ซัมปากีตา...สีหม่น : The Gray Jasmine

ลำดับตอนที่ #121 : 23 ความลับกับความรัก 2/4

“พี่พลอยก็ต้องพักผ่อนเยอะ ๆ เหมือนกันนะคะ”

“ไม่ต้องห่วงหรอก พี่น่ะพักผ่อนเกินมาตรฐานที่เขาตั้ง ๆ กันไว้อยู่แล้ว”

“ขับรถดี ๆ นะคะพี่พลอย และก็ขอบคุณสำหรับวิตามินพวกนี้ด้วยค่ะ”

หญิงสาวโบกมือส่งจนรถยนต์ลับตา ก่อนขึ้นมายังห้องตัวเอง ยามอยู่กับพลอยพิมพ์มานิลาลืมเรื่องเครียดไปได้ช่วงหนึ่ง ทว่าเมื่อกลับมาอยู่เพียงลำพัง คำบอกและคำขอร้องมากมายจากคุณปรางนวลก็เข้าเกาะกุมหัวใจดวงน้อยอีกครั้ง

เวลาของเธอที่นี่ใกล้หมดลงแล้วสินะมะลิ...

เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ดังขึ้นก่อนที่มานิลาจะวางกระเป๋าสะพายลงบนโต๊ะด้วยซ้ำ หน้าจอปรากฏรูปเธอกับธตรัฐคู่กัน ซึ่งเป็นชายหนุ่มอีกเช่นกันที่ตั้งค่าการโทรเอาไว้ มือบางสไลด์หน้าจอรับสาย ก่อนกรอกเสียงลงไป

“ค่ะพี่บอม”

“ถึงห้องหรือยัง”

“ค่ะ เพิ่งถึงเมื่อกี้เอง”

“ขอโทษที่วันนี้พี่ไม่ได้ไปรับ เมื่อช่วงเย็นมีนัดคุยกับเพื่อน ธุระสำคัญน่ะ”

คนฟังกำโทรศัพท์แน่น อะไรต่อมิอะไรก็ไม่รู้ตีขึ้นมาจากอกจนถึงลำคอ เมื่อช่วงเย็นเธอยังเห็นเขาอยู่กับกิรตรา นี่ใช่ไหมธุระสำคัญที่ว่า

“ไม่เป็นไรค่ะ” หญิงสาวฝืนตอบ บังคับน้ำเสียงไม่ให้อีกฝ่ายจับพิรุธได้

“กินอะไรหรือยังมะลิ”

“เรียบร้อยแล้วค่ะ วันนี้พี่พลอยลงมาก็เลยนัดเจอกัน พี่บอมอยู่ไหนคะ ถึงบ้านหรือยัง”

“พี่แวะเข้ามาเอาของที่คอนโด นั่งมองเตียงนอนอยู่ มองไปก็นึกภาพตอนมะลินอนอยู่บนเตียงนี้ไป”

หากอยู่ในช่วงปกติเธอคงเขินอายกับคำพูดของเขา ทว่ามันไม่สามารถเกิดขึ้นได้กับสถานการณ์ในตอนนี้

“บอมคะ ผ้าเช็ดตัวอยู่ไหน กีกี้หาไม่เจอ”

เสียงหวานที่เล็ดลอดเข้ามาในโทรศัพท์ทำเอาคนถือสายหายใจไม่ทั่วท้อง ร่างกายเหมือนถูกเอาเข้าเครื่องปั่นแล้วกดปุ่มทำงาน

...ธตรัฐกับกิรตราอยู่ด้วยกันที่คอนโดมิเนียม

“แค่นี้ก่อนนะมะลิ ไว้พรุ่งนี้พี่โทรหาใหม่”

ชายหนุ่มตัดสายไปแล้ว ทว่ามานิลาไม่อาจตัดใจให้เลิกคิดมากได้เลย ความเครียดที่สั่งสมมาตั้งแต่เจอคุณปรางนวลบวกกับการได้รับรู้ว่าธตรัฐอยู่กับใครอีกคนทำให้สมองน้อย ๆ จินตนาการไปหลากหลาย น้ำตาพานจะไหลเมื่อคิดไปว่ามีผู้หญิงอีกคนนอนบนเตียงที่เธอเคยนอนเคียงคู่กับเขา

มานิลาทิ้งตัวลงกับที่นอนอย่างอ่อนล้า ล้ากายพักไม่นานก็หาย แต่ล้าใจนี่สิ ต้องใช้ยาอะไรรักษา

ภายในห้องนอนใหญ่ของบ้านเรือนไทย หญิงวัยเกือบเจ็ดสิบปีนั่งบนเก้าอี้ริมหน้าต่าง เหม่อมองออกไปยังเรือนเพาะชำที่ตรงกับห้องท่านพอดี ผนังกระจกทำให้เห็นต้นมะลิลามากมายภายในโรงเรือน แม้เป็นเวลาค่ำแต่ไฟหลายดวงบนเพดานทำหน้าที่ได้ดี พวกมันเปล่งแสงให้เห็นต้นมะลิลาที่มีทั้งต้นใหญ่ออกดอกสะพรั่งเต็มต้น จนมาถึงต้นเล็กที่เพิ่งถูกปักชำในถุงสีดำ

แม้ลูกสาวไม่เคยกล่าวถึงคนและทุก ๆ อย่างที่เกี่ยวข้องกับฟิลิปปินส์ให้ได้ยิน ทว่าคุณปรางนวลรู้อยู่เต็มอกว่าลูกยังคงคิดถึงสายเลือดในอกทุกลมหายใจ ไม่เช่นนั้นแล้วพื้นที่ที่ท่านมองอยู่ตรงนี้คงยังเป็นเพียงสนามหญ้าว่างเปล่าเฉกเช่นที่เคยเป็นอยู่เดิม ไม่ใช่เรือนกระจกที่ใช้เพาะชำเพียงแค่เจ้าไม้ดอกหอมนี้ ต้นมะลิลาทุกต้นลูกสาวของท่านปลูกและรดน้ำพรวนดินเองกับมือ ไม่ยอมแม้แต่ให้เด็กรับใช้รดน้ำให้

ใบหน้ามานิลายามที่ต้องฝืนใจทำในสิ่งที่ถูกร้องขอคุณปรางนวลจำได้ติดตา แม้ไม่ได้อุ้มชูกันมาแต่อ้อนแต่ออก หากเมื่อเป็นสายเลือดแล้วย่อมมีสายใยบางอย่างพันผูกต่อกัน หญิงสูงวัยยอมรับกับตัวเองว่าเจ็บปวดอยู่ไม่น้อยที่ต้องทำเช่นนั้นลงไป แม้เป็นสิ่งที่เห็นแก่ตัว แต่ท่านต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลมและจะไม่ยอมให้เรื่องราวในอดีตถูกขุดขึ้นมาเด็ดขาด

“มะลิ ยายขอโทษ”

คำแทนตัวว่า ‘ยาย’ เธอไม่กล้าใช้พูดกับมานิลาต่อหน้าด้วยซ้ำ คนที่เป็นต้นเหตุทำให้เด็กผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเพิ่งลืมตาดูโลกได้เพียงแค่วันเดียวต้องถูกพรากจากอกมารดา...ไม่สมควรเรียกตัวเองว่ายาย

สายตาเศร้าหมองคลอหยาดน้ำสบเข้ากับต้นมะลิลาต้นหนึ่งในเรือนเพาะชำ สองมือยกขึ้นกุมระหว่างอกหวังบรรเทาอาการรวดร้าวตรงก้อนเนื้อในอกข้างซ้าย หากก็ดูท่าว่าจะไม่เบาบางลงเลย

“ยกโทษให้ยายด้วยนะลูก” คุณปรางนวลสะอื้นไห้เจียนขาดใจ นับจากนี้ไปคงไม่โอกาสได้เจอหลานสาวคนโตซึ่งท่านเพิ่งรู้ว่ายังมีชีวิตอยู่บนโลกอีกแล้ว

นั่งคิดนอนคิดมาทั้งคืนสาวลูกครึ่งก็หาคำตอบให้ตัวเองได้ หลังจากเรียนจบและเดินเรื่องเอกสารทุกอย่างผ่านเรียบร้อยเธอจะไปทำวิจัยต่อที่สหรัฐอเมริกาทันที หลังจากนั้นจะกลับไปอยู่ฟิลิปปินส์ และคงได้เฝ้าดูความเป็นไปของแม่ผ่านทางสื่อต่าง ๆ เช่นที่เคยทำมาตลอดในช่วงก่อนมาเรียนต่อที่ประเทศไทย

เธอรักแม่มากเกินกว่าจะดึงท่านลงมาให้แปดเปื้อน ไม่ใช่เพราะคุณปรางนวลยกเหตุผลว่าแม่มีชีวิตที่ดีอยู่แล้ว แต่สิ่งที่เธอเห็นมาตลอดหลายปีพิสูจน์ได้ว่าแม่มีความสุขกับทุกสิ่งที่เป็นอยู่ ดังนั้นไม่มีประโยชน์อะไรที่จะเรียกร้องสถานะในพาณิชยมาสให้ตัวเองหรือดึงดันจะอยู่ต่อ หากการดึงดันนั้นจะนำมาสู่ความจริงที่อาจถูกเปิดเผย

...ความลับทุกอย่างจะต้องตายไปพร้อม ๆ กับเธอ