ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่ 13: การหยอกเย้าของเหมยฮวา
บรรยาาศภายในโรเี้ยมสรารม์ยามนี้ เียบสัลอย่าเห็นไ้ั าารปราัวอเหมยฮวา และารระทำอันแสนะเปิเผย และร้อนแรอนา ราวับว่าทุนในที่นั้น หยุหายใ และลั้นเสียเอาไว้ ั่วะ
หลินเทียนไ้ยินำยั่วยวนอภรรยา ็รู้สึระอัระอ่วนเล็น้อย เาเอ่ยอบ้วยน้ำเสียแผ่วเบา และแหบพร่า
"เอาไว้ วันอื่นไ้หรือไม่ เหมยเอ๋อร์?" หลินเทียนอร้อ "เพราะ พละำลัอ้า ยัไม่ฟื้นืน าารลโทษอพี่สาวเ้า เมื่อืน"
เหมยฮวาไ้ยินันั้น ็หัวเราะเบาๆ อย่าเย้ายวน และพึพอใ
"ั้นหรือ" นาเอ่ย "ั้น เรา่อยหาเวลา ใ้ร่วมัน ระหว่าท่อเที่ยว ็แล้วัน"
ำพูอเหมยฮวา ทำให้หลินเทียนรู้สึโล่อึ้นมาเล็น้อย อย่าน้อยเา็ยัพอมีเวลาพัหายใ และฟื้นฟูพละำลั ่อนที่ะ้อเผิหน้าับวาม้อารอภรรยาอีน
"แล้ว เ้า ออมา มีแผนะทำอะไร หรือ นอาไปท่อโลภายนอ?" หลินเทียนถาม เพื่อเปลี่ยนเรื่อ
เหมยฮวาลี่ยิ้มหวาน
"้า็ ออมาเปลี่ยนบรรยาาศ" นาอบ "่วยเ้าูแลโรเี้ยมบ้า... ลายเหา"
นาเว้นวรรเล็น้อย
"แ่่อนอื่น..." เหมยฮวาล่าว่อ "...้าอยาใ้เวลาร่วมับเ้า เทียน ้าิถึเ้า"
สิ้นเสียหวาน เหมยฮวา็โน้มัวล ูบหลินเทียนอย่าูื่ม โอบอเาไว้แน่น ราวับะหลอมรวมเป็นหนึ่เียวับเา
นาสอลิ้นเ้าไปในโพรปาอเาอย่าำนา เลียวพันับลิ้นอเาอย่าเร่าร้อน หนัหน่ว และเนิ่นนาน
"อืมม... อืออ..." เสียราแผ่วเบาในลำออนา ที่เล็ลอออมาเป็นระยะๆ บ่บอถึวามพึพอใ และวามสุสม
ะนี้ บรรยาาศในโรเี้ยมเียบสัลอีรั้ ทุน่า็หยุนิ่ ราวับถูมน์สะ ให้ับ้อไปยัภาพรหน้า ภาพอู่สามีภรรยา ที่ำลัแสวามรั่อันอย่าเปิเผย
มีเพียเสียุบิบนินทาแผ่วเบา อแเหรื่อที่เหลือน้อยนิ ที่แอบเหลือบมอสถานาร์อหลินเทียนและเหมยฮวา อย่าเียบๆ ้วยวามื่นเ้น อิา และใร่รู้
"นั่น ใรัน?" แนหนึ่ระิบถาม
"้าว่า น่าะเป็น หนึ่ในภรรยา อท่านเ้าอโรเี้ยม" อีนหนึ่อบ
"นา ามมา... ราวับเทพธิา"
"้า อิาท่านเ้าอโรเี้ยม..."
เสียุบิบนินทา ยัั่อเนื่อไป ราวับเสียลื่นในทะเล
นระทั่ เหมยฮวาผละริมฝีปาออาหลินเทียนอย่าอ้อยอิ่ ทิ้ไว้เพียสายใยน้ำลายบาๆ ที่เื่อมระหว่าริมฝีปาอทั้สอ ราวับใยรั
นาเลียริมฝีปาอนเออย่า้าๆ ้วยท่าทาที่แสนะเย้ายวน และพึพอใ ราวับแมวที่ไ้ินนม หรือเสือสาวทว่าลับเป็นิ้อที่ไ้ลิ้มรสเหยื่ออันโอะ
เหมยฮวาผละริมฝีปาออาหลินเทียนอย่า้าๆ แ่ยัโอบอเาไว้
นาเลียริมฝีปาอนเอ พลาเอ่ยเย้าแหย่เา ้วยน้ำเสียที่แฝไป้วยวามพึพอใ
"เ้า... ยัมีรสาิหอมหวาน... เหมือนเยเลยนะ... เทียน"
นายิ้ม
"้าัะทนรอ... ไม่ไหวแล้วสิ..."
แ่แล้ว เหมยฮวา็เปลี่ยนสีหน้า เป็นแสร้ทำเป็นเห็นอเห็นใ
"แ่... เห็นแ่เ้า... ที่เพิ่โนท่านพี่ลโทษมา..." นาล่าว "...้าะไม่ฝืนใเ้า... ้าะรอ..."
นาใ้นิ้วเรียว ลูบไล้ไปามแ้มสาอหลินเทียนอย่าแผ่วเบา และเย้ายวน
"...รอนว่าเ้า... ะพร้อม... ที่ะมอบวามสุ... ให้ับ้า..."
สิ้นเสียหวาน ที่แฝไป้วยวามปรารถนา หลินเทียน็รู้สึไ้ถึวามร้อนรุ่ม ที่แล่นพล่านไปทั่วร่า แม้ว่าเาะยัอ่อนเพลียอยู่บ้า าาร "ลโทษ" อเหยาิน แ่ำพู และารระทำอันแสนะเย้ายวนอเหมยฮวา ็สามารถปลุเร้าอารม์อเา ให้ลุโนึ้นมาอีรั้ ไ้อย่า่ายาย
เาลืนน้ำลายลออย่ายาลำบา ราวับว่าลำอแห้ผา
สำหรับหลินเทียนแล้ว ภรรยาสอพี่น้อิ้อาราสวรร์ ทั้เหยาิน และเหมยฮวา ือสรีที่ยาะ่อร้วย
เาไม่อาใ้เล่ห์เหลี่ยม หรืออุบายอันใ ับพวนาทั้สอไ้เลย
เามัะพ่ายแพ้ให้ับเสน่ห์อันเย้ายวน และอุบายลวรั ที่พวนาใ้ เพื่อให้เาิับ ราวับว่าเาเป็นเพียลูไ่ัวน้อยๆ ที่อยู่ในำมืออพวนา
เสียุบิบ และเสียลืนน้ำลาย อเหล่าแเหรื่อที่ยัเฝ้ามอสถานาร์อยู่ ัึ้นเป็นระยะๆ พวเา่า็ลุ้นระทึ และื่นเ้น ไปับเหุาร์ที่เิึ้น
หาเปรียบเหยาินเป็นั่อโบั๋น ราินีแห่มวลบุปผาิ ที่มีวามส่าาม เย้ายวน ลึลับ และน่าเราม
เหมยฮวา็เป็นั่อเหมย อไม้แห่เหมันฤู ที่มีเสน่ห์เพาะัว าม บริสุทธิ์ สใส และแฝไว้้วยวามุน เ้าเล่ห์
ในที่สุ เหมยฮวา็ยิ้มให้นาผละออาหลินเทียน
"เอาล่ะ..." นาเอ่ย "...้าไม่แล้เ้าแล้ว..."
"้า... อัวไปหาท่านพี่่อน... แล้วัน..."
่อนะาไป เหมยฮวาไม่ลืมที่ะหันลับมาเย้าแหย่หลินเทียนอีรั้
นาโน้มัวลไป หอมแ้มเาอย่ารวเร็ว
"หาเ้าพร้อมเมื่อไหร่..." นาระิบ "...เรียหา้าไ้ทุเมื่อเลยนะ... เทียน..."
"้า... พร้อมเสมอ..."
นายิ้มให้เา ่อนะเินาไป ทิ้ไว้เพียหลินเทียน ที่นั่อึ้อยู่ับที่
เวลาไ้ล่วเลยผ่านไป บันี้ภายในโรเี้ยมสรารม์ เียบสบลว่าเิมมา แเหรื่อ่าพาันออไปนหมสิ้น เหลือเพียเหล่าบริวาริ้อ ที่ำลัทำหน้าที่อนเอ และหลินเทียน ที่ยันั่ (นอน) อยู่บนเ้าอี้นวมัวยาว
แม้ว่าภายนออเา ะูเหมือนำลัพัผ่อน แ่ภายในใอหลินเทียน ยัรู้สึหวาบหวาม ารสูบ และำพูอันแสนเย้ายวนอเหมยฮวา
เาึัสินใปิำราภาพวาหิามในอาภร์น้อยิ้น ที่ำลัอ่านอยู่ และนอนเอนาย หลับาพัผ่อน เพื่อสบิสบใ
ะเียวัน บนยอเาสู ึ่เป็นที่ั้อเรือนพัส่วนัวอหลินเทียนและเหล่าภรรยา
ย้อนลับไปไม่นาน หลัาที่เหมยฮวาปราัวึ้นที่โรเี้ยม และไ้พบับหลินเทียน
นาเินเ้ามาหาเหยาิน ผู้เป็นพี่สาว ที่ำลันั่ิบาอยู่ับเหล่าเียนสาวทั้สี่
เหมยฮวาปรายามอไปยัเหล่าเียนสาว ที่ำลัพูุยันอย่าออรส ้วยสายาที่แฝไป้วยวามสสัย
"พวนาเป็นใรหรือ ท่านพี่?" เหมยฮวาเอ่ยถาม
เหยาินหันมามอน้อสาว ่อนะอบ
"พวนาเป็นแที่เทียนหยอล้อเมื่อวานนี้" เหยาินอบ "และ้า... ็ไ้ลโทษเาไปแล้ว... เมื่อืน"
เหมยฮวาไ้ยินันั้น ็ยิ้มอย่าเ้าใ
"น่าเสียายริเียว..." นาเอ่ย "...ที่้าไม่ไ้ร่วมลโทษเทียนับท่าน"
เหยาินหัวเราะ
"ะเสียายทำไมัน" นาล่าว "อย่าไร... เทียน็เป็นอพวเรา... อย่าิว่า้าไม่รู้นะ... ว่าเ้าทำอะไรับเา่อน... ึ้นมาหา้า... เหมยเอ๋อร์"
เหมยฮวาไ้ยินันั้น ็หัวเราะเบาๆ นาโอบรอบออพี่สาวา้านหลั ราวับสอพี่น้อที่รัใร่สนิทสนมัน
"แหม... ท่านพี่..." เหมยฮวาเอ่ย "...้า็แ่... แล้เานิหน่อย... เท่านั้นเอ..."
นาเว้นวรรเล็น้อย
"...อีอย่า... เป็นเพราะท่าน... ทำให้เาอ่อนเพลีย... ้าึอ... มอบวามสุให้เาเลย..."
เหล่าเียนสาวที่นั่ฟัารสนทนาอสอพี่น้อิ้อาราสวรร์อยู่ ่า็พาันหน้าแ่ำึ้นมาอีรั้ ้วยวามเินอาย
พวนาเ้าใโยปริยายว่า สอพี่น้อำลัพูถึเรื่ออะไร แม้ว่าพวนาะไม่ไ้เอ่ยออมารๆ ็าม
แ่ระนั้น สำหรับพวนาแล้ว ภาพอสอพี่น้อิ้อาราสวรร์ ที่มีเรือนผม และหาสีำและสีาว ที่าม และทรเสน่ห์เ่นนี้ ็ทำให้พวนาอไม่ไ้ที่ะรู้สึื่นม และอิาเล็ๆ
"ท่าน..." เียนสาวนาหนึ่เอ่ยึ้น "...ะเป็นท่านเหมยฮวา... สินะเ้าะ?"
"ท่าน... ่าามเสียริ... ไม่แพ้ท่านพี่เหยาินเลย..."
เหมยฮวาไ้ยินำม ็หัวเราะอบใ
"พวเ้า... ปาหวานเสียริ" นาเอ่ย "ยินีที่ไ้รู้ั... พวเ้าทุน"
เมื่อไ้ยินเ่นนั้น เหล่าเียนสาวทั้สี่็รีบแนะนำัวับเหมยฮวาอีรั้
"้าหลีู่เ้า่ะ"
"้าวนหยู"
"้าเหมยลี่เ้า่ะ"
"ส่วน้าเสี่ยวหรัน"
"ยินีที่ไ้รู้ัเ่นันเ้า่ะ... ท่านเหมยฮวา" เหล่าเียนสาวล่าวพร้อมัน
ความคิดเห็น