Sydney ที่รัก

ลำดับตอนที่ #13 : บทที่ 12

บทที่ 12

 

 

***********************

 

 

“นี่เฟรดเขาก็ดูไม่เลวนะ คนนี้ใช่มั้ยที่เคยเล่าให้พี่ฟังนะ” อินทิราถามน้องสาวร่วมคอนโดน้ำเสียงแจ่มใส  เอนกายนอนบนเตียงในห้องพักส่วนตัวของสาวน้อย หลังจากส่งแขกหนุ่มที่พาสองสาวตะลอนทัวร์แล้วยังตามขึ้นมาส่งถึงห้องพัก หลังจากพูดคุย ดื่มน้ำดื่มท่า แล้วเขาก็ขอตัวกลับ

 

“อืม..ใช่คะ” คนตัวบางพยักหน้าก่อนจะเอนหลังลงนอนข้าง ๆ พี่สาว

 

“นี่ พี่ถามจริง ๆ เราไม่มีหวั่นไหวไปกับเขาบ้างเหรอ เขาดูแล เทคแคร์เราดีขนาดนั้น” เสียงคนช่างซักถามเจื้อยแจ้ว นึกเปรียบเทียบระหว่างผู้ชายสองคนที่เข้ามาเกี่ยวพันกับสาวน้อยร่างบางที่นอนอยู่ข้าง ๆ

 

“ก็มีบ้างคะ” สาวน้อยพยักหน้ารับ “แต่ลินรักพี่ธัญ” เธอว่า พอนึกถึงแฟนหนุ่มก็ทำให้อารมณ์ที่เหมือนจะดีขึ้นมาแล้ว สลดลงไปอีก ยังไม่ทันที่สองสาวจะคุยอะไรกันต่อ เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือของเจ้าของห้องก็ดังขึ้น หญิงสาวพลิกตัวเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าสะพายที่วางไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียง ก่อนจะหยิบเจ้าเครื่องมือสื่อสารนั้นขึ้นมา ใบหน้าที่สลดเมื่อครู่กลับดูสดชื่น มีรอยยิ้มเต็มหน้า เมื่อรู้ว่าสายที่โทรเข้ามาคือใคร ไม่บอกก็รู้คนที่นอนมองข้าง ๆ ถอนหายใจ ก่อนจะยันกายลุกขึ้น

 

“พี่กลับห้องก่อนดีกว่า ไม่อยากโดนมดกัด” อินทิราว่าก่อนจะก้าวฉับ ๆ เดินออกจากห้อง ไม่ลืมที่จะปิดประตูและลงกลอนให้ด้วยโดยมีคนร่างบางยิ้มตามหลัง

 

“ว่าไงคะพี่ธัญ คิดถึงลินละซิถึงได้โทรมา” สาวน้อยถามหยอกเย้าอารมณ์ดี ลืมว่าตัวเองขัดข้องหมองใจขนาดไหนก่อนหน้านี้ เพียงแค่เห็นเขาโทรมาหา

 

“ฮะ...ลินอยู่ไหนตอนนี้” ปลายสายถามเสียงเข้ม รู้สึกอารมณ์ขุ่นมัวเมื่อเห็นรูปภาพของแฟนสาวหลายรูปในสถานที่ท่องเที่ยวต่าง ๆ ยามค่ำคืนโชว์หลาอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ในขณะนี้

 

“ลินอยู่ที่ห้องคะ” หญิงสาวตอบขมวดคิ้วมุ่นเมื่อได้ยินน้ำเสียงไม่ค่อยดีของเขา

 

“กลับมาแล้วเหรอ เที่ยวสนุกมั้ยละ” เสียงทุ้มถามแกมประชด จนคนที่อยู่ปลายสายหน้ายุ่งก่อนจะยิ้มเมื่อนึกอะไรออก เขาหึงเธอรึไง ใช่มั้ย ต้องเป็นรูปที่พี่อินอัพโหลดนั่นแน่ ๆ 

 

“โธ่พี่ธัญค่ะ พี่อินเขาแค่อยากออกไปเที่ยว แล้วลินก็ไปเป็นเพื่อนแค่นั้นเอง”

 

“แล้วทำไมมีหมอนั่นไปด้วยล่ะ” เขาว่านึกโมโหขึ้นมาเป็นริ้ว ๆ เมื่อมือหนาเลื่อนไปยังภาพต่าง ๆ ที่แสดงความสนิทสนมของแฟนสาวกับอดีตอาจารย์หนุ่ม

 

“ลินไม่ได้ขออนุญาตพี่” 

 

“โธ่พี่ธัญค่ะ ลินขอโทษที่ไม่ได้ขออนุญาต แต่มันฉุกละหุกจริง ๆ” คนตัวเล็กว่าเสียงง้องอนมาตามสาย ตัดสินใจเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในผับให้แฟนหนุ่มฟังคร่าว ๆ ได้ยินเสียงเขาถอนหายใจเมื่อเธอเล่าจบ

 

“พี่ธัญอย่าโกรธลินเลยนะคะ” คนตัวเล็กว่าด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

 

“พี่ไม่โกรธลินก็ได้ แต่คราวหน้าจะออกไปเที่ยวไหนต้องบอกพี่ก่อนนะ” เขาว่าน้ำเสียงดีขึ้นกว่าเมื่อครู่ก่อนหน้านี้

 

“ได้คะเจ้านาย ต่อไปจะทำอะไร ลินจะรายงานให้หมดทุกอย่างเลยดีมั้ยคะ” เธอว่า รู้สึกพอใจที่เขาแสดงท่าทีห่วงใย และหึงหวง อยากจะมีความรู้สึกแบบนี้ไปเรื่อย ๆ เพราะมันแสดงว่าเธอมีค่าต่อแฟนหนุ่ม

 

“ครับ...เอ่อลิน พี่ต้องกลับไปทำงานต่อแล้วหละ อย่าลืมดูแลตัวเองดี ๆ นะ” เขาว่าก่อนจะกดรับอีกสายที่โทรซ้อนเข้ามา หญิงสาวทำหน้างง อะไรของเขา ไปเร็ว มาเร็ว แต่ก็อดยิ้มกับตัวเองไม่ได้ ตาโตเหลือบมองนาฬิกาที่ตั้งอยู่ใกล้ๆ ก่อนจะขมวดคิ้ว อะไรนี่จะห้าทุ่มแล้วยังไม่เลิกงานอีกเหรอเขาคงเหนื่อยน่าดู 

 

“ลินเป็นกำลังให้พี่ธัญนะคะ” 

 

 

*****************************************


 

"โอ๋โทรมาทวงสัญญาที่คุณธัญให้ไว้เมื่อกลางวันนะคะ" เสียงออดอ้อนที่ส่งมาตามสายทำให้คนฟังยักยิ้มที่มุมปาก รู้สึกจิตใจกระชุ่มกระชวย แน่ละใครบ้างจะไม่ชอบถ้ามีสาวๆโทรหา ออดอ้อนขนาดนี้

 

"ฮะ...ต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้โทรกลับเมื่อตอนเย็น พอดีงานติดพันนะฮะ"

 

"โอ๋ไม่ยกโทษให้หรอกคะ นอกจากคุณธัญต้องให้โอ๋ทำโทษก่อน" ปลายสายว่าเสียงเง้าอย่างมีจริต 

 

"คืนนี้ผมยอมให้โอ๋ทำโทษยังไงก็ได้" ว่าเสียงสั่นเมื่อนึกถึงบทลงโทษที่ตัวเองจะได้รับ ดวงตาคมหลับพริ้มนึกถึงหุ่นบอบบาง ร่างขาวโพลนของสาวเจ้าที่ยุ่มย่ามกับเนื้อตัวของเขาแล้วพาให้อารมณ์หนุ่มกระเจิดกระเจิง

 

"ถ้าคืนนี้โอ๋ลงโทษยังไม่พอใจ อาทิตย์หน้าผมจะไปให้โอ๋ลงโทษด้วยตัวเองถึงโน่นดีมั้ยครับ" เขาว่าพร้อมลืมตา ก่อนจะพาร่างสูงกว่า 180 เซนติเมตรของตัวเองมาทิ้งลงบนเตียงหนานุ่ม เอนหลังนอนเหยียดไปตามความยาวของมัน

 

"จริงเหรอคะ คุณธัญไม่ได้หลอกให้โอ๋ดีใจเล่นนะ" ว่าน้ำเสียงตื่นเต้น ดวงตาเป็นประกายระยับ นึกถึงบทรักร้อนแรงที่เขามอบให้ในครั้งก่อน ก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองจะเริ่มร้อนผะผ่าวไปทั้งร่าง นอกจากเขาจะเป็นชายหนุ่มสุดฮ็อต หล่อล่ำแล้วเขายังสุภาพกับเธอมากทุกครั้งที่คุยกัน ไม่เหมือนลูกค้ารายอื่นที่บางคนโทรมาเพื่อวัตถุประสงค์เดียวกัน แต่คำพูดหยาบโลน แต่กับเขามันไม่ใช่ เหมือนเขาจะให้เกียรติ ซึ่งเธอไม่เคยได้รับจากลูกค้ารายอื่นๆ เพราะงั้นเธอจึงชอบที่จะเป็นฝ่ายโทรหาเขานอกจากปลดปล่อยอารมณ์อย่างว่า และหวังจะให้เขาเป็นลูกค้าเจ้าประจำแล้ว เธอยังมีความสุขใจลึกๆที่ได้คุยกับเขาในทุกครั้งๆ ถึงแม้ว่าตอนแรกเธอจะไม่ได้คิดอะไรขนาดนี้ก็เถอะ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว

 

"จริงซิฮะ อาทิตย์หน้าตอนเย็นๆคงได้เจอกัน" เขาว่านึกถึงคณะของผู้ตรวจรับงานอีกไซต์ที่ได้คุยกันเมื่อตอนเย็น และแน่นอนว่าสุดท้ายก็ลงเอยที่ผับสุดหรูและขึ้นชื่อเรื่องสาวสวยในอาทิตย์ที่จะถึง

 

"แหม ถ้ายังงั้นคืนนี้โอ๋จะทำโทษคุณธัญให้หนัก แล้วอาทิตย์หน้าโอ๋ค่อยให้รางวัลคุณธัญดีมั้ยคะ" 

 

"ผมยังไงก็ได้ฮะแล้วแต่โอ๋ จะทำโทษหรือให้รางวัลผมรับได้ทั้งนั้น" ชายหนุ่มว่าหลับตาพริ้ม เมื่อปลายสายเริ่มต้นบทลงโทษ แน่นอนว่ากว่าทุกอย่างจะเสร็จสิ้นก็ปาไปเป็นชั่วโมงๆ เหมือนทุกๆครั้งที่ผ่านมา
 

 

 

***************************************************
 

 

สองอาทิตย์ผ่านไป

 

“ฮัลโล คะพี่ธัญ”  เสียงสาวน้อยสดใสเมื่อต่อสายหาแฟนหนุ่มแล้วมีคนกดรับสาย พาร่างบอบบางของตัวเองนอนกลิ้งไปมาบนที่นอนหนานุ่ม

 

“ฮัลโล คะ” เสียงหวานย้ำอีก เมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบกลับมาทั้ง ๆ ที่มีคนกดรับ หญิงสาวทำหน้ายุ่งก่อนจะย้ำเสียงลงไปอีกรอบ “ได้ยินมั้ยคะ”

 

“สวัสดีค่ะ” เสียงปลายสายตอบกลับมา ทำให้สาวน้อยขมวดคิ้วมุ่น

 

“เอ่อคะ...ขอสายคุณธัญค่ะ” หญิงสาวว่า นึกสงสัยใครกันที่รับสายแทนแฟนหนุ่ม เขาอาจจะติดธุระแล้วมีคนรับสายแทนรึเปล่านะ

 

“ฮัลโล...ฮัลโล”  เสียงหวานย้ำอีกเมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบกลับมา ทำหน้ายุ่งเอ๊ะยังไง สงสัยจะสัญญาณไม่ดี หรือไม่ก็สายพันกันอีกละมั้ง ตัดสินใจกดวาง ก่อนจะรอซักพัก แล้วเริ่มต่อสายใหม่

 

“ฮัลโล ครับลิน” เสียงปลายสายที่ทักมาทำให้หญิงสาวยิ้มกว้าง 

 

“คะพี่ธัญ เมื่อกี้ลินโทรไป มีคนรับสายเป็นผู้หญิงด้วยละ พี่ธัญอยู่ไหนคะเนี่ย” 

 

“เอ่อ...สายคงพันกันมั้งครับ” เขาว่าพาร่างสูงที่มีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบเอว มานั่งลงบนเตียง

 

“อืม..คงงั้น พักนี้สัญญาณไม่ค่อยดีเลยเนอะ สายพันกันบ่อยจัง” เสียงหวานบ่น อาทิตย์หลังมานี้เกิดเหตุการณ์แบบนี้บ่อยมาก โทรไปมีคนกดรับแล้วไม่พูด หรือ บางทีก็มีเสียงผู้หญิงรับแล้วก็เงียบคล้าย ๆ ว่าสัญญาณโทรศัพท์มันไม่ค่อยดี เธอต้องกดโทรซ้ำบางที สองสามรอบถึงจะได้คุยกับแฟนหนุ่ม

 

“ฮะ...ตอนนี้พี่อยู่ข้างนอก พา Owner มาเลี้ยงนะครับ ไม่ค่อยสะดวกคุยเท่าไหร่ ไว้กลับถึงที่พักแล้วพี่โทรหาได้มั้ย ลินมีอะไรด่วนรึเปล่า” เสียงทุ้มถาม ส่วนคนปลายสายส่ายหน้าจนผมกระจาย นึกภาพห้องอาหารสุดหรูที่แฟนหนุ่มเคยบอกชื่อ แล้วต้องร้องอ๋อ เพราะมีชื่อเสียงว่าอาหารแต่ละอย่างแพงมาก แต่การันตีถึงคุณภาพ

 

“ ไม่มีอะไรด่วนหรอกคะ แค่จะโทรมาบอกว่าลินได้วันเดินทางแล้วเท่านั้น แล้วก็คิดถึงพี่ธัญด้วย ยังไงค่อยคุยกันหลังจากพี่ธัญเสร็จธุระดีกว่าเนอะ ลินไม่กวนแล้ว” 

 

“ครับ ไว้พี่จะโทรหาดึก ๆ ตอนกลับถึงห้องแล้วนะ” 

 

“คะ รักพี่ธัญนะ” คนตัวเล็กว่าก่อนจะวางสาย ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือก วางโทรศัพท์เครื่องบางไว้บนโต๊ะหัวเตียง

 

“แฟนเหรอคะ” เสียงเซ็กซี่เอ่ยถาม ในขณะที่มือเรียวลูบไล้ไปตามแผงอกนั่นแน่นของชายหนุ่ม จากด้านหลัง ไม่หันไปมองก็รู้สภาพของเจ้าหล่อนก็ไม่ได้แตกต่างจากร่างสูงเท่าไหร่นัก มีเพียงผ้าขนหนูผืนเล็กเท่านั้นที่ห่อหุ้มไว้ทั้งร่าง เขาพยักหน้า หลับตาเมื่อมือแสนซนนั่นไล้ลงมาจนถึงหน้าท้องที่มีซิ๊คแพ็คเป็นลอนอยู่ ก่อนจะครางฮือ เอนตัวลงนอนแผ่ เมื่อมือน้อยไล้ต่ำลงไปกว่านั้น กระตุกปมผ้าขนหนูให้หลุดออกจากร่าง สาวสวยยิ้มกริ่มลุกจากเตียง เดินอ้อมมาตรงปลายเท้าของร่างที่นอนนิ่ง ก่อนจะย่อตัวค่อย ๆ ใช้ปากเรียวเล็กจัดการกับความใหญ่โตที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า จนเขาครางฮือ เจ้าหล่อนกระตุกปมผ้าขนหนูของตัวเองออกก่อนจะก้าวขึ้นไปบนเตียง......
 

(ฉากมากกว่านี้ไม่ได้แล้วนะคะ ไม่อยากกินแบรนด์ แต่ไรเตอร์รู้ว่า ลีดเดอร์รู้ใช่มั้ยว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ ) แฮะ ๆ 
 

 

***************************************************
 

“คะแม่ ลินได้วันเดินทางแล้วนะ” เสียงหวานบอกรายละเอียดเที่ยวบินที่เพิ่งได้มาให้มารดาทราบ อดรู้สึกตื่นเต้นดีใจไม่ได้ที่จะได้กลับไปเจอครอบครัวและคนรักหลังจากที่ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่นานเกือบปีแล้ว

 

“เหรอคะ ลันจะมาด้วยเหรอ...อืม งั้นลินจะหาที่เรียนไว้ไห้นะคะ เทคคอร์สระยะสั้นก็พอมั้งคะ”  เสียงหวานบอกมารดา หลังจากทางโน้นบอกว่าจะส่งน้องสาวมาอยู่ด้วยเพื่อฝึกทักษะทางภาษาช่วงปิดเทอมที่เมืองไทย โดยจะบินกลับมาพร้อมเธอ เมื่อตกลงเรื่องของน้องสาวเสร็จเรียบร้อย หญิงสาวจึงเอ่ยขออนุญาตมารดา

 

“แม่คะ ช่วงที่อยู่เมืองไทย ลินขออนุญาติอยู่กรุงเทพฯ นะคะ ลินจะฝึกงานที่บริษัทพี่ธัญนะคะ” 

 

หญิงสาวว่า ครอบครัวของเธอรู้จักกับแฟนหนุ่มมาระยะหนึ่งก่อนที่จะเดินทางมาที่ออสเตรเลีย เธอได้พาเขาไปทำความรู้จักที่บ้าน และเขาเองก็เช่นกัน พาเธอไปทำความรู้จักกับครอบครัวของเขา ครอบครัวทั้งสองฝ่ายต่างรู้จักว่าที่ลูกเขย และว่าที่ลูกสะใภ้ เพียงแต่ผู้ใหญ่ยังไม่เคยเจอกันเท่านั้น นอกจากนี้มารดาของเธอยังรู้ว่าเขาได้บินมาเยี่ยมเยียนเธอถึงออสเตรเลีย เพียงแต่ไม่รู้เท่านั้นว่าเธอกับเขาอยู่ด้วยกัน ฉะนั้น จึงไม่น่ามีปัญหาอะไรถ้าจะขออนุญาตมารดาเพื่อมาฝึกงานในบริษัทของแฟนหนุ่ม

 

“คะยังไงลินต้องกลับบ้านก่อนอยู่แล้ว คงอยู่ที่โน่นประมาณอาทิตย์หนึ่งคะ”  หญิงสาวบอกหลังจากที่มารดาเอ่ยถามว่าจะกลับบ้านที่อยู่ต่างจังหวัดก่อนรึเปล่า และนานแค่ไหน ใจหนึ่งอยากอยู่ดูแลมารดา อีกใจหนึ่งก็อยากอยู่ใกล้ ๆ แฟนหนุ่มเพื่อช่วยงานเขา

 

“คะแม่ให้น้องเขาไปเถอะนะคะ น้องเขาจะได้มีรายได้และได้ประสบการณ์ด้วย” หญิงสาวตอบมารดาเมื่อผู้พระคุณบอกเล่าถึงเรื่องโครงการจัดตั้งครูสอนภาษาอังกฤษของโรงเรียน ซึ่งเป็นงบประมาณมาจากส่วนกลาง เพื่อที่จะหาคุณครูสอนภาษาอังกฤษให้เด็ก ๆ ในโรงเรียนซึ่งตอนแรกมารดาของเธอได้คุยกับผู้อำนวยการไว้ให้ ว่าช่วงที่เธอกลับประเทศจะให้ไปเป็นคุณครูฝึกสอน แต่เพราะมีรุ่นน้องอีกคนอยากทำตำแหน่งนี้เหมือนกัน เธอจึงบอกปฏิเสธมารดา และเลือกที่จะมาฝึกงานกับบริษัทของแฟน ซึ่งถือว่าได้ประโยชน์กันทุกฝ่าย

 

“คะ ลินก็รักแม่นะคะ ดูแลตัวเองด้วยนะ”  หญิงสาวว่าก่อนจะวางสายหลังจากพูดคุยกับมารดาถึงเรื่องสัพเพเหระ และถามสารทุกข์สุขดิบพอสมควร ใจดวงน้อยเต้นแรง เมื่อนึกถึงวันที่จะได้บินกลับเมืองไทย ทุกสิ่งทุกอย่างรอเธออยู่ที่นั่น “คนรัก” และสถานที่ให้ความรู้สึกว่า “บ้าน” อย่างแท้จริง...

 

 

ความคิดเห็นที่ 17

อยากรู้จุดจบของเรื่องนี้ไวไวจัง
ตะเองทำได้
พอลิน แค่เที่ยว ทำเป็นไม่พอใจ
เชื่อดิ สายที่รับอะ ของนังนั่น แน่ ๆ
เสร็จมัน

Name : mooaun1974< My.iD >  [ IP : 180.180.140.82 ] 
Email / Msn: dum28(แอท)hotmail.com ส่งข้อความลับ
วันที่: 11 ตุลาคม 2555 / 17:55

 

ใจเย็น ๆ นะตัวเอง ไรเตอร์สัญญาว่าจะอัพเรื่องนี้จนจบแน่นอนค้าาา

เขาเห็นด้วย ไอ้พี่ธัญบ้านั่นตะเองทำได้ แต่พอลินเที่ยวแล้วโกรธ มันน่าโมโหนัก...
 

ตอนหน้ามาดูกันว่าลินกลับเมืองไทยแล้วจะเจอกับอะไรบ้าง

เหมือนเดิมฮ้าบบบ ขอคอมเม้นต์ด้วยนะตัวเอง จุ๊บ จุ๊บ