(Fic BTS) Dear [ Evil ] friend KookMin FT. VGA 18+

ลำดับตอนที่ #13 : บทที่ 13 : รอยยิ้มของเธอ

บทที่13

: รอยยิ้มของเธอ

“แทฮยอง”

สายตาของจีมินจ้องมองคนที่กำลังนั่งมองเค้าอยู่ในรถ  ก่อนแทฮยองจะเปิดประตู  แล้วเดินเข้ามาหา

ม่านตาของร่างเล็กจ้องมองแฟนหนุ่มพร้อมกับรอยยิ้ม  ก่อนที่แทฮยองจะเอื้อมมือขึ้นมาลูบบนหัวคนตัวเล็กเบาๆ แล้วล่ะมันออกไป

“ไหนบอกว่าปวดหัว แล้วทำไมไม่นอนอยู่ในห้อง ออกมาตากลมทำไม เดียวก็ไม่สบายเอาหรอก”

“พอแล้วๆ แล้วบ่นได้แล้ว..กูรู้ว่ามึงเป็นห่วง  แต่กูก็เป็นห่วงมึงเหมือนกันนิ  แล้วนี่เลิกงานหรือยัง ไปหาที่นั่งกินขนมกันไหม”

จีมินบอก  ก่อนที่จะเอื้อมมือไปจับมือของแทฮยองเอาไว้  แล้วพากันเดินตรงไปที่สวนสาธารณะที่อยู่ใกล้ๆ

.

.

สายตาของจีมินจ้องมองไปยังอีกฝั่งของแม่น้ำ  ก่อนที่จะยิ้มออกมาที่ริมฝีปากเบาๆ  ทันทีที่หวนกลับไปคิดถึงวันเก่าๆ

สายลมอ่อนๆพัดผ่านตัวของเค้าไป  ก่อนที่แทฮยองจะเดินเข้ามาสวมกอดตัวเค้าเอาไว้จากทางด้านหลัง

“เป็นอะไร”

“มึงรักกูบ้างไหมจีมิน”

จีมินถึงกับนิ่งไป   หลังจากได้ยินคำถามนี้ออกมาจากปากของแทฮยอง

นั่นซินะ ที่ผ่านมาผมรักใครกันแน่

แทฮยองอยู่ข้างกายผม  แต่หัวใจของผมกับอยู่ที่จองกุก

ร่างเล็กค่อยๆแกะมือของแทฮยองออกจากเอว  ก่อนที่จะหันหลังกลับไปแสร้งยิ้มของกับแฟนหนุ่ม พร้อมกับยกมือขึ้นไปกุมข้างแก้มของแทฮยองเอาไว้

ทันใดนั้นเองน้ำตาของจีมินมันเริ่มคลอออกมา  ทุกอย่างมันพร่ามัวไปหมด  .. มือเรียวเอื้อมขึ้นมาปาดคราบน้ำตาที่กำลังไหลออกให้กับเค้า  ก่อนที่แทฮฮยองจะดึงตัวร่างเล็กเข้าไปกอดเอาไว้

ฮึก.....ฮึก....ฮือ........!!!

มือเล็กขึ้นมาโอบกอดแทฮยองเอาไว้แน่น  แล้วปล่อยให้น้ำตาของตัวเองมันไหลออกมา

“กูขอโทษๆจีมิน..ทั้งที่สภาพจิตใจของมึงกำลังแย่แบบนี้แท้ๆ  กูไม่น่าถามอะไรบ้าๆกับมึงเลย”

“กูขอโทษแทฮยอง กูขอโทษ..”

จีมินลั่นคำนั้นออกมา  ก่อนที่แทฮยองจะค่อยๆล่ะอ้อมกอดออกจากเค้าเล็กน้อย  สายตามองลงมาที่ด้วยอารมณ์วูบไหว แต่ก็ป่นคำถามมากมายเอาไว้อยู่

“ไม่เป็นไรนะ กูเข้าใจ เช็คน้ำตา  แล้วยิ้มให้กูดูหน่อยได้ไหมไอ้เตี้ย”

ผมบอก ในขณะที่เอื้อมมือขึ้นไปเช็ดน้ำตาให้กับเค้า  ก่อนที่จีมินจะแย้มรอยยิ้มให้กับผมเบาๆ

ถึงมันจะเป็นรอยยิ้มที่ปนคราบน้ำตาที่มันยังไม่แห้ง  แต่ผมก็ชอบมันนะ

เพราะมันคือรอยยิ้มของ ปาร์คจีมิน  คนที่ผมรัก..

หลังจากนั่งกินขนมกันเสร็จ  ผมก็จับมือจีมินเดินเล่นไปตามทางเรื่อยๆ  เหลือบสายตาหันไปมองเค้าบางตอนที่เค้าเผลอ

ก่อนที่ผมจะล่ะสายตาของตัวเองกลับมา  แล้วยกกล้องที่สะพายอยู่ขึ้นมา..

แชะ..!!

ชัตเตอร์ถูกกดทันทีที่จีมินหันหน้ามามองผม  ก่อนที่ผมจะล่ะม่านตาของผมออกจากเลนกล้องที่ถืออยู่  แล้วนิ่งชะงักไปซักพักนึงเมื่อเห็นสายตาของยุนกิจ้องมองมาที่ผมผ่านเลนกล้อง

“มีความสุขกันพอหรือยัง..กูขอคุยอะไรด้วยนะซิแทฮยอง” ยุนกิพูด

ก่อนที่ผมจะรีบหันไปมองหน้าของจีมินที่ยืนอยู่ข้างๆผม   มือเล็กนั้นปล่อยมือผมออก..สายตาจ้องมองไปยังคนร่างบางที่อยู่ตรงหน้าแบบนิ่งๆ  ก่อนที่จะหันหลังให้กับผม  โดยที่ไม่พูดอะไร

“มึงอยู่คุยกับยุนกิไปเถอะแทฮยอง...เดียวกูจะไปรอที่รถ”

จีมินเดินกลับไปที่รถแล้ว  ก่อนที่ผมจะล่ะสายตา กลับมามาองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของผมเหมือนเดิม 

ใบหน้าของคนที่ผมไม่อยากจะมอง 

ใบหน้าของคนที่เคยทำให้ผมเจ็บเจียนตาย  กับ คำว่า ไม่พอของเค้า

(กูรักมึงนะแทฮยอง)

“จ้องมองกูอย่างกับจะกินเลือด กินเนื้อกูแบบนั้นหมายความว่ายังไง..โกรธที่กูมาขัดขวางเวลาที่มึงสวีตกับเมียใหม่หรอ”

“มึงมีอะไร”

“เปล่า..แค่คิดถึงก็เลยมาหา / ไปดื่มกันหน่อยไหม กูมีอะไรจะคุยด้วย”

.

.

ปัก...!!

แก้วเหล้าถูกวางลงบนโต๊ะ  ก่อนที่ผมจะเงยหน้ามองไปยังคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าของผมในตอนนี้

“มีอะไรจะพูด ก็รีบพูดมา กูจะได้รีบกลับ”

“เฮ้อ..ไม่ต้องรีบหรอก  มึงไม่รู้สึกเจ็บเวลาที่เห็นกู อยู่กับผู้ชายคนอื่นมั้งหรือไง”

“ไม่”

“แต่กูรู้สึกนะ..จองกุกมันยังคิดถึงจีมินเมียเก่าของมันอยู่เลย  แล้วทำไมมึงถึงทำตัวเย็นชากับกูได้ถึงขนาดนี้ล่ะแทฮยอง  มึงบอกกูได้ไหม”

“ได้..ก็เพราะว่ามึงมันไม่รู้จักพอไง  แต่ถ้ามึงอยากให้ใครคนนึงหยุดอยู่ที่มึง มึงก็แค่หยุดความร่านในตัวมึงให้ได้ก่อนก็พอ  เพราะมันไม่มีใครอยากให้เมียตัวเองไปมั่วกับคนอื่นไม่เลิกแบบนี้หรอกนะ”

“แต่ว่า.....”

“หมดธุระของมึงแล้วใช่ไหม .. งั้นกูกลับนะ จีมินรออยู่”

หมับ..!!

ยุนกิมันโผล่ตัวเข้ามากอดผมเอาไว้   พร้อมกับเอาใบหน้าซบมาที่หลังของผม ทั้งน้ำตา

“เรากลับมาคบกันใหม่เถอะนะแทฮยอง..กูรับปากว่ากูจะไม่ทำแบบนั้นกับมึงอีกแล้ว”

“ขอโทษนะ..แต่กูไม่นิยมกลับไปกินของเก่า” 

ผมรีบแกะมือของยุนกิออกจากรอบเอวของผม  ก่อนที่จะรีบเดินออกมาจากตรงนั้น

“แทฮยองงงงงงงงงง”

ตึก

ตึก

!!

ผมเดินกลับมาที่รถ  ก่อนจะเห็นจีมินนอนหลับแล้วไป   ใบหน้านั้นดูเหนื่อยล้า และ อ่อนเพลียมาก

ผมยิ้ม ก่อนที่จะเดินเข้าไปกะจะปลุกเค้าให้ตื่น แต่ทันทีที่ผมแตะไปที่ตัวของจีมิน  ก็ต้องตกใจ  เพราะว่าตัวของจีมินในตอนนี้ร้อนมาก ผมรีบไปเปิดประตูที่ด้านคนขับ  ก่อนที่จะยัดตัวเข้าไปนั่งตรงนั้น  แล้วสตาร์ดรถขับออกมาจากตรงนั้น

.

.

คอนโดxx

แก๊ก..

ประตูเปิดเข้ามา  ก่อนที่ผมจะอุ้มตัวจีมินเข้าไปนอนราบบนเตียง  แล้วรีบเดินไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้กับเค้าซักพัก   ผมนั่งดูแลจีมินอยู่แบบนั้นทั้งคืนจนตัวเองเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้   มารู้ตัวอีกที  ก็ตอนที่จีมินเอื้อมมือของเค้ามาจับมือของผมเอาไว้

ก่อนที่ผมจะสะดุ้งตื่น  ม่านตาของจีมินจ้องมองมาที่ผม ..

“มีอะไรหรอ อยากได้อะไรหรือเปล่า”  ผมถาม  แต่จีมินกับส่ายหน้าให้กับผมเล็กน้อย

“ขึ้นมานอนดีๆเถอะ..นอนแบบนั้นมันไม่สบายหรอก”

“แต่ว่ามึง..”

“กูไม่เป็นอะไรแล้วจริงๆ”

ผมพยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้มเบาๆบนใบหน้า  ก่อนที่จะดันตัวเองลุกขึ้นจากพื้น  แล้วทรุดตัวลงนอนข้างๆกับจีมิน

สายตาของเราสองคนจ้องมองกัน พร้อมกับมือที่กุมข้างแก้มของกันและกันเอาไว้   ผมจะค่อยๆยื่นริมฝีปากเข้าไป  ก่อนที่จีมินจะกำลังหันหน้าหนีผมไปทางอื่น

“ไม่เอาแทฮยอง..เดียวมึงก็ติดหวัดจากกูอีกคนหรอก”

“ไม่เป็นไรหรอกน่า ..กูแข็งแรงจะตาย”

ผมบอก  ก่อนที่จะดึงตัวจีมินเข้ามาใกล้ๆ  แล้วยื่นริมฝีปากของตัวเองเข้าไปประกบกับริมฝีปากของจีมินเอาไว้  ปล่อยให้ลิ้นอุ่นๆเข้าไปควานหารสหวานในโผลงปากเล็กๆนั้น

.

.

โรงแรม..XX

.

.

หลังจากเสร็จกิจกรรมบนเตียงกับโฮซอก  ยุนกิก็รีบดันตัวเองลุกขึ้นจากเตียงทันที   เมื่อหวนกลับไปคิดถึงคำพูดของแทฮยองเมื่อตอนเย็น

(เรากลับมาคบกันใหม่เถอะนะแทฮยอง..กูรับปากว่ากูจะไม่ทำแบบนั้นกับมึงอีกแล้ว)

(ขอโทษนะ..แต่กูไม่นิยมกลับไปกินของเก่า)

เสื้อเชิ้ตสีขาวถูกหยิบถึงมาใส่ให้เรียบร้อย  ก่อนที่จะรีบเดินไปคว้ากระเป๋าและโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมา

“วันนี้เป็นอะไร หงุดหงิดอะไรมาหรือเปล่า”

“เปล่าครับ..แต่ผมมีธุระต้องรีบกลับ คงอยู่ค้างกับพี่ไม่ได้ ขอตัวนะ” พูดจบ  ยุนกิก็พาตัวเองเปิดประตู  แล้วก้าวเท้าเดินออกไปจากห้อง

พรึ่บ..!!

ประตูรถถูกปิดกระแทกลง  ก่อนที่ร่างบางจะเอนหลังไปพิงที่เบาะ  แล้วหลับตาลงทั้งน้ำตาที่มันเริ่มคลอออกมา

แชะ..!!

เสียงชัตเตอร์ดังขึ้น  ก่อนที่ยุนกิจะหันไปมองหน้าของคนที่อยู่หลังเลนกล้องตัวนั้น  

(แทฮยอง..เอาอีกแล้วนะ ทำไมชอบแอบถ่ายรูปกูแบบนี้เนี่ย)

(ก็ตอนมึงเผลอ มันน่ารักที่สุดแล้วนิ)

(งั้นหรอ..แล้วนี่ใช่ไหม ที่ทำให้มึงมาเผลอรักคนอยู่กู  แทฮยอง)

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของทั้งคู่   ก่อนที่ริมฝีปากจะประกบเข้าหากัน  แล้วกลายเป็นจูบที่ดุจดื่มท่ามกลางแสงไฟจากมุมตึกที่สาดลงมา

“กูคิดถึงมึง  แทฮยอง”

 ตัดฉับ++++++++++++

อ่านจบแล้วอย่าลืม คอมเม้น โหวต แชร์ ให้ไรต์ด้วยนะคะ ^^.

 เครดิต:Nleeนูน่าไรต์