รักได้ไหมพ่อคนไฮโซ?

ลำดับตอนที่ #12 : ช่อดอกไม้

“มีดอกไม้ส่งมาจากคุณไฮโซที่แกเสี่ยงชีวิตไปแย่งกระเป๋ามาคืนให้คนนั้น เดี๋ยวฉันเอาไปใส่แจกันให้ก่อนนะ” ศิรดารับช่อดอกไม้มาจากพนักงานส่งดอกไม้ ในนั้นมีการ์ดอวยพรให้เพื่อนมีสุขภาพแข็งแรง หายไวๆ ตั้งแต่วันเกิดเหตุเป็นเวลาสามวันแล้ว แต่หล่อนก็ไม่เห็นสาวไฮโซคนสวยคนนั้นมาเยี่ยมเพื่อนของหล่อนอีกเลย มีแต่ส่งดอกไม้มาให้ บางทีก็มีของเยี่ยมที่ฝากคนอื่นมาให้อีกที เห็นแล้วหล่อนเองก็รู้สึกไม่ชอบใจเหมือนกัน แค่จะมาขอบคุณด้วยตัวเอง มันจะเสียเวลาอันมีค่าของหล่อนสักแค่ไหนเชียว เพื่อนหล่อนอุตส่าห์เสี่ยงชีวิตเพื่อไปแย่งกระเป๋าแสนแพงใบนั้นมาคืนให้แท้ๆ คิดแล้วก็น่าเจ็บใจ เพื่อนหล่อนก็เป็นคนดีอะไรขนาดนี้ก็ไม่รู้ ไม่ใช่เรื่องของตัวเอง แต่ดันมาเจ็บตัวแบบนี้

“แกก็นะ คิดว่าตัวเองเป็นซุปเปอร์วูแมนหรือยังไง? ถึงได้เข้าไปสู้กับคนร้ายอย่างนั้น นี่ดีเท่าไหร่แล้วนะที่มันไม่แทงโดนจุดสำคัญ ไม่งั้นคงได้เหลือแต่ชื่อ คราวหน้าคราวหลังห้ามแกใจร้อนอย่างนี้อีกเข้าใจไหม? ฉันจะได้ไม่ต้องเดือดร้อนมาคอยเฝ้าป้อนข้าวป้อนน้ำให้แก”

“จ้า ไม่กล้าแล้ว เลิกบ่นเหอะน่า ฉันรู้หรอกว่าถึงยังไงแกก็ไม่ทิ้งกันอยู่แล้ว ต่อให้ฉันต้องนอนหยอดน้ำข้าวต้ม หรือเป็นผักไปเป็นเดือน แกก็ทนดูไม่ได้หรอก” เวธิการู้ใจเพื่อนดี ว่าบ่นไปอย่างนั้นเอง แต่เพื่อนรักและหวังดีกับหล่อนมากขนาดไหน หญิงสาวแกล้งกอดเอวเพื่อน อีกฝ่ายก็ทำท่ากระเง้ากระงอด และแกล้งโกรธไปอย่างนั้นเอง

อาการหล่อนดีขึ้นมากเกือบจะหายเป็นปกติแล้ว อีกไม่นานก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว

“เรื่องที่บ้านแกเป็นยังไงบ้าง? ตอนนี้ทางเสี่ยธนงค์ส่งคนมาทวงหนี้แกอีกรึเปล่า?”

“เปล่า? เพราะพ่อรับข้อเสนอขอเสี่ย เรื่องเคลียร์หนี้ก้อนนั้นแล้ว”

“อย่าบอกนะว่า..!!”

“ใช่! ฉันกำลังจะเป็นลูกกตัญญู ทดแทนคุณพ่อด้วยการแต่งงานใช้หนี้ให้เสี่ยธนงค์” คนพูดเหมือนพูดออกมาเรื่อยๆ ราวกับพูดถึงเรื่องดินฟ้าอากาศ ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่คนฟังเข้าใจดีว่าอีกฝ่ายต้องการพูดประชดออกมามากกว่า หล่อนรู้สึกสงสารเพื่อนที่ต้องเจอกับปัญหาไม่รู้จักหยุดหย่อน ถ้าไม่เป็นเพราะพ่อของหล่อนติดพนัน หล่อนก็คงไม่อยู่ในสภาพเช่นนี้ หล่อนอยากจะช่วยเพื่อน แต่กำลังของตัวเองก็ยังเอาตัวไม่รอด

“หรือเราจะหนี ไปอยู่ที่อื่นกันดีมั๊ย? แกไปไหน ฉันไปนั่น ไม่ทิ้งกันแน่!” เวธิกามองเพื่อนอย่างซาบซึ้งใจ ทำไมหล่อนจะต้องดึงเพื่อนมาลำบากไปกับหล่อนด้วยเล่า? นี่เป็นปัญหาของหล่อน อีกอย่างถ้าทำอย่างนั้น คิดเหรอว่าจะแก้ปัญหาได้ พ่อหล่อนทั้งคน เสี่ยธนงค์คงทำตามที่ขู่เอาไว้ ถึงยังไงหล่อนก็ไม่อาจทนดู พ่อเพียงคนเดียวของหล่อนเป็นอะไรไปได้

“ทำอย่างนั้น ไม่ได้หรอก และแกคิดเหรอว่าเราจะสามารถหนีไปได้ตลอด สักวันคนของเสี่ยธนงค์ ก็ต้องตามหาตัวเราเจอ” เพราะเสี่ยธนงค์มีธุรกิจด้านมืดหลายอย่าง นอกจากบ่อนการพนันแล้ว ยังมีธุรกิจสีเทาอีกมากมาย และเครือข่ายของเสี่ยก็กว้างขวางมาก มากจนหล่อนไม่สามารถหลบไปไหนได้พ้น และที่สำคัญหล่อนก็ไม่ใช่คนที่จะหนีความรับผิดชอบ ถ้าพ่อยืมเงินเขามาแล้ว ยังไงก็ต้องหาทางใช้คืน เงินสำคัญสำหรับคนทุกคน ข้อนี้หล่อนเข้าใจดี หากใครติดหนี้เรา เราเองก็อยากได้คืน หล่อนเองก็ไม่อยากติดหนี้ใคร แต่วิธีการใช้คืนนั้น หล่อนอยากจะใช้มันคืนด้วยความสามารถที่มีมากกว่า

“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูเบาๆ ดังมาจากด้านนอก สองสาวหันมองไปยังประตู ที่ถูกเปิดออก ตามมาด้วยร่างสูงของใครคนหนึ่ง ชายหนุ่มแต่งกายด้วยเสื้อเชิ้ตแขนยาว พับแขนถึงข้อศอก ใบหน้าขาวใส ดูดีในแบบฉบับหนุ่มเชื้อสายจีน ในมือถือช่อดอกไม้มาด้วย

“สวัสดีครับน้องเวย์ พี่เพิ่งทราบว่าน้องต้องเข้าโรงพยาบาล ก็เลยรีบมาเยี่ยมทันทีที่รู้ข่าว อาการเป็นยังไงบ้างครับ” ธนาธรลูกชายของเสี่ยธนงค์ ถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ถ้าไม่ติดที่เขาเป็นทายาทของเจ้าของบ่อนพนันที่พ่อของหล่อนเป็นหนี้ก้อนโตอยู่ละก็ เขาก็เป็นผู้ชายที่ดูดีมากคนหนึ่ง แต่หล่อนมีอคติกับทุกอย่างที่เกี่ยวกับการพนัน เพราะการพนัน ทำให้ชีวิตครอบครัวของหล่อนตกต่ำ ทำให้หล่อนลำบากมาจนถึงทุกวันนี้ แค่เห็นหน้าอีกฝ่าย หล่อนก็อึดอัดจนแทบจะอาเจียรออกมาแล้ว

“ไม่เป็นไรค่ะ ใกล้จะหายดีแล้ว และกำลังจะได้กลับไปพักที่บ้านแล้วค่ะ” หล่อนตอบอีกฝ่ายไปแบบเสียไม่ได้ รู้สึกอยากให้เวลาของการเยี่ยมนี้หมดไปสักที หล่อนจะได้พัก และไม่เห็นหน้าอีกฝ่ายอีก

“พี่ให้ที่บ้านต้มน้ำซุปมาให้ น้องเวย์ทานซะหน่อยนะครับ จะได้มีแรงและหายไวๆ” ชายหนุ่มตั้งท่าจะเทน้ำซุปใส่ถ้วยเพื่อส่งให้คนป่วยดื่ม แต่หญิงสาวปฎิเสธ เขาจึงได้แต่ทำหน้าเศร้า ดูไปแล้วก็น่าสงสาร

“เวย์มีเรื่องจะรบกวนเวลาของคุณธนา ไม่ทราบคุณธนาว่าพอจะมีเวลารึเปล่าคะ?”

“ด้วยความเต็มใจเลยครับ วันนี้พี่ว่างทั้งวัน พี่มีเวลาฟังเรื่องที่น้องเวย์จะคุยทั้งวันเลยครับ” ชายหนุ่มมีท่าทีดีใจอย่างเห็นได้ชัด ไม่ว่าหล่อนจะให้เขาทำอะไร เขาก็เต็มใจอยู่แล้ว เขาเองก็อยากหาโอกาสคุยกับหล่อนสองต่อสองอย่างนี้อยู่แล้ว แต่ติดที่หล่อนไม่เคยให้โอกาสนั้นกับเขาเลย มาครั้งนี้ชายหนุ่มจึงรู้สึกดีใจมากเป็นพิเศษ

ศิรดายอมเปิดโอกาสให้เพื่อนกับชายหนุ่มเป็นการส่วนตัว หล่อนยอมออกไปรอข้างนอก

“เรื่องหนี้ห้าล้าน เวย์ขอเวลาหน่อยได้ไหมคะ? อยากให้คุณธนาช่วยพูดกับเสี่ยธนงค์ให้ยืดระยะเวลาให้เวย์ด้วย เวย์จะหาทางหาเงินมาคืนให้ครบทุกบาททุกสตางค์”

“เรื่องนี้เองเหรอครับ ที่ทำให้น้องเวย์ไม่สบายใจ? ไม่ต้องเป็นห่วงครับ เดี๋ยวพี่จะไปคุยกับพ่อให้ น้องเวย์พักผ่อนให้หายดีก่อน อย่าเพิ่งคิดอะไรมากนะครับ ไว้เป็นหน้าที่ของพี่เอง”

ชายหนุ่มแสดงท่าทีมีน้ำใจ ทั้งที่ภายในใจก็แอบรู้สึกผิดหวัง เพราะหนี้ก้อนนี้มันจะทำให้เขาสมหวังในความรักที่มีต่อหล่อน ถึงแม้มันเป็นเหมือนการบีบบังคับหล่อนทางอ้อม แต่เขาก็จำเป็นต้องใช้วิธีนี้ เพราะที่ผ่านมาหล่อนไม่ให้โอกาสเขาสานสัมพันธ์เลยสักครั้ง