คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Who Are Win!! : 12 : คยูมิน???
“พี่ซองมินเดินรอผมหน่อยสิครับบบ~~~!!!!”เสียงนุ่มติดจะหอยหน่อยๆตะโกนเรียกคนตัวเล็กกว่าทำให้ซองมินต้องหันมามองด้วยความเหนื่อยหน่าย
“ขาก็ยาวแต่ดันเดินช้าเป็นเต่าเลยนะคยูฮยอน”ซองมินบ่น
“ว่าแต่พี่เถอะครับ เห็นรีบเดินมาตั้งแต่เมื่อกี๊แล้ว...มีอะไรรึปล่าว”ร่างสูงเปลี่ยนไปถามคนตัวเล็กแทนแต่สิ่งที่เค้าเห็นกลับเป็นเพียงใบหน้าน่ารักขึ้นสีแดงเรื่อพร้อมกับสั่นหัวเล็กน้อยเท่านั้น...น่าสงสัย...
“รีบๆเดินเหอะน่า!!”ซองมินขึ้นเสียงเล็กน้อยก่อนจะเดินไปลากคนตัวโตที่นั่งหมดสภาพให้เดินตามไป
“หืม??ร้านกาแฟ”แล้วก็ต้องตกใจเมื่ออยู่ๆคนตัวเล็กก็ลากเค้าเข้ามาในร้านกาแฟซะได้
“ใช่!!นายเห็นว่ามันเป็นโรงแรมรึไง??”พี่มินนี่หันไปพูดกวนๆ
“แต่ผมอยากให้พี่พาเข้าโรงแรมมากกว่านะ...”พูดจบก็ต้องขำเมื่อร่างเล็กหันมาค้อนให้เค้าแบบคอแทบหักก่อนจะเดินงอนๆไปนั่งมุมในสุดของร้าน
คยูฮยอนเดินตามเข้าไปแต่ก็ต้องชะงักเมื่อที่นั่งตรงนั้นไม่ได้มีแค่พี่ซองมิน แต่มีอีกคน...คนที่เค้าไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน แถมหน้าตาดีมากๆซะด้วย...เมะชัวร์ๆ
“คยูฮยอนนั่งสิๆ พี่จะแนะนำเพื่อนให้รู้จัก”ร่างเล็กพูดอย่างสดใสก่อนจะตบลงบนเก้าอี้ข้างๆตัวเพื่อให้ร่างสูงนั่งลง
“คยูฮยอน นี่ชื่อโจว คยูมินเพื่อนเก่าพี่เอง คยูมิน นี่โจวคยูฮยอนรุ่นน้องชั้นเอง”ซองมินแนะนำให้ทั้งคู่รู้จักกัน คยูมินยิ้มทักทายคยูฮยอนเป็นอย่างดีแต่คยูฮยอนเนี่ยสิ
“ทำหน้าให้มันดีๆหน่อย”ร่างเล็กกระชิบ แต่จะให้เค้าทำหน้าดีๆเนี่ยนะ ผันไปเหอะ!!คนบ้าอะไรนามสกุลเหมือนเค้าชื่อยังจะมาคล้ายเค้าอีกแน่ะ ชิชิ!!
“ดูท่าว่าน้องนายจะไม่ชอบชั้นนะซองมิน..”เมื่อคยูฮยอนยังไม่เปลี่ยนสีหน้าคยูมินเลยเอ่ยเศร้าๆพร้อมกับใบหน้าสลด
“โถ่~นายอย่างอนสิคยูมิน คยูฮยอนไม่ชอบนายแต่ชั้นยังชอบนายอยู่นะ”คำพูดสองแง่สองง่ามของซองมินทำเอาคยูฮยอนถึงกับตาโต
“นายนี่น๊า~~อยากให้เด็กมันมารู้เรื่องของเรานักรึไง หืม...”คำพูดพร้อมกับใบหน้าเจ้าเล่ห์ทำเอาคยูฮยอนแทบอยากจะลุกไปถีบ
“พูดมากน่าคยูมิน ชั้นไม่กลับไปง้อนายหรอกนะเชอะ!!”อีกแล้ว คำพูดสองแง่สองง่ามของคนตัวเล็กนี่มันช่างสร้างความหงุดหงดให้กับเค้าได้ดีจริงๆ
“พวกพี่มั่นใจหรอว่าเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆน่ะ!!”คยูฮยอนพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดทำให้ซองมินหันมาค้อนให้กับความสียมารยาทในครั้งนี้
“ก็ไม่เชิงหรอกเนอะซองมิน”คยูมินพูดพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะดึงมือพี่มินนี่ที่นั่งตรงข้ามมากุมไว้
“ตีนเหอะคยูมิน ชั้นไปเข้าห้องน้ำดีกว่า พวกนายสั่งไรกินกันไปก่อนนะชั้นเลี้ยงเอง”พี่มินนี่พูดด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปปล่อยให้อีกสองตัวที่เหลือมองกันด้วยสายตาชิ้งๆแบบจะฆ่ากันก็ไม่ปาน
“นายเป็นอะไรกับพี่ซองมินกันแน่ - -+”คยูฮยอนเปิดประเด็นทำให้คยูมินยิ้มตอบกลับมา
“นายคิดว่าไงล่ะคยูฮยอน ถ้ายังไม่แน่ใจเดี๋ยวรอซองมินกลับมาแล้วชั้นพิสูจน์ให้เห็นดีมั้ย???”= =+ ไม่ดีโว้ยยยยย~~!!!!
“หึหึหึ มั่นใจเหลือเกินนะครับ แต่ว่าผมก็มีความสัมพันธ์ที่มั่นคงไม่แพ้กันหรอกนะ”คยูฮยอนพูดกลับไปแบบฉุนๆ
“หึ!!เป็นรุ่นน้องนี่นะ”!!!อะ ไอบ้านี่มาตอกย้ำกันอยู่ได้ T^T
“นายก็แค่เพื่อนเก่าไม่ใช่รึไง”
“แต่เป็นเพื่อนเก่าที่เคยผ่านประสบการณ์อันเร่าร้อนกับซองมินมาแล้วนะ...”...อะไรนะ ก็ไหนพี่ซองมินยังไม่เคย...หึ โกหกกันงั้นหรอ??เลวร้ายจังเลยนะครับพี่ซองมิน...
“เงียบเลยรึไง??แล้วนายรู้รึป่าวว่าร้านนี้ชั้นบนจะมีห้องอยู่น่ะ นายลองเข้าไปดูห้องที่ 3 สิ เชื่อเลยว่าร่องรอยของพวกชั้นยังอยู่แน่นอนเลยล่ะ..”พูดแล้วกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ผิดกับคยูฮยอนที่นั่งเงียบไปแล้ว...เงียบเพราะโกรธตัวเองที่โง่ไปรักคนตัวเล็กแล้วไม่เคยรู้อะไรเลย...
“สั่งอะไรกินกันรึยังอ่ะ??”ซองมินเดินมาถามหลังจากเข้าห้องน้ำเสร็จแล้วทำเอาคยูมินกับคยูฮยอนเปลี่ยนสีหน้าแทบไม่ทัน
“ชั้นรอสั่งพร้อมนายน่ะ ไม่รู้นายจะยังกินสตอเบอร์รี่สมูทตี้เพิ่มวิปครีมฟักทองเหมือนเดิมมั้ย??”คยูมินพูดยิ้มๆ
“ยังจำได้อีกหรอ...นายน่าจะจำอย่างอื่นได้แล้วนะคยูมิน”บรรยากาศที่ดูจะเครียดขึ้นมานิดหน่อยบวกกับคำพูดสองมุมของคนตัวเล็กสร้างความหงุดหงิดให้กับคยูฮยอนมากขึ้นไปอีก
“บอกให้ชั้นลืมนายก็ยังไม่ลืมว่าชั้นชอบนั่งโต๊ะไหนในร้านนี้อยู่ดีล่ะน่า ไม่งั้นนายคงไม่โทรมาจองก่อนหรอก”พูดโดยไม่ลืมส่งสายตากวนประสาทไปให้คยูฮยอน
“...”ซองมินนั่งเงียบนั่นยิ่งทำให้คยูฮยอนหงุดหงิด+หงุดหงิดแล้วตอนนี้ก็หงุดหงิดมากๆแล้วด้วย!!!
“ผมขอสตอเบอร์รี่สมูทตี้เพิ่มวิปครีมกล้วยครับ”คยูฮยอนพูดขึ้นมาดังๆสั่งพนักงานในร้านทำเอาคนทั้งร้านหันมามอง
“คยูฮยอน!!จะสั่งก็เรียกพนักงานมาสั่งสิ”ซองมินดุ
“หึ!เออ ผมมันแค่รุ่นน้องหนิ”คยูฮยอนพูดแบบใส่อารมณ์เล็กน้อยทำเอาซองมินถึงกับขมวดคิ้ว มันโกรธอะไรของมัน...
“ซองมิน...เรา ~~รับโทรศัพท์ด้วยยยยยยย ป้าแกโทรมะ...ฮัลโหล!”อยู่ๆเสียงโทรศัพท์ของคยูมินก็ดังขึ้นทำให้ต้องเดินลุกจากโต๊ะเพื่อคุยโทรศัพท์ก่อนที่จะได้พูดอะไร
“รักกันมากสินะครับ แต่ไม่ต้องให้ผมมาเป็นสักขีพยานก็ได้นี่นา”หลังจากที่คยูมินลุกออกไปคยูฮยอนก็เปิดประเด็นพูดขึ้นมาก่อน
“อะไร โอ๊ย!!!”พี่มินนี่พูดยังไม่ทันจะจบก็ต้องกลืนคำถามลงคอไปเมื่ออยู่ๆคยูฮยอนก็กระชากข้อมือบางให้ไปที่เคาเตอร์
“ข้างบนมีห้องใช่มั้ยครับ”ร่างสูงถมพนักงานซึ่งคำตอบที่ได้กลับมามันยิ่งทำให้หงุดหงิดเมื่อพนักงานพยักหน้ารับ
“ห้องที่ 3 ว่างมั้ย???”!?!
“ฮ้าววววว~~!!!”ฮันคยองหาวพร้อมกับบิดขี้เกียจหลังจากหลับมาได้นานพอควร
“มืดแล้วหรอเนี่ย???ซองมินไม่ปลุกกันบ้างเลยนะ...”เมื่อเห็นว่าทองฟ้ามืดไปแล้วหนุ่มจีนก็จัดการเก็บของลงกระเป๋าเตรียมจะกลับบ้านแต่ว่า...
“ยังไม่กลับอีกหรอฮันคยอง...”ซีวอนถามเสียงเรียบพร้อมกับเดินเข้ามานั่งข้างๆ
“ถ้าชั้นกลับบ้านไปแล้วนายคงทักชั้นไม่ได้หรอกซีวอน แค่นี้ทำเป็นโง่ไปได้”มาดขรึมๆของซีวอนเป็นอันแตกเพล้งเมื่อป๋าฮันสวนกลับมาอย่างไม่ใส่ใจ
“แล้วทำไมอยู่ดึกล่ะ???”
“นอน”คำตอบสั้นง่ายทำเอาซีวอนถึงกับเบ้หน้า
“นอน??แล้วไม่มีใครปลุกนายหรอ???”ซีวอนถามอีกรอบ
“ถ้าพี่คนปลุกชั้นชั้นก็กลับบ้านไปนานแล้วสิ”ฮันคยองตอบแล้วส่ายหัวแบบหนักใจกับซีวอนที่ถามอะไรไร้สาระ(อันที่จริงมีคนปลุกแต่ป๋าฮันไม่ตื่น)
“เอ่อ...แล้วนี่จะกลับบ้านเลยหรอ???”ชีวอนถามป๋าฮันอีกรอบทำเอาป๋าฮันถึงกับงง...ทำไมวันนี้มันถามมากจังวะ!!
“นายจะถามด้วยมั้ยว่าชั้นจะเข้าห้องน้ำตอนกี่โมง”!?!
ทู๊กกกกค๊นนนนนนนนน
แง้ๆๆT^T เค้าจาโดนแบนรึนี่
โอ้ววว~~~!!!!ม่ายยยยน๊า~~~~
เค้าไม่อยากแก้ NC ง่าส์T^T
เอาเป็นว่าถ้าใครอยากให้เราลบ NC เม้นบอกนะคะ
ถ้าใครไม่อยากก็บอก
ถ้าโดนแบนเราตั้งเรื่องใหม่ให้
เนื้อหาเหมือนเดิมนะงิ
หึหึ ใครที่เม้นหรือมีชื่อนิยายเราเป็น fav. เราจะส่งชื่อเรื่องอันใหม่ไปให้
แต่ไม่รู้นะคะ
แล้วแต่คนอ่านเลย
ตอนนี้สั้นมากๆขอโทดด้วย
ตอนหน้า NC คยูมินตามคำเรียกร้องค่ะ!!!สู้ๆๆ
รักทุกคนนะ จุ๊บๆๆๆ
ความคิดเห็น