ขอเพียงใจรักมั่น真诚的爱[จบ]

ลำดับตอนที่ #14 : ผีผ้าห่ม

เช้าวันต่อมาหลิวหลียังคงนอนลืมตาปริบๆอยู่บนที่นอนของจูหยวนจางภายในห้องพักของเขา  นางกำลังปะติดปะต่อภาพทั้งหมดทั้งมวลของเมื่อคืนอย่างพิศวง

นางเข้ามานอนในห้องนี้ได้อย่างไรกัน

ห้องนี้เป็นห้องพักของจูหยวนจางมิใช่หรอกหรือ

เมื่อคืนนางดื่มเหล้ากับบรรดาสหายทหารของนาง  

แล้ว...

แล้ว...

ในขณะที่หลิวหลีกำลังประมวลความคิดเกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืนเพื่อจะทำความเข้าใจระลึกความทรงจำและปรับสภาพของตัวเองนั้น

เสียงสัญญาณของการรวมพลในช่วงเช้าพลันดังขึ้น

หญิงสาวจึงต้องเด้งตัวขึ้นจากที่นอนในทันที 

นางรีบใส่รองเท้าที่ถอดเอาไว้ข้างเตียงนอนอย่างร้อนรนก่อนจะลุกพรวดพราดเพื่อหวังจะออกจากห้องพักของจูหยวนจางให้เร็วที่สุด ก่อนที่เขาจะกลับเข้ามา

นางจำไม่ได้จริงๆ นางนึกไม่ออก ว่ามานอนอยู่ที่นี่ได้อย่างไร

จูหยวนจางที่แอบอยู่มุมหนึ่งของห้องพักนั้น เขากำลังมองตามร่างของหลิวหลีในคราบของอาหลิ่วอย่างนึกขัน  

นางจะจำเรื่องเมื่อคืนได้หรือไม่กัน  

ชายหนุ่มคิดในใจขณะมองตามร่างบางที่กำลังเดินออกไปจากห้องของเขา

เมื่อคืนหลังจากที่เขาได้พาภรรยาของเขาที่กำลังฉลองต้อนรับน้องใหม่ของค่ายทหารอยู่กับบรรดาทหารด้วยกันจนเมามายมายังห้องพักส่วนตัว  

นางเอาแต่พร่ำบ่นว่านางชอบเขา 

นางรักเขา  นางคิดถึงเขา  

นางพรั่งพรูประโยคบอกรักเขาอย่างนั้นซ้ำไปซ้ำมา

และนางยังบอกอีกว่า นางโง่มาก  

นางโง่มากที่ชมชอบเขาจนสามารถทำอะไรได้หลายๆอย่าง เพียงเพื่อที่จะได้อยู่กับเขา  

เดิมทีเขาแค่อยากฟังว่านางจะบ่นอะไร  

เขาแค่เพียงอยากแกล้งนาง  

แต่เสียงหวานใสของนาง 

ประโยคต่างๆที่นางพูดกระซิบใส่หน้าเขาในระยะประชิดนั้น  มันทำให้เขาห้ามตัวเองเอาไว้ไม่อยู่

เขาห้ามอารมณ์ตัวเองเอาไว้ไม่ได้

เขาไม่อยากจะเชื่อ

ว่าภรรยาพระราชทานของเขาจะสามารถทำให้เขาสติแตกเกินควบคุม

เดิมทีเขาแค่จะให้นางนอนลงและห่มผ้าให้นางก่อนจะเดินจากไป  แต่ร่างกายของเขากลับโน้มเข้าหานาง  แทรกตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกับนาง

กลิ่นกายหอมกรุ่นของเนื้อนวลนางทำให้เขายากจะถอนจมูกของเขาออกจากพวงแก้มและซอกคอของนางได้    ริมฝีปากได้รูปที่เปล่งเสียงเย้ายวนอารมณ์นั่นอีก

แทนที่เขาจะรีบลุกขึ้นแล้วจากไปยังกระโจมอีกฝั่งหนึ่งเพื่อปล่อยให้นางได้นอนหลับอยู่บนเตียงของเขา  แต่เขากลับจับนางกดแล้วทาบทับร่างของนางด้วยร่างของเขา

ภายใต้ผ้าห่มอุ่นผืนเดียวกัน   เขาคร่อมนาง  จูบนาง  ซุกไซ้นาง  เขาคิดจะทำอย่างที่เคยทำกับนาง  เขาเป็นสามีของนาง และนางก็เป็นภรรยาของเขา

แต่ภายในค่ายทหารมีที่พักที่เชื่อมต่อกัน อีกทั้งยังมีทหารยามเดินไปมาขวักไขว่อยู่ไม่ห่าง  เขาเกรงว่าเสียงครวญครางหวานใสของนางที่อยู่ใต้ร่างเขาอาจจะเล็ดลอดออกไปได้  เขาจึงทำได้เพียงเก็บข่มอารมณ์ปรารถนาของตนเอาไว้ 

เขาทำได้เพียงนอนกอดนางเอาไว้ในอ้อมแขน  

นางควรจะนอนหลับไปในอ้อมแขนของเขา

แต่นางยังปรือตาหยาดเยิ้มมองเขา  นางขยับตัวขยุกขยิกไปมาอยู่ภายในอ้อมอกของเขา  ก่อนจะลุกขึ้นมาคร่อมร่างของเขา 

นางจูบเขา  นางเอาผ้าห่มคลุมตัวนางกับเขาเอาไว้จนมิด  แล้วพรมจูบเขาไปทั่วใบหน้า  ก่อนจะก้มหน้าซบซอกคอของเขา และฟุบหลับไปในท่านั้น  

นางเลือกท่านอนหลับได้เกินความคาดหมายของเขาเป็นอย่างมาก

ช่วงนี้เป็นช่วงที่อากาศค่อนข้างจะเย็น  นางคงหนาวจึงหนีบผ้าห่มเอาไว้ด้วยยามที่ปีนขึ้นมาบนเรือนร่างของเขา

ให้ตายเถอะ!

นางหนาว

แต่เขาร้อนจนแทบคลั่ง

จูหยวนจางยังคงนึกถึงภรรยาของเขาด้วยความรู้สึกเข่นเขี้ยวระคนขบขัน  

เขาควรจะเป็นฝ่ายกลั่นแกล้งนาง  แต่กลับกลายเป็นว่าเขากำลังถูกนางกลั่นแกล้งเสียอย่างนั้น

หมดกัน! ชายชาติทหารอย่างเขา กำลังถูกภรรยาตัวดีลูบคมอย่างไม่น่าให้อภัย

ในการฝึกซ้อมของค่ายทหารในวันนี้ หลิวหลีรู้สึกเหนื่อยมากกว่าเมื่อวานอยู่มากมายนัก ทั้งๆที่ไม่ได้เข้าร่วมฝึกซ้อมกับบรรดาสหายทหารตามปกติ  ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะฤทธิ์สุราที่ดื่มเข้าไปจนเมามาย  อีกส่วนหนึ่งคงมาจากสายตาคมกริบที่จับจ้องนางแบบไม่วางตาของใครบางคนนั่นกระมัง

นางถูกจูหยวนจางเรียกไปทำโทษโดยการวิ่งรอบสนามประลอง  เสร็จแล้วก็ให้มายืนกางแขนกางขาอยู่กลางสนามนี่อยู่เพียงผู้เดียว

เขาคงโกรธนางมากที่เมื่อคืนนางแอบเข้าไปนอนในห้องพักของเขา  

แต่นางไม่ได้ทำอะไรมากกว่าการแอบเข้าไปนอนในห้องพักของเขาใช่หรือไม่

หลิวหลีในรูปแบบอาหลิ่วเหมือนดังเช่นปกติยังคงยืนครุ่นคิดอยู่ในใจพลางถอนหายใจอย่างหนักหน่วงอยู่กลางสนามตามคำสั่งของจูหยวนจางอยู่อย่างนั้น

ในการฝึกซ้อมของค่ายทหารในวันนี้นั้น  เป็นการฝึกซ้อมโดยการใช้อาวุธ ไม่ว่าจะเป็น ดาบสั้น ดาบยาว มีดสั้น หอก ทวน และอาวุธอื่นๆ ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นการฝึกซ้อมที่ออกจะสุ่มเสี่ยงเป็นอันตรายแก่ภรรยาของเขา  จูหยวนจางคิดอย่างนั้นหนึ่งประการ 

และอีกหนึ่งประการที่สำคัญเขาต้องการเอาคืนนางเรื่องเมื่อคืน

เขาจึงทำโทษให้นางวิ่งจนสร่างเมา  แล้วมายืนพักที่กลางสนามเพื่อเก็บแรงเอาไว้

แล้วคืนนี้เขาจะทำทีเป็นชักชวนลูกน้องให้ร่ำสุรากันอีกครา  เขาจะมอมเหล้าภรรยาของเขาอีกครั้ง  

แต่ครานี้เขาจะไม่ยอมให้นางเมามายจนเกินไป  

เขาจะให้นางอยู่ใต้ร่างของเขาภายใต้ผ้าห่มผืนหนา

เขารู้แล้วว่า จะจำกัดเสียงครวญครางหวานใสของนางให้เล็ดลอดออกมาน้อยที่สุดได้อย่างไร.......