ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : เจ้าเข้าเจ้าของ
“...ร้อั ๆ ไ้เลยที่รั บ้านผมเ็บเสีย้าบ้านไม่ไ้ยินรับรอไ้ อ่า อืม ...” โยเอวแรึ้นามอารม์ใล้ะถึฝั่ฝัน ้มลอร่าสาวแนบิ ปาประอบูบและระแทร่อสาวแรสุ อไม่ให้ร่าโฟานอนทำรัันอย่าเมามัน...
พับ พับ ับ ั้บ ับ เสียระแทเน้นหนันร่าสาวสะท้านไปทั้ัว ราเสียหวานแ่ัน
ายหนุ่มระหน่ำโยัวเ้าออแร ๆ อย่าเสียวร่าาย็ระุเร็พร้อมัน ปลปล่อยน้ำรัแบบไม่ถอนท่อนเอ็นออ แถมแ่ไว้าร่อสาวเอาไว้ให้ร่อสาวออย่ามีวามสุ อร่าบาแนบแน่นถ่ายทอวามสุับารร่วมรัับเธอ...
เหื่อท่วมร่าสอหนุ่มสาว เพราะวามอยาทำรั ยัไม่ทันไ้เปิแอร์็ััน่อนเลย
เียนฟ้าหอมแ้มบาอย่ารัใร่ ไม่พูออไปแ่ารระทำอ่อนโยนหลัเสร็ไปรอบแร หายใเหนื่อยหอบุเื่อม่อยัอยู่เป็นอันหนึ่อันเียวัน
“...ไปอาบน้ำัน เี๋ยวฟ้าอาบให้เอนะ...” เอ่ยำพูหวาน ๆ ให้ม่านหมอไ้ยินเป็นรั้แรั้แ่รู้ัันมา
“...เอาออ่อนสิ ะไปยัยัละน้อายนายาน้อสาวันอยู่นะ เอ้ย!! นายไม่ไ้ใส่ถุยาเหรอแล้วแในทำไมนบ้า...” มอายหนุ่มาเียวปั
“...็นมันหน้ามือยาเอา หาถุไม่ทันส ๆ นี้ละ ฟินว่าใส่ถุ...” บออย่าอารม์ีพร้อมมอหน้าอย่าวนประสาทให้ม่านหมอ มอเ้า้วยวามโรธนมั่ายไม่ลัวว่าเธออาะท้อไ้...
“...แน่ะ ๆ ไม่้อพู่อ ถ้าท้อ็แ่านันเลย โอเรป่ะ? ไปอาบน้ำ่อนเถอะ่อย่ออีสั 3 รอบ่อนนอนพั...” พูหน้าาเยไม่ถามหิสาวสัำ
“...นบ้าพูเอาแ่ไ้ ปล่อยเลยนะะลับบ้าน...” ันัวเ้าให้ลุออาัวเธอถูอเอาไว้แน่น
“...เอา็้อไ้ันสิ ปล่อยแน่แ่ปล่อยในนะืนนี้...” อบหื่นามใส่สาวใ้ร่าอย่าอารม์ี หายโรธับอารม์ไม่พอใ่อนหน้านี้เป็นปลิทิ้
“...ไม่เอา่วนอนแล้ว ปล่อยนะนบ้า ไอ้นหื่น...” ร้อและทุบอแร่และพยายามะหนีออาเ้า
“...อย่าัใฟ้า เี๋ยวเพิ่มรอบไม่ไ้นอน...” ยิ้มบออย่าวนประสาท ่อนะยับัวลุถอถอนัวนออาร่อสาว น้ำามไหลเปื้อนโฟา็ไม่สนใ รีบับร่าามอุ้มึ้นแนบอ่อนะเิน้าวยาว ๆ ไปึ้นบันไรไปห้อนอนัเอ ับม่านหมอถอุออนหม และถอุัวเอออแบบไม่สนใหิสาวะอายนหน้าแไม่มอร่าเปลือยโว์หุ่นล้ำมีิแพสมายารี
“...สอรอบแล้วะให้นอน...” บอแล้ว็เ้าอร่าสาว้อนอุ้มไปวาในอ่าอาบน้ำ ั้ใทำรัในอ่าน้ำ่อยไปอันอีรอบบนเียนอนนุ่ม ๆ ามแผนิสั่สอนทำรัเอาไว้แล้ว...
“...นหื่น...” ว่าเ้าแ่็อายเห็นเ้าแ้ผ้าแบบเ็มสอา ยิ่ว่านิยายที่ัวเอเียนบรรยาย อริมันื่นเ้นและฟินว่า นอะไรหล่อหุ่นีน่าับทำผัวที่สุ...
พยายามมอร่าายายหนุ่ม เพื่อะเอาไปเียนนิยายเรื่อใหม่ แ่สมอ็ลืมเลือนทุอย่า เพราะถูู่โมนร่าสาวร้อน่าไป้วยัหาวาม้อารทาธรรมาิอายหิในวัยเริพันธุ์...
สอร่าฟาฟันเพลิพิศวาสใส่ันทั้ในอ่าน้ำสุหรรษาและมา่อบนเียนอนนาให่ เล่นเอาม่านหมอหลับลาอาาศเหนื่อยาานแ่เพื่อน และถูับินับอย่าหนัหน่วอี 3 รอบ
เวลา 9.00 น. ม่านหมอรู้สึัวื่น่อนเ้าอเียนอนินุินับสาว้าบ้านนพอใ ็เหนื่อยเผลอหลับามันไป เสียหายใสม่ำเสมอทำให้รู้ว่าเียนฟ้ายัไม่ื่น
่อย ๆ ย่อลาเียนอน เ็บน้อสาวนิหน่อย แ่เินไ้ปิหยิบผ้ามาพันัว ่อนะเปิู้หยิบเสื้อยืัวให่ ๆ อเ้ามาสวมับาเบอล แล้วรีบเผ่นหนีลับบ้านัวเอ...
สมอมึนับเหุาร์เร่าร้อนที่เิึ้นเมื่อืน เ้าทำเหมือนหึหวและพูาแปล ๆ ไม่พูไม่าลาันมาระแทเอาระแทเอานหลับาิรรมรั...
“...นบ้าิะลามาินับ็ทำ ไม่ไ้เป็นอะไรันสัหน่อยทำแบบนี้หมายวามว่ายััย หรือเห็นเราเป็นที่ระบายวามใร่ วันไนท์สแนในป่าแล้วะมา่อเป็นทูไนท์็ไ้เหรออีาบ้า...” เินออาบ้านายหนุ่มลับไปบ้านัวเอหยิบ่ออไม้ับระเป๋าที่หล่นใล้ ๆ โฟาลับบ้านัวเอทันที...
เ้าบ้านอาบน้ำำระร่าาย ทำอะไรินเพราะหิวมา ๆ เสียมือถือะัึ้น หยิบมารับสายพูับปรินทร์เพราะำไ้ว่านััน ะเ้ามาเอา่ออไม้ที่ลืมไว้เมื่อืนไปให้ิ๊บ...
เินออไปหน้าบ้านเห็นว่าที่แฟนเพื่อนมายืนรอแล้ว ็หยิบ่ออไม้เอาออไปให้
“...แหม่ เอาใันน่าูนะ ทำะแนนนานี้ไ้เป็นแฟนอีไม่นานหรอ...” แวายหนุ่มยืนอายหน้าแที่หน้าบ้านอเธอ...
เียนฟ้าื่นมาไม่เห็นร่าสาวที่นอนอันมาทั้ืนรีบอาบน้ำ และเินออาบ้านะวนม่านหมอออไปหาอะไรินมื้อแรอวัน มอเห็นปรินทร์ยืนอายหน้าแุยอยู่ับม่านหมอ็รู้สึหึหวโรธทันที
“...นอนรามาทั้ืน เ้ามายืนอ่อยหนุ่มไหวนะ...” เินเ้าไปวาระหว่าปรินทร์และม่านหมอ ทำเอาสอนถึับับารระทำอเียนฟ้า
“...อ้าวมึเป็นอะไรว่ะ มายืนวาทำไมูะุยับหมอถอยไป่อน บ้านิันุยที่หลัเร็วๆ ูรีบ...” ปรินทร์พูพร้อมผลัเพื่อนออ...
“...ผู้หิแม่เอาันเมื่อืน เ้ามาุยับผู้ายนอื่นหัวเราะหน้าบานไ้เย...” พูลอย ๆ ่อนะเินโมโหลับไปบ้านัวเอ...
ทำเอาสอนถึับอึ้ับำที่เียนฟ้าพูออมา หมายถึใร็มีปรินทร์และม่านหมอยืนุยับอยู่
“...มันเป็นอะไรอมัน พูาแปล ๆ อย่าไปสนใเลยรับุหมอ ผมอบุที่ให้ำแนะนำและ่วยผมนิ๊บยอมเปิใเป็นนุยันแล้ว...” ยิ้มอย่าีใ
“...ไม่เป็นไระ...” พูอย่าเสียมิไ้ รู้ว่าอีาบ้านั้นหมายถึเธอ หาว่าอ่อยเพื่อนเ้าทั้ ๆ เพิ่มีอะไรับเ้ามาเมื่อืน ทำเหมือนหึแ่หึในานะอะไรันละ..?
“...ปรินทร์ไป่อนนะ...” บอลาแล้วรับ่ออไม้ ับรถไปหาสาวที่ำลัามีบ่อ...
ม่านหมอเินเ้าบ้านัวเอไปเียบ ๆ ประมวลผลำพููเหมือนเ้าใผิ และหึหวเธอับเพื่อนัวเออเียนฟ้า เอาอะไริว่าเธอับปรินทร์อบัน ไม่รู้บ้าเลยรึว่าเพื่อนัวเอีบเพื่อนเธออยู่นะ ทำแ่านแล้วมาหาเรื่อพาลนอื่น ปล่อยให้โ่่อไปไม่อธิบายหรือบออะไรนเอาแ่ใัวเอหรอ...
“...อ่อ อ่อยผู้ายใ่มั้ย เ่วแม่อ่อยใหู้หนั ๆ เลยผู้ายบ้าไม่ไ้เป็นอะไรันสัหน่อย มาทำเป็นหึหว...”
บ่นแล้วหันไปมอ้าบ้าน็เห็นั้นสอเหมือนเ้าแอบูเธอ่อหลัาปาเสียใส่ันเสร็ ็มาแอบส่อเธอว่าะออไปับเพื่อนเ้าหรือเปล่าละสิ...
เ้าบ้านเปลี่ยนเสื้อผ้าออไปเินห้าหาอะไริน ื้ออเ้าบ้านีว่า ส่อีนัม่านหมอัให้...
เียนฟ้าเห็นหิสาวถูเ้าับินับมาทั้ืน มีแรออมายืนุยับหนุ่ม แถมแ่ัวสวยับรถออไป้านอ็ยิ่หัวเสีย โทรนัธีรเออมาหาอะไรินที่ห้า อึอัับวามรู้สึสับสน ไม่มีำอบแน่ัอัวเอ
ความคิดเห็น