คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : 14
“พี่ไม่ยอมให้ใรมาสอนว่ายน้ำหนูยิ้มหรอรับ” เาอบไปอีทา
“ทำไมะ”
“พี่ไม่อยาให้ใรมาแะเนื้อ้อัวหนูยิ้มรับ”
“รูสอนว่ายน้ำผู้หิ็น่าะมีนะะ”
“ผู้หิ็ไม่ไ้พี่หว”
“พี่ธีร์ะสอนว่ายน้ำรไหนะ”
“อนโฯ ส่วนัวอพี่ไ”
“พี่ธีร์มีอนโฯ ส่วนัว้วยเหรอะ”
“มีรับ เ็บเินื้อหลัเรียนบ”
“หมายวามว่าเ็บเินื้อั้แ่เรียนเลยเหรอะ”
“ใ่รับ”
“พี่ธีร์เ่ั มีเินเ็บั้แ่อนเรียน”
“พี่็ทำานไปเรียนไปรับ เินทีุ่พ่อให้็เ็บเ้าธนาารเอาไว้ มีลทุนบ้านิหน่อย มารับ” เาับมือเธอพาึ้นไปยัอนโฯ หรูอัวเอ
ยิ้มใสิว่าเาะอเินบิาื้ออนโฯ หรือื้อทรัพย์สินอย่าอื่นเา็ทำไ้ แ่เาลับหามา้วยัวเอ เธอรู้สึนับถือเาเป็นอันมา
อนโฯ อเาว้าวา มีสระว่ายน้ำส่วนัว ทำให้เธอนึสสัยอยารู้ว่าราามันะแพแ่ไหน
“แพมาไหมะพี่ธีร์”
“็เอาเรื่ออยู่นะ มาสิ พี่ะพาไปูห้อรัว” เาูมือเธอไปูห้อรัวว้า
“ว้าัเลย่ะ ที่นี่เหมือนบ้านหลัหนึ่เลย่ะ” เธอมอไปรอบาย อนโฯ หรูสูเียฟ้าที่ว้าวาเหมือนบ้านหลัหนึ่ มีพื้นที่ใ้สอยมามายให้วามรู้สึเป็นส่วนัว รวมถึระบบรัษาวามปลอภัยที่ีเยี่ยม
อาะแ่าาบ้านรไม่มีพื้นิน แ่วามว้าอพื้นที่ทำให้สามารถปลู้นไม้ไ้ แถมยัสามารถมวิวสวยๆ อัวเมือให่ไ้้วย เพราะอยู่ที่สู
“้นไม้เยอะแยะเลย่ะ”
“พี่อบปลู้นไม้ เวลาไ้เห็นสีเียวแล้วสื่น”
“ีัเลย่ะ”
“เอาไว้มา่วยันแ่ห้อ ปลู้นไม้ัน พี่ยัทำไม่เสร็เลย” ประโยอเาทำให้เธออมยิ้ม
“อยามา่วยพี่ธีร์ปลู้นไม้่ะ”
“่วปิเทอมอยาไปเที่ยวที่ไหนหรือเปล่า พี่ะพาไป”
“ไม่รู้เหมือนัน่ะ ไม่รู้ัที่ไหนเลย ถ้าพี่ธีร์ะพาไป็พาไปไ้เลย่ะ ะไ้แนะนำสถานที่ท่อเที่ยวให้หนูยิ้ม้วย”
“พูเป็นานเป็นารเียว” เาโยศีรษะอเธอไปมา ะมวิวทิวทัศน์ในัวเมือให่
“รนี้วิวีัเลย่ะ”
“ใ่ ้านหลัเป็นแม่น้ำ ทำให้รู้สึเย็นสบายไม่ร้อน” เาสูอาาศบริสุทธิ์เ้าปอ ึร่าอเธอมาอเอาไว้
“อุ๊ย!” ยิ้มใสถึับเ เธอึหลุอุทานออมา แ่เมื่อไ้อยู่ในอ้อมออเาแบบนี้ มัน็ทำให้เธอรู้สึอบอุ่นไม่น้อย
“พร้อมหรือยั”
“พร้อมอะไระ”
“พร้อมที่ะเรียนว่ายน้ำหรือยั”
“ยัไม่พร้อม่ะ”
“ั้น็ไปทำอย่าอื่นันแทน”
“ทำอะไระ” เธอร้อถามเมื่อเาอุ้มเธอึ้นสู่อ้อมแน
“ไปลอนอนเียนุ่มๆ ว้าๆ อพี่แทนไรับ ะไ้วิาร์เียให้พี่ฟั้วยว่ามันนุ่มพอที่ะระแทหรือยั” เธอส่ายหน้านผมยุ่
“ทำไมล่ะ” เาเอ่ยถามนในอ้อมแนอย่าเอ็นู
“หนูยิ้มอยาเรียนว่ายน้ำมาว่า่ะ” ประโยเอาัวรออเธอทำให้เาอมยิ้ม
“ั้นพี่ะพาไปสวมุว่ายน้ำนะ”
เาอุ้มเธอมายัห้อแ่ัว ่อนะวาเธอให้เหยียบยืนบนพื้นห้อ สายาอเามอเธอ้วยวามปรารถนาอันแรล้าสาวน้อยถึับเินอายเมื่อไ้สบสายามเ้มอเา
“เี๋ยวพี่ะ่วยสวมุว่ายน้ำให้ีไหม” เาบอเธอ้วยน้ำเสียนุ่มนวลวนเลิบเลิ้ม ัารปลอาภร์อเธอออาเรือนร่า ปลายนิ้วอเาไล้ไปามผิวายอเธออย่าอ่อนโยนทะนุถนอม
เาปลบราเียร์สีเนื้ออ่อนหวานอเธอออ ส่ผลให้ยอถันหลุาพันธนาารอันรัรึ
เธอยืนนิ่เหมือนถูสาป หอบหายใสะท้านเหมือนร่าายำลัสั่นไหว้วยอารม์เสน่หา
หลัาบราเียร์สีเนื้อถูปลออาปทุมถันอวบอิ่ม เา็ใ้นิ้วี้ลาไล้เบาๆ มายัยอถันแห่วามเสียว่านที่รวมวามรู้สึทุอย่าเอาไว้้วยัน
ปลายถันแสนสวยื่นัวสะท้าน แ็เป็นไยามถูเล้าโลม เาใ้นิ้วเลี่ยเบาๆ นเาไ้ยินเสียหวานๆ าริมฝีปาน้อยอเธอ
ายหนุ่มอใไม่ไหวาอี่อไป เา้มลบเม้มปลายยอถันสาวสอเธออย่าหิวระหาย
เธอปล่อยเสียรวราออมาแทบไม่เป็นภาษา มือน้อยสอเ้าไปในลุ่มผมหนา ให้เาไ้แนบิับปทุมถันอวบอิ่ม
ลมหายใอเธอหอบสะท้านในะที่เาลืนินยอสวาทนั้น้วยวามหิวระหาย
ายหนุ่ม้อนอุ้มร่าน้อยอเธอึ้น พาไปวาบนเียนอนว้า
มือหนาอเาเลี่ยผมอเธอที่ปลอยู่รใบหน้าออไป ทำให้เาแ่เห็นใบหน้าหมอเธออย่าัเน ใบหน้าหวานละมุนอเธอทำให้เารู้สึสื่น ยามไ้เห็นรอยยิ้มเอียอายนั้น
เาสอมือเ้าไปในแพนี้ัวน้อยเนื้อนิ่มอเธอ ่อนะแทรเ้าไปในร่อสาวอันหยาเยิ้ม
นิ้วแร่เสียสีบบี้อยู่ใลาวามเป็นสาว ่อเิวามรู้สึอันแสนวาบหวามสยิว่าน
“พี่ธีร์...” เธอเรียเา้วยน้ำเสียสั่นสะท้าน ยามที่เาำแรเ้าออในร่อสวาส้ำๆ อย่าไม่รีบร้อน ่อยๆ เล้าโลมเธอให้พานพบับวามสุสมที่รออยอยู่เบื้อหน้า
เาปลออาภร์ิ้นน้อยพ้นไปาร่าอเธอ เผยให้เห็นลีบผารอแสนสวยที่เปิเผย่อสายาอันร้อนแรอเา
เาับเธอแยาออนว้า เปิเผยลีบสวาทอันแ่ำน่าลิ้มลอ ธีรวัรแะลิ้นเลียริมฝีปาเบาๆ ้วยวามระหาย อยาุบลามเลียลีบ่ำให้หนำใ
ปลายลิ้นสาร้อนแะเลียแผ่วเบา ่อนะวา้อนวามหอมรุ่นอ่อนหวานสะท้านใ
มือหนาอเาลูบไล้ไปามเรียวาเนียนละเอียอเธอ สัมผัสับสะโพผายและวลับมายัเนินสาวอวบอูม ปาร้อนวัไล้ลามเลียไปทั่วเนินสาวที่มีเส้นไหมอ่อนหวานประับอยู่ลาา
“แบบนี้อบไหมรับ” เาเยหน้าึ้นเอ่ยถามในะที่ำลัแะลิ้นสัมผัสับเส้นไหมสีอ่อนลาายสาว ่อนะแทรลิ้นเ้าอนแะในลีบสวาทอัน่ำเยิ้มหอมรุ่น
“อื้อ...” เธอหลุเสียราออมา วามรู้สึาบ่านยาะ้านทาน ร่าายอเธอสั่นระริ ยามที่นิ้วและลิ้นอเาทำานสอประสานร่วมันอย่าไม่หยุหย่อน
เสียหอบหายใอเธอัระมไปพร้อมับเหื่อเม็เล็ๆ ที่ึมออมาทั่วร่า
ายายที่ทาบทับเ้าหาให้วามรู้สึร้อนผ่าวราวไฟแผเผา เาสอแทรล้ำลึมิเม้น นาบแนบเรือนายยับโยเ้าออในร่อสวาทเป็นัหวะระรัว
เธออบรับสัมผัสอเา้วยารอายแร่อเาทุทิศทา ร่าอหนุ่มสาวโยไหวไปามัหวะรั ยิ้มใสปล่อยัวปล่อยใไปับสิ่ที่ำลัำเนินอยู่ ให้ทุอย่าไ้เิึ้นามแ่ใปรารถนา
หลัาบทรัอันแสนเร่าร้อนบลอย่าวาบหวามในหัวใ ายหนุ่มเ้าอห้อผู้แสนใี ็พาสาวน้อยไปหัเรียนว่ายน้ำ
เามอุว่ายน้ำที่เธอสวมใส่ไม่วาา ่อนะวัมือเรีย ยิ้มใสเินไปหาพี่ายนอไส้้วยหัวใเ้นระทึ าเธอแทบะพันันเมื่อไ้สบาร้อนแรอเา
“ให้พีู่หน่อยสิ” เาูไปแล้ว็ยัะูอี ายหนุ่มมอเธอสวมุว่ายน้ำอย่าพึพอใ
“พีู่ไปแล้วนี่ะ”
“ูแล้วูอีไม่ไ้เหรอ”
“ใระล้าว่าล่ะะ” อุ้มือให่แสนอบอุ่นอเาสัมผัสเบาๆ ับุว่ายน้ำอเธอ ่อนะมอหน้า้อาทำเอานมออบลับไปถึับหน้าร้อนู่ ้อหลบสายาเป็นพัลวัน
“พี่ธีร์ะ”
“รับ”
“เอ่อ... ว่ายน้ำันเลยไหมะ”
“อยาว่ายน้ำแล้วเหรอ”
“เปล่า่ะ แ่ถามู” เธอมีใบหน้าเหยเบ่บอว่าไม่่อยอยาลสระสัเท่าในั
“ไม่้อลัวหรอ ่อนออำลัายเพื่อไม่ให้เป็นะริว ็้อวอร์มร่าายัน่อน”
“่ะ”
“วิ่ามพี่แล้ว็บริหารร่าายให้พอเหื่อุ่ม่อนนะ” เาเอ่ยบอเธอ็ทำามอย่าว่า่าย
“่อนลสระ้ออาบน้ำล้าัวสัหน่อยรับ”
ความคิดเห็น