คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : 13
“รีบอาบน้ำเถอะรับ ะไ้ไปหาอะไรินัน อาไม่อยารัแเ็่ายั่วนะ” เาะรุบมืออเธอเอาไว้ ถ้ายัืนอยู่ันแบบนี้ไ้เินเลยันแน่นอน
“ให้หยา่วยถูหลัให้นะะ” เธอยับเ้าไประิบอ้อน ุ๊บปลายาอเาเบาๆ เป็นปิที่มาหยาอบอ้อนเาแบบนี้ แ่ในเวลานี้เธอทำให้เาทำัวไม่ถูับวามใล้ิที่มันหมิ่นเหม่เหลือำลั
“อาหมอหันหลัให้หยาสิะ อยาะถูหลัให้ริๆ นะ” มือนเลื่อนลไป้านล่า ทำเอาเื่อนเสียวไส้ะรุบมืออเ็สาวเอาไว้แทบไม่ทัน รีบหันหลัให้เธอ่วยถูหลัแ่โยี
“ีัไ้ถูหลัให้อาหมอ้วย หยาน่ะอยาอาบน้ำให้อาหมอแบบนี้มานานแล้วนะะ” เธอระิบที่ริมหูอเา อนเ็ๆ ไ้เยเล่นน้ำอาบน้ำ้วยัน แ่พออนโ็้อทิ้ระยะห่าวามใล้ิเพราะไม่เหมาะสม บิามาราเยห้ามปรามเอาไว้บอว่าเื่อนเป็นผู้ายะไปอหอมเหมือนอนเ็ๆ มันูไม่ี
“อยาอาบน้ำให้อา ทำเหมือนอาเป็นเ็ๆ ไปไ้” เาพูแล้วอมยิ้ม มีวามสุับมือเล็ๆ ที่ถูฟอน้ำให้ที่แผ่นหลัว้าบึบึน
“หยาไม่ไ้ิว่าอาหมอเป็นเ็หรอ่ะ แ่หยาอยาอาบให้อาหมอเยๆ” นพูยิ้มน้อยยิ้มให่ อยาเลื่อนมือไปลูบไล้รหว่าาอเา้วยแ่ลัวโนุเ้าให้อี
“อาว่าเรารีบอาบน้ำันีว่ารับ” เารีบะรุบมือนอเธอเอาไว้่อนะลุึ้นล้าัว เรือนร่าแ็แร่อเาทำให้เธอเบียายเ้ามาหาเพื่อำระล้าฟอสบู่ภายใ้สายน้ำเียวัน
“อาหมอูบหยาหน่อยสิะ” เธอเบียายเ้าหา ใล้าสัมผัสับแ่นายอเา เื่อนสะุ้ะรุบมืออเธอเอาไว้แ่รอบนี้ไม่ทัน
“ทำไมถึนแบบนี้ล่ะรับ”
“นะะ ูบหยาหน่อย” เารีบปิน้ำ ่อนะวามอเนื้อัวเปลือยเปล่าเปียโอเ็สาว มือหนาับท้ายทอยอเธอเอาไว้แล้วบูบริมฝีปานุ่มละมุนอย่าูื่ม เธอูบอบเาอย่าเอะะไม่ประสาแ่เา็ไม่ไ้ถือสา ทั้สอผละออาัน หอบหายใระเส่ายามมอสบาันหวานหย
“อาหมอา หยาอยาสัมผัสออาหมอัเลย่ะ” เธอไม่ทันให้เาอบรับหรือปิเสธ็ุเ่าลรหน้า่อนะอ้าปาับ
“โอ้... ใรสอนให้ทำแบบนี้ัน” เื่อนราเสียสั่นยามที่เธอใ้ปาูลืนวามเป็นายอเานหมสิ้น ปาน้อยสวมรอบูเลียอย่าถ้วนทั่ว
“ศึษาาวิีโอเพศศึษาแล้ว็อ่านเอา่ะ หยาอยาทำให้อาหมอมีวามสุที่สุ” เธอผละออห่าเพื่ออบ่อนะ้มลไปูรวบรั้ใหม่
เื่อน้มมอ้วยสายาหม่นมัวไป้วยไฟเสน่หา เาสอมือเ้าในลุ่มผมเปียุ่มอเธอ ใบหน้าหล่อเหลาแหนึ้น้านบน หอบหายใระรัวยามที่ปาน้อยอเ็สาวปรนนิบัิเาแบบนี้ เธอทัู้ทั้รูรันเาทนไม่ไหวเสร็าปาอเธอในที่สุ เธอูลืนน้ำรัอเาลท้อไปนหมสิ้น เยหน้ามอเา้วยสายารัใร่
“อาหมออุ้มหยาออไปาห้อน้ำหน่อยสิะ” มาหยาอ้อน ยแนึ้นทั้สอ้าลำัวเหมือนที่อบทำบ่อยๆ
“รับ” เื่อนรับำเ็สาว อุ้มเธอออไปาห้อน้ำเพื่อเ็เนื้อเ็ัวให้หลัาอาบน้ำเสร็ พอเาวาให้เธอเหยียบยืนบนพื้น เธอ็ปลผ้านหนูออาาย ึ้นไปนัุ่เ่าอยู่บนเียนอนว้า
“อาหมอเ็ผมให้หยาอีหน่อยสิะ” เธออ้อนเาเสียสั่นสะท้าน
เื่อนมอร่าอเ็สาวที่ึ้นไปนัุ่เ่า้วยเนื้อัวเปลือยเปล่า ลมหายใอเาสะุยามที่สายา่อยๆ ทอมอทรวออวบอิ่มเร่รัที่ผลิพุู่ันอยู่้านหน้า แนเรียวเล็ที่้ำไปับที่นอน สะโพอนามเปลือยเปล่าน่ายำและน่าระแท เาเป็นผู้ายทั้แท่ะไม่ให้ิเป็นอื่นไปไ้อย่าไรัน
“อาหมอื่นเหรอะ” เธอมอเบื้อล่าอเาที่ห่อ้วยผ้าเ็ัว ึ่อนนี้ำลัแ็ันึ้น มอเห็นไ้อย่าัเน มือน้อยเอื้อมไปปลผ้าเ็ัวผืนนั้นออไป็เห็นว่าายอเาำลัื่นัว เธอรูรัเบาๆ เา็รา เื่อนำลัมีอารม์เธอรู้ี และวามเป็นสาวอเธอ็ำลัหยาเยิ้มเนื่อ้วยมีอารม์ไม่่าาเา
เื่อนลานเ่าึ้นไปนั่้อนอยู่ทาเบื้อหลั่อนะเ็ผมให้เธออย่าเบามือ เธอราเบาๆ ะที่เาไล้มือไปับไหล่เปลือยเปล่า
“ให้หยา่วยอีไหมะ” เธอหันมาเอ่ยถาม เาไม่อบ เธอเลยหันมาหาทั้ัว่อนะร่าอเานอนไปับเียนอนว้า มือน้อยเลื่อนลไปรูรัแ่นายายเบาๆ แล้วอ้าปาูรัลืนินเ้าปา
“อ๊า...” เารายาวยามที่เธอูลืนเานแ็ึ เนื้อัวอเาสั่นระริเมื่อเธอยับึ้นมาร่อมทับ
“อให้หยาสัมผัสอาหมอใล้ิว่านี้ไ้ไหมะ” เธอใ้ิ่สวาทเสียสีับท่อนายอเา ยับไปมาเบาๆ ้วยอารม์วาบหวาม ทั้สอราพร้อมันเพราะสัมผัสนั้น มาหยาแหนใบหน้าึ้น้านบนยามเสียสีหนัึ้นนวามเป็นสาวุ่ม่ำหยาเยิ้ม
“ให้หยาลไปนะะ”
“อายัไม่ไ้ป้อัน อสวมถุยาอนามัย่อน” เารีบพูึ้น
“ไม่้อหรอ่ะ หยาินยาุมมาล่วหน้ามาแล้ว” เธอเาให้นอนลเหมือนเิม
“รั้แระเ็บนะรับ” น้ำเสียแหบพร่าแ่เ็มไป้วยวามห่วใย
“่ะ” เธอรีบหยิบเลหล่อลื่นที่หยิบิมือมาาห้อโลมไปทั่วแ่นายาย ารเรียมัวที่พรั่พร้อมอเธอทำเอาเาไม่มี้ออ้าที่ะยับยั้อะไรเธอไ้อี
“อาหมอูสิะออาหมอำลัะเ้าไปในัวอหยาแล้ว อ๊า... อ๊ายเ็บเ็บัเลย่ะ” เธอะัแ่ไม่ไ้ถอยหนี ลับลไปนแทบมิ วามเป็นายอเาฝ่า่านพรหมรรย์เ้าไปถึแ่นแห่วามเสียว่าน
“อ๊า...” ทั้สอราพร้อมัน้วยใบหน้าเหยเ
“เ็โ่ ทำอะไรนี่” เาุมสะโพผายอเธอเอาไว้ เธอู้ปาแ่ายนิ่ มวิ้วเล็น้อย่อนะยิ้มหวานส่ไปให้นใ้ร่า เื่อนรู้สึว่าเาำลัเบลอ เสร็เ็ไปแบบๆ
“อาหมอเป็นอหยาแล้ว ่อไปหยา็้อรับผิอบอาหมอแล้วสิ” ยัะมีหน้ามาพู เื่อนิอย่าำๆ ระนเอ็นู
“อาหมอเป็นอหยาแล้ว” เธอย้ำประโยเิม ทำเอาเายิ้มเอ็นู วาอเธอเป็นประาย เ็มเปี่ยมไป้วยวามสมใ
“อาหมอูสิะ” เธอยับายึ้นนเห็นเรือนร่าหยาเยิ้มำลัสวมรอบับเรือนายอเาอยู่ เธอ้มมอาม ู้ปา้วยวามี้เสียว
“อ๊า....” ทั้สอราพร้อมัน้วยใบหน้าเหยเยามที่สอประสานเ้าหาันอีรั้ ท่อนายอเาสอเสียบเ้าไปในร่อสวาทนแทบมิเม้น
“ับัเลย่ะ ออาหมอให่ั มันเ็มร่อไปหม” เธอร้อบอเาในะที่ร่าายหลอมรวมันอยู่แบบนั้น รู้สึปวแปลบรสัส่วนนั้นแ่ไม่มา มันมีวามเสียว่านเ้ามาแทนที่เสีย่อน
“เ็ลาม” เื่อนเอ่ยออมา้วยน้ำเสียแหบพร่า
“อาหมอ”
“รับ”
“เ็บั่ะ”
“เ็บมาไหม ้อ่อยๆ ทำไม่ใ่พรวลมาแบบนั้น ีาหมแล้วมั้” เาพูมันออมา้วยใบหน้าเหยเเพราะเธออรัเาอยู่ลอเวลา
“ไม่มา่ะหยาทนไ้”
“ลัวะไม่ไ้ืนใอาหรือไ” เาพูล้ายสัพยอเธอ
“อย่านั้น่ะ อาหมอเสียวไหมะ” มาหยาถามอย่าแสนน
“เสียวรับ อนหยาออาแทบทนไม่ไหว” เาอบเสียแหบพร่า เลื่อนอุ้มือให่ไปอบุมสะโพอนามอเธอเอาไว้
“ห้ามเสร็่อนหยานะะ ้อเสร็พร้อมหยา”
“เี๋ยวให้อาปล่อยนอนะ เี๋ยวท้อึ้นมาเรียนไม่บันพอี” เาบอเสียนุ่ม ไม่ไ้ัืนที่เธอะยัเยียวามเป็นเมียให้เา ใริ็อยาับเธอทำเมียมาสัพัแล้วแ่ยับยั้ั่ใเอาไว้ไ้เพราะเธอยัเ็นั
“หยาินยาุมแล้ว”
“ินยาุม็มีสิทธิ์ท้อไ้นะ ยาุมไม่ไุ้มริๆ ร้อยเปอร์เ็น์เสียหน่อย” วันไหนลืมิน็พลาท้อึ้นมาไ้
“แ่หยาอยาสัมผัสอาหมอแบบแนบิไม่มีอะไรลาั้นนี่ะ” เธอพูอย่าอออ้อนลูบไล้หน้าท้อแร่อเาไปมาอย่ายั่วยวน
ความคิดเห็น