ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : บทที่ 13 เรียกผมว่าคุณชายตง
วัน่อมา เหมยหลินื่นแ่เ้า้วยวามื่นเ้น เพราะวันนี้หย่เล่อะมาหา ั้แ่รู้ัันมา ทั้ในอีหรือปัุบัน เาไม่เยมาหาเธอที่บ้านเลยสัรั้
เธอเป็นนอบปัผ้าลาย่า ๆ และไ้ปัผ้าเ็หน้าให้หย่เล่อไว้นานแล้ว แ่ยัไม่มีโอาสให้ วันนี้เธอั้ใะมอบให้เา เธอึให้แม่บ้านไปื้อล่ออวัและโบว์มาเพื่อัเรียมอวัเอ แม้ว่าเธอะอยาทำเอทั้หม แ่เพราะแนที่บาเ็บทำให้ไม่สะวนั แม่บ้านึ่วยเธอัเรียมอย่าี
ใน่วสาย หย่เล่อเินทามาถึบ้านระูลหยา เมื่อมาถึ เาไ้เ้าไปทำวามเารพผู้ให่่อน พร้อมนำอฝามามอบให้ทุนในบ้าน
“สวัสีรับ นายท่านหยา ุนายหยา”
นายท่านหยายิ้มรับ่อนล่าวอย่าเป็นันเอ “สวัสี เรียันว่าุลุหยา แล้ว็เรียุนายหยาว่าุป้าไ้เลยนะ ุาย”
หย่เล่อยิ้ม “อบุรับ ุลุุป้า เรียผมว่าหย่เล่อ็ไ้รับ วันนี้ผมมีอมาฝาทุน้วยนะรับ”
“อบในะ แ่ไม่้อลำบาเลย มาหาัน็ีใแล้ว” นายท่านหยาล่าว่อนมอเา้วยสายาาบึ้ “แล้ว็...ลุ้ออบในายมา ที่่วยบริาเลือให้เหมยหลิน”
หย่เล่อมอนายท่านหยา้วยสายามั่น่อนอบ “ผมเ็มใรับ เธอเป็นนสำัสำหรับผมเหมือนัน”
ทุนในห้อเียบไปั่วะาำอบอเา
หยาไป๋ลั่ว ึ่นั่ฟัอยู่นั้น รีบแสัวึ้นมาทันที “อบุพี่หย่เล่อมาเลย่ะ สำหรับอฝา ไป๋ลั่วอบมาเลย” เธอยิ้มหวานให้เา หวัให้เาสนใ
แ่หย่เล่อลับไม่ยิ้มอบ เาเพียล่าว้วยน้ำเสียราบเรียบ “เรียผมว่าุายีว่ารับ เพราะเราไม่ไ้สนิทันนานั้น ำว่า ‘พี่’ เหมยหลินเรียไ้เพียนเียวรับ ุหนูไป๋ลั่ว”
หยาไป๋ลั่วะั สีหน้าีล วาเริ่มลอ้วยน้ำา ่อนล่าว้วยเสียสั่นเรือ “ออภัย้วย่ะ... ันเห็นว่าเหมยหลินเรียไ้ ็เลยิว่าันะเรียไ้เหมือนัน”
บรรยาาศภายในห้ออยู่ในวามอึอั นายท่านหยาและุนายหยา รวมถึาเยี่ยนและาหล ่ามีสีหน้าระอัระอ่วน
าหลรีบล่าวึ้นเพื่อทำลายวามเียบ “ผมออภัยแทนไป๋ลั่ว้วยนะรับ เธอเพิ่มาอยู่เมือหลวรั้แร อายัไม่เ้าใเรื่อพวนี้”
หย่เล่อพยัหน้าเบา ๆ ่อนเปลี่ยนเรื่อ “เหมยหลินอยู่ไหนรับ”
“ป้าให้แม่บ้านไปามแล้ว้ะ นั่นไ มาแล้ว” ุนายหยาล่าวพร้อมหันไปมอทาเ้าห้อ
เหมยหลินเินเ้ามาพร้อมรอยยิ้ม “พี่หย่เล่อ สวัสี่ะ มานานหรือยัะ?”
หย่เล่อมอเธอ้วยสายาอ่อนโยน “ไม่นานรับ เพิ่มาถึเอ เป็นยัไบ้า ีึ้นหรือยั นเ่”
เหมยหลินรู้ีว่าวามหมายอำถามนั้นไม่ไ้หมายถึร่าายเพียอย่าเียว เธอพยัหน้าอบเบา ๆ “ีึ้นบ้าแล้ว่ะ”
ุนายหยาล่าวึ้น “เหมยหลิน พาพี่เาไปเินเล่นในสวนเถอะ อยู่แ่ในบ้านมันอึอั าเยี่ยน ไปอยู่เป็นเพื่อนน้อ้วยนะ”
“่ะ แม่” าเยี่ยนอบรับ
เหมยหลินพาหย่เล่อเินออไปยัสวน ะเินผ่านหยาไป๋ลั่ว เธอ้มมออวัในมือ ราวับะบอให้เหมยหลินรู้ว่าหย่เล่อเป็นนื้อให้เธอ
หย่เล่อสัเเห็นสายานั้น เาึับมือเหมยหลินไว้ พร้อมล่าวึ้นเสียัพอให้หยาไป๋ลั่วไ้ยิน “อวันั้น พี่ื้อใหุ้หนูไป๋ลั่วามมารยาทรับ”
านั้นเา็พาเหมยหลินเินออไป ทิ้ให้หยาไป๋ลั่วยืนำอวัแน่น พร้อมสายาหลายู่ที่มอเธอ้วยวามรู้สึหลาหลาย
เหมยหลินพาหย่เล่อมาถึสวนเรียบร้อยแล้ว แม่บ้านนำนมและน้ำามาเสิร์ฟอย่านอบน้อม บรรยาาศภายในสวนเ็มไป้วยวามอบอุ่นและเสียหัวเราะอพวเา
"พี่หย่เล่อ้อไปเรียนอีหรือเปล่าะ? ะอยู่ปัิ่นานไหม?" เหมยหลินเอ่ยถาม้วยวามสนใ
"พี่ลับมาอยู่ถาวรแล้วรับ ไม่ไปไหนอีแล้ว" หย่เล่ออบ้วยรอยยิ้มอบอุ่น
"เย้! ีใัเลย!" เหมยหลินเผลอยแนึ้น้วยวามื่นเ้น
"เบา ๆ หน่อยเหมยหลิน แนเธอยัเ็บอยู่นะ" าเยี่ยนเือน้วยวามเป็นห่ว
"อโทษ่ะ ีใไปหน่อย! ฮ่าฮ่า" เหมยหลินยิ้มเิน ่อนะหยิบล่ออวัออมายื่นให้หย่เล่อ "พี่หย่เล่อ นี่อวัที่ันทำให้พี่่ะ ูสิว่าอบไหม"
หย่เล่อรับล่อมาเปิออู ภายในเป็นผ้าเ็หน้าที่เหมยหลินปัเอ ประับ้วยลายอเหมยที่เธอื่นอบ และมีื่ออเาปัอยู่บนนั้น้วยอย่าประี
"สวยมาเลย พี่อบมา อบุนะ" หย่เล่อล่าว้วยวามประทับใ
"อิาัเลย ไม่เห็นมีอพี่บ้าเลย" าเยี่ยนแล้พูพลาทำหน้าหมั่นไส้
"ฮ่าฮ่า อย่ามาอิาเลยพี่สาว ันปัให้พี่บ่อยแล้วนะะ" เหมยหลินหัวเราะ
ะที่ทั้สามนำลัพูุยันอย่าสนุสนาน แม่บ้านเินเ้ามาหาาเยี่ยนอย่านอบน้อม
"ุหนูให่ะ มีสายโทรมาหาุหนู่ะ"
"เี๋ยวพี่มานะ" าเยี่ยนบอ่อนะลุไป
เหมยหลินหันลับมามอหย่เล่อ ่อนะลเสียลเล็น้อย "พี่หย่เล่อ เรื่อที่ให้ามหาสอพี่น้อระูลหวัเป็นอย่าไรบ้าะ?"
2ความคิดเห็น