หวงรักวิศวะตัวร้าย I To the man that I Love

ลำดับตอนที่ #14 : CHAPTER 14

อลีนาตัดสินใจเผชิญหน้ากับปัญหา เธอจะไม่ยอมให้ใครเข้ามาทำร้ายจิตใจได้อีก เด็กสาวตั้งมั่นว่าจะเชื่อและเคารพตัวเองจะไม่ยอมให้ใครมาตัดสินว่าเธอเป็นคนอย่างไร

“อุ้ม สามคนนั้นมาอีกแล้ว”

เหตุการณ์เดิมกลับมาอีกครั้งขณะอลีนากำลังยืนต่อแถวซื้อข้าวที่โรงอาหารพร้อมกับเพื่อนสนิท กลุ่มรุ่นพี่ที่เคยเป็นคู่กรณีเมื่อวานเดินกำลังเดินตรงมาหาเธอ ขณะเดียวกันบุคคลที่เป็นต้นเหตุของเรื่องราวอื้อฉาวในโรงเรียนก็กำลังเดินมาหาเธอด้วยเช่นกัน

คนทั้งโรงเรียนต่างรอคอยเพื่อจะอัดคลิปถ่ายวิดีโอ แต่ครั้งนี้อลีนาจะไม่ยอมเป็นเหยื่อให้พวกเขาหัวเราะ เหยียบย่ำเธอได้อีก เด็กสาวจึงประกาศต่อหน้าผู้คนด้วยเสียงดังฟังชัดว่า “หากใครถ่ายรูปหรืออัดคลิปเราไปลงโซเชียลโดยที่เราไม่ยินยอม เราจะให้พ่อฟ้องเรียกค่าเสียหายจากพ่อแม่ของทุกคน ถ้าไม่อยากเสียเงินก็เก็บมือถือไปซะ”

นักเรียนที่ได้ยินคำประกาศรีบเก็บโทรศัพท์ของตัวเองอย่างรวดเร็วโดยไม่จำเป็นต้องให้เธอพูดซ้ำอีก คู่กรณีเดินมาประจันหน้ากับเธอ ทว่าวันนี้สีหน้าดูอ่อนลงคล้ายมาเพื่อยุติปัญหามากกว่าหาเรื่องกัน

“เรื่องเมื่อวานพี่ขอโทษน้องอุ้มด้วยนะคะ พี่เข้าใจผิดไปเอง พี่แค่โกรธที่ดีนไม่ยอมคืนดีกับพี่ก็เลยเอาไปลงที่น้อง ทั้งที่น้องไม่ได้แย่งเขาไปจากพี่เลย” คู่กรณีเอื้อมมือมาจับมือเล็กเอาไว้พร้อมกับก้มหน้าสำนึกผิด อลีนาไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงมาขอโทษเพื่อให้ตัวเองแย่ในสายตาคนอื่น แต่หากรุ่นพี่รู้สึกผิดจากใจจริง เธอก็พร้อมจะให้อภัยและปล่อยมันไป

“พี่กับบีมเราเลิกกันไปตั้งแต่ต้นเทอมแล้ว ถ้าหากพี่รู้ว่าบีมจะมาอาละวาดกับน้องอุ้ม พี่คงไม่ปล่อยให้เรื่องมันเกิดขึ้น พี่ขอโทษด้วยนะที่ปกป้องเราไม่ได้ พี่คงไม่กล้าไปจีบเราแล้ว”

อลีนารับรู้ได้ว่าเหตุการณ์ครั้งนี้คงมีคนอยู่เบื้องหลัง ไม่อย่างนั้นพวกเขาคงไม่พร้อมใจกันมาขอโทษเธอถึงกลางโรงอาหารในวันที่คนอยู่เต็มไปหมดแล้วพูดว่าตัวเองเป็นคนผิด คนทุกคนก็ไม่อยากโดนคนอื่นเกลียด

“ไม่เป็นไรค่ะ อุ้มก็ผิดที่ไม่ปกป้องตัวเอง เอาเป็นว่าเลิกแล้วต่อกันนะ” อลีนาไม่อยากผูกใจเจ็บกับพวกเขา อยากให้เรื่องมันจบลง เธออยากก้าวไปข้างหน้า อยากมีความสุขในทุก ๆ วันเหมือนที่ผ่านมา อยากทิ้งเรื่องไม่ดีเอาไว้เบื้องหลัง ไม่อยากเก็บมันมาอยู่ในชีวิตอีก

สถานการณ์คลี่คลายไปในทางที่ดี เพื่อนร่วมห้องต่างมาขอโทษที่ทำไม่ดีกับอลีนาทั้งคำพูดและการกระทำ เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้เธอรู้ว่าตัวเองโชคดีแค่ไหนที่มีคนดีๆ อยู่รอบกาย ไม่ว่าจะเป็นแสนรัก เพื่อนสนิทของเธอที่เชื่อมั่นในตัวเธอ คอยอยู่เคียงข้างไม่เคยทิ้งไปไหน รวมถึงพี่ชายแสนดีของเธอที่พร้อมจะโอบกอดปลอบใจในวันที่น้องสาวต้องการกำลังใจ

“พี่ศิไม่มาด้วยเหรอ” เด็กสาวเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าพี่ชายอยู่ในรถเพียงลำพังไร้เงาของเพื่อนสนิทข้างกาย ตอนเช้าเธอก็ไม่ได้เจอเขา เข้าใจว่าอีกฝ่ายคงกำลังนอนหลับสบาย แต่อย่างน้อยตอนเลิกเรียนก็อยากให้เขามารับเหมือนทุกครั้ง เราจะได้ไปกินของอร่อยด้วยกัน แวะไปเดินตลาดด้วยกันเหมือนวันก่อน เขาบอกว่าครั้งหน้าจะเลี้ยงไอศกรีมเธอด้วย

“ไอ้ศิมันกลับไปก่อนแล้ว พรุ่งนี้เย็นพี่ก็จะกลับแล้วนะ” เผลอแป๊บเดียวเขาก็อยู่ดูแลน้องสาวครบหนึ่งอาทิตย์ตามที่รับปากกับบิดามารดาแล้ว ถึงเวลาที่เขาต้องกลับไปทำหน้าที่ตัวเองนั่นก็คือเรียนหนังสือและดูแลแฟนสาวที่เริ่มจะงอนหนักเพราะขาดเขาอยู่เคียงข้างกาย

“อ้อ เวลาผ่านไปไวจัง กลับรอบนี้พี่จะกลับมาอีกเมื่อไหร่” อลีนารู้สึกเศร้าหน่อยที่รู้ว่าเพื่อนพี่ชายกลับไปแล้ว

“ก็คงอีกสองสามเดือน เดือนหน้าต้องออกค่ายด้วยคงไม่มีเวลากลับมาบ่อย ๆ อย่าเพิ่งคิดถึงกันล่ะ” อธิกิตลูบศีรษะน้องสาวอย่างเอ็นดู ลึก ๆ ก็กลัวว่าเธอจะรู้สึกเศร้าที่เขาต้องห่างไป

“โอเค” อลีนาตอบรับด้วยแววตาสดใส

“อ้าว ไม่งอแงอยากให้พี่กลับมาหาสักหน่อยเหรอ” อธิกิตถามอย่างตัดพ้อเมื่อเห็นว่าน้องไม่แสดงออกว่าเศร้าเสียใจที่พี่ชายจะไม่อยู่เคียงข้าง เมื่อก่อนเธอยังบ่นว่าคิดถึงเขาอยู่ทุกวัน

“ไม่อยากงอแงให้พี่เป็นห่วง” 

“เฮ้ย ผีอะไรเข้าสิงน้องพี่หรือเปล่า” 

“ไม่มีหรอก น้องแค่เข้าใจว่าพี่ก็มีหน้าที่ต้องทำเหมือนกัน” พอเธอเลิกคิดเอาแต่ใจตัวเองก็เหมือนจะเห็นความรู้สึกของคนอื่นมากขึ้น เหตุการณ์เล็ก ๆ ในช่วงชีวิตเด็กสาวมัธยมสามารถทำให้เธอตกผลึกทางความคิดได้หลายอย่าง ไม่มีใครจะสนใจชีวิตของเธอเท่ากับตัวเธอเอง เชื่อว่าทุกคนก็คงเป็นเหมือนกันหมด

“น้องพี่โตขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย อ้อเกือบลืม มีคนฝากของมาให้อยู่ด้านหลังหยิบมาเลย”

“อะไรเหรอ” มือเล็กเอื้อมหยิบถุงกระดาษสีน้ำตาลจากด้านหลังมาวางบนตัก เด็กสาวเปิดออกดูจึงเห็นว่าเป็นเสื้อนักเรียนตัวใหม่ ไม่จำเป็นต้องถามว่าใครเป็นคนให้ เธอก็รู้คำตอบอยู่ในใจ เขาเป็นคนบอกว่าจะซื้อเสื้อนักเรียนตัวใหม่ให้กับเธอเพื่อแลกกับการทิ้งเสื้อตัวเดิมทิ้งไป

คนตัวเล็กคลี่ยิ้มบางอย่างดีใจ กอดถุงกระดาษไว้แนบอกอย่างหวงแหน

“แล้ววันนี้ที่โรงเรียนเป็นยังไงบ้าง” อธิกิตแอบติดตามผลจากน้องสาวอย่างเนียน ๆ หลังจากเขากับเพื่อนตามไปลากตัวไอ้เด็กดัดฟันมาคุยกันอย่างสันติเพื่อให้มันไปจัดการแก้ข่าวเสียหายให้กับน้องสาว รวมถึงทำเรื่องร้องเรียนตามขั้นตอนเรื่องรุ่นพี่ใช้อำนาจรังแกรุ่นน้อง ส่งผลให้รุ่นพี่ผู้หญิงสามคนนั้นโดนทัณฑ์บนตามกฏระเบียบของโรงเรียน หากยังก่อเรื่องอีกก็คงไม่มีสิทธิ์ได้โควตาเรียนต่อมหาวิทยาลัย

“ขอบคุณนะ” คนตัวเล็กโผเข้ากอดพี่ชาย

“เดี๋ยว ๆ ถามว่าวันนี้ที่โรงเรียนเป็นยังไงแต่ขอบคุณกันเฉย”

“น้องรู้นะว่าพวกเขามาขอโทษเพราะพี่ใช่ไหม” เมื่อคิดทบทวนดูแล้วเรื่องทั้งหมดคงเป็นแผนการของพี่ชายรวมถึงเจ้าของถุงกระดาษใบนี้ด้วย “น้องรักพี่อ้นกับพี่ศิที่สุดเลย”

“เฮ้ย ไม่ได้ ๆ”

“อะไรไม่ได้”

“น้องรักพี่ได้แต่ห้ามรักไอ้ศิ” คนเป็นพี่ชายเอ่ยปรามเสียงจริงจัง

“ทำไมน้องจะรักไม่ได้ พี่ศิใจดีกับน้อง”

“ไม่ได้ ยังไงก็ไม่ได้”

“ไม่รู้แหละ น้องรักไปแล้ว”

“รักแบบไหน” อธิกิตจี้ถามคนตัวเล็กเมื่อเห็นว่าน้องสาวตัวเล็กหน้าแดงก่ำเมื่อถามถึงอีกคนที่ไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้ว “ถ้ารักแบบพี่ชายก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าน้องรักแบบอื่น พี่ไม่ให้รัก เข้าใจไหม”

อลีนาทำเพียงก้มหน้ารับฟังแต่เธอไม่ได้รับปากว่าจะไม่รักเพื่อนสนิทของเขา ก็เธอรู้สึกไปแล้วจะให้เลิกรู้สึกมันคงทำไม่ได้ แต่เธอก็รู้ดีว่าพี่ชายปรามจริงจัง เธอจึงไม่กล้าเอ่ยอะไรอีกนอกจากรับฟังเงียบ ๆ

ว่าแต่ทำไมเขาถึงกลับไปโดยไม่บอกลาเธอสักคำ เธอน่าจะขอไลน์ติดต่อเขาไว้ก่อน ครั้นจะขอกับพี่ชายก็คงไม่มีวันยอมให้แน่ ๆ ได้แต่หวังว่าจังหวะชีวิตของเราจะวนกลับมาเจอกันอีกครั้งและเมื่อวันนั้นมาถึงเธอจะทวงคำสัญญาที่เราเคยให้กันเอาไว้

ระหว่างนี้เธอจะใช้ชีวิตให้มีความสุขเหมือนที่เขาบอก พี่ศิรออุ้มก่อนนะ อย่าเพิ่งไปคบกับใครล่ะ