ลำดับตอนที่ #14
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่สิบสี่ ข้าไม่ได้อยากย้ายบ้าน02
ท่ามลาวามมืมิมีเสียัอแนร่าเล็ที่ถูััในรลืมาื่นึ้น นาไม่ทราบว่านเอหลับไปนานเท่าไร นาพลิร่าอีรั้็ระลึไ้ว่าเิอะไรึ้น ่ายทหารที่นาใ้ีวิอยู่มาสอปีว่าถูทำลาย นาหนีายาไฟลอและถูทำร้ายในที่สุ
‘อาใ่แล้ว นาถูทำร้าย’
นายับายอีเล็น้อยแล้วยมือึ้นยี้วาเบาๆ ่อนะลืมา ภาพแรที่นาเห็นือเพานระโม เหลียวไปทา้านนอเห็นท้อฟ้ามุมัว าว่าอีไม่นานฝน็ะ
“แม่นาน้อย หาื่นแล้วรบวนทานี้ไ้หรือไม่”
เ็หิผอมบายัล่อลอย นามอไปยัภาพเบื้อหน้าเห็นทหารเ็บป่วยมามาย ไม่ทราบว่าเิอะไรึ้น
“ที่นี่เป็น่ายทหารอเิฟู่”
นายัเหม่อลอย่อนะระหนัไ้ว่านาเยอาศัย ไม่สิอนนี้็ยัอาศัยอยู่ในอาาัรเิฟู่ เมื่อสามปี่อนมีโรอออาละวา วยัหวะายแนทาะวันเิสรามปล้นสะมเ่น่าและุร่าหิสาวไปไม่น้อย
“อ้อ”
“เราทราบว่าแม่นาเป็นหมอ รบวน่วยเหลือทหารไ้หรือไม่”
เ็สาวเหลือบมอหมอหนุ่มที่เินมาหานา สำรวนรหน้ารู่หนึ่่อนะลุึ้นเินไปยันป่วยรายหนึ่ สอบถามอาาราหมอหนุ่มและนป่วยอีสามสี่ำ
“เรารัษาอาารท้อร่วแล้ว แ่ไม่หาย บารายอาารแย่ล”
“ท่านรัษาเาอย่าไรบ้า”
หมอหนุ่มฟัเาเอ่ยอย่าละเอีย็้นพบว่าวามสามารถอเาอเามีพอสมวรแ่ถูสะ่มนไม่มั่นใในนเอ น่าเสียายที่นาเป็นแ่นัเทนิารแพทย์ ไม่ใ่นัสะิะไ้เยียวยาิใเาไ้
ารรัษาอเานับว่าี แ่สมุนไพรที่เาใ้บาัวไม่ถู้อ
เสียายที่นาไม่มีำรา แ่่อให้มีนา็ไม่ิะสอนเา เพราะนาสอนไม่เป็น และเียร้านเินไป อีประารวามรู้รึ่ๆ ลาๆ อาทำให้อาารย์อนาายหน้าไ้
เ็หิเหลียวออไป้านนอ่อนะให้เาพาไปยัระโม้าๆ นา้นหาสมุนไพรบาัวทั้สั่ให้เาไปอวัถุิบบาอย่าาโรรัว
หลั้นหาอยู่รู่ให่็เินรไปยัโ๊ะัวหนึ่ หยิบรและานบยารวมทั้น้ำฝนใหม่ในุ่ม นาุเา โยนถ่านลไป้อนหนึ่
นาเทน้ำลไปในหม้อ ่อนะหันไปบสมุนไพรทั้หม พร้อมๆ ับที่หมอหนุ่มที่ลับมาพร้อมน้ำาลทรายและเลือ
“แม่นาน้อย ้าไ้มาไม่มานั”
“อืม ไม่เป็นไร”
นาลมือปรุโอสถทันทีโยมีหมอหนุ่ม่อย่วยเหลืออยู่้าๆ “นี่ืออะไร”
“ยารัษาโรท้อร่ว”
นานนน้ำยาเ้าันนหมเปลี่ยนสีาน้ำาลเป็นสีเียว
“ท่านให้นยไปป้อนให้ทุน านั้นอีสอั่วยาม็ป้อนให้ทุนอีรั้”
“เอ๋”
“รีบเถอะ”
“แ่้าเยให้พวเาื่มแล้วไม่เป็นผล”
“ลอใหม่อีที็ไม่เสียหาย แ่่อนท่านะาไป รบวนท่านหา้าวให้้าสัาม หิวมาริๆ”
อาหารที่่ายทหารไม่หรูหรานั ออะัสนไม่น้อย เ็หิมอผัเหี่ยวแห้บน้าว้มในาม็ถอนหายใ
นาเยินอยู่อย่าหรูหรา แม้ะไม่ถึั้นรับประทานหูลามเป็นอหวาน ลืนรันเป็นอินเล่น็เถิ ถ้าเทียบับอาหารอ่ายทหารอศัรู็ไม่่าัน
“ินๆ ไปเถอะ”
ารเป็นสรีใน่ายทหาร็นับเป็นเรื่อยุ่ยาไม่น้อย นาึไ้แ่เ็ัวเียบๆ ในระโมแทน หลัเ็ัวเสร็็ออไปทำาน รวสอบโอสถและสมุนไพร พบว่าอไม่รบแถมประสิทธิภาพยัแย่ว่ามารานอนาและอาารย์
“พี่าย ้าออไปหาสมุนไพร้านอไ้หรือไม่”
“ไม่ไ้ ลับเ้าไปะ”
ีหนิอวี่ถอนหายใเบาๆ ่อนะหันหลัลับเ้าไป้าใน ิๆ แล้ว็เพราะสภาพอนาที่ไม่ว่าะมอมุมใ็่า
“น่าเลีย”
้อนี้นับว่าเป็น้อี นาระ่าใีว่าวามามเป็นพิษภัย บิามาราอนานับว่าเป็นนมีรูปโมสะราอย่ายิ่ แม้ะไม่ใ่อันับหนึ่อแผ่นิน หรือถึั้นล่มบ้านล่มเมือ แ่หน้าาี็ถือว่าเป็นภัยแล้ว
ที่นาน่าเลีย นั่นเพราะแปลโม เิมทีนาไร้ฝีมือ แ่เพราะสถานาร์บัับ หนำ้ำนาไม่อาลมือทำร้ายัวเอึไ้แ่ประิษ์อเทียม อาศัยวามทรำในาิ่อนที่เยูามเว็บไ์แ่อสเพลย์เพื่อสร้าวามสยสยอให้ผู้พบเห็นแทน
นับวันยิ่ฝีมือี ย่อมบแ่นเอไ้อย่าแนบเนียน น่าเสียายที่ไม่อาแ่ฮาโลวีน หาไม่แล้ว นาถูล่ำลือไปทั่วเ็อาาัรอย่าแน่นอน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น