หัวใจแห่งท้องทะเล เรือรบสงครามแย่งความเป็นใหญ่ รอรีไรท์

ลำดับตอนที่ #13 : ย้อนความกรุ่มที่หายไป

“แล้วมันอยู่ไกลไหม” อเล็กซ์ถามโทรุอย่างไม่แน่ใจ “ใช่มันใกล้เข้ามาเรื่อยๆ สิ่งที่โทรุตอบกลับไปมันไม่ใช่แค่คำพูดอำเล่น แต่มันเป็นเรื่องที่เขาได้เจอมาและมันก็เป็นสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้า

ในระหว่างที่กลุ่มสำรวจไม่ได้ระวังหลังให้ดี สายตาแดงเถือกมองจ้องดูหัวของมนุษย์แต่ละคนมีแต่คนที่น่าอร่อยทั้งนั้น ลิ้นยาวเหนียวเตรียมเล็งเพื่อจับเหยื่อของมันเข้าปาก 

เสียงเท้าของมันเงียบจนโทรุไม่ได้เอะใจอะไร แต่เหมือนจะมีกลิ่นคล้ายกับกลิ่นสาบศพลอยตามลมมาจากด้านหลัง มันเป็นกลิ่นที่น่าสะอิดสะเอียนมากๆ แต่เหมือนว่าเพื่อนข้างหน้าจะไม่ได้กลิ่นมีเพียงเขากับเนริที่เริ่มมีทีท่าไม่ค่อยดีกับกลิ่นนี้ 

คางคกยักยิงลิ้นตวัดออกมาพุ่งแรงเกือบคว้าตัวของโทรุได้ แต่มันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าโทรุเองก็รู้ว่ามันอยู่ข้างหลังมาสักพักแล้ว เพราะกลิ่นของมันเด่นชัดมาก

จากที่โทรุเคยได้กลิ่นของมันจากการซุ่มดูคราวก่อน “เฮ้ยนั่นมันหนิ!!” หลังจากที่มันเริ่มจู่โจมมาก็ทำให้คนอื่นๆ รู้ตัวไปด้วย โทรุตระโกนออกมาสุดเสียงให้วิ่ง ไม่รีรอทุกคนวิ่งทันที

แต่ดูเหมือนมันจะวิ่งได้ไม่ค่อยเร็วจากตัวที่อ้วนเทอะทะของมัน แต่สิ่งที่มันใช้ทดแทนส่วนนั้นคือการกระโดด มันกระโดดไกลกว่าที่พวกโทรุคิดไว้ซะอีก ครั้งหนึ่งที่มันกระโดดมันจะไปไกลได้ถึงห้าเมตรเลยทีเดียว 

“อ้า!” โรเจอร์ร้องเสียงดังจนทุกคนตกใจ เสื้อของเขาไปเกี่ยวกับกิ่งไม้ที่ชี้ออกมาจากข้างทาง จนขาดออกเพราะความกลัวและความลนลาน จึงแกะไม่ออกสักที จนตอนนี้ลิ้นของคางคกจะเข้ามารัดเอาตัวของโรเจอร์ แต่โทรุเข้ามาใช้ดาบในมือฟันแขนเสื้อให้ขาดออกเพื่อรักษาชีวิตของคนในทีมให้รอดกลับไปทุกคน

“แฮก แฮก แฮก” จากระยะทางที่วิ่งมาไกลตอนนี้หลายคนเริ่มจะหมดแรงกันแต่ก็ยังไม่หยุดวิ่ง เพราะเหตุนั้นคนส่วนมากเริ่มวิ่งช้าลงและเข้าไปใกล้ปากของสัตว์ประหลาดตัวนั้นเรื่อยๆ 

แต่ยังดีที่ตอนนั้นเนริสังเกตเห็นช่องหินที่พอจะแทรกตัวเข้าไปได้พอดี ก็เลยตระโกนบอกกับคนอื่น นั่นทำให้พวกเขาเริ่มมีแรงใจที่จะเอาตัวรอดไปจากสถานการณ์นี้ จึงรีบเร่งฝีเท้าให้เร็วกว่าเดิมเพื่อไปให้ถึงปากถ้ำนั้นให้เร็วที่สุด

ด้วยอดีนารินที่พุ่งขึ้นมาในวินาทีสุดท้ายทำให้การออกวิ่งในเฮือกสุดท้ายทำให้พวกเขาไปถึงปากถ้ำได้อย่างเร็วไวและทิ้งห่างจากคางคกยักพอสมควร พอไปถึงก็ไม่รีรอพวกเขารีบแทรกตัวผ่านเข้าไปข้างในอย่างไม่คิดชีวิต

“อย่างน้อยก็ขอหนีจากตัวพรรค์นั้นได้ก็ยังดี” ตัวของพวกเขาเต็มไปด้วยแผลเมื่อเข้าไปถึงข้างในนั้น ปากถ้ำที่แคบและยาวเกือบสามเมตรทำให้คางคกยักไม่สามารถแหย่ลิ้นใหญ่ยาวของมันเข้ามาได้ 

พอถัดจากปากถ้ำเข้ามาได้หลังจากนั้นมันกว้างมากเป็นโถงๆ หนึ่งเลยก็ว่าได้ พวกเขาแต่ละคนทิ้งตัวลงไปหอบหายใจเหมือนหมา จากความเหนื่อยและความล้าจากการวิ่งทำให้ไม่อยากลุกไปไหนเลยในตอนนี้

อเล็กซ์:พวกนายนี่อึดกันจังเลยนะวิ่งมาขนาดนั้นไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย
โทรุ:เหรอก็นะพอดีว่าพวกเราฟิตตัวเองอยู่ทุกวันมั้งนะ

อเล็กซ์ที่นอนหอบอยู่หันขึ้นมามองโทรุและเนริที่มีแค่อาการหอบเบาๆ ออกมาให้เห็น พวกเขาหัวเราะแห้งๆ ก่อนจะตอบอเล็กซ์ไป 

“งั้น” โทรุพูดชวนให้เนริเข้าไปสำรวจในถ้ำกับเขาสองคนเพราะว่าคนอื่นๆ ยังไม่กลับมาสู่สภาพที่เต็มร้อยถ้าให้ไปด้วยมันจะเป็นการทรมานพวกเขาเปล่าๆ จึงตัดสินใจไปกันแค่สองคน “งั้นไปก่อนนะดูแลตัวเองด้วย” อเล็กซ์ยกนิ้วโป้งขึ้นเป็นข้อความว่าโอเคร ไม่นานโทรุกับเนริก็เดินเข้าไปในถ้ำลึก

ไม่นานจากที่พวกโทรุไปโรเจอร์ที่อยากออกไปดูสถานการณ์ข้างนอกว่าคางคกนั่นไปรึยังจึงเดินไปแอบมองทีปากทาง แต่ทีแรกก็ไม่มีอะไรที่มันผิดปรกติอะไร แต่พอเริ่มแทรกตัวเองออกไป ยังไม่ถึงปากถ้ำเลยพอมองออกไปอีกทีก็เห็นหน้าของมันรอคอยเขาอยู่อย่างใจจดใจจ่อ

เขาจึงรีบแทรกตัวกลับเข้าไป “เป็นไงหละ” อเล็กร้องถาม "ยังไม่ไป" พอคำพูดของโรเจอร์ออกมาทำให้หลายคนต้องหดหู่ เพราะในกระเป๋าของพวกเขาไม่ได้พกอาหารมาสักคน มีแค่น้ำที่พกมาเท่านั้น

อเล็กซ์:โรเจอร์เราตามโทรุไปไหมอย่างน้อยก็มีอะไรทำ
โรเจอร์:แล้วถ้าเจอทางแยกหละ แบบนั้นฉันไม่เอาด้วยหรอก
อเล็กซ์:ถ้ามีทางแยกเราก็ไปสักทาง ถ้าเกิดไม่เจอพวกเขา ก็ถือซะว่าได้ออกไปสำรวจ พอสำรวจจนพอใจแล้วค่อยกลับมาที่นี่
โรเจอร์:โอเคร

ด้านของโทรุและเนริ พวกเขาเข้ามาไกลจากปากถ้ำมากพอสมควรก็เจอทางแยก มันมีอยู่สามทางแต่ดูเหมือนจะไปได้สามทาง “แล้วไปทางไหนดี” เนริถามกับโทรุแบบไม่รู้ โทรุตอบว่าตรงไปดีกว่ามันดูเหมือนจะไปได้ลึกมากๆ 

ก่อนที่พวกเขาจะเริ่มเดินออกสำรวจ ทางที่ผ่านพ้นพวกเขาเจอทั้ง เห็ดเรืองแสง ศิลา คริสตัล และสินแร่มากมาย ทำให้รู้ว่าทีแห่งนี้เป็นถ้ำแร่แน่นอน เพราะแร่ที่พวกเขาพบนั้นมันเยอะเหลือเกิน ก่อนจะเดินมาพบกับโถงถ้ำ ที่ใหญ่กว่าห้องที่พวกเขาจากมาหลายเท่าข้างล่างที่ลึกลงไปมีน้ำนองอยู่จากที่ดูแล้วน่าจะลึกพอสมควร

เพราะได้หินเรืองแสงขนาดใหญ่หลายก้อนทำให้ข้างในนั้นมีแสงสว่าง แต่ไม่ได้มากอะไร พวกเขาใช้เวลาทั้งหมดไปกับการสำรวจโถงนั้นอยู่นาน เพราะมีทรัพยากรข้างในนั้นเยอะจึงสร้างทางขึ้นได้สบาย แถมทางธรรมชาติก็มีให้เดินอีก

ข้างในนั้นพอมองไปมารอบๆ ก็เห็นทางแยกน้อยใหญ่มากมายทำให้โทรุที่เป็นผู้ชายมีความอยากรู้อยากเห็นที่เนริก็ไม่เข้าใจ

---

จบแล้วฮะ ตอนต่อไป