ลำดับตอนที่ #12
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ความช่วยเหลือ
ทิศะวันาเมือยาโ 300 ิโลเมร ป้อมเบลฟัส ำแพฝั่ะวัน
“รายานรับท่านอมเวทย์ยารุน ะนี้ทหารในป้อมทั้หมพร้อมรบแล้วรับ!!!”
เอลบาส รอผู้บัาารป้อมเบลฟัสาวเอลฟ์ ึ่เป็นบิาอเอลิธ รายานวามพร้อมแ่อมเวทย์ยารุนที่ะนี้ทำหน้าที่เป็นผู้บัาารป้อมแห่นี้
“ี ไปเรียอร์นมาทีิ เามีอาวุธประหลาิัวมา้วย รีบๆ หน่อยนะ”
อมเวทย์ยารุนวานให้เอลบาสไปเรียายนหนึ่มา
“อรับ”
เอลบาสรับำพร้อมเินปี่ออไปทันที
“นี่เป็นะาที่ท่านเทพแห่สรรพสิ่ไ้ำหนไว้แล้วสินะ ว่า้าผู้นี้ที่อยู่มานานเินไป สมวระไ้ไปโลหน้าแล้ว”
อมเวทย์ยารุนพึมพำับนเอ พร้อมมอไปทาทิศที่อทัพอัรวรริบราว์าร์และราาหุ่นเิำลัเินทัพมาใล้ึ้นเรื่อยๆ
“้าพามาพบแล้วอรับ”
เอลบาสล่าวพร้อมันนั้น็มีายผิวาว ร่าายสูให่ สวมเรื่อแบบทหารสหรัฯ พร้อมสะพายปืน M16A2 ึ่เา็เป็นนที่มา่าโลไ้เ่นัน
“ท่านเรีย้ามาพบมีเรื่ออะไรรึอรับ”
อร์นล่าวถามอมเวทย์ยารุนที่เรียเาให้มาพบ
“เ้า่วยสู้ับพวนี้ับพวเราไ้มั้ย”
อมเวทย์ยารุนถามอร์น
“ย่อมไ้อยู่แล้วท่าน ท่านสัาับ้าว่าท่านะหาวิธีในารพา้าลับโลเิม เพราะนั้นแล้ว้า้อปป้อท่านและพวอท่านให้รอปลอภัย”
อร์นล่าวอบอมเวทย์ยารุน ทำให้อมเวทย์ยารุนและเอลบาสรู้สึโล่ใอย่าบอไม่ถู
“อนนี้อาวุธอท่านพร้อมใ้านแล้วหรือยัหล่ะ??”
เอลบาสถาม
“พร้อมแล้วหล่ะ ้าไ้ทำาร่อมมันทั้ืน แม็าีน็มีเหลือเฟือ แ่ระเบิมืออ้ามีแ่ 2 ลู ้อใ้อนำเป็นเท่านั้น”
อร์นอบเอลบาส ะที่พวเาำลัุยัน ็ไ้มีเสียแราฝั่ัรวรริบราว์าร์ัึ้น ทำให้พวเาหันไปสนใทิศที่มีเสีย และพวเา็เห็นทหารัรวรริบราว์าร์นหนึ่ ี่ม้าพร้อมถือธอัรวรริบราว์าร์ พร้อมะโนมาทาพวเา
“ในนามแห่ราาาร์ไนย์ที่ 1 แห่อาาัรสเนท์ และในนามแห่ัรพรริบราว์าร์มีนที่ 13 แห่ัรวรริบราว์าร์อันยิ่ให่อเรา ้าอบัาให้พวแทั้หมในป้อมยอมแพ้และออมาาป้อมแห่นี้ทันที หาไม่ยอมแล้วทุนในป้อมทั้หมั้อถูประหารีวิ”
ทหารัรวรริบราว์าร์นนั้นอ่านราโอาร
“พวแไสหัวไปไ้แล้ว!! ไอพวั่ว้าสารเลว!!”
เอลบาสะโนไล่ทหารัรวรริบราว์าร์นนั้น
“ถ้าหาพวแอยามีีวิเพิ่มอีัวัน็ออมาาป้อมนี้สิ เผื่ออ์ัรพรริะมีเมาไว้ีวิอพวแ ฮ่าฮ่าฮ่า”
ทหารัรวรริบราว์าร์นนั้นะโนึ้นไป้วยวามเย้ยหยัน
“พว้าไม่ลัวหรอ!! ยัไพว้า็ะบยี้ผู้รุรานอย่าแให้ถึที่สุอยู่แล้ว!! แระวััวไว้เลย!!”
เอลบาสะโนลไปพร้อม้าันธนูเรียมยิใส่ทหารัรวรริบราว์าร์นนั้น แ่อมเวทย์ยารุนห้ามไว้่อน ทหารัรวรริบราว์าร์นนั้นไม่พูอะไร่อวบม้าลับไปทาทิศที่อทัพัรวรริบราว์าร์รอโมี ึ่าบทสนทนาเมื่อี้ทำให้ทหารในป้อม่าเสียวันำลัใันเป็นอันมา บานเริ่มเสียสิและพยายามะออไปยอมแพ้ บานนั้สิ้นหวั แ่ไ้อมเวทย์ยารุนปลุวัำลัใไว้ ทำให้ทหารบาน็สามารถลับมาั้สิไ้อีรั้
ผ่านไปรู่เียว ารโมี็ไ้เริ่มึ้นเรื่อยิหินระมยิหินระเบิใส่ำแพอย่าหนั ทำให้มีทหารบนำแพเสียีวิไปบาส่วน
ฟิ้วววว!! ู้มมมม!!
“พวมันระมยิหินระเบิมา่อนั้นเหรอ!!”
ทหารบนป้อมนหนึ่พูึ้น
“พวมันส่ทหารุแรมาพร้อมับรถถัไม้แล้ว แถมมีเรื่อระทุ้ประูอี!!”
ทหารบนป้อมอีนะโนึ้น
“เรียมปืนเวทย์ทั้หมให้พร้อม!”
หัวหน้าอพลปืนะโนสั่ารเสร็ อร์น็วิ่มาสมทบทันที
“อ้าว ท่านนประหลาะ่วยเราสู้้วยเหรอรับ??”
หัวหน้าอพลปืนถาม
“ใ่ ผมมีเหุผลอผมหน่ะ”
อร์นอบ
“พวมันวิ่มาันแล้วรับ!!”
ทหารนหนึ่ะโนึ้น สถานาร์อนนี้อยู่ในวามโลาหล บนำแพเ็มไป้วยทหารที่พร้อมที่ะ่อสู้ และยัมีศพที่ถูหินระเบิ
“ทั้หมบรรุระสุน!!”
หัวหน้าอพลปืนสั่บรรุ
“ทำารยิอิสระไ้!!”
หัวหน้าอพลปืนสั่ยิอิสระ
ปั้ๆๆๆๆๆๆ
เสียปืนเวทย์บนำแพัึ้อไปทั่วแนวำแพ ึ่็สามารถทำให้ทหารผู้รุรานล้มายไ้เป็นำนวนมา แ่ทหารผู้รุรานุแร็ยัมีำนวนมาเินไปอยู่ี
ปั้ๆๆๆ ปั้ๆๆๆ ปั้ๆๆๆ
เสียปืน M16A2 ออร์นัึ้นเป็นุ ึ่้วยวามเ่าอเาึ่เป็นทหารสหรัฯ ในสรามเวียนาม ทำให้เาไ้ทัษะารยิไวและแม่นยำ สามารถร่าีวิทหารผู้รุรานไ้ในทุๆ นัที่เาทำารยิออมา ทำให้ทหารในป้อมมีำลัใึ้นอีเป็นเท่าัวที่พวเามีนมีวามสามารถและอาวุธที่หน้าลัว
ทา้านออมเวทย์ยารุน รอผู้บัาารป้อมเอลบาสและหน่วยธนูและนัเวทย์าวเอลฟ์็ทำารระมยิทั้ห่าฝนธนูและห่าเวทย์นานับประาร ็ไม่สามารถหยุลื่นทหารำนวนมานี้ไ้ นพวผู้รุรานสามารถประิำแพไ้ทุุสู้รบ หน่วยระยะประิึไ้เ้าประำำแหน่ทันที ึ่รถถัไม้อผู้รุรานทำารยิปืนให่ใส่หออยสัเุาร์ ทำให้หออยสัเุาร์ถล่มลมาทับทหารบริเวนั้นทั้ฝ่ายป้อันและผู้รุราน
“พวมันปีนบันไึ้นมาแล้ว ทำารรบระยะประิไ้เลย!!!”
เอลบาสะโนลั้น
หลัานั้น็เิาระลุมบอนันบนำแพ ่าฝ่าย่าล้มายลไปำนวนมา ฝ่ายป้อันทหารเริ่มลน้อยล แ่ฝ่ายรุรานลับัน มีทหารมาเสริมทัพอีเรื่อยๆ ึทำให้อนนี้ฝ่ายป้อันำลัะแพ้เ็มทีแล้ว
ฟิ้ววววว! ู้มมมมมม
“อ….อะไรหน่ะ ระเบิพวนั้นที่นอำแพืออะไร!?”
ทหารนหนึ่อฝ่ายป้อันพูึ้น้วยวามะลึ เมื่อทุนไ้ยินเสียหวีหวิวแปลๆ ่า็เยหน้าึ้น ทำเอาทุนา้าเลยทีเียว เพราะสิ่ที่พวเาเห็นอยู่นั้นือ เรื่อบินไอพ่นอเนประส์ Y-5 แห่อทัพอาาศัรวรริโพิส์ ที่ทำารทิ้ระเบิ 2 ัน ลมา ทำให้บริเวนั้นราพาสูรเหลือแ่เถ่าถ่านและลิ่นไหม้ สร้าวามใให้ทุนในสนามรบทั้ฝ่ายป้อันและผู้รุราน
“น…นั้นมันเรื่อ MIG 15 อพวอมมิวนิส์หนิ มาโผล่ที่นี่ไ้ยัไ!?”
อร์นพูึ้น้วยวามใที่ไ้เห็นเรื่อบินอัรวรริโพิส์ที่มีลัษะเหมือนเรื่อบิน MIG 15 อประเทศอมมิวนิส์ในโลอเา (โลที่อร์นามาือโลอเราใน่วสรามเย็นนะรับ)
“บนนั้นมีเรื่อบินแบบนั้นอี 9 ลำเลยนะ ูสิ!!”
ทหารฝ่ายรุรานนหนึ่พูึ้น
“ม…มันมุ่มาทาเรา ย..แย่แล้ว มันโบลมาแล้ว หนีเร็ว!?”
ทหารฝ่ายรุรานนนั้นพู้วยวามใพร้อมทั้วิ่หนีไปทันที
ฟิ้ววววว ู้มมมมมมๆๆๆๆๆๆ อ้า!!!
เรื่อบินอี 9 ลำที่เหลือโบลมาทิ้ระเบิ 2 ัน ทำให้ลื่นอทัพแระายทันที ทำให้ทหารที่อยู่้าล่า่าเริ่มหนีทัพไปทาายป่าทาทิศใ้ แ่พวเา้อวิ่หนีลับมาทาเิม เพราะในป่านั้นมีบาสิ่บาอย่าำลัมุ่หน้ามาทานี้ ส่วนทหารบนป้อมที่เป็นฝ่ายรุราน เมื่อไม่ไ้รับารสนับสนุน็เริ่มเสียเปรียบและเสียวัำลัใ ึทยอยล้มายลไปนหมสิ้น
“หนีเร็ว ม้าเหล็อพวมันมาแล้ว!!! หนีเร็วถ้ายัไม่อยาายหน่ะ!!!”
ทหารฝ่ายรุรานที่วิ่หนีาป่ามาะโนเือนพวที่เหลือให้หนีไป
ปั้!!! ู้มมมม!!!
สิ้นเสียำรามอปืนหลัารถถั T-55 อัรวรริโพิส์ เรื่อยิหินเรื่อหนึ่เิระเบิทันที ทำให้ทุนหันไปให้วามสนใที่ายป่าทันที และสิ่ที่พวเาเห็นนอึ้ไปอีือ รถถั T-55 ำนวน 10 ันพร้อมทหารัรวรริโพิส์และทหารบู้บัลลั์นั่มาบนรถถั และเมื่อถึระยะทำาร ทหารเหล่านั้น็ระโลมาและทำารนอนราบับพื้นพร้อมทำารยิปืนแบบ AK-74 ทันที ทำให้ทหารฝ่ายผู้รุรานล่มายลเป็นอันมา อีทั้ยัมีทหารที่วิ่ออมาาายป่าอีำนวนมา ทำให้ทหารฝ่ายผู้รุรานส่วนมาแทัพทันที แ่ยัเหลือทหารม้าอิมพีเรียลำนวน 200 น รถถัไม้ 10 ัน และหน่วยบินไวเวิร์นอี 40 ัว ทำารู่โมเ้าใส่ทหารัรวรริโพิส์ทันที
“หลบเร็ว ไวเวิร์นมันบินโบมาแล้ว!!!”
ทหารบู้บัลลั์นหนึ่ะโนึ้น เมื่อสิ้นเสียะโน ไวเวิร์นัวหนึ่็ทำารพ่นไฟใส่อทหารเล็ๆ อหนึ่ ทำให้อทหารนั้นหายไป สร้าวามใให้ับทหารโพิส์ที่ไ้เห็นวามสามารถอไวเวิร์นอย่าใล้ิ ผสมับวามโรธที่มันไ้ร่าีวิเพื่อนทหารอพวเา
“ไม่้อไว้ีวิพวมัน!!! ่าพวมันให้หม!!”
ผู้บัับารอพันรถถัสั่ารผ่านวิทยุให้ับลูฝู้วยวามโรธ
เมื่อสิ้นเสียสั่าร ปืนลหนับนป้อมรถถันา 12.7 มิลลิเมร อรถถัทุัน่าี้ึ้นฟ้าแล้วทำารรายิใส่ฝูไวเวิร์น ทำให้ไวเวิร์นบาัวถูยิลมาพร้อมนบัับ ทำให้ผู้บัับไวเวิร์นที่เหลือเสียวัำลัใเพราะลอมาไม่เยมีใรสามารถพิิพวเาไ้เลย ึทำารบินหนีึ้นไปยัเรือเหาะบรรทุไวเวิร์น แ่็สายไปแล้ว เพราะอนนี้เรือเหาะบรรทุไวเวิร์นำลัถูเรื่อบิน Y-5 ำนวน 3 ลำที่เ็มไป้วยอาวุธพร้อมรบระมยิใส่เรือเหาะอย่าหนัและ็ลมาในที่สุ ึ่พวเา็้อใอีหน เพราะเรื่อบิน Y-5 อี 7 ลำำลัมุ่หน้ามาทาพวเา้วยวามเร็ว ึ่มันทำให้พวเาที่เหลือันอยู่แ่ 14 น ำใ้อสู้ทั้ๆ ที่รู้ว่าพวเาไม่อาสู้ไ้แม้แ่นิเียว ึ่ผล็ออมาเป็นเ่นนั้นริๆ พวเาทั้ 14 น ถูสัหารลาเวหาและลมาสู่พื้นสมรภูมิ
ึ่ทาภาพื้น ทาทิศเหนือห่าไป 700 เมร มีอทหารม้าอิมพีเรียลำนวน 200 นาย ึ่ผู้นำอทหารม้าือ อ์หิฟรีาร์แห่ัรวรริบราว์าร์ ึ่เธอ็รับหน้าที่เป็นแม่ทัพอทัพนี้เ่นัน เธอไ้ทำารปลุใทหาร้วยวามออาสมเป็นแม่ทัพ
“ถึแม้ว่าเราะ้อายในศึสรามที่ไม่อานะไ้อีแล้ว!! แ่อย่าลืมว่า!! เรารับใ้อ์ัพรริ้วยใ!! ยอมแลเลือเนื้อเพื่อวามยิ่ให่แห่ัรวรริบราว์าร์!! เราะทะลวพวมัน้วยมหอมาบอันศัิ์สิทธิ์นี้!! ใรพร้อมไปยมโลับ้าแล้วบ้า!!!”
อ์หิฟรีาร์แห่ัรวรริบราว์าร์ล่าวปลุทหารม้าอิมพีเรียลแล้วถามพวเา
“พว้าเหล่าทหารม้าอิมพีเรียลอรับ!!!”
เมื่อสิ้นเสียอเหล่าทหารม้าอิมพีเรียล อ์หิฟรีาร์แห่ัรวรริบราว์าร์็ทำารวบม้านำหน้าเหล่าทหารม้าอิมพีเรียลทันที
“พวมันมาันแล้วรับผบ.รถ ูเหมือนว่าหน้าะเป็นพวสุท้าย ที่นี้แล้วรับ”
พลับรถถั T-55 หมายเล 104 ึ่เป็นรถถับัาาร ล่าวรายานผบ.อพันรถถั
“อืม เมื่อถึระยะ 400 เมร ให้ทำารระมยิปืนหลัปืนรอไ้เลย”
ผบ.อพันรถถัสั่าร
“เหล่าทหารราบฟั้า เมื่อเห็นทหาร้าศึ ไม่ว่าะเินินหรือี่ม้า หรือไวเวิร์น ให้ทำารยิไ้เลย ้าสั่ยิอิสระ”
ผบ.อพันรถถัสั่ารสั่ารารยิอิสระแ่ทหารราบ
ในเวลาเียวัน ทหารบนป้อม่ามาูารรบ้านอ้วยวามื่นเ้น ส่วนอร์นอนนี้เ้าสับสนไปหม ไหนะเรื่อเรื่อบินที่เหมือนับศัรูอพวเาที่โลเ่า รถถัที่เหมือนัน และทหารที่ใ้เทโนโลยีอศัรูที่โลเ่าอเา ทำให้เาถึับลไปนัุ่มหัว้วยวามวย
“ทำไมัน!? ทำไมพวนั้นใ้อาวุธอพวอมมิวนิส์ โลนี้มันล้าหลัว่าไม่ใ้เหรอ!? หรือว่าไอ้พวอมมิวนิส์มันะมา้วย!? ไม่ลเลยนะ!? ไม่ลเลย!? ไอพวเวียนามเหนือมันะมา้วยเหรอ!? ไม่นะ!! ไม่นะ!!”
อร์นพ้ำเพ้อ้วยวามหวาลัว่อศัรูเ่าที่โลอเา ้วยวามัวลว่าพวนั้นะามมา
ทา้านนอำแพ ทหารม้าอิมพีเรียลอัรวรริบราว์าร์ที่ึ้นื่อว่า แ็แร่ที่สุในทวีปอาอนทำารพุ่ใส่อรถถัอโพิส์้วยวามอาหา แ่มันเิึ้นเร็วมา เมื่อเสียปืนลารถถัและทหารราบัึ้น ทหารม้าอิมพีเรียล็ล้มลไปเินรึ่ ึ่ที่เหลือ็ยัพุ่ใส่่อ แ่็ล้มลไปอับพื้นนหมสิ้นเมื่อเสียปืนุที่สอัึ้น ึ่อ์หิฟรีาร์แห่ัรวรริบราว์าร์็ล้มลไป้วยเ่นัน
เมื่อทหารม้าอิมพีเรียลแพ่ายแล้ว พวที่เหลือ่าวาอาวุธยอมแพ้ ึ่ภาริ่วยเหลือป้อมเบลฟัสประสบวามสำเร็้วยี
เิมป้อมเบลฟัสเป็นป้อมที่ให่มาอยู่แล้ว ึทำให้สามารถทนารปิล้อมไ้นาน เพราะภายในป้อม็มีารัุนอาหารเป็นอันมา แ่้วยารหนีทัพอทหารบาส่วนที่โมยสเบียไป้วย ทำให้พวเาาแลนอาหารนั้นเอ
บวนรถถัำนวน 20 ัน แล่นเ้าัวป้อมพร้อมับทหารโพิส์และทหารู้บัลลั์พร้อมับาร้อนรับาทหารในป้อมอย่าี รถถัทั้ 20 ัน ไ้อหน้าที่ว่าารปราสาทอย่าเป็นระเบียบ และไ้มีารัานเลี้ยอย่ายิ่ให่ แ่เหล่าระับสูไม่ไ้ร่วมาน้วย เพราะพวเา้อประุมเร่่วน่อทันทีหลัาปลปล่อยป้อมสำเร็
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น