็แล้วอรุเราะเสร็แล้ว ” เธอะโบมูบปาอเาพลาร้อออมาอย่าสุเสียะที่เานั้นเริ่มระแทแรึ้นๆ
“ อื้อออออออออออะเสร็แล้วหนูาพี่ะเสร็แล้วอื้ออออออออออึ-อึ-อึอื้อออ ” เาระแทนหยสุท้าย่อนที่น้ำสีาวุ่นะพุ่เ้าไปในร่าายอเธออย่าแร
ร่าทั้สอระุึ้นมาพร้อมันะที่เาอุ้มร่าอหิสาวึ้น เธอใ้สอานีบเอวายหนุ่มไว้แน่น ่อนเาะ่อยๆวาเธอลบนเียที่เ็มไป้วยเลืออย่าทะนุถนอม
“ นี่หนูยั.............” เามอไปที่ระหว่าาอเธอที่มีเลือไหลปนน้ำสีาวุ่นออมาาลา่อลีบุหลาบสีมพู
“ ออไปเราอย่าอยู่นเียว ” เธอนอนัวพลาึผ้าห่มสีำึ้นมาุมร่าายไว้
“ พี่นึว่าหนูะ.... ”
“ เราบอให้ออไปไ!!!! ” เธอะออย่าแร่อนที่เานั้นะยอมออไปโยี
นั้นือรั้แรอเธอ แ่ผมลับทำรุนแรเสียนมันพัไม่เป็นท่าสินะ เาิในใพลาเินลแ่ร่าในอ่าน้ำนาให่ลาโถที่เปิโล่
วาเามอเาอเมที่ล่อลอยามสายลมมาระทบยัร่าอเาที่พิอบอ่า่อนะ่อยๆหลับาล
“ นายท่านรับ ”
“ ว่าไพายเรียบร้อยีไหม ”
“ นอเราสลายไปห้า ฝั่นั้น็เ่นัน ”
“ อันที่ริวร่าทิ้ให้หม้วย้ำ ”
“ แ่เราทำแ่นี้พายิว่ามาพอแล้วนะรับ ”
“ อย่าลืมวามแ้นที่เราสร้ามาสิพาย ”
“ รับนายท่าน ”
“ มีอะไรอีพูมาสิ ”
“ ทาม้อารัวอนายหิืน เพราะพรุ่นี้้อเริ่มานไว้อาลัยรับ ”
“ แล้วยัไ? ”
“ พายิว่าเราวรทำ ”
“ แ่านอพ่อแมู่มันไม่เยมีนะพาย พวมันล่ามพวท่านโยนลทะเลนี่ยัน้อยไป้วย้ำับที่ระูลพวมันทำับท่านทั้สอ ”
“ แ่วีนอาะมาไว้อาลัย้วย หาไม่ปล่อยไปเรื่ออาะวุ่นวายไ้นะรับ ”
“ อะไรนัหนาว๊ะ ูำลัะไ้รอบรอเธอแล้วแท้ๆ ”
“ ท่านหินิระไปไหนไม่รอหรอรับนาย ”
“ หมายวามว่าไ ”
“ ผมไปสืบมาพบว่าวีน้อารให้ท่านนิระแ่านมาโยลอแ่เธอปิเสธ ”
“ แล้วยัไู็ไ้เธอมาแล้วนี่ไ ”
“ แ่ท่านไ้มาโยวิธีผิๆนะรับ ”
“ แล้วยัไใรสนใ ”
“ ปล่อยท่านหิไปเถอะ ท่านาาสลายไปแบบนี้วีน้อยิ่้อารให้เธอแ่านเพื่อแ่ั้ปีวาึ้นมา ”
“ หมายวามว่ายัไ ”
“ เธอเป็นปี้าย นายเป็นปีวา สุท้าย็้อแ่านันไรับ ”
“ ั้นแปลว่าถ้าูเปิัวว่าลับมา ”
“ วีน็อาบัับให้ท่านทั้สอแ่านันยัไล่ะรับ ”
“ อ่อ.........เรียทามมารับนายหิอมันลับไปเถอะเราเสร็ธุระแล้ว ” เายิ้มเยอะออมาอย่าพออพอใ
“ รับนายท่าน ”
ายหนุ่มสวมเพียผ้าลุมสีำนั่ื่มสุราอยู่บนโฟา ระหว่ารอหิสาวที่นพึทำร้ายไปลมาาห้อ
“ ุทามรับ ”
“ เรียทำไมนัหนาไอ้พาย!! ” ทามพูอย่าโมโห่อนะรีบวิ่ึ้นไปยัั้นบน
“ ห้อไหนล่ะว๊ะพาย ”
“ อารม์ร้อนัน้า ”
“ อบสิว๊ะ!! ”
“ วามือห้อแรรับุทาม.....” พายพูพลาียิ้มหวานส่ให้ทามที่ยืนโมโหอยู่
“ นายหิ่ะ นายหิเป็นไบ้า ” ทามเปิประูวิ่เ้าไป ่อนะรีบุมผ้าห่มห่อัวหิสาวไว้
“ ทาม..เราอยาลับบ้าน ”
“ โถ๋นายหิ ” ทามพูทั้น้ำา
เธออุ้มร่าอนายหิอนลบันไสีำ โยมีายหนุ่มและมือวาอนั่และยืนออมออยู่ไม่ห่า
“ แล้วเอันนะนิระ ” อรุพูะมอไปยัรถหรูที่เหยียบออไป้วยวามเร็วแส
เายแ้วสุราในมือื่มนหม ่อนะหันวับไปมอพายที่อมยิ้มอยู่ราวนไร้สิ
“ อบเหรอ? ”
“ บ้าน่านาย ”
“ ูเือนแล้วนะ ว่าทามโหมา ”
“ พูอะไรไม่รู้เรื่อแล้วนายอ่ะ ไปๆไปนอนเถอะ ”
“ ูะบ้า55555 ” ผู้เป็นนายหัวเราะออมา่อนะเินึ้นไปยับนห้อที่เยมีหิสาวนอนอยู่
เาทิ้ายลนอน ่อนะเอื้อมมือไปหยิบุเรสสีาวอเธอึ้นมาอมม น้ำาเริ่มเอ่อนอโยไร้สาเหุ
“ ในเวลาแบบนี้อรุำลัอาบน้ำให้ท่านสินะ ” ำพูพร่ำเพ้ออเาลอยออมาาริมฝีปา่อนะเริ่มหลับาลไปในนิทรา
ความคิดเห็น