คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : 14
“นะะ เราะมีวามสุ้วยัน”
เาพูไม่ออเมื่อเธออร้อแบบนั้น เลย่วยประอบั้นท้ายอเธอเอาไว้เพื่อวบุมัหวะรับัหวะรุไปพร้อมๆ ัน
เธอราเสียหลทุรั้ที่เาสะโพเธอลไปหาแล้วเา็ระแทึ้นมาหาเธอเ่นเียวัน เสียราสั่นระริอเธอมันัระมไปทั่วห้อพั
“อาหมอา หยาะเสร็แล้ว่ะ” เธอเพิ่รับรู้ไ้ถึอารม์เสร็สมเป็นรั้แร
“เี๋ยวอา่วย” เาเร่เร้าเ้าหานร่าน้อยสั่นลอน เธอเร็ระุอยู่เหนือร่าอเา น้ำรัไหลท่วมออมาโลมแ่นายอเาปนไปับเลือาๆ เธอหอบหายใระเส่ามือับหน้าท้อแร่แน่น บิายเร่าๆ ้วยวามเสียว่านระนสุสม
“อาหมอยัแ็อยู่เลยนี่ะ” เธอผศีรษะึ้นมอสบาเา
“เี๋ยวอาไป่วยัวเอในห้อน้ำ็ไ้รับ หยาเ็บมาแล้ว”
“ไม่เอา่ะ หยาอยาให้อาหมอเสร็” เธออรัเาแน่นแล้วพลิายล้านล่าโยใ้ารัสะโพเาเอาไว้แน่นไม่ให้ท่อนเนื้ออเาหลุาอายสาว เื่อนโหย่ายามิเธอไปแบบผ่อนน้ำหนััวไม่ให้ทาบทับร่าน้อยมานเินไป
“ทำไมหยาื้อแบบนี้รับ รัอาแน่นแบบนี้ถ้าอาปล่อยในึ้นมา เิท้อแล้วะทำยัไ” เาไล้แ้มสาวไปมารับรู้ถึแรอรัที่เธอำลับีบเร็อยู่ทุทิศทา
“หยาโแล้วท้อ็ท้อสิะ”
“ไม่ใ่อาะไม่รับผิอบนะรับ แ่พ่อแม่ะเสียใไหม” เาัวลเพราะเป็นผู้ให่แล้ว
“หยาออาหมอนะะ นะะๆ” เธอรัเาเอาไว้แน่นยิ่เธออ เา็ยิ่ไม่ไหว้อ้ำมือบนเีย้าัวเธอแล้วสะโพสอบึ้นลเป็นัหวะ เธอราระเส่า รัสะโพเา้วยาเพรียว ไม่ให้เาถอยหนีไปไหนไ้ และเื่อนเอ็ึัวเอออมาไม่ทันเา็ปล่อยในอทารัอเธอนหมสิ้น ทั้สอระุพร้อมันอย่าเสร็สมอารม์หมาย เาอรัเธอเอาไว้แนบแน่น บูบหน้าผานูนเลี้ยหนัๆ
“น้ำออาหมอร้อนัเลย่ะ” เธอเร็ระุ บอเาเสียหอบๆ
“เ็ื้อ ่อไป้อุมำเนิให้ีนะรับ อาเป็นหมอทำเ็ท้อึ้นมาะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน” เื่อนเป็นหมอเ็ หรือเรียว่าุมารแพทย์
เื่อน่อน้าเป็นนรัเ็ มีวิธีารพูับเ็ๆ ทำให้เ็ๆ เื่อฟัและรัใร่ สำหรับมาหยาแล้ว เาเป็นุหมอใี เาเป็นนมือเบา ียาไม่เยทำให้เ็บเลย ทำแผลหรือทำอะไร็ะอ่อนโยนเสมอ ไม่ี้โมโห ไม่เ้าอารม์ พูาไพเราะน่าฟั เธออบฟัเาสอนารบ้านเพราะอธิบายเ้าใเป็นอย่าี ไม่เยมีท่าทีรำาเวลาโนถาม เาพร้อมที่ะอบำถามมามายอเธอและเพื่อนๆ
“หยาแ่อยาให้รั้แรไ้สัมผัสอาหมอแบบเนื้อแนบเนื้อนี่ะ” เธออ้อนอยู่ที่ออเา เื่อนลูบไล้แนเรียวเล็อเธออย่าเอ็นู
“อาเป็นหมอแ่ไม่รู้ัป้อัน น่าอายนะรับ” เาำหนิัวเอลายๆ
“ไม่ใ่วามผิออาหมอเสียหน่อยนี่ะ หยาแ่อยารัอาหมอแบบนี้นี่ะ” เธอโอบอเา บหน้าที่อว้าอย่าอออ้อน ุ๊บปลายาเาเพื่อปลอบโยน ไม่อยาให้เาิมา
“อาหมอรัหยาไหมะ” เธอเอ่ยถามเสียหวานุ๊บปลายาอเาอย่ามีวามสุ
“รัรับ” เา้มลมาุ๊บหน้าผานูนเลี้ยอย่าอ่อนโยน แม้ไม่เยบอล่าวแ่รู้ีว่าเธอรับรู้ถึวามรัและวามปรารถนาีอเาเสมอมา
“ฟัแล้วื่นใัเลย” เธอุมแ้มอเาเอาไว้่อนะบเบาๆ แล้วึลไปเบื้อล่า อออ้อนเาทาสายา เื่อนอบรับ้วยาร้มลไปูรวบปทุมถันอวบอิ่มแสนหวาน มือทั้สอฟอนเฟ้นวามหนั่นแน่นทั้สอ้านั้นอย่าเท่าเทียม
“อ๊า... สะ... เสียวัเลย่ะ”
“หัวนมแ็ไปหมแล้ว อบใหู้นมเหรอ” เาใ้นิ้วาวเรียวสะอาสะอ้านอัวเอลูบไล้ป้านหัวนมสีมพูอ่อนหวานอเธอเบาๆ ล้ายหยอเย้า
“อบ่ะ”
“วันนี้หยาไม่ไหว แ่วันอื่นอาอเบิ้ล ถ้าเ็มันะยั่วอานานี้” เาลูบไล้สะโพอนามอเธอไปมา
“อาหมอะเบิ้ลพี่ยะ”
“แล้วแ่หยานะรับ ถ้าหยาไหวอา็พร้อมะทำให้หยามีวามสุ” เาามใเ็สาว
“อาหมอหิวหรือยัะ”
“หยาหิวแล้วเหรอ”
“นิหน่อย่ะ”
“ะออไปินอาหารร้าน้านอหรือสั่มาินที่ห้อี เี๋ยวอาัารให้”
“สั่มาินที่ห้อีว่า่ะ หยาปวรร่อั อาะเินัๆ เี๋ยวเาะหาว่าเราทำอะไรัน” นพูหน้าแึนิ้วไปมาล้ายับัเิน
“รู้ัอายับเา้วยเหรอ อนปล้ำอาไม่เห็นอาย” เาเย้าแหย่ เธอรีบุหน้าที่อว้าไม่โ้อบว่าระไร
“อยาินอะไรรับ” เายับายออห่า หยิบเมนูที่วาอยู่รโ๊ะหัวเียมาให้เธอูเพื่อเลือเมนู เธอยับเ้าไปหา วาศีรษะบที่อแร่ มอเมนูอาหารรหน้า ทุอย่าูน่าินไปหม
“น่าินทั้นั้นเลย่ะ” เาพลิให้เธอูไปเรื่อยๆ เธอ็ี้เมนูที่อยาิน
“อยาินอาหมอมาว่า” เธอเลื่อนมือไปลูบไล้แ่นายอเา มันแ็ืนึ้นมาแทบะทันที บ่บอว่าเาำลัื่นัวอีรั้
“เ็หื่น พอแล้วรับ เี๋ยวโนเบิ้ลึ้นมา ะไ้เินาถ่าริๆ นะ” เาแวเ็หื่น หัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นเธอทำหน้าเหยเ
“ใ้ปาให้็ไ้่ะ ินอาหมอ่อนอาหาระมาไ้ไหมะ”
“ไ้รับ ถ้าไม่ลัวะเมื่อยปาน่ะนะ แ่เี๋ยวอาอสั่อาหาร่อนนะ” เาามใเ็อยาลอ เธออยาทำอะไรๆ ับเา ึ่เาเ็มใให้เธอปู้ยี่ปู้ยำเาอยู่แล้ว
เื่อนยับไปโทรศัพท์สั่อาหารที่เลือเอาไว้ อีประมารึ่ั่วโมอาหารทุอย่าะมาส่ถึหน้าห้อพั
“อาหมอา มาให้หยาินหน่อย” เธอวัมือเรียเาเหมือนเ็ๆ แ่หน้าาอยาลืนินเาเสียเหลือเิน
“ยอมแล้วรับ ยอมแล้ว อายอมหยาแล้ว” เายมือึ้นว่ายอม นอนหายให้เธอลืนินเท่าที่้อาร ปาน้อยๆ ้มลสวมรอบับแ่นายที่เธออยาสัมผัสมาเนิ่นนาน
“เยินนาารรสาิว่ามันะเป็นยัไ”
“นี่เรียว่าเ็ลามเลยนะรู้ไหม” เื่อนทำหน้าไม่ถู ลูบผมนุ่มสลวยอเธอไปมาเบาๆ “อ๊า... ไปหัมาาไหนเป็นเ็เป็นเล็”
“ไม่เ็แล้ว่ะ หยาโแล้ว” เธอผศีรษะึ้นสบาอเา เื่อนทิ้ศีรษะลบนหมอนใบโยอมให้เธอปู้ยี่ปู้ยำเอาามอำเภอใ ลมหายใหอบๆ อเาทำให้เธอทัู้ทั้รูรัหนัึ้น เารายาวยามระุร่าเสร็สมาปาอเธอ นน่ารัวัลิ้นลามเลียริมฝีปาไปมาเบาๆ ้วยท่าทีอิ่มแปล้ เื่อนอ้าแนรับร่าน้อยที่ยับเ้ามาอรั เาหอมแ้มสาว ุ๊บปาน้อยเบาๆ ้วยวามรัใร่
“อิ่มหรือยั ะัอาทั้ืนเหรอ”
“อาหมอาอยาโนท่าแปลๆ”
“เอาอนนี้เลยเหรอ” นถามใบหน้าเหลอหลา
“เปล่า่ะ พรุ่นี้มะรืนนี้็ไ้่ะ”
“อยาโนท่าอะไรล่ะ” เาเาหัวไปมาเล็น้อย รู้สึว่าัวเอลายเป็นรูสอนวิาเพศศึษาไปเสียแล้ว มือหนาเลื่อนไปยำสะโพอนๆ อเธอเบาๆ มอสบาวาวๆ ปนหื่นอสาวน้อยอย่าเอ็นู
“อยาโนท่า...” เธอระิบระาบพอให้ไ้ยินันสอน
“ถ้าโนอาระแทท่านั้น มันะมุเ้าไปลึมา หยาะเสียวมาเลยรู้ไหม” เาบอเสียพร่าเล็น้อย ินนาารามเ็ยั่วแล้วเิอารม์ำหนัึ้นมาอย่าหัห้ามใไม่อยู่
เธอหอมแ้มเา อยาโนเาเอาท่านั้นั มาหยาิว่าารมีเ็์ับผู้ายที่รัมัน็เป็นเรื่อที่สร้าวามสุให้แ่ันพอสมวร
“ี้... อยาโนัเลย” เธอุ๊บปลายาสาอเา้ำๆ เหมือนอำมั่นสัา
“อยาโนแบบไหนบออานะ แ่เรา้อุมำเนิ้วยนะรับ” เารู้สึว่าะเสียผู้เสียนเพราะเ็มันยั่วนี่แหละ เป็นถึหมอแ่ไม่ยอมป้อัน แ่ยาุมำเนิมันไม่ไ้ยืนยันร้อยเปอร์เ็น์ว่าเธอะไม่ท้อ เรียน็ยัเรียนไม่บเิวันไหนลืมินยาึ้นมาะแย่เอา
“ไม่เอา่ะ หยาไม่อบ อยาอยาให้อาหมอสัมผัสหยาแบบแนบแน่นรัรึไม่มีอะไรวาั้น หยารัอาหมอนะะ” เธอบหน้าที่ออเาอย่าอออ้อนออเาะ เลื่อนปาไปูลืนหัวนมสีเ้มอเาเล่น่อนะัเบาๆ
“อ๊ะ!” เาอุทานเมื่อฟันเล็แหลมอเธอัเ้าให้ มันให้วามรู้สึทั้เ็บทั้เสียวในเวลาเียวัน
“เ็บเหรอะ” เธอเอ่ยถามเสียหวานสีหน้าเ้าเล่ห์นั
“ิแผนับใรเหรอ”
“แผนอะไระ” เธอทำหน้ามึน หลบสายารู้ทันอเา
“แผนที่ะับอามาปล้ำ”
ความคิดเห็น