Love destiny พรหมลิขิตรัก Fic sj+snsd

ลำดับตอนที่ #12 : Love destiny 10

Love destiny 10

“อะไรน่ะ!!!!! จ้างเป็นแฟนกับยัยนี่อ่ะน่ะ พี่จะบ้าหรือเปล่า”ดงแฮโวยวายทันทีเมื่อได้ยินจากปากซองมิน

“งั้นฉันเซ็นไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าต้องให้ฉันเป็นแฟนกับนายนี่”ยุนอากล่าวตาขวางใส่

“มันเพื่อตัวนายเองน่ะ นายรู้ไหมตั้งแต่มีข่าวนายออกมา กระแสของนายยิ่งดังเข้าไปอีก มีตั้งหลายสปอนเซอร์ตั้งหลายแห่งติดต่อเข้ามา ไหนจะแฟนคลับของนายอีก ตอนนี้เพจแทบล่มเพราะมีผู้สนใจเข้ามาเยอะเหลือเกิน”ซองมินอธิบายให้ฟัง แต่เหตุผลมันก็แทบจะฟังไม่ขึ้นทำไมต้องให้เขาเป็นแฟนกับยัยนี่ด้วย

“แล้วฉันล่ะค่ะ ได้ผลประโยชน์อะไร ทำไมฉันต้องทำเรื่องพวกนนี้ด้วย”ยุนอาล่าวแย้ง

“นี่เธอฉันไม่ได้จ้างเธอฟรีๆน่ะ มีค่าจ้างให้เดือนล่ะ5ล้านวอน ซึ่งมากกว่าค่าจ้างที่ทำงานเธออีกน่ะ”ซองมินกล่าว ทำให้ยุนอาถงกับตาโตทันทีแต่ก็ต้องเก็บอาการนั้นไว้

“ไม่ๆๆๆผมไม่เห็นด้วย  ผมไม่มีทางเป็นแฟนกับยัยผู้หญิงหน้าเงินนี่เด็ดขาด”ดงแฮปฏิเสธ  และยืนยันหนักแน่น

“นี่มันจะมากไปแล้วน่ะ นายจะเอายังไงก็ว่ามา เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะนายน่ะ”ยุนอากล่าวกับคนตรงหน้า

“เฮ้อ โอกาสมาแล้วแท้ๆน่ะดงแฮ ก็แค่เป็นหลอกๆแค่3เดือน สปอนเซอร์พวกนั้นรายใหญ่ทั้งนั้น ถ้านายทิ้งไปเสียดายแย่ ตอนนี้ยิงมีณิชคุณ มาเป็นคู่แข่งด้วยน่ะ”ซองมินกล่าว

“ก็ได้ๆๆ แค่สามเดือนเท่านั้นน่ะ”ดงแฮว่าก่อนจะตอบตกลง

“แล้วเธอล่ะยุนอา”ซองมินหันมาถามที่ยุนอาอีกครั้ง หญิงสาวมองด้วยสีหน้าที่อึดอัดใจก่อนจะคิดดำนวนค่าตัวเลขในใจก่อนจะตัดสินใจ

“ผู้หญิงคนนั้นทำไมถึงดูคล้ายยูลจังน่ะ” ทั้งสายตาและหน้าตาจนทำให้เขาคิดว่าเป็นคนๆเดียวกัน เขานั่งคิดขณะที่นั่งเฝ้ายูริคนรักของเขา

“ยูลคุณมีพี่น้องที่ไหนหรือเปล่าทำไมเขาถึงทำเหมือนกับว่าเรารู้จักกันมานาน”

“ถึงบ้านแล้วครับ”คยูกล่าวเมื่อพาสาวคนรักมาส่งที่หน้าบ้าน

“บ้านหลังใหญ่จังเลย”ยูริมองอย่างตกใจ กับบ้านหลังตรงหน้า

“เข้าบ้านเถอะครับ”คยูกล่าวหลังจากที่หิ้วสัมภาระจนเต็มมือ แต่ก็แปลกใจกับหญิงสาวที่ยังไม่กดรหัสเข้าบ้านอีก

“คือว่าฉัน ไม่รู้รหัสหน่ะ”ยูริกล่าวออกมา  ไหนซอฮยอนบอกว่าจะช่วยแต่ตอนนี้เธอกลับหายไปไหนกัน

“งั้นเดี้ยวผมกดให้น่ะครับ  คุณป่วยอยู่คงยังจำอะไรไม่ได้”คยูกล่าวก่อนจะเดินไปเปิดประตูเอง แล้วพาเธอเข้าไป

“หิวจังเลย”ยูริกล่าวเบาๆก่อนจะนั่งลงที่โซฟาแล้วมองรอบๆบ้าน ที่มีรูปของซอฮยอนเต็มบ้านไปหมด ทำให้เธอคิดถึงบ้านของเธอและเพื่อนของเธอ

“กินนี่สิ คุณชอบทาน”คยูกล่าวก่อนจะยื่นจานอาหารของคนรักที่เธอชอบทานกับเขาเป็นประจำ

“ขอบคุณน่ะ นายก็กลับไปได้แล้วขอบคุณที่อยู่ดูแลน่ะ”หญิงสาวกล่าวก่อนจะกินอย่างเอร็ดอร่อย

“คุณทานหมดจานก่อนแล้วผมจะกลับ”คยูกล่าวแล้วมองคนรักกินอาหาร แต่ครั้งนี้แปลกไปหน่อยที่เธอทานมะเขือเทศทุกครั้งเธอจะไม่ทานแล้วเขี่ยไว้ข้างจานเพราะเธอไม่ชอบ

“นี่ไงหมดแล้ว คุณกลับได้แล้วฉันอยู่คนเดียวได้”ยูริกล่าวหลังจากยื่นจานข้าวให้ดู ชายหนุ่มยิ้มบางๆก่อนจะเดินกลับไป

“นี่เธอ คงสมใจเธอแล้วสิน่ะ ที่ทุกอย่างมันเป็นไปตามแผนของเธอ ยัย18มงกุฏ”ดงแฮกล่าวเมื่อซองมินเดินออกไปจากห้องทำงานของเขา

“คิดว่าฉันอยากได้นายมากเลยรึไง ฉันไม่ลงทุนวางแผนจับคนอย่างนายหรอก”ยุนอากล่าวสแยะก่อนจะแบนหน้าไปทางอื่น

“จำคำพูดของเธอไว้ล่ะกัน ยัยหน้าเงิน”ดงแฮกล่าวย้ำอีกครั้ง

“แล้วนายจะเสียใจลีดงแฮที่พูดกับฉันแบบนี้”ยุนอากล่าวทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องไปด้วยหลายอารมณ์ที่ผสมกันไป

“พี่ พี่ค่ะ”ซอฮยอนเรียกพี่สาวเบาเมื่อเห็นว่าเธอหลับอยู่บนเตียง

“ซอฮยอนหรอ เธอายไปไหนมา”ยูริกล่าวด้วบความเป็นห่วง

“คือว่าซอไปเจอคุณยายคนนึง เขาเป็นวิญญาณเหมือนซอนี่แหละเขาหลงทางกลับบ้านไม่ถูกซอเลยช่วยพาเขากลับบ้านน่ะค่ะ”ซอฮยอนกล่าว

“งั้นก็ดีไป พี่ตกใจแทบแย่”ยูริกล่าวอย่างโล่งใจ

“แล้วพี่จะทำยังไงต่อไปค่ะ”ซอฮยอนกล่าวถาม

“พี่ว่าพุ่งนี้จะไปที่บ้าน ไปหาเพื่อนของพี่แล้วเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนพี่ฟังเขาเป็นคนเดียวที่พี่ไว้ใจที่สุด”ยูริกล่าว

“งั้นซฮ ขอไปที่บ้านคยูก่อนน่ะค่ะ แล้วซอจะรีบกลับมา”ซอฮยอนกล่าวก่อนจะหายตัวไป

“คยู ยังถึงบ้านหรอเนี่ยะ”ซอฮยอนว่า ก่อนจะมองไปรอบๆสำรวจบ้านหยิบโน่นหยิบนี่ขึ้นมาดู  จนทำให้เธอไปเจออัลบั้มรูปอันหนึ่งจึงหยิบมันขึ้มาดู  มันเป็นภาพตั้งแต่สมัยคยูฮยอนยังเด็กจนรับปริญญา เธอดูไปก็ขำไป แต่ก็ต้องตกใจเมื่อได้ยินเสียงคนเข้ามาในบ้าน เธอจึงวางอัลบั้มรูปไวตรงนั้น

“มันมาอยู่ตรงน้ได้ไงจำไว้ว่าเก็บไว้ในตู้นี่นา”คยูกล่าวอย่างงงๆเพราะเขาเองเป็นคนเก็บมันไว้ในตู้เองและไม่ได้หยิบดูมานานแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้สงสัยอะไรไปมากกว่านี้ ก่อนจะเดินไปหาอะไรทานในครัว

“คยูนาย ทานอาหารแบบนั้นได้ยังไงฉันบอกนายแล้วไม่ใช่หรอว่าให้ทานข้าวบ้าง กินแต่ขนมปังอยู่ได้”ซอฮยอนกล่าวอย่างป็นหว่งที่คนรักของตนมักจะกินแต่ขนมปังเพราะไม่มีเวลาจะทานข้าว

“ฉันควรไปทำงานที่ค้างไว้ให้เสร็จก่อนดีกว่า”คยูกล่าวก่อนจะเดินไปที่ห้องทำงาน

“คยู ฉันต้องทำอะไรให้นายสักอย่างแล้วล่ะ”ซอฮยอนกล่าวกบตัวเอง

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

อ่านกันเสร็จกรุณาเม้นให้กันสักนิดน่ะค่ะ ^_^