นางฟ้าวัยใสกับหนุ่มหล่อเพล์บอย(อ้นเชอรีนบูรณ์แบมบี้)

ลำดับตอนที่ #13 : ตอที่12 จำใจต้องบอกความจริง

ระหว่างที่แบมบี้กำลังเดินออกมาก็มาเจอกับบูรณ์ก่อน

แบมบี้: มีอะไรอีกเนี่ย ฉันตกใจนะ

บูรณ์: เหตุผลคืออะไร บอกฉันมาเดี๋ยวนี้

แบมบี้: ไม่บอก บอกไปนายก็ไม่เชื่อ

บูรณ์: ก็บอกมาก่อนสิ

แบมบี้: ไม่บอก

บูรณ์: อยากโดนจูบอีกรอบใช่มั้ย

แบมบี้: ไม่เอาแล้ว บอกก็บอก

บูรณ์: แค่นั้นแหละ งั้นก็บอกมาได้แล้ว

แบมบี้: นายอย่าหัวเราะนะ

บูรณ์: ...ก็ได้ ฉันสัญญา

แบมบี้: เชอรีนเป็นนางฟ้าน่ะ

บูรณ์: ...

แบมบี้: เห็นมั้ย นายไม่เชื่อฉันอ่ะ

บูรณ์: เชื่อ ฉันแค่สงสัยว่าทำไมเธอไม่พูดของตัวเองด้วย

แบมบี้: อ๋อใช่ ฉันลืม ส่วนฉัน เป็นแม่มดน่ะ

บูรณ์: แม่มดเหรอ ฉันกลัวอ่ะ

แบมบี้: นาย

บูรณ์: ฉันกลัวแม่มดจริงๆนะ

แบมบี้: ฉันเป็นแม่มดดี ไม่ต้องห่วง

บูรณ์: เรื่องพวกนี้ ฉันกับอ้นเชื่ออยู่แล้วล่ะ ไม่ต้องห่วงนะ ถ้าอ้นรักกับเชอรีนก็ผิดกฏใช่มั้ย

แบมบี้: อืมใช่ ขอบใจนะที่เข้าใจ

บูรณ์: ไม่เป็นไร แล้วมีวิธีที่อ้นจะรักกับเชอรีนได้มั้ยอ่ะ

แบมบี้: ได้ แต่ต้องไปตายแล้วเกิดใหม่นะ

บูรณ์: จะบ้าหรือไง ฉันไปบอกอ้นดีกว่า

แบมบี้: อืม

พอพูดจบบูรณ์จึงรีบเดินออกไป เพื่อไปบอกอ้นเรื่องนี้

อ้น: จริงดิ ถ้าแบมบี้ไม่บอกนาย ฉันคงเข้าใจผิดตลอดชีวิต

บูรณ์: ไม่เป็นไร แล้วแกจะเอาไงต่อ

อ้น: ก็คงต้องตัดใจอ่ะ

บูรณ์: ก็จริงอ่ะ ไม่งั้นผิดกฎของเค้าแย่เลย

อ้น: แต่ฉันว่านายผิดมากกว่าฉันนะ ที่นายไปจูบเค้าน่ะ

บูรณ์: ก็ตอนนั้นฉันไม่รู้นี่ ถ้ารู้ฉันไม่ทำหรอก นายก็รู้ ฉันเชื่อเรื่องนี้นะ

อ้น: แล้วภารกิจของสองคนนั้นคืออะไรเหรอ ฉันอยากรู้

บูรณ์: ฉันถามมาแล้วล่ะ ก็แค่ให้เพล์บอยอย่างพวกเราเลิกเป็นเพล์บอย แค่นั้นแหละ

อ้น: สองคนนั้นก็ทำได้แล้วนะ

บูรณ์: อืม

ด้านเชอรีน

เชอรีน: จริงเหรอ ที่สองคนนั้นเชื่อเรื่องพวกนี้น่ะ

แบมบี้: ก็จริงน่ะสิ แถมยังบอกด้วยนะ ว่าพวกเค้าเข้าห้องสมุดเพื่อไปหาตำนานนางฟ้ากับแม่มดประจำเลย

เชอรีน: รู้อย่างนี้นะ ฉันบอกเขาตั้งแต่เค้าถามแล้ว

แบมบี้: ฉันก็เหมือนกันนั่นแหละ

เชอรีน: ภารกิจเราก็สำเร็จแล้วด้วย เราก็จะกลับบ้านของเรากัน

ปล.ฝากคอมเม้นต์ด้วยนะ จะได้มีกำลังใจแต่งต่อ
อย่าลืมนะ ไม่เม้นต์ไม่อัพนะจ้ะ