ลำดับตอนที่ #12
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : 8/2 [NC18]
ริมฝาปาหนารอบทับบนยออสีมพูระเรื่อทันทีที่มันปราสู่สายา อุหภูมิภายในห้อพัโรแรมพุ่สูึ้นเมื่อายหนุ่มับหิสาวปลเปลื้อเสื้อผ้าออาร่าายเพื่อให้ผิวเนื้อสัมผัสันไ้อย่าแนบิ
“อ๊า” เสียรวราหวานหูาปาอหิสาวัึ้นไม่าสายั้แ่ที่แผ่นหลัอเธอแนบลไปบนเียนุ่ม
ผ้าเ็ัวและุลุมอาบน้ำถูปัให้ลไปอยู่้าเียอย่าไม่ไยี เ่นเียวับผ้าประับเียผืนบา
สอแนเรียวเล็ยึ้นอ้นอหนาเอาไว้เพื่อเป็นที่ยึเมื่อนัร้อหนุ่มเลื่อนัวึ้นมาทาบทับริมฝีปาลบนริมฝีปาอเธออีรั้ ป้อนูบูื่มเพื่อปลอบประโลมนไร้ึ่ประสบาร์บนเียไปพร้อมับารึวามสนใอเธอะที่้านนิ้วยาวำลัถูไถเ้าับลีบสาว
“อื้อ อ๊า ุเลโอ” เลโอไล่้อนูึลิ้นร้อนื้นอเธอนน้ำใสไหลเปรอะรอบใบหน้าสวย
ร่าสูผละออมาสบาู่สวยที่นแสนะหลใหล่อนะทาบหน้าผาอนเ้าับหน้าผ้าอเธอเอาไว้แล้วสอใส่นิ้วเ้าไปในร่อื้นแะ
“อ๊ะ!”
“เ็บไหมรับ หื้ม” เสียทุ้มปนแหบพร่าเอ่ยถาม ้าเรียวนิ้วที่สอเ้าไปในร่าายอเธอเอาไว้ระหว่ารออยำอบและรอให้เธอไ้ปรับัว ท่อนแนที่เ็มไป้วยมัล้าม้ำลบนฟู้าศีรษะอหิสาวผมสีประายน้ำเิน ยิ่ไ้เห็นผมเส้นยาวสลวยถูปล่อยให้ลอเลียับ่วไหล่าวเนียนราวับไม่เยไ้้อแสแ็ยิ่ับให้ผิวอมิเลาวสว่ามาึ้นไปอีเป็นเท่าัว
“นิหน่อย่ะ—อ๊ะ อ๊า” ทา้านเือสาววัยเริพันธุ์ที่ไม่เยผ่านมือมนุษย์หรือเือหนุ่มนไหน ำลัลุ่มหลมัวเมาไปับรสรัาหนุ่มนันรีร่าหนา วาม้อารอเธอในานะรึ่เรัานรึ่มนุษย์ผสมปนเปนแยไม่ออว่าวามระสันอยาที่มาล้นนทำให้นใล้านอนแยาเปิทาให้เลโอแทรัวเ้ามานั้นเป็นวามรู้สึอหิสาวทั่ว ๆ ไปหรือเป็นวาม้อารามประสาเรัานที่มีฤูผสมพันธุ์
แ่ไม่ว่าะอย่าไร...มิเลยินี หาายนนั้นเป็นเลโอ
“ุสวยมามิเล อ๊า ผมยับนิ้วนะรับ” เมื่อไ้รับารพยัหน้าเป็นำอนุาแล้ว เลโอ็เลื่อนัวลไปนอนะแ้า ระอ อเธอาทา้านหลัพร้อมับยับเรียวนิ้วเ้าออร่อสาวอเธออย่า้า ๆ ่อยเป็น่อยไป สวนทาับวามร้อนรุ่มที่เิอยู่้าในใอนและสวนทาับลมหายใอุ่นที่ระบายวามอึอัออมาไม่หยุหย่อน
“อ๊า เสียว่ะ มัน อื้อ”
“ีไหมรับ เอาเร็วว่านี้อีไหม หื้ม” เลโอยับริมฝีปาึ้นมาบเม้มออาว ุมูโ่อมมวามหอมหวานาหิสาวในอ้อมแนะที่มืออี้า็ยับระแทเ้าออรัวึ้นามำออเธอ
“อ๊ะ อ๊า มิเละ—ุเลโอ อ๊า”
“ที่รั” ร่าสูหยุมือที่ำลั่วยให้มิเลไปถึฝั่ฝัน ายหนุ่มพลิัวึ้นมาทาบทับบนัวอร่าบอบบาอีรั้่อนะแนบริมฝีปาลบนยออทีุ่่มไป้วยน้ำลาย
“ไม่หยุนะุเลโอ—อ๊า ูเยอะ ๆ” หนุ่มนันรีทำามำออมิเล้วยวามเ็มใ มือหนาทีุ่่มไป้วยน้ำหล่อลื่นาร่อสวาทถูเลื่อนึ้นมาอบุมหน้าออเธอเอาไว้ บีบเล้นเนื้อนมอหิสาวนสอเ้าเบียิันเป็นร่อ
“ผมอรนี้่อนนะรับ—แล้วะทำ่อให้”
ว่าบายหนุ่ม็ลานเ่าเ้ามาถึออวบ่อนะ่อย ๆ สอแทรแนายแ็ืนผ่านร่อนมอเธอเบา ๆ
มิเลหน้าแ ทั้าอารม์วาม้อารอัวเอ และทั้เินอายับสิ่ที่ายหนุ่มำลัทำอยู่
“ี๊ อ๊า มิเล”
แม้ว่าะเินอายับท่าทาแสนะลามอเาทัู้่ แ่เมื่อเห็นว่าายหนุ่มที่นหลรัำลัสุสมับเรือนร่าอน็ยิ่ไ้ใ เธอเอื้อมมือไป่วยประอท่อนเอ็นลาลำัวอนัร้อหนุ่มเอาไว้ะที่มันำลัผลุบเ้าออบนร่อออเธอ
“ุเลโอ อ๊า เอาอี ทำอีสิะ”
“พอ่อนรับ เี๋ยวผิวุะเป็นแผล” เลโอพูปลอบเมื่อผละออาเนินออนใ้ร่าแล้วเธอท้วึ้นมา ร่าบอบบาเปลือยเปล่านั่พับเพียบบนเียมอเลโอเินเ้าไปในห้อน้ำโยไม่รู้สาเหุ่อนที่ายหนุ่มะลับออมาพร้อมถุยาอนามัยแฟรีอโรแรม
“มีไ์ผมแ่ 1 ิ้น—ผมมีโอาสแ่รั้เียว”
มิเลไม่รู้เลยว่าเลโอำลัพูถึอะไรเพราะอนนี้เธอำลัลุ่มหลไปับสัมผัสวาบหวิวอายหนุ่มที่มอบให้ันมาเือบั่วโม
มันยัไม่บ แม้ว่าเธอะรู้สึสุสมและอิ่มเอมไปมาแล้ว
“อื้อ” เสียูบเล้าน้ำลายัึ้นอีรั้เมื่อเลโอลานเ้าไปประโมูบูื่มให้เธอ ใบหน้ามถูับให้อยู่นิ่ามวาม้อารอ มิเล เธออบรับูบและูึริมฝีปาอเลโอลับไ้อย่ายอเยี่ยม และเสริมให้ไฟในัวอายหนุ่มลุโนอยู่ลอเวลา
“ูบเ่มา่ะนสวย”
“อื้ม อบไหม” เธอถาม่อนะแทรลิ้นเ้าไปในโพรปาอายหนุ่ม
“อบรับ”
“ปาับหน้าอ—ุเลโออบูบรไหนมาว่า” ำถามลามที่ออมาาปาอมิเลไม่ไ้ทำให้เลโอรู้สึว่ามันเป็นำลามเลยแม้แ่น้อย ลับันเามอว่ามันน่าเอ็นูนอไม่ไ้ที่ะ้มลไปหอมแ้มเนียนแร ๆ
“อบทั้หม แล้วุล่ะรับ อบนิ้วหรืออย่าอื่นมาว่า” ว่าบเลโอ็สอเรียวนิ้วเ้าไปในร่อสาวื้นแะอีรั้ สอาเรียวสวยยับอ้าออให้ายหนุ่มเ้ามาเิมเ็มวาม้อารอเธอไ้อย่าถนัถนี่โยละทิ้ำถามที่ายหนุ่มถามไปเลย
“อ๊า เ้ามาลึ ๆ ่ะ อ๊ะ อ๊ะ”
“มันะเ้าไปลึแน่ ๆ รับ” เลโอันให้แผ่นหลับาเอนลบนเียอีรั้แล้วเี่ยวเอาเรียวาสวยึ้นมาพาเอวอน เา่อย ๆ ล้มัวลทาบทับหน้าออวบอิ่มอเธอ ่อนะันแท่เอ็นร้อนเ้าไปแทนที่้านนิ้วอน
“อ๊า!”
มิเลหวีร้อรานสุเสีย ใบหน้าสวยเิึ้น ลมหายใอเธอหอบถี่ราวับว่าเธอำลัออำลัายหนั ๆ ไม่่าับัหวะลมหายใอเลโอ
ใบหน้ามุเ้าับออาวื้นเหื่อ แนบริมฝีปาลบนผิวเนียน ูุนึวามสนใอเธอนระทั่มิเลยับเ้าหาสัมผัสอน่อน เลโอถึไ้เริ่มปลปล่อยวามระสันอยาอนผ่านารอัวนแ็ืนเ้าไปในร่าายอเธอ
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า!”
“ฮื้ม!”
เสียเนื้อระทบันัแ่ับเสียหวีราอย่าสุสมอเือสาวและเสียอื้ออึในลำออมนุษย์หนุ่ม เรื่อปรับอาาศภายในห้อพัไม่ไ้่วยปรับอาาศที่เร้าร้อนบนเียให้เย็นลไ้เลย
สะโพสอบยับระทั้นถี่ึ้นเมื่อวามเสียว่านแผ่ระายทั่วร่าายนหยุไม่อยู่ มือ้าหนึ่เลื่อนึ้นมาบีบเล้นเ้าอวบ ส่วนมืออี้า็่วพยุ้ำยันร่าอนะไสายสอใส่วามเป็นายเ้าหาร่อหิสาว
“ุเล—เลโอ แรอี่ะ เ้ามา อ๊า!”
“อบลึ ๆ เหรอ หื้ม!”
“อ๊า อ๊า เสียว อ๊ะ ่ะ” เลโอผละออมานัุ่เ่าลบนเียหลัว้า ้อนสะโพสวยึ้นมาบนัทั้ที่ส่วนล่ายัเื่อมิันไม่ห่า แผ่นหลัอมิเลแอ่นโ้ไม่ิเียเมื่อายหนุ่มเริ่มระเ้าเอวสอใส่เพื่อำเนินบทรั่อ
“ลึีไหมรับ”
“อ๊า! ฮื่อ อ๊ะ”
“เสร็พร้อมันไหวไหมรับ หื้ม ผมออย่อ อ๊า! อีแป๊บเียว”
“เ้ามา่ะ เ้ามาลึ ๆ อ๊า!”
“สุยอเลยรับเ้าหิ อ๊า”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น