Kurapika ~เจ้าชายจะไรหว่า?!~ ฟิคHunter

ลำดับตอนที่ #13 : คำพูดที่หนักแน่นกับการตายของผู้ครองเมือง

เมื่อไปถึงเมืองบ้านเมืองดูเหงาหงอยอย่างบอกไม่ถูก ดูเหมือนว่าพวกชาวบ้านจะไม่มีกะจิตกะใจทำอะไรสักอย่าง


" เกิดอะไรขึ้น!? " คุราปิก้าถามทหารยามหน้าปราสาทอย่างกังวล


"พระราชาท่านโดนวางยาน่ะขอรับ ส่วนประชาชนก็โดนคำสาปของหมอผีอีกทีหนึ่ง ถึงเราจะจับหมอผีคนนั้นมาได้แล้วแต่เจ้านั้นก็ไม่ยอมแก้อะไรเลยครับ แถมยังขู่ไว้ว่าหากฆ่ามันทุกๆคนก็จะเป็นแบบนี้ต่อไป และราชาก็จะตายทันทีที่ฆ่ามันด้วยครับ " ทหารยามเอ่ยขึ้นอย่างรีบร้อน ดวงตาดูเหมือนกระวนกระวายใจอย่างเห็นได้ชัด


" .....ข้าจะไปหาท่านพ่อ! " คุราปิก้าพูดจบก็ลงจากหลังม้าแล้ววิ่งตรงเข้าไปที่ห้องบรรทม


" ท่านพ่อ!!! " คุราปิก้าตะโกนเรียกพระบิดาที่นอนอยู่บนเตียง ร่างกายของท่านดูผอมลงอย่างเห็นได้ชัด


" ............. " ไม่มีเสียงใดๆตอบรับจากร่างของพระบิดาของคุราปิก้าแม้แต่น้อย ทำให้ร่างเล็กเดินออกมาจากห้องช้าๆ


" ...........ท่าน...ตายแล้ว.......... " คุราปิก้าเอ่ยบอกกับคุโรโร่ด้วยเสียงเบาหวิว


" ......ไม่เป็นไรนะ...........ไม่เป็นไรข้าจะอยู่ดูแลเจ้าเองนะ................. " คุโรโร่เอ่ยเบาๆมือทั้งสองโอบกอดคุราปิก้าอย่างปลอบประโลม


" ........... "


" เจ้า! ไปส่งข่าวการสิ้นพระชนม์ของพระราชาที่สิ!  ไปให้ถึงเมืองของข้าล่ะ!!! " คุโรโร่คะโกนใส่นคนรับใช้ที่ยืนอยู่หน้าประตู ซึ่งคนๆนั้นก็รีบวิ่งไปด้วยความกลัวทันที


หลังจากนั้นคุโรโร่ก็พาร่างของคุราปิก้าที่กำลังช๊อคกับเหตุการณ์ไปที่ห้องนอน ซึ่งดูเหมือนเจ้าตัวจะเงียบเกินไปจนน่าตกใจ


" ......ทำไมนายต้องดูแลข้าขนาดนี้ด้วย " คุราปิก้าเอ่ยถามสั้นๆ ดูเหมือนเจ้าตัวจะสงสัยอยู่ไม่น้อยว่าทำไมคนๆนี้ต้องดูแลเค้าด้วย ความจริงแล้วคุโรโร่จะเลือกแต่งงานกับเจ้าหญิงเมืองไหนก็ได้ซึ่งไม่ใช่เค้า


" ทำไมน่ะหรอ?.....คงเป็นเพระข้ารักเจ้ากระมั้ง "


" รัก.....แค่ไม่กี่วัน? " คุราปิก้ายังคงสงสัย......ทำไมคนๆนี้ถึงได้แน่ใจนักว่ารักเค้า ทั้งๆที่พวกเรายังรู้จักกันไม่ถึงปีด้วยซ้ำ


ระหว่างที่คุรปิก้ากำลังนั่งคิดอยู่คุโรโร่ก็เดินเข้ามานั่งข้างๆแล้วจ้องมองมายังคุราปิก้า เจ้าตัวดูเหมือนจะมีความสุขที่ได้เห็นหน้ายุ่งๆของคนที่ตนเองรัก


" ใช่........ความรู้สึกของข้ามันว่าอย่างนั้น..เสียงหัวใจมันบ่งบอก..................เพราะข้ารู้จักตนเองดี...ว่าข้าเป็นเช่นไร...................แล้วเจ้าล่ะ....รู้สึกเช่นไรกับข้า........ " คุโรโร่เอ่ยช้าๆย้ำหนักแน่นในสิ่งที่ตนพูด มือใหญ่จับมือเล็กที่วางข้างเตียงอย่างถือสิทธิ์ ดูเหมือนเจ้าของร่างบอบบางนี้กำลังเขิน....ใบหน้าแดงซ่านที่บ่งบอกอย่างชัดเจน ดูเหมือนคุโรโร่อาจจะมีหวังก็ได้ 


-*-*-*-*-----------------------------------------------------------------*-**-**


ดองเค็มมานานขออภัย

ต่อไปอาจจะอัพช้า(เพราะคิดเรื่องไม่ออก5555+ล้อเล่นอ่ะ)

ถ้ามาตามก็มาแต่งอ่ะ แต่ช่วยบอกทีว่าอยากได้เรื่องไหน

เพราะเรื่องที่ไม่อ่านอัพไปก็เท่านั้นอ่ะ

><""" เอาเป็นว่าบอกเรื่องด้วยก็ดีนะ ^ ^???