[ FIC SUPER JUNIOR ] WONDERFUL __,,* LIFE [ KIHAE , KYUMIN ]

ลำดับตอนที่ #12 : [♥] 07 WONDERFUL __,,* LIFE : THE FIRST KISS OF US จูบแรกของสองเรา !

WONDERFUL LIFE

START : 24/12/52

END : 31/12/52

07
THE FIRST KISS

[ Mode : Kibum ]

“ คุณแม่ !!!”

ทงเฮตะโกนขึ้นอย่างดีใจ พร้อมกับโผเข้ากอด คุณแม่ของตัวเองด้วยความคิดถึง

น้ำตาไหลอาบแก้มใสของทงเฮด้วยความปลื้มปิติยินดี

โฮ ๆ ~~~ TT ขอผมร้องตามด้วยคนได้มั๊ยอะ !?

“ ทงเฮ ลูกรัก ..... แม่ดีใจเหลือเกิน แม่ดีใจเหลือเกิน ....”

อ๊าคคคคค ~ ดราม่าเหลือเกิน TT’  ไอ้คิบอมน้ำตาร่วงหนึ่งแหมะตามแล้วครับบบ ~

“ แม่ฮะ ... ฮึก ... ทงเฮคิดถึงแม่เหลือเกิน”

น้ำตาของทงเฮร่วงเป็นสาย

โอวววว TT ไม่นะ เจ้าสาวในวันพรุ่งนี้ของผม อย่าร้องไห้สิ

“ ไม่ร้องนะ ทงเฮ ไม่ร้องนะ ลูกแม่ พรุ่งนี้เรากำลังจะเป็นเจ้าสาวแล้ว เดี๋ยวตาบวมแล้วรูปไม่สวยนะ เด็กดี .... ”

หญิงวัยกลางคนพูดขึ้นก่อนจะละลูกชาย(หรือลูกสาว ?) ของตัวเองออกจากอ้อมกอด ก่อนจะหันมาสบตากับผมแล้วยิ้มจาง ๆ ให้

“ องค์ชายคิบอมเพคะ จากนี้ไปขอฝากทงเฮด้วย เด็กคนนี้อาจจะไม่ได้เรื่องซักเท่าไหร่นัก จิตใจก็ยังคงเหมือนเด็ก ๆ แต่อย่างไรก็ยังคงหวังว่าจะทรงเอ็นดูนะเพคะ ..”

ไม่ต้องขอก็เอ็นดูอยู่แล้วอะครับ - -  ผมพยักหน้าหงึก ๆ

“ วางใจได้ครับ ผมจะไม่ให้ใครทำร้ายทงเฮได้แม้แต่ปลายก้อยเลย -^- !!”

คุณแม่ของทงเฮหัวเราะขำ ๆ ก่อนจะมองไปทางทงเฮ

“ ลูกก็อย่าดื้อล่ะ ทงเฮ องค์ชายคิมคงจะดูแลลูกเป็นอย่างดี แม่คงต้องไปแล้วล่ะ ต้องไปช่วยพวกนางในจัดงานแต่งงานของลูก เป็นเด็กดีนะจ๊ะ”

“ ครับ คุณแม่”

พูดจบ คุณแม่ของทงเฮก็ยิ้มกว้างให้ผมและเดินออกไปจากห้อง

“ ฮึก .... ฮือออ ...” เด็กน้อยทงเฮเริ่มร้องไห้อีกครั้ง อ๊าคคคค ! คนอะไรฟะเนี่ย ร้องไห้ได้เป็นวรรคเป็นเวร ไม่เหนื่อยบ้างหรือไง !?

ผมค่อย ๆ เอาไปแตะไหล่ทงเฮ

“ จะร้องไห้อีกทำไม คุณแม่ก็เจอแล้วนี่”

“ ก็มันคิดถึงอะ TT^TT”

“ เธอนี่เหมือนเด็กจริง ๆ ~”

“ ถ้าทงเฮเด็ก องค์ชายคิบอมก็เด็กเหมือนกันน่ะแหละ =^= !”

ผมแอบขำคนที่ว่าผมเด็กซะจริงจริ๊ง ! คนตัวเล็กทำแก้มป่อง ก่อนจะเดินเชิดหน้าหนผมไป เป็นสัญลักษณ์แสดงว่าตอนนี้เจ้าตัวงอนซะแล้ว เฮอะ ! น่ารักดี เหมือนปลาพองลมเลย กร๊ากกกกก !!

“ ฉันไม่เด็กพอที่จะร้องไห้โยเยเหมือนเธอหรอก ฮ่า ๆๆๆ”

“ ทงเฮก็ไม่เด็กพอที่จะใส่ถุงเท้าปิ้นด้านเหมือนองค์ชายหรอก เชอะ !”

เฮ้ย !! = = ‘

ว่าใคร ใคร๊ ใครใส่ถุงเท้าปิ้นด้านนน !!! นี่มันแค่แฟชั่นใหม่เท่านั้นเองงงงง !!!

“ เอาเถอ -/////- ว่าแต่ ไหน ๆ เราก็จะแต่งงานอยู่แล้ว อย่าเรียกชื่อที่มันทำให้ไม่สนิทกันเลย”

ผมพูดพลางดันทงเฮนั่งลงกับโซฟา ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ แล้ว ถอดถุงเท้าแฟชั่นของผมออก

“ แต่องค์ชายเป็นองค์ชาย ทงเฮมิบังอาจ”

โห .... โคตรจะมิบังอาจเลย เมื่อกี้ด่าใครใส่ถุงเท้าปิ้นด้านวะ ?

“ เดี๋ยวเธอก็ต้องขึ้นเป็นชายาของฉัน มีศักดิเท่าเทียมกันน่ะแหละ ……  อืมม .. ฉันเคยอ่านในหนังสือเรื่องวิธีเข้ากับคนให้สนิท จะว่าไปเรายังเจอกันไม่นานเลย เค้าเคยบอกว่าให้เรียกชื่อล้อชื่อเล่น แล้วจะทำให้สนิทกัน”

“ ชื่อล้อชื่อเล่น ?”

“ ใช่”

“ ปกตินะ ชื่อล้อชื่อเล่นเค้าจะล้อด้วยลักษณะพิเศษของคนคนนั้นน่ะ” ผมพูด ก่อนจะทำหน้าครุ่นคิด คิดไม่ออกเลยว่าจะเรียกทงเฮว่าอะไร = =;

“ อ่อ ... งั้นทงเฮพอจะจับหลักได้แล้วล่ะ ..... ขอบคุณนะครับ  ไอ้หน้าพองตาตี่” ทงเฮพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“ ................................”

“?”

“ ว๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

 ………………………………………………

[ Mode : Kyuhyun ]

“ งานแต่งงานครั้งนี้จะจัดขึ้นในวิหารที่ใหญ่ที่สุดโดยที่จะมีบาทหลวงจอง กับ บาทหลวงฮัน เป็นคนดำเนินพิธี ก่อนอื่น เธอทั้งคู่จะต้องเรียนรู้เกี่ยวกับการแต่งงานของเชื้อพระวงศ์ …….”

หมอปาร์คพล่าม ๆ ไปอย่างออกรส เพียงแต่ทั้งผมที่มีรอยบวมที่ตา ปากแตก แถมผมเผ้ากระเซอะกระเซิงไม่เป็นทรง กับ อีกคนที่นั่งอารมณ์ดีหลังจากได้ออกกำลังไม่ได้ฟังที่หมอปาร์คพูดเลยแม้แต่น้อย

เฮ้อ .... ชีวิตตูตะเกิดอะไรขึ้นวะ ... หลังจากได้คนอย่าง ลี ซอง มิน มาเป็นเมีย ....

“ และตามพิธีของราชวงศ์แล้ว เมื่อแต่ง ก็ห้ามหย่า ห้ามผิดคำสัญญา”

“ =[]= !!! ว่าไงนะ ห้ามหย่าเรอะ !!!” คนตัวเล็กที่ไม่ใส่ใจฟัง เมื่อได้ยินประโยคนั้นก็รีบโพล่งขึ้นมา เล่นเอาทั้งหมอปาร์คทั้งผม สะดุ้งเฮือก = = มาแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียง จะเล่นละครจูออนเรอะ !?

“ ใช่ ห้ามหย่า ^^”

“ =O= !!!”

อย่าว่าแต่ลี ซอง มิน เลยครับ ผมเองก็อึ้งอยู่ไม่น้อยเช่นกัน = =

“ และในงานพิธีสมรส เราจะจัดพิธีสมรสแบบ โรมันคาทอลิค หลังจากบาทหลวงอ่านพระคัมภีร์เรื่องชีวิตคู่แล้ว จะให้เจ้าบ่าวเจ้าสาว อ่านคำปฏิญาณตาม และก็ ..... จูบกัน”

“ ไม่ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ทั้งผมและซองมินร้องพร้อมกัน

“ เสียใจ นี่เป็นประพณี ใครก็ห้ามขัด !”

“ ไม่ ๆๆๆ ถึงตายฉันก็ไม่ยอมเสียจูบแรกของฉันให้นายนี่แน่ !!”  

ฝ่ายจ้าสาวพูดพลางเอานิ้วชี้หน้าผม ก่อนจะมองหน้าอย่างหาเรื่อง

ว้าวว .... จูบแรก ..... =^=

มันค่อยสาสมกับที่ทำไว้กับผมซะหน่อย หึหึหึ ......

..............................................................................

[ Mode : Sungmin ]

หึ ... ถึงผมจะถึก จะเถื่อน จะโรคจิต จะบลา ๆๆ แต่ผมก็จะไม่ยอมเสียจูบแรกให้คนอย่างมันเป็นแน่ !

โธ่ถัง ! ทำไมผมจะต้องแต่งงานกับมันด้วยเนี่ยยย !!

“ หมอปาร์คจะว่าอะไรไหม ถ้าผมจะขอลอง .... ซ้อมไว้เผื่อวันจริง”

ห๊ะ .... ?

ห๊า ~~~~~~??????????

“ แก๊ !!! ไอ้บ้านี่ ! อยากตายนักใช่ไหม !?”

“ อืม ก็ดีเหมือนกันนะ วันจริงจะได้ไม่เขินกันด้วยไง”

หมอปาร์คพูดยิ้ม ๆ

“ ผมอดใจไม่ไหว ที่จะได้ลอง จูบแรก ของ ภรรยาแล้วล่ะครับ ^^”

“ ..แก คิดจะทำอะไร”

“ ยอม ๆ ไปเหอะน่า ชายาลี ไม่วันนี้ก็พรุ่งนี้ เธอก็ต้องจูบกับเขาอยู่ดี”

หมอปาร์คพูดยิ้ม ๆ

“ ไม่ !!! ผมไม่อนุญาต !!” ผมค้านเหย็ง ๆ ไอ้บ้านี่คิดอะไรของมันวะ !?

“ อยู่นิ่ง ๆ เหอะน่า เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว” เสียงเจ้าเล่ห์ ๆ ของ ไอ้องค์ชายหน้าโง่พูดกับผม ก่อนจะเลื่อนหน้าลงมาใกล้กับผม พร้อมกับใช้มือซ้ายลูบแก้มของผม ในขณะที่มือขวาจับมือทั้งสองของผมไว้เพื่อไม่ให้ดิ้น

รู้ฤทธิ์ ลี ซอง มิน น้อยไปซะแล้ว !!

“ ปล่อยนะ ปล่อยฉ .... !!” ผมพูดพลางสะบัดมืออย่างเอาเป็นเอาตาย แต่จู่ ๆ ... แรงมันก็หายไปดื้อ ๆ ....

เมื่อร่างสูงตรงหน้าประกบริมฝีปากร้อนลงมาอย่างรวดเร็ว !!

..............................................................

[ Mode : Kyuhyun ]

อืมม .. หวาน หวานมาก ไม่เห็นเหมือนนิสัยของเจ้าตัวเลย

คนตัวเล็กที่โดนจูบหลังจากที่สะบัด ก็เริ่มอ่อนแรงและปล่อยมือลง .. และหลับตาพริ้ม

เมื่อไม่นานนัก เจ้าตัวก็เริ่มเอามือดันหน้าอกของผมให้ห่างออกไป ก่อนที่ผมจะถอนจูบนั้นช้า ๆ ..

หมอปาร์คที่มองดูอยู่หน้าแดงก่ำก่อนจะเอามือแตะแก้มของตัวเองเบา ๆ

“ เป็นไง เป็นจูบที่ไม่เลวเลยใช่ไหมล่ะ” ผมพูดอย่างผู้มีชัย

“ ไอ้บ้ากาม !! ไปตายซะ !! ฮึ่ยยย ! ฉันเกลียดแก๊ !!!” พูดจบร่างเล็กก็รัวมือเข้าตีผม ผัวะ ๆๆ แต่ผมไม่รู้สึกเจ็บเลยซักนิด =^=

“ ไอ้แรงควาย ๆ ที่มีน่ะ หายไปไหนหมดล่ะหืมม รึว่า ... โดนจูบผมละลายไปหมดแล้ว”

“ .... นายเอาจูบแรกฉันไป TT^TT”

“ แหม จูบแรกที่ยินยอมซะด้วยสิ” ฮ่า ๆๆๆ ผมพูดก่อนจะหัวเราะ ใครกัน ที่หลับตาพริ้มดูเคลิ้มซะขนาดนั้น !

“ ไม่ยินยอมซักหน่อย !!!”

“ จริงเร้อออ ??” ผมแซวเสียงกวน ๆ คนตัวเล็กเมินหน้าหนีไม่ยอมสบตาผม หน้าใสแดงก่ำอย่างไม่น่าเชื่อ

“ ฉันไม่กัดปากนายก็นับว่าบุญแค่ไหนแล้ว ... ได้อยู่ทีเดียว เอาใหญ่แล้วนะ ไอ้องค์ชายประสาทแดก”

“ คุณกัดปากผมไม่ลงหรอก ก็แหม หวานซะขนาดนั้น”

“ ฮึ่มมมมมม !!! ฝากไว้ก่อนเถอะ !! ไอ้องค์ชายบ้า !”

.

.

.

[ Mode : Sungmin ]

ตกดึก ...

“ พี่ชายฮะ .... พี่ชายจะให้ผมนอนที่ไหน TT”

ผมถือหมอนเดินตามคุณหมอหลวงต้อย ๆ ราวกับเป็นหมาก็ไม่ปาน = =

“ เธอเป็นชายาขององค์ชายคยูฮยอนนะ เธอน่าจะรู้ว่าต้องนอนที่ไหน”

คุณหมอปาร์คพูดยิ้ม ๆ

“ ยังไม่เป็นซักหน่อย!!”

“ ทันทีที่องค์ชายคยุฮยอนเรียกชื่อเธอ นั่นหมายความว่าเธอเป็นชายาเค้าแล้ว เพียงแต่ยังไม่ได้เข้าพิธีเท่านั้นเอง”

“ มันจะดีเหรอฮะ พี่ชาย ที่นอนด้วยกันก่อนแต่งน่ะ”

“ ดีสิ !! ทำไมจะไม่ดี เธอสองคนจะได้รักกันมากขึ้น!”

เหอะ ... ใครรักใครนะ ? = = ฝันไปเถอะ !

“ พี่ชายฮะ ผมขอนอนกับพี่ไม่ได้เหรอ TT^TT” ผมพูดก่อนจะทำสายตาออเซาะสุดขีด

“ ไม่ได้ เธอเป็นชายาขององค์ชายคยูฮยอน ก็ต้องนอนกับองค์ชายคยูฮยอนสิ” หมอปาร์คพูดก่อนจะเดินหนีผม แต่อย่าหวังว่าผมจะให้หนี = =

“ พี่ชายยยยยย ~~~~~~”

“ ถ้าไม่อยากนอนจริง ๆ ก็นอนหน้าห้ององค์ชายไปแล้วกัน !” หมอปาร์คพูดทิ้งไว้ก่อนจะวิ่งหนีผมอย่างเอาเป็นเอาตาย

เออ !! อย่าได้ท้าเชียว !! =^=

......................................................

[ Mode : Kyuhyun ]

หลังจากผมอาบน้ำใส่ชุดนอนเสร็จ ผมก็ปีนขึ้นเตียงคิงส์ไซส์ของผม ก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นเตรียมนอน

ว่าแต่ชายาของผมอยู่ไหนหว่า ?

ตามประเพณีเค้าต้องนอนด้วยกันไม่ใช่เรอะ ?

ผมลุกขึ้น ก่อนจะเดินไปเปิดประตูแล้วเปิดไฟ

เฮ้ยยย !!!

ตัวอะไรอยู่หน้าห้องผมฟะ !?

“ zzZZz”

“ นี่ .... คุณ ๆ ตื่น” ผมพยายามเขย่าคนตัวเล็กให้ตื่น แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล เพราะร่างเล็กหลับอุตุชนิดที่ว่าเอาสตูดิโอเซอร์ราวน์มาเปิดกรอกหูก็ไม่ตื่น

ก็สมควรอยู่หรอก ตอนบ่าย ๆ กับเย็น ๆ ต้องไปช่วยงานที่แต่งงานนี่นา จะเหนื่อยก็คงไม่แปลก

เมื่อปล่อยไว้อย่างนี้ไม่ได้ ผมจึงค่อย ๆ ช้อนตัวแม่คุณขึ้นมาอุ้ม ตัวเบาอย่างกับผุ้หญิงแน่ะ

ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอน และค่อย ๆ วางคนตัวเล็กลงบนเตียง

ผมทิ้งตัวลงนอนข้าง ๆ เจ้าตัวที่นอนหลับสนิท ก่อนจะใช้ผ้าห่มคลุมตัวเธอ

ผมนอนมองหน้าชายาของผมยิ้ม ๆ

เวลานอนนี่น่ารักซะไม่มี

น่ารักกว่าตอนที่ทำตัวแสบ ๆ ตอนกลางวันเยอะ

คนตัวเล็กดูน่ารัก ไร้พิษสง น่าเข้าใกล้

มันทำให้ฉากจูบในตัวกลางวันปราดเข้ามาในหัวผมอีกครั้ง

.... คึคึ หวานจริง ๆ นะ

“ .... งืมมมมมม ...ไอ้องค์ชายบ้า !”

=[]= !

ละเมอยังไม่เว้นจะด่าผม แต่ก็เอาเถอะ

ผมค่อย ๆ  เลือนใบหน้าไปจุมพิษที่แก้มใสของคนตัวเล็ก

ก่อนจะกระซิบเบา ๆ

“ ฝันดีนะ คุณชายาตัวแสบ ~”

......................................................

Talking  With Writer !!

ไรท์เตอร์ is Comeback !!!!!

อีมินกลับมาแล้วค่า !! หลังจากที่จัดการเรื่องการเรียนของตัวเองเสร็จเรียบร้อย =^=

ช่วงก่อน ๆ วันเสาร์อาทิตย์แทบไม่มีเวลาว่างเลย เพราะต้องไปขออาจารย์คนนู้นคนนี้ซ่อมเวลาเรียน

เหนื่อยจริง ๆ ค่ะ แต่ทุกอย่างก็ลงตัวหมดแล้ว

มินคงเข็ดกับการโดดเรียนไปอีกนาน ;))

ตอนนี้คยูมินหวานกันแบบซะไม่มีอะนะคะ กร๊ากกกก ~

ตอนหน้าก็จะเข้าสู่พิธีแต่งงานแล้ว

ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนที่ยังคงติดตามมินอยู่

ขอบคุณเรย์ กับ บอม ที่ช่วยมินปั่นงาน

ขอบคุณอาจารย์คณะทันตแพทย์มหาวิทยาลัยรังสิต ที่ให้โอกาสมินแก้ตัว ..

มินรักรีดเดอร์เด้อค่า !!!!!!!!

เจอกันอีกที เดือนเมษานะคะ !

รอมินด้วยล่ะ !

ขอ 340 เม้นท์พอแล้วค่ะ !