[ALL] 'นักสานฝัน'แห่งชุมนุมห้วงมิติ

ลำดับตอนที่ #14 : ดองกิโฮเต้ แฟมิลี่

ด้วยการเข้าร่วมเป็นสมาชิกอย่างเต็มตัวโดยการที่โดฟรามิงโก้ยอมรับการเข้าร่วมของเขาด้วยตัวเองทำให้สมาชิกคนอื่นๆยอมรับเรื่องนี้ได้โดยไร้ข้อกังขา

ซึ่งสิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าพวกเขาให้ความสำคัญกับคำพูดและการตัดสินใจของนายน้อยเหนือสิ่งอื่นใดหรือกระทั่งความรู้สึกของตัวเอง 

เพราะแม้แต่กลาดิอุสก็ยังไม่มีข้อโต้แย้งใดๆในเรื่องนี้แม้จะถูกเจราลเล่นงานมาก่อนก็ตาม

หลังจากวันนั้น โดฟรามิงโก้ก็จัดงานเลี้ยงฉลองต้อนรับโดยเรียกสมาชิกระดับผู้บริหาร และเหล่าเด็กฝึกที่ไม่ใช่ทหารปลายแถวมาเข้าร่วมทั้งหมด 

โดยรวมตัวของเจราลแล้วก็จะมีสมาชิกทั้งหมดที่เข้าร่วมกินเลี้ยงที่โต๊ะหลักทั้งหมด 15 คน

•[ ดองกิโฮเต้ โดฟรามิงโก้(26) ]•

[ กัปตันดองกิโฮเต้แฟมมิลี่ ]

•[ ดองกิโฮเต้ โรชินันเต้(24) ]•

[ หนึ่งในสี่ผู้บริหารดองกิโฮเต้แฟมมิลี่ ]

•[ พีก้า(25) ]•

[ หนึ่งในสี่ผู้บริหารดองกิโฮเต้แฟมมิลี่ ]

•[ เทรโบล(34) ]•

[ หนึ่งในสี่ผู้บริหารดองกิโฮเต้แฟมมิลี่ ]

•[ ไดอามันเต้(30) ]•

[ หนึ่งในสี่ผู้บริหารดองกิโฮเต้แฟมมิลี่ ]

•[ มัคไวส์(36) ]•

[ สมาชิกระดับสูงดองกิโฮเต้แฟมมิลี่ ]

•[ กิโอล่า(46) ]•

[ สมาชิกระดับสูงดองกิโฮเต้แฟมมิลี่ ]

•[ กลาดิอุส(18) ]•

[ สมาชิกระดับสูงดองกิโฮเต้แฟมมิลี่ ]

•[ ซินญอ พิงค์(35) ]•

[ สมาชิกระดับสูงดองกิโฮเต้แฟมมิลี่ ]

•[ เหลาจี(55) ]•

[ สมาชิกระดับสูงดองกิโฮเต้แฟมมิลี่ ]

•[ บัฟฟาโล่(15) ]•

[ สมาชิกฝึกหัดดองกิโฮเต้แฟมมิลี่ ] 

•[ เบบี้ไฟฟ์(9) ]•

[ สมาชิกฝึกหัดดองกิโฮเต้แฟมมิลี่ ] 

•[ เดลลิงเจอร์(1) ]•

[ สมาชิกฝึกหัดดองกิโฮเต้แฟมมิลี่ ]

•[ ทราฟัลก้า ลอว์(11) ]•

[ สมาชิกฝึกหัดดองกิโฮเต้แฟมมิลี่ ]

•[ เจราล เฟอร์นันเดซ(10) ]•

[ สมาชิกฝึกหัดดองกิโฮเต้แฟมมิลี่ ]

ซึ่งคนสุดท้ายก็คือเขาที่โดฟรามิงโก้อนุมัติการเข้าร่วมด้วยตัวเอง แต่ก็ยังคงให้อยู่ในสถานะเด็กฝึกหัดไปก่อนเพื่อเริ่มเรียนรู้สิ่งต่างๆ ไม่ว่าจะธุรกิจที่กลุ่มทำ กำลังทหาร ความสามารถในการต่อสู้ ต้องขัดเกลาและเรียนรู้ทุกอย่างตั้งแต่เริ่มต้น

มื้อฉลองผ่านไปอย่างรวดเร็วโดยไม่ได้มีพิธีรีตองอะไร เป็นเพียงการรวมตัวและทานอาหารร่วมกันก็เท่านั้น และเมื่อถึงช่วงค่ำทุกคนก็พากันแยกย้ายไปเข้าพักผ่อน

“เจราล ทำไมนายยังไม่ไปนอนล่ะ ไม่ง่วงเหรอ” ขณะที่นั่งตรงริมระเบียงและแหงนฟ้ามองไกลออกไปอย่างว่างเปล่า เสียงของบัฟฟาโล่ก็ดังขึ้นพร้อมเสียงฝีเท้า

”อาห้ะ.. จริงสิฉันสงสัยน่ะ ทำไมคุณโคราซอนถึงไม่พูดล่ะ?“

”คุณโคราซอนน่ะเหรอ เห็นว่าเพราะเป็นปัญหาทางจิตใจที่เกิดจากผลกระทบอะไรสักอย่างทำให้พูดไม่ได้น่ะสิ“ บัฟฟาโล่ตอบไปตามที่ตัวเองรู้

”หืมมม~.. เป็นแบบนั้นเหรอ“ เจราลตอบอย่างไม่สนใจนัก 

จากนั้นพวกเขาก็คุยกันอีกนิดหน่อยก่อนที่บัฟฟาโล่จะกลับเข้าไปนอน ”นายก็อย่านอนดึกนักล่ะ“

’ปัญหาทางจิต.. ปัญหาทางจิต… หึหึ แต่ดูไม่เหมือนแบบนั้นเลยนะ ออร่าและอารมณ์บนร่างกายก็แตกต่างจากทุกคนลิบลับ~‘ 

รอยยิ้มแสยะปรากฏตรงมุมปากเมื่อนึกย้อนไปก่อนหน้านี้ที่เขาได้เจอกับโคราซอนหรือโรซินันเต้ น้องชายของโดฟรามิงโก้

เจราลสามารถมองอีเทอร์บนร่าง และแยกแยะกลิ่นกับคลื่นอารมณ์บนร่างของอีกฝ่ายได้ทำให้เขารับรู้นิสัยที่แท้จริงของอีกฝ่ายได้อย่างง่ายดาย 

และยังสามารถบอกได้ถึงความแตกต่างของอีกฝ่ายกับสมาชิกคนอื่นได้อย่างชัดเจน

คนอื่นๆในคราวที่เจอกันกับเขาครั้งแรกนั้นอารมณ์และความรู้สึกจะเป็นความสงสัยและเมินเฉย

แต่กับโรซินันเต้นั้นครั้งแรกที่เจอเขาอีกฝ่ายมีอารมณ์ที่อ่อนโยนแต่ก็รู้สึกผิด แถมด้วยภาษากายเล็กๆน้อยๆเจราลก็สามารถรู้ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายไม่ได้เป็นใบ้จริง 

แต่กำลังโกหกอยู่

‘ทำไมถึงต้องโกหกคนอื่นว่าตัวเองเป็นใบ้ด้วย.. นายเก็บความลับแบบไหนเอาไว้นะ~‘

…………

- หนึ่งเดือนต่อมา -

“ฮ่าฮ่าฮ่า บัฟฟาโล่ตลกชะมัดเลยย ฮ่าฮ่าฮ่า~!!!“ เสียงหัวเราะของเบบี้ไฟฟ์ดังอยู่แถวอาคารฐานหลักของกลุ่มดองกิโฮเต้แฟมมิลี่

ในขณะที่ตรงหน้าของเธอกำลังมีเหตุการณ์ประหลาด

บัฟฟาโล่คุกเข่าอยู่กับพื้นพำพึมด้วยความเศร้าโศกเสียใจและจิตตก ก่อนที่วินาทีต่อมาเขาจะลุกขึ้นยืนและยิ้มแย้มอย่างร่าเริงราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น 

แต่ก่อนที่จะได้ร่าเริงนานนักจู่ๆเขาก็กลับไปจิตตกอีกครั้งราวกับคนเป็นไบโพล่า

”ฮ่าฮ่าฮ่า สุดยอดเลย พลังของนายเนี่ยเจราล สามารถควบคุมอารมณ์ของคนได้แบบนี้“ เบบี้ไฟฟ์หันไปพูดชื่นชมกับคนต้นเรื่องที่ทำให้บัฟฟาโล่มีสภาพแบบนี้

”ใช่ๆ เป็นพลังที่น่ากลัวมากเลยล่ะ!!“ เดลลิ่งเจอร์เองก็พยักหน้าหงึกๆเห็นด้วยอย่างยิ่ง

ทั้งสี่คนพูดคุยและเล่นกันอย่างสนิทสนม ในขณะที่ลอว์สมาชิกเด็กฝึกหัดของกลุ่มอีกคนนั้นเลือกที่จะแยกตัวออกไปนั่งอย่างโดดเดี่ยวและไร้อารมณ์

“เจราล!! นายน้อยเรียกไปพบน่ะ!“ ขณะที่พวกเขากำลังเล่นกันอยู่กลาดิอุสก็เดินเข้ามาและเอ่ยเรียก

”งั้นฉันไปก่อนนะ ดูเหมือนนายน้อยจะมีธุระสำคัญน่ะ“ เจราลเดินแยกออกมาจากคนอื่นๆและเดินตามหลังของกลาดิอุสไป

ภายในห้องประชุมซึ่งมีสมาชิกระดับอาวุโสสี่คนและโดฟรามิงโก้ที่เป็นนายน้อยนั่งอยู่ กลาดิอุสมาส่งแค่ที่หน้าห้องและไม่ได้เข้าไปแต่บอกให้เจราลเข้าไปแทน

“ที่เรียกผมมามีเรื่องอะไรงั้นเหรอครับนายน้อย?” เจราลพูดอย่างสุภาพขณะที่กวาดสายตาไปมองรอบห้อง

“เจราล พลังของนายสามารถช่วยในการบำบัดจิตใจได้มั้ย?” โดฟรามิงโก้เป็นคนแรกที่เอ่ยขึ้นมา

“ได้ครับ พลังของผมคือการจัดการอารมณ์และสามารถสะกดจิต รวมถึงบรรเทาจิตใจผู้คนได้ หรือจะทำให้บ้าคลั่งก็ได้” 

เจราลตอบออกไปตามความเป็นจริง เขาเลือกที่จะบอกถึงความสามารถของผลปีศาจและเก็บความลับเรื่องพลังของโอสถผู้วิเศษ

“ดี.. งั้นนายลองสะกดจิตโรซินันเต้ดูว่าพอจะช่วยให้เขากลับมาพูดได้อีกครั้งมั้ย” 

TBC~>>>

...........

ไหนใครชอบตัวละครคุณโคราบ้างเอ่ย~?