ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Loving...brotheR [ CHAPTER 10 ] :: 100%
Chapter 10
“ อ๊า! พี่ฮัน ผมไม่ไหวแล้วอ่ะ อื้อ~ “
“ อีกหน่อยนะ อืม ม ม “
“ พี่ฮัน นนน อ๊ะๆ ..อย่าไปตรงนั้นนะ “
“ อย่าดิ้นซี่ ดงเฮ “
“ อย่าแกล้งสิฮะ อื้ม มมันเสียวนะฮะ ”
“ อย่าเกร็งนะดงเฮ ... “
“ อื้ม มม ~ “
เฮ้ย!! ไปถึงไหนแล้วเนี่ย ยย กลับมาอ่านต่อด่วน
“ เป็นไงบ้าง รู้สึกดีขึ้นมั๊ย “ ฮันเกิงเอ่ยปากถาม
“ พี่ฮันอ่ะ...จะนวดหรือจี้กันแน่ก็ไม่รู้ “ ดงเฮยู่ปาก “ เมือไหร่พี่ฮยอกจะขึ้นมานะ “
“ งั้นเอางี้เรามาเล่นเกมส์ 5 พยางค์รอพี่ฮยอกแจกันดีกว่า ใครพูดเกิน 5 พยางค์หรือต่ำกว่าเช่น 4 พยางค์ จะโดนลงโทษ “ ฮันเกิงเสนอ
“ ดีๆๆเลยฮะ ผมอยากเว่นอยู่พอดีเลยฮะ เริ่มที่พี่ฮันก่อนนะ “ ดงเฮชี้ไปที่ฮันเกิงให้เขาเป็นฝ่ายเริ่มก่อน “
“ ดง-เฮ-ทำ-ไร-อยู่ “
“ ดง-เฮ-เล่น-เกมส์-อยู่ “
“ แล้ว–เล่น-เกมส์-อะไร “
“ เล่น-เกมส์- 5 –พะ-ยางค์ “
“ ดง-เฮ-น่า-รัก-จัง-เลย “
“ ดงเฮน่ารักจังเลย 6พยางค์แน่ะ พี่ฮันแพ้แล้ว พี่ฮันต้องโดนทำโทษ “ ดงเฮนับนิ้วตามพยางค์ที่ฮันเกิงพูด
“ เราก็แพ้แล้วเหมือนกันนั่นแหละ ‘ ดง-เฮ-น่า-รัก-จัง-เลย- 6-พะ-ยางค์-แน่ะ –พี่-ฮัน-แพ้-แล้ว –พี่-ฮัน-ต้อง-โดน-ทำ-โทษ’ ตั้ง 20พยางค์ มากว่ากันตั้ง14 พยางค์ “
“ งั้นเราเสมอกันนะ “ ดงเฮยิ้ม “ เอ! ผมจะทำโทษพี่ฮันยังไงนะ “ ดงเฮนึกคิด “ อ้อรู้แล้ว พี่ฮันต้องทำตวามที่ดงเฮบอกจนกว่าจะออกจากโรงพยาบาล “
“ โห! โทษหนักมากเลย แต่ของพี่เอาแค่นิดเดียว “ ฮันเกิงเขยิบขึ้นไปนั่งบนเตียงก่อนจะฝังจมูกโด่งเป็นสันลงบนแก้มเนียนนุ่ม สูดเอาความหอมที่มี
ปัง!!!
“ ไอ้กะล่อน! แกหอมแก้มน้องชายช้า น นน นน “ ฮยอกแจถีบประตูอย่างแรงด้วยความโมโหก่อนจะวิ่งมาหาทั้งคู่ที่อึ้งอยู่บนเตียง
“ ชั้นปล่าวนะ โอ๊ย! “
“ ปล่าวบ้านแป๊ะแกอ่ะดิ เห็นอยู่เต็มตา ปีนขึ้นไปบนเตียงเลยนะ ไอ้กะล่อน “ ฮยอกแจทุบตีฮันเกิง ดงเฮหัวเราะน้อยๆ
“ พอแล้วฮะพี่^^ “ ดงเฮเอื้อมไปจับมือพี่ชายให้หยุด
“ ดงเฮ..แต่..แต่เมื่อกี้มัน “ ฮยอกแจพยายามจะสลัดมือดงเฮอก แต่เป็นเพราะสายตาออดอ้อนดวงตากลมโต มองมาที่เค้า ทำให้ฮยอกแจต้องลดมือลง “ ก็ได้แต่ขอสักหน่อยเหอะ “
ปั่ก!!!
“ โอ๊ย../พี่ฮัน “
“ อะไร! ยังไม่ออกแรงเลยนะ “ ฮยอกแจยิ้มอย่างซะใจ ก่อนจะหุบยิ้มทันทีที่ดงเฮหันมา
“ พี่ทำแบบนี้ทำไม!!.... “
“ ดงเฮ..” ฮยอกแจพูดเสียงอ่อย “ ก็มันหอมแก้มนายนิ่ พี่เป็นพี่นายนะ พี่ห่วงนายนะ “
ฮยอกแจชี้แจง “ เดี๋ยวนี้นายเปลี่ยนไปมากนะ “ ฮยอกแจเอ่ยอย่างผิดหวัง
“ ชั้นไม่เป็นไร “ ฮันเกิงตะเกียกตะกายขึ้นมาบนเตียง ดงเฮค่อยพยุงขึ้นมา สำหรับฮยอกแจตอนนี้ ยิ่งเห็นยิ่งไม่ชอบ
“ พี่วางมันไว้ตรงนี้แล้วกัน พี่จะกลับแล้ว “ ฮยอกแจกระแทกนีโม่ลงบนเตียงอย่างแรง ก่อนจะเดินละออกไป “ ชั้นไปล่ะ “
ปัง!!
“ ฮยอกแจ!! “ คิบอมตะโกนก่อนจะรีบเดินตามออกไป
“ พี่ฮะ TT “ ดงเฮมองไปที่ประตูที่เพิ่งถูกปิด ดงเฮเลือกที่จะลงจากเตียง พยายามเดินตามไป ทั้งที่ขาก็ยังไม่หาย ฮันเกิงมองอย่างอึ้งๆ “ พี่ฮะ...ผมขอโทษ ฮือๆ “ ดงเฮล้มลงกับพื้น น้ำตาไหลพรากๆ
“ เจ้าตัวเล็ก “ ร่างสูงรีบลงมาจากเตียงก่อนจะค่อยพยุงร่างเล็กให้ลุกขึ้น ร่างเล็กโผเข้ากอดร่างสูงแน่น น้ำตาไหลซึมผ่านเสื้อสีขาวจนร่างสูงสัมผัสได้
“ พี่เค้าไม่รักผมแล้ว ฮือๆ พี่เค้าเกลียดผมแล้ว “ ดงเฮสะอื้นอย่างหนัก “ ผมอยากไปหาพี่ “ ดงเฮกอดแน่น ใบหน้าซุกลงบนแผงอก ฮันเกิงลูบผมเบาๆ
“ ใจเย็นนะ ๆ “ ฮันเกิงพูดได้แค่นั้น เพราะเค้าไม่รู้จะพูดอย่างไร ..จริงๆ
ในขณะเดียวกัน
“ ฮยอกแจ “ คิบอมนั่งลงข้างๆฮยอกแจที่นั่งพิงกำแพง พลางปาดน้ำตา ก่อนจะหันมามอง
“ เดี๋ยวนี้..น้องชั้นเปลี่ยนไปนะ...นายว่ามั๊ย “ ฮยอกแจเอ่ยเบาๆ “ แต่ก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้เลย ...บางทีชั้นอาจจะเป็นพี่ที่ไม่ได้เรื่องจริงๆก็ได้ “
“ นายเป็นพี่ที่ดีนะ ...แต่ที่น้องนายทำแบบนั้น อาจจะมีเหตุผลก็ได้ “
“ ตลอดเวลาที่ผ่านมา...ชั้นไม่เคยให้ใครมาหอมแก้มน้องชายชั้น แล้วพี่ชายนายเป็นใครมาจากไหน ถึงมาทำแบบนี้ ชั้นหวงน้องชายชั้น ชั้นเลยต้องทำแบบนั้น “
“ ชั้นขอโทษแทนพี่แล้วกัน แต่ชั้นคิดว่า นายน่าจะฟังเหตุผลน้องนายหน่อย “ คิบอมเอ่ย “ แต่นายลองคิดดูนะ ชั้นกับนายเรายังจูบกันได้เลย “
“ ชั้นรู้ แต่น้องชั้นเพิ่งจะ ม.4 มันไม่ใช่สิ่งที่ควรจะทำในตอนนี้ ดงเฮเพิ่งจะ 16เองนะ “
“ .... “
“ พรุ่งนี้..นายมาเยี่ยมดงเฮแทนชั้นหน่อยแล้วกัน ตอนนี้ชั้นไม่อยากเจอดงเฮเท่าไหร่ ไงก็ฝากด้วยนะ ...กลับบ้านกันเหอะ “ ฮยอกแจลุกขึ้นพลางปาดน้ำตาทิ้ง
“ หายแล้วใช่มั๊ย .. “
“ อื้ม ฮยอกแจ ไฟท์!!!! “ ฮยอกแจตะโกนให้กำลังใจตัวเอง
“ ก่อนกลับแวะ ซื้อข้าวหน่อยนะ หิ้วอ่ะ “ คิบอมลูบท้องตน
“ อื้ม!! กินต็อกโบกินะ “
“ เออน่า~ ^^ “
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น