คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ◊ CINDERELLA ◊ TEN ( Jongdae )
CINDERELLA TEN
JONGDAE PART
ผมอยาะำัๆับปิิริยาอมินอในอนนี้ ที่ผมำลัเ้าประิัวเา
วาลมที่ผมหลใหลับรอ้ายทีวาทีเหมือนับำลัหาทาหนี แ่ผมอยาะบอว่า..
..ุหนีผมไม่ไ้หรอ..
“แ! ถอยออไปเลยนะรับ!” เสียหวานพูึ้นเบาๆและพยายามุมน้ำเสียอัวเอไม่ให้สั่น ในะที่มือเล็ๆ
นั้นำลัันัวผมให้ออห่า
“...” ผมเลือที่ะเียบแล้ว้อมอปิิริยาอนรหน้า่อไป มินอที่เห็นผมเียบ ถึับยู่ปาอย่าน่ารัน่าั
แบบนี้มันเรียว่าี้โพรให้ระรอเลยนะรับมินอ..
“ผมพูไม่ไ้ยินหรอรับ!!” เสียหวานยัโวยวายไม่เลิ ผมำลัิว่าิมมินอนนี้เป็นนที่ไม่ระวััวเลยริๆ
นะรับ ทั้ๆที่ผมประิัวเานานี้ เาน่าะหยุโวยวายและป้อันัวเอมาว่านะรับ
“..ถ้าไม่หยุพูผมูบริๆ้วย” ทันทีที่ผมพูบประโยปาบาหุบอย่ารวเร็วพร้อมับเ้าอที่เอามือึ้นมาปิ
เพื่อป้อันอีั้น ภาพรหน้าอนัวเล็ทำให้ผมหัวเราะออมาอย่าอารม์ี
“ฮ่าๆ”
“หัวเราะอะระ..” ถือว่าผมเือนเาแล้วนะรับ ทันทีที่มินอเปิปาพูผมึรปาลไปที่ลีบปาเล็เบาๆ
เหมือนเป็นารัเือน
ุ๊บ!
“...” ร่าลมนิ่เหมือนับโนแ่แ็ไว้ ่อนะไ้สิลับมาอีรั้เมื่อผมเลื่อนมือไปลูบพวแ้มลมที่มันึ้นสีมพู
อ่อนๆ ึ่ผม็ไม่รู้หรอรับว่าแ้มึ้นสีเพราะารระทำอผมหรืออาาศที่หนาวเินไป
แ่เอาเป็นว่าผมอเาว่ามันึ้นสีเพราะารระทำอผมนะรับ
“แ้มแเลยรับ..” เสียเอ่ยบอเบาๆเหมือนเป็นารแว ทำให้วหน้าลมเบี่ยหน้าหลบสัมผัสผม
“พะ..พูเรื่ออะไร..ไร้สะ..สาระ” เสียสั่นๆอมินอเถียผมเสียแผ่วพร้อมับวหน้าลมที่้มลมอพูน
ามนๆิับอ
..ไม่ว่าะทำอะไร็น่ารัริๆ..
้วยวามหมั้นเี้ยวับวามน่ารัน่าถนุถนอมอมินอ ทำให้ผมเผลอพูประโยบ้าๆออไป
“..ว่าแ่ผมอุ๊บอีรอบไ้ไหม?”
-่อ-
“เหวอออออ!” เสียหวานะโนลั่น้วยวามใ วาลมที่ผมหลเสน่ห์เบิว้า มือเล็ๆนั้น็พยายามันัว
ผมให้ออห่าาัวเอ แ่มีหรือนอย่าิมแะยอม ผมยื่อัวไว้
“ฮ่าๆ ผมล้อเล่นรับ” เมื่อประโยที่ผมพูบิ้วอมินอ็มวเ้าหาัน แล้วร่าลม็เบี่ยัวเพื่อะหนีผม
อีรั้
ปึ!
ผมระแทมือับผนัห้อเสียั นร่าอมินอสะุ้ ปิิริยาแบบนี้ผมบอแล้วมันั่เหมือนเวลาหนูแฮมเอร์
ใเลยนะรับ
“ะหนี?” ผมเอ่ยถามเสียเรียบ
“ผมไม่ไ้ว่านะรับ..” มินอเอ่ยบอผมแผ่วเบา พลาพยายามเยิบหนีที่ละนิๆ
“หรอรับ? ั้นเอาเป็นว่าถ้ามีอแลเปลี่ยนผมะยอมให้ปล่อยมินอ” วามิั่วร้ายอเิึ้นอีรั้หนึ่
เมื่อมอใบหน้าหวานและวาลมที่มันูะเลิลั่เหลือเิน
“อะไร..รับ?” มินอมอหน้าผมอย่าไม่ไว้ใ แ่็ยัยอมรับอแลเปลี่ยน
“หืม..? อะไรีหล่ะรับ ุ๊บ? หอมแ้ม? อ?” ผมเรื่อยหน้าเ้าไปใล้ับใบหวานอมินอพลาเอ่ยระิบเบาๆ
ึ่มันทำให้ร่าลมนั้นัวแ็ทื่อไปเลยที่เียว
“หะ..ห้ะ”
“มินอว่าไรับ”
“...”
“ผมให้มินอเลือเลยนะรับ”
“...”
“ฟู่..” ผมที่เห็นว่าร่าลมนั้นนิ่ไม่พูอะไรออมาเลยแล้เป่าลมใส่้นอาวนมินอถึับหอ้วยวามั๊ะี้
“เหวอ..ทำอะไรรับ!!” มินอะโนึ้นับารระทำอผม ร่าลมใ้แรที่มีอยู่เพียน้อยนิผลัผมออนร่า
อผมนั้นเถลาลมาออยู่ับพื้น
ปึ!!
“โอ้ยยย!” ที่ริแล้วมันไมไ้เ็บอะไรมาหรอรับ ผม็แ่อยาร้อเสียัๆเพื่อเรียร้อวามสนใ
วาลมเบิว้า้วยวามใ เพราะเห็นผมลไม่นั่ร้อโอโอยอยู่ที่พื้นและเมื่อมีสิร่าอมินอ็วิ่มาู
อาารผมอย่ารวเร็ว
“เป็นอะไรมาไหมรับ!”
..เสร็โรแล้วรับผม..
-่อ-
“ับไ้แล้ว” ผมว้าราลมเ้ามาในอ้อมอแล้วระิบที่้าหูเบาๆ
“ุ! หลอผมหรอ?!!” มินอแผลเสียัลั่นพลาิ้นไปมาเพื่อพยายามะหนีาอ้อมออผม
“ป่าว ผมเ็บริรับ แ่พอไ้อมินอหายเลย” ผมบอมินอ้วยสีหน้าระรื่นและส่ยิ้มวนประสาทไปให้
“หายแล้ว็ปล่อยิ!” าารพูอมินอมันทำให้ผมรู้ว่าร่าลมในอ้อมอ้อำลัะโรธผมแน่ๆ เพราะ
ารพูทีู่ระแทระทั่น
“ไม่ปล่อย”
“ปล่อย”
“ไม่ปล่อย”
“ปล่อยเลย!” มินอบอเสียแ็พลาส่สายาุมาให้ผม ึ่มันอาะูน่าลัวบ้านะรับ แ่เปอร์เ็น์อ
วามน่ารัมันมาว่านะสิ
“ปล่อยไป็เสียายแย่สิรับ”
“ทำไม??” ใบหน้าบูบึ่แปลเปลี่ยนเป็นใบหน้าวยในทันทีที่ผมบอเสียเรียบและเอ่ยถามผมเหมือนัวเอยัไม่
เ้าใับประโยที่ผมพูออมา
“...” ผมเียบไม่อบเพื่อให้ร่าลมไ้บึ่หน้าอีรั้
“ผมถามว่าทำไมไ”
“็้อเสียายิรับ..”
“...”
“..เพราะนในอ้อมอน่ารันานี้”
“..!”
“มินอิว่าไหล่ะรับ??”
“!!!”
อหยออีนินะรับมินอ
ทำแ้มันหน่อย...
-TBC-
-Talk-
รบแล้ววววว (อย่าเลินะ555) ภาษาแปลๆไหม?? ไม่รู้ิิว่ามันแปล
แ่็พยายามเ็มที อีพีแพาร์ทเหมือนเิมนะุบุ ว่าแ่แเนี่ยร้ายใ้ไ้
อบุสำหรับทุอมเม้นเป็นำลัใ แบบมีแรแ่เลยพออ่านอมเม้น
ทุอมเม้นเราอ่านหมเลยนะะบอ นั่ยิ้มเวลาอ่าน 5555 นมันบ้า(?)
มี่าวร้ายะบอ้วย ะเปิเทอมแว้ว วยเวลาอัพน้อยล ไม่ว่าันนะ่ะ
ความคิดเห็น