ลำดับตอนที่ #12
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บทพิเศษ หลังลาโลก
บทพิเศษ หลัลาโล
หลัายหนุ่มหมสิ้นลมหายใ หิมีอายุย่อมเสียใมาล้น เธอร่ำไห้อยู่นานสอนาน ลืมเลือนาลเวลา ว่าะลับมาั้สิไ้ ลิ่นเลืออายหนุ่ม็ลอยฟุ้ไปยั้าบ้าน
น้าบ้านหลายนึเร่เ้ามาในบ้าน้วยวามเป็นห่ว เพราะน้าบ้านเหล่านั้นล้วนเป็นาิมิรับสอแม่ลู
“พี่เิอะไรึ้น” เสียายวัยลานัึ้นพร้อมับเสียวิ่อย่าร้อนรน แ่ไม่มีเสียอบลับใาหิมีอายุ
ระทั่ร่าายวัยลานมาถึห้ออายหนุ่ม เห็นหิมีอายุนั่นิ่ ห่าออไปมีร่าอายหนุ่มนอนแน่นิ่ ไร้ลมหายใ ายวัยลานมีสีหน้าเปลี่ยนไป แ่็ลับมาเป็นปิในเวลาไม่นาน
“พี่ไม่เป็นอะไรนะ” ายวัยลาเ้าไปปลอบหิมีอายุ แล้วโทรเรียาินอื่นให้เ้ามา่วย ่อนโทรเรียู้ภัยับำรว
หลัโทรไปไม่นานเสียหวออรถู้ับรถำรว็มาถึ ึ่สร้าวามใให้นแถวนั้นไม่น้อย นนแถวนั้น้อเ้ามาูันอยู่ห่าๆ เพราะแถวนี้ไม่่อยเิเรื่อ
“อทาหน่อยรับ” เสียายนหนึ่ะโน ่อนนสวมุู้ภัยและุเรื่อแบบำรวะเร่เินเ้ามาในที่เิเหุ
เมื่อทั้หมเ้ามาถึห้อที่มีายหนุ่มในร่าไร้ลมหายใ เห็นภาพาบยาวเสียท้อและรอยแผลบนร่าาย ่ายืนนิ่ไปรู่หนึ่ แ่้วยประสบาร์ึทำานันอย่ารวเร็ว
ายวัยลานเอยัพาหิมีอายุออมา เพราะลัวว่าอยู่นานไปสภาพิใะย่ำแย่ล
“ไม่เป็นอะไรนะพี่ ุนไปีแล้ว” ายวัยลานล่าวปลอบ หลัานั้นาินอื่นๆ็เริ่มทยอยมา
หลัไ้รู้ว่าเิอะไรึ้นทุนล้วนใ เพราะไม่มีใริว่าาินหนึ่ะทำเรื่อแบบนี้ นับไ้ว่าเป็นเรื่อสะเทือนใสำหรับาิทุน
ผ่านไปว่าหนึ่ั่วโม
นาหน่วยู้ภัยไ้นำศพออาบ้าน ส่วนำรวทำารเ็บหลัาน่าๆ และรวสอบภายในห้อทั้หม ่อนะเินออมาและมอบระาษแผ่นหนึ่ให้หิมีอายุ ระาษทีุ่นเียนทิ้ไว้อนลาโล
“ุเป็นแม่อผู้ายใ่ไหมรับ” ำรวถาม หิมีอายุพยัหน้ารับ แ่ายวัยลานส่สายาบอำรวเหมือน้อารให้เปลี่ยนมาุยับเาแทน
“ใ่รับ พี่สาวผมเป็นแม่อผู้าย” ายวัยลานิอบแทน และรับระาษมา
เมื่อำรวมอบแผ่นระาษ และบอรายละเอีย่าๆ ็เินาไป ส่วนายวัยลานับาิที่ยัอยู่เ้ามาปลอบหิมีอายุ เพราะทุนล้วนเ้าใวามรู้สึอารสูเสีย
“ไม่เป็นอะไรนะพี่สะใภ้ เ้มแ็ไว้”
“เรื่อานศพพวเราะ่วยพี่เอ”
“เี๋ยวผมบวให้น้อนะรับน้า”
……
ระหว่าทุน่าปลอบใหิมีอายุ รถู้ภัยับรถำรวไ้ับออไป แ่ว่ารถู้ภัยไม่ไ้แ้้อมูลิ่อไว้ ถึทุนรู้ว่าศพะ้อถูนำส่ไปยัโรพยาบาล น่าเสียายที่ไม่มีใรระหนัในเรื่อนี้
.
.
.
โรพยาบาลแห่หนึ่
รถู้ภัยไ้นำส่ศพให้ับพยาบาลสอน ที่ำลัยืนรออยู่ หลัไ้รับแ้ว่ามีศพหนึ่้อันสูร
านั้น
ศพอุนไ้ถูพยาบาลทั้สอนำพาเ้าสู่ห้อับิ ห้อที่พัศพนายเอาไว้หลายศพในโรพยาบาล ึ่ศพอุนไ้ไปอยู่ใล้ับอีศพหนึ่
ทว่า!
น่าแปลที่ศพทั้สอไม่มีป้ายเหมือนศพอื่นๆ ภายในห้อับิ ราวับว่ามันเป็นวามั้ใอใรบาน
สามั่วโม่อมา
นสวมุสูทสีำไ้เินเ้ามาในห้อับิพร้อมับหมอนหนึ่
“ศพนายน้อยอยู่ไหน” นสวมุสูทถามึ้น หมอึี้ไปยัทาศพอุน “ศพนายน้อยอยู่รนั้น”
นสวมุสูทเินเ้าไปู พร้อมับเปิผ้าลุมศพ ่อนหันลับมามอหมอ
“แน่ใว่าเป็นศพนายน้อย?”
“ศพอยู่้าน้าย เป็นศพนายน้อยไม่ผิแน่” หมออบ้วยน้ำเสียริั ไร้ำโป้ป
“เ้ายืนยันว่าเป็นศพนายน้อย ะนั้น็ไม่ผิน มีเพียเ้าพบเห็นนายน้อยในร่ามนุษย์ อัว” ล่าวบนสวมุสูทไ้หายัวไปพร้อมับร่าอุน
“น้อมส่ผู้พิทัษ์” หมอโ้ัวนอบน้อม
ผ่านไปว่าหนึ่นาทีถึถอนหายใ แ่ไม่รู้ว่าทำไมหมอถึเินไปูศพ้าน้า้วยใบหน้าสสัย
“เฮ้อ โล่ใไ้สัที” หมอพึมพำพลาเปิผ้าลุมศพ
พรึบ!
พอเปิผ้าลุม สายหมอถึับเบิว้า ใบหน้าปราเม็เหื่อเย็นเยียบ
“ไม่ีแล้ว ้าบอผู้พิทัษ์ผิ ายแน่ เราายแน่” หมอเผยวามวิัวล ถึประอสิไว้ไ้ วามหวาลัวในในั้นไม่อาปิบั
“ไม่ ผู้พิทัษ์ไม่รู้ ไม่มีใรรู้ แ่ทำลายศพ เราะรอาย” หมอเผยวามิ ่อนโทรเรียผู้่วยให้เรียมนย้ายศพ แล้วโทรไปยัวัเพื่ออวันทำพิธีศพ
ที่สำัหมอนั้นไม่ลืมเอาสารเร่ารย่อยสลายีใส่ร่าศพ รวมไปถึหา้อมูลว่าใรพึ่เสียีวิะไ้ทำลายศพโยไร้้อสสัยในัว
ึ่้อสรุปทั้หมไ้ถูหมอัวาแผนาร และำเนินารทั้ในเวลาสามวัน โยเริ่มาโทรไปหายัแม่อุนให้มารับศพ พร้อมแนะนำให้ไปยัวัที่ัเรียมไว้เพื่อทำพิธี
หลัานั้นหมอไ้โทรไปสั่โลศพ ประสานานับโรพยาบาลให้นำศพเ้าไปในโล แ่หมอไม่ไ้ใส่ศพลโล เพียส่โลเปล่าให้ับแม่อุนพร้อมให้เหุผลว่า ศพมีเื้อไวรัสนิอันราย ไม่อนุาให้เปิโล
ส่วนศพถูหมอเลื่อนย้ายอย่าลับๆ ไปสู่โรานเผาทำลายยะ ภายใ้าร่วยเหลืออเส้นสาย ับ้อวามว่า ‘้อารทำลายวัถุอันรายผิหมาย’
ในวันานศพ
แม้มีเรือาิมาาน ลับไม่มีใรรู้ว่าในโลศพนั้นว่าเปล่า มีเพียรู้ว่าศพิเื้อไวรัสนิอันราย้อถูเผาโยเร็ว มิหนำ้ำหมอยัปลอมัวเ้าร่วมานศพ
วบนพิธีาปนิเริ่ม หมอไ้อออุบายให้เินเ็วัพันหนึ่ และยื่นอน้ำาล บอให้เอาไปให้สัปเหร่อพร้อมบอว่า ‘เร่ไฟเผาศพไม่ให้เหลือี้เถ้า’
ทั้หมนี้ำเนินไปในสายาและารวบุมอหมออย่าราบรื่น ไม่มีใรรู้เห็นถึวามผิปิ
อนิาผู้รับเราะห์วามเศร้าโศทั้หม ไปอยู่ับหิมีอายุ ไม่เพียเศร้าใเห็นลูายาย ยัไม่ไ้พบเห็นเถ้าระู าว่าเธอ้อมอยู่ในวามทุ์ไปอีหลายปี
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น