คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : อดีตอันแสนเจ็บปวดกับแผนการอันแยบยล
รถสปอร์สีเหลืออลเ้าอรถ้าวลมาแล้วสาวเท้าเ้าสู่ัวบ้าน
แล้วเลยไปยัสวนหย่อม้านหลัเรือนให่วาเรียวมหรี่มอศาลาหเหลี่ยม
ไม่พบผู้ใแล้วาว่าเพื่อนอแ้วลับหม
ธัรระุยิ้มมุมปาเมื่อนึสีหน้าสาวใ้แสนสวยแสวามัวล่อเาอย่าเปิเผย
เผอินอย่าเาไม่ไ้โ่เสีย้วยสิแล้วเธอันปปิวามิทาสีหน้าไม่ไ้เลย
ยท่อนแนูเวลาเือบสามทุ่มพ่อเ้านอนพอี
ืนนี้เาวรนอนห้อพ่อีหรือเปล่า
ิแล้วอมยิ้มใระน่าลั่นแล้เท่าแ้วไม่มีอีแล้ว
หันายลับมาสอเท้าะัเมื่อวาผสานัน นถูนึถึหน้าึโะาเธออาภัพนัิว่าะไม่เอสุท้ายลับ้อมายืน่อหน้า
นัวเล็้มหน้าหลุบามอพื้น ทาที่ีวรหลีเลี่ยแ่ไม่วรหนีห่า
เพราะเธอะลายเป็นอเล่นสนุ สาวเท้า้าว่อแ่เรียวแนลับถูว้าไว้
แ้วัลยาะั้อนมอนัวให่
“ะรีบไปไหน ันมีเรื่อะถามเธอ”ายหนุ่มเป็นฝ่ายเริ่มบทสนทนา่อน
“ปล่อยแ้ว่อน่ะ แล้วุายอยาถามอะไรแ้วะอบให้”
เรียวแนเป็นอิสระ แ้วัลยายอมหยุ่อหน้าเพื่อให้เาัถาม
“เพื่อนเธอ ที่ื่อริน มีแฟนหรือยั?”ธัรยิ้มเ้าเล่ห์
ำเลือมอสีหน้าอนถูถาม เห็นเ้าอใบหน้าเรียวสวยหน้าีเผือ
ริมฝีปาบาสีุหลาบเม้มสนิท ลูนัยน์ารอ้ายวา
เธอไม่อบโหรินไม่มีแฟน แ่ถ้าบรราหนุ่มุย้วยนั้นมีมามาย
ไม่เยเห็นเพื่อนบใรอย่าริัสันเลย
“รินมีแฟนแล้ว่ะ ุายอย่ายุ่ับรินเลย!”เธอโพลออมา ึ่อีฝ่ายรู้ีว่ามันือำโห
ยท่อนแนออ หัวเราะเบาๆ ประหนึ่เห็นเป็นเรื่อบัน
สาวน้อยแสนสวยเหุใพูปไม่เ่เอาเสียเลย ายหนุ่มแสร้ถอนหายใเหมือนนเอเสียายหนัหนา
แล้วสบาหิสาว
“ทำยัไีล่ะแ้ว เผอิว่าันไม่สนะ้วยสิ ัน้อารรินไม่ไ้้อารแฟนอริน
เรื่อแบบนี้ใรีใรไ้รินไม่ไ้แ่านสัหน่อย ใ่ไหมแ้ว”เาแสร้ถามวามเห็น
สีหน้าเธอื่นระหนมาึ้น
“แ่ว่ารินมีแฟนแล้ว ุายไม่วรไปยุ่นะะ!”
“เป็นแฟนัน็เลิันไ้ ันแ่สนใริน หารินไม่เล่น้วยันะยอมถอย”
ทำไม! ไม่เ้าใเลยสันิ
ุาย้อารอะไรันแน่ ผู้หิมามายเหุใ้อ้อับนรอบัวเธอ
สร้าวามลำบาใให้ไม่รู้บ เาทำเพื่อสิ่ใ หรือไ้เินทอ
“แ้วอร้อล่ะ่ะ อย่ายุ่ับเพื่อนแ้วเลย ุายมีผู้หิมามาย
เว้นรินไว้นหนึ่ไม่ายหรอ่ะ!”เธอหลุปา้วยอารม์ุ่นเือ
เมื่อิไ้แววาึหม่นล
“แล้วทำไมัน้อเื่อเธอ” ำเลือมอสีหน้าู่สนทนา เห็นหน้าแ่ำ
วาเรียวมหรี่มออย่าับผิ “หรือเพื่อนเธอ็สนใันเหมือนัน”
นฟัะัหน้าถอสีไม่อบำถามอะไร
อีนเลยเลิ่ิ้วยิ้มเยาะ “สสัยะริสินะ”
“ุาย้อารอะไรันแน่!”
“เธอไม่รู้เหรอแ้ว ว่าัน้อารอะไร”เาย้อนถามแววาทอประาย
เ้าอใบหน้าหวานละมุนเริ่มหุหิ
เพียแ่ันไม่ใหุ้ายพบับรินน่าะพอ ไม่มีวันให้สอนสาน่ออะไรัน
เาน่าลัวเินไป
“ุายไม่มีวันไ้ในสิ่ที่้อารหรอ่ะ แล้วันะปป้อเพื่อนไม่ให้หลุมพราอุาย้วย!”เธอยืนยันเสียหนั
“ันะรอู ว่าเธอทำไ้อย่าที่ปาพูหรือเปล่า
ผู้หิอย่าเพื่อนเธอันเยเห็นมานั่อนัแล้ว เธอห้ามรินไม่ไ้หรอ”
“ถึยัไัน็ะพยายาม!”
“วามพยายามที่ไร้ผล”เาหัวเราะในลำอ
แล้วมอมาราวับเธอเป็นเ็ประถมไม่รู้ภาษา
“ุาย!”
“อยาทำอะไร็ทำเถอะนะแ้ว แ่ันอยาะบออะไรไว้อย่า
่อให้ันไม่้าวเ้าหาเพื่อนเธอ
สุท้ายแล้วเพื่อนเธอะ้าวมาหาันอยู่ี”ายหนุ่มทิ้ท้ายแล้วเินาไป
ความคิดเห็น