วันงานเต้นรำ..กับคำพูดของเดรโก มัลฟอย

ลำดับตอนที่ #12 : วันดีของวีสลีย์.....ล้วนๆ

เมื่อถึงตอนเช้าของวันที่มัลฟอยจะต้องกลับมาจริงๆเฮอร์ไมโอนี่ก็อารมณ์ดีทั้งวัน แม้จะมีคาบวิชาปรุงยา 2 ชั่งโมงซ้อน เธอก็ยังไม่หวั่น



ห้องเรียนปรุงยา



\"นี่แฮร์รี่วันนี้ ยายเฮอร์ไมโอนี่เป็นไรอารมณ์ดีจังเลยอ่ะ\" รอนยังงงกับท่าทางที่เฮอร์ไมโอนี่อยู่

\".................\"แต่แฮร์รี่ยังคงตั้งใจปรุงยาของเขาต่อไป...ไม่สนใจรอน เพราะกลัวว่าน้ำยาของเขาจะเปลี่ยนสภาพไปอีก เพียงแค่เขาไม่รอให้มันเดือดตามกำหนด เสนปเลยขู่ว่า ถ้าคาบต่อไปนักเรียนของกริฟฟินดอร์บางคนยังเงอะงะ อย่างนี้อยู่อีกเขาจะให้กินยาที่พวกเขาผสมขึ้นมาเองไม่ต้องสงสัย เนวิลเป็นคนแรกที่ทำท่าใกล้ช๊อกทันที

\"ยายนั่นทำบ้าอะไร นี่วิชาปรุงยาน่ะ เธอยังกล้าร้องเพลงไป หั่นของใส่หม้อไปอีกหรอเนี่ย\" อีกครั้งที่รอนทำหน้าเหลือเชื่อ

\"โถ่รอน ช่างเขาเหอะน่า เห็นใจลอยๆ มาหลายวันแล้วนี่ เป็นอย่างงี้ดีกว่าน่ะถ้าให้ฉันเลือก\" แฮร์รี่หมดความอดทนที่จะไม่คุยกับรอน

ทางด้านเสนป

\"เอ้า เรามาดูกันดีกว่าน่ะว่าใครจะเป็นหนูทดลองวันนี้ \"เสนปกล่าวอย่างร้ายกาจไปทางนักเรียนกริฟฟินดอร์ แต่มันแปลกที่ไม่ได้ยินเสียงนักเรียนสริธิรินหัวเราะออกมาซักแอะ

พอดีกับที่เสนปเริ่มเดินตรวจหม้อของนักเรียนกริฟฟินดอร์ แต่อีกอย่างที่น่าแปลก วันนี้เนวิลรอดจากการโดนเสนปเทศไปได้เลยไม่ต้องถูกกินยาพิษ เสนปถึงกับมีท่าทีราวกับจะฆ่าคนได้เลย ทีเดียวแต่ก็ยังฝืนยิ้มไว้

\"ใครกล้าดียังไงมาบอกสูตรยาให้กับลองบัตทอมเนี่ย\" เสนปทำท่าอาดๆใส่นักเรียนกริฟฟินดอร์

\"เออ ....ที่จริงอาจารย์ครับ เออ..ผม...คือเมื่อวานผมไปห้องสมุด  แล้วเจอสูตรยาตัวนี้พอดีเลยครับ ผมก็เลยตั้งใจอ่านนิดหน่อย

เพราะอาจเป็นน้ำยาที่อาจารย์จะสอบวันนี้ก็ได้ ไม่มีช่วยทั้งนั้นแหละครับ โดยเฉพาะเฮอร์ไมโอนี่เธอก็โดนอาจารย์ย้ายไปทั่งกับมัลฟอยแล้วนิฮ่ะ\" เนวิลยังตัวสั่นอยู่ที่ต้องพูดกับเสนปตรงๆ

\"โอ้ ลองบัตทอม เธอเนี่ยอัจฉริยะ\" พร้อมกับแสยะยิ้มของเขาแล้วก็เดินปิงปังไปทางนักเรียนรายต่อไป แล้วเสนปก็มาหยุดที่น้ำยาของรอน

\"อ้า....คุณวีสลีย์เพื่อนผู้ซื่อสัตย์ของเราไหงน้ำยาของท่านถึงได้สีเขียวข้นอย่างกับ............... \"เสนปมีท่าทางคิดหนักนิดหน่อย\".......อะไรก็ช่าง\" เขาตวาด จนรอนเกือบทำขวดยาแตก

\"หัก กริฟฟินดอร์ 10 คะแนน\" ในฐานะที่มีนักเรียนบางคนไม่สนใจกับการสอบในครั้งนี้ ทั้งๆทีใครบางคนก็แทบจะไม่มีคะแนนเหลืออยู่เลย

\"เอ้าออกมาหน้าชั้น เดี๋ยวนี้วีสลีย์ขี้แพ้ ฉันจะให้แกกินตัวยา ที่แกบอกว่ามันคือยาน่ะ\"

แต่เหมือนกับรอนเพิ่งหลุดจากขุมนรก ระฆังหมดคาบได้ลั่นขึ้นแล้วเขาเลยรีบวื่งไปเก็บของ แล้วเดินตามแฮร์รี่ออกจากห้องหร้อมกับฝูงนักเรียนที่ออกจากห้อง

แต่ที่รู้ๆหลังจากนั้นหลังจากที่รอนและแฮร์รี่เดินออกจากคุกใต้ดินเขาก็ได้ยินเสียงแก้วแตกดั่งสนั่น

\"ฉันเกือบตายแน่ะ แฮร์รี่ พนันได้เลยเสียงเมื่อกี้ต้องเป็นเสียงขวดยาของฉันแน่เลย ท่าทางเสนปเกือบฆ่าคนได้เลย\"

แล้วพวกเขาก็เดินไปที่ห้องโถง

\"เอ้าลืมไป ยายเฮอร์ไมโอนี่ชิ่งไปไหนแล้วล่ะ หิวข้าวหรือป้าวก็ไม่รู้เนอะ แต่ช่างเหอะก็ฉันหิวนี่นา\"

\"แหม นายนี่เป็นเพื่อนที่แสนดีอะไรอย่างนี้น่ะ \" พร้อมกับมีมือมาวางไว้บนไหล่รอน

\"เฮอร์ไมโอนี่ !\" รอนตกใจสำลักอาหารที่เพิ่งยัดไปเมื่อกี้นี้ เขาทำท่าเหมือนคนหายใจไม่ออก

\"อ้าว เห้ย รอนนายเป็นไรน่ะ\" เฮอร์ไมโอนี่เลยรีบหยิบน้ำฝักทองมาให้เขาทันเวลา ก่อนที่เขาจะหายใจไม่ออก

\"เห้อ ขอบใจน่ะ ไม่ได้เธอฉันคงตายแน่ หายใจไม่ออกตาย\" รอนทำท่าพะอืดพะอม

\"ไม่เป็นไรจ๊ะ \" แล้วเฮอร์ไมโอนี่ก็หอมรอน

\"บายจ๊ะ ฉันจะไปห้องสมุดน่ะพวกเธอไม่ต้องรอล่ะ   อ้อ แฮร์รี่ไว้วันหลังแล้วกันน่ะฉันรีบ \"แล้วก็วิ่งอย่างอารมณ์ดีออกไป

\"อ้าว ไม่ยุติธรรมเลยน่ะ\" แฮร์รี่ตะโกนไล่หลัง

พอดีเธอไม่ทันเห็นหน้าของเพื่อนชายของเธอ เขาหน้าแดงก่ำราวสีผมเลย

\"แล้วแต่โชคล่ะ ไอ้น้อง\" แล้วรอนก็ลูบแก้มของเขาข้างที่เฮอร์ไมโอนี่หอม

\"เชอะ ฉันไม่แคร์หรอกน่ะ รู้ไว้ด้วยก็ฉันยังมีโชทั้งคนล่ะ เออว่าแต่ว่าวันนี้ทำไมพวกบ้านสริธิรินถึงแปลกน่ะ ไม่เห็นหัวเราะเราเลยล่ะ\" แฮร์รี่ทำท่าคิดๆ

\"ปล่อยเหอะ ยังไงวันนี้ก็วันดีสำหรับฉันล่ะ555\"รอนปล่อยก๊าก

*****************************************************

เป็นไงใครชอบรอนก็คงสมหวังอ่ะน่ะ อย่าลืมเม้นให้ด้วยถ้ามีคนเม้นไม่เกิน2คนไม่แต่งด้วยเคี๊ยกๆ