Love destiny พรหมลิขิตรัก Fic sj+snsd

ลำดับตอนที่ #13 : Love destiny 11

 Love destiny 11

“คุณควรทานอาหารที่มีประโยชน์มั่งน่ะค่ะ เลิกทานแต่ขนมปังและอาหารขยะได้แล้ว แล้วทานอาหารพวกนี้ให้หมดด้วยค่ะ”คยูอ่านข้อความบนกระดาษโน้ต และก้อมองกล่องอาหารบนโต๊ะ ใครกันที่ทำให้เขาหรือว่าจะป็นแม่บ้าน เขามองทั่วบ้านแล้วก็ไม่พบใคร เขายิ้มบางๆก่อนจะทานอาหารนั้น ทำให้คนทำก็ยิ้มออกมาเช่นกัน

“รออีกไม่นาน่ะค่ะคยูแล้วซอคนเดิมจะกลับมา”

“พี่คิดดีแล้วใช่ไหมที่จะบอกเค้า”ซอฮยอนกล่าวกับยูริที่บัดนี้มายืนอยู่ตรงหน้าประตูบ้านห้องเธอ

“พี่ว่า ยุนอาเพื่อนของพี่จะต้องเข้าใจและเชื่อพี่”ยูริกล่าวอย่างมั่นใจ ก่อนจะกดกริ่งหน้าบ้าน

“มาหาใครค่ะ……คุณซอฮยอนใช่หรือเปล่า”ยุนอาเดินมาเปิดประตู แล้วต้องตกใจเมื่อคนที่กดกริ่งนั่นคือซอฮยอน

“ฉันขอเข้าไปข้างในก่อนน่ะค่ะ ฉันมีเรื่องจะพูดกับคุณค่ะ”ยูริกล่าวก่อนจะเดินนำหน้าเข้าไป

“อะไรน่ะ คุณบอกว่าคุณคือยูริเพื่อนของ ถึงแม้ว่าคุณจะหน้าตาคล้ายบ้างแต่มันเป็นไปไม่ได้เลย คุณล้อฉันเล่นแน่ หรือว่าคุณกำลังแอบถ่ายอะไรอยู่หรือเปล่า”ยุอากล่าวอย่างตกใจ ก่อนจะมองรอบๆห้องว่ามีกล้องแอบถ่ายอยู่ตรงไหน

“ฉันคือควอนยูริจริงๆ ฉันจำได้หมดแหละว่าเราน่ะ รู้จักกันมาสิบเอ็ดปีแล้ว เธอไม่ชอบอยู่คนเดียวเพราะเธอเป็นคนขี้กลัวเราจึงมาอยู่ด้วยกัน เธอเคยช่วยฉันตอนที่ฉันจมน้ำตอนไปทัศนศึกษา และอีกอย่างเธอมีปานอยู่ที่ก้นของเธอ”คำพูดหลังยูริกล่าวเบาจนทำให้ยุนอาแทบช็อคเธอรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง นี่มันเรื่องอะไรกัน

“คุณคือควอนยูริ จริงๆหรอ ฉันแทบไม่อยากจะเชื่อ”ยุนอาตบหน้าตัวเอง

“ใช่ ฉันคือ ควอนยูริของเธอ เธอลองมองตาฉันสิ”ยูริกล่าวแล้วจ้องมองไปที่ใบหน้าของยุนอา ยุนอาจ้องมองไปที่ใบหน้าของเธอชัดๆเธอเห็นดวงตากลมโตและใบหน้ากลมมนบวกกับรอยยิ้มนั่น

“ยูริ เธอคือยูริจริงๆด้วย”ยุนอากล่าวด้วยความดีใจแล้วสวมกอดร่างนั้น

“ในที่สุดเธอก็จำฉันได้สักทีน่ะ ยัยเหม่ง ฉันนึกว่าจะไม่มีใครเชื่อฉันสะแล้ว”ยูริกล่าวด้วยความดีใจ

“แล้วเธอมาอยู่ในร่างซอฮยอนแบบนี้ แล้วซอฮยอนเขาไปอยู่ไหนหรือว่าเขาตายไปแล้ว”ยุนอากล่าวด้วยความสงสัย

“ยังเขายังไม่ตายหรอก ตอนนี้เขาก็อยู่กัยเราที่นี่น่ะ”ยูริกล่าวยิ้มๆ

“อยู่กับเราที่นี่ แล้วไหนล่ะ”ยุนอามองรอบๆตัวยูริ

“นั่งอยู่ข้างๆเธอไง”ยูริว่า

“ได้มาพักผ่อนแบบนี้ รู้สึกดีขึ้นไหม”มินวูกล่าวก่อนจะส่งแก้วาแฟให้แทยอน

“อื้มรู้สึกผ่อนคลายดี นานๆจะได้ออกมาสูดอากาศบ้างวันอุดอู้อยู่แต่ในโรงพยาบาล”แทยอนยอนกล่าวหลังจากรับกาแฟมาดื่ม

“ผมดีใจน่ะที่คุณยิ้มได้แบบนี้  หลายวันที่ผ่านมาเหมือนมีคุณมีเรื่องอะไรในใจพอจะเล่าให้ฟังได้หรือเปล่า”มินวูกล่าวแล้วมองใบหน้าของหญิงสาว

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ  มันเป็นแค่เรื่องเก่าๆเท่านั้น เราอย่าพูดเรื่องนี้กันเลย”แทยอนยิ้มบางๆ ก่อนจะถอนหายใจออกมา เขาแค่อยากลืมมันไปก็เท่านั้น

“หลับฝันดีน่ะ ผมกลับบ้านก่อน”มินวูกล่าวหลังจากส่งเธอถึงบ้าน

“อื้ม  เจอกันพรุ่งนี้น่ะ”แทยอนพยักหน้ารับแล้วบอกลา

ก็อกๆๆๆๆๆ

“มีอะไรอีกหรือเปล่ามินวู”แทยอนเปิดประตูหลังจากที่ได้ยินเสียงเคาะ เธอคิดว่าเป็นมินวู แต่กลับไม่ใช่

“เรา ควรมาคุยอะไรกันหน่อยได้ไหม”คิบอมกล่าวแล้วจับประตูไว้เมื่อเห็นหญิงสาวพยายามจะปิดมันลง

“นายมีอะไรจะคุยหรอ”แทยอนกล่าวหลังจากที่นั่งเงียบกันมานานสองนาน

“เธอคบกับผู้ชายคนนั้นหรอ”คิบอมกล่าวเสียงเรียบ

“ผู้ชายคนไหน”

“ก็มินวูไง  ดูเค้าเป็นห่วงเธอเหลือเกิน  เธอลืมฉันได้แล้วหรอ ใช่สิคงมีฉันคนเดียวที่ยังนั่งจบปรักกับอดีต”คิบอมว่า ทำให้หญิงสาวถึงกับเงียบไป

“คิบอม คุณกลับไปก่อนดีกว่า มันดึกมากแล้ว”แทยอนกล่าวเป็นเชิงขอร้อง

“ไม่  คุณบอกผมก่อนสิว่าคุณลืม ผมแล้ว คุณไม่รักผมแล้ว แล้วผมจะไป”คิบอมกล่าวแล้วดึงร่างบางมาใกล้ตนจนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน

“ใช่ฉันลืมคุณแล้ว  ฉันไม่รักคุณแล้ว เรื่องของเรามันจบแล้ว  ฉันขอโทษด้วยล่ะกันที่ทิ้งคุณมา”แทยอนกล่าวกับคนตรงหน้า คิบอมถึงกับชาไปทั้งตัว

“ใช่ มันคงเหมือนกับที่แม่บอกผม คุณมันผู้หญิงเห็นแก่เงิน”คิบอมตะคอกกลับ

“แม่คุณพูดถูกแล้วล่ะ ฉันมันเห็นแก่เงิน ทำได้ทุกอย่างก็เพื่อเงิน ฉันถึงได้ทิ้งคุณมาไงล่ะ”แทยอนกล่าวใบหน้าของเธอแดงจัดดวงตาของเธอทั้งสองเต็มไปด้วยน้ำตา

“งั้นถ้าผมทำแบบนี้เงินก็ซื้อได้ด้วยใช่ไหม”คิบอมกล่าว ก่อนจะประทับริมฝีปากของเขาไปที่หญิงสาวอย่างร้อนแรง แทยอนได้แต่ผลักและดันตัวเขาออกแต่ก้อไม่เป็นผลเพราะแรงของคิบอมนั้นมากกว่าเทอหลายเท่า คิบอมลุกล้ำหญิงสาวมากขึ้นเขาซุกไซร้ที่ซอกคอขาวเนียนก่อนที่จะต่ำลงมาเรื่อย แทยอนรวบรวมแรงอีกครั้งและผลักชายหนุ่มได้จนสำเร็จ พร้อมจะฝาดฝ่ามือไปที่ใบหน้าของคิบอม

“ออกไปซะ  ไปจากบ้านของฉัน  เราไม่จำเป็นต้องเจอกันอีก”แทยอนกล่าวก่อนจะดันตัวเค้าไปที่ประตู หลังจากที่คิบอมกลับไปแล้วแทยอนได้แต่ร้องไห้อยู่คนเดียว เขาไม่อยากจะให้คิบอมเข้าใจเธอแบบนี้ แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอจะอธิบายไปอีกเพื่ออะไรในเมื่อเขาก็มีคนที่อยู่เคียงข้างเขาอยู่แล้ว

“ซีวอนค่ะ อาทิตย์นี้ประธานเฉินจากจีนจะมาเยี่ยมชมบริษัท มันเป็นโอกาสที่ดีน่ะค่ะถ้าเราได้ประธานเฉินมาร่วมลงทุนในโครงการของคุณ”เจสสิก้ากล่าวกับซีวอนบนโต๊ะอาหารที่ทั้งสองมาทานด้วยกันแบบส่วนตัว

“ผมก็คิดอย่างนั้นอยู่เช่นกัน  ผมรู้มาว่าเขาชอบที่ดินผืนนึงของคุณพ่อมาก ถ้าเราเอาที่ดินมาใช้ในโครงการคงจะดีไม่น้อย”ซีอนกล่าวเสริมกับความคิดเห็นของสาวคนรัก

“แต่ที่ดินผืนนั้นยังผ่านไม่การโอนกรรมสิทธิ์ให้ใครนี่ค่ะ ยังเป็นของคุณท่านอยู่แล้วเราจะเอามาได้ยังไง”เจสสิก้ากล่าว

“ถึง คุณพ่อจะตายไปแล้ว แต่ยังไงเราก็ยังมีโอกาส เราแค่เอาตราประทับของคุณพ่อมาแล้วจัดการกับเอกสารนิดหน่อย แค่นี้ก็เสร็จเรื่อง  และเมื่อโครงการของเราสำเร็จผมก็จะฟ้องล้มละลายบริษัท  ถีบให้ไอ้ฮันคยองตกเก้าอี้ วันนั้นแหละที่ทุกอย่างจะเป็นของเรา”ซีวอนกล่าวด้วยแววตาที่จริงจัง นึกถึงความสำเร็จของเขา แล้วฉลองกับหญิงคนรักอย่างมีความสุข




..........................................................................................................................................................................................................

เม้นกันด้วยน่ะค่ะ  ขอบคุณค่ะ