ลำดับตอนที่ #12
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : This Night : 11
-11-
ราวี่ระาร่าอเลโอและเอ็นมายัหน้าโัร้าลาป่า ร่าสูไ้มอหน้าราวี่อย่าไม่เ้าใ แ่ยัไม่ทันไ้พูอะไร ราวี่็ิพู่อน
"ฮบินอยู่ที่นี้..."
เลโอเบิาโพล้วยวามใ ่อนะพยายามพาัวเอให้เ้าไป้านใน แ่มือหนาอราวี่ลับรั้เอาไว้
"นายเ้าไปไม่ไ้..."
"ทำไมะเ้าไปไม่ไ้...!?"
เลโอะอถามนเอ็น้ออยปลอบพี่ายอัวเอ ราวี่ถอนหายใแร่อนะมอหน้าเลโอ
"เพราะนายไม่ใ่พวัน นายเ้าไปไม่ไ้...เี๋ยวันเ้าไปเอ..."
ราวี่บอ่อนะเินเ้า้านในเลโอไ้แ่มอาม ่อนะยอมถอยออมาพร้อมับเอ็น
----------
"เอสเธอร์...ุรู้ัเลโอ้วยเหรอ?"
"อื้ม" เอสเธอร์อบ่อนะสูหายใเ้าลึๆ
"ันับเลโอ...เยบันน่ะ"
ฮบินสะอึเล็น้อย่อนะพยายามปรับท่าทาให้ปิ เอสเธอร์ยิ้มออมาเล็น้อยเมื่อนึถึภาพเ่าๆที่เยมีับเลโอ
"แม้ว่ามันะนานมาแล้ว็เถอะ ันับเลโอ เราสอนรัันมาเลยล่ะ...แ่ว่าเนน่ะ ็อบัน เาพยายามที่ะแย่ันออมาาเลโอ...แ่สุท้าย็สู้เลโอไม่ไ้..."
สีหน้าอหิสาว่อยๆหมอลนฮบินอใหายไม่ไ้ ่อนที่เอสเธอร์ะส่ยิ้มให้ฮบินหายัวล
"เนเลยับัวัน...ัันเอาไว้ไม่ให้ันออไปไหนเลย นระทั่วันนึ ันไ้่าวมาว่าเนพยายามะับัวนาย"
"ผมไม่รู้ว่าเาับัวผมมาทำไม แ่ผมว่ามัน้อเี่ยวับเลโอแน่ๆ..."
"ไม่้อห่วหรอนะ"
เอสเธอร์บอ ่อนะใ้มือลูบที่ศีรษะเบาๆ
"เลโอน่ะ...้อมา่วยแน่ๆ..."
----------
ราวี่เอ่ยึ้นเสียัที่ลานลาโั สายาสอส่อไปรอบๆ่อนะพบร่าสูโปร่ยืนอยู่บนู้อนเทนเนอร์นาให่ ายาว้าวระโลมายัพื้น้านล่าอย่า่ายาย ่อนะเินมาหาน้อายอย่าราวี่
"ผมพามาแล้ว..."
"รู้านีนิ..."
มืหนาบเ้าไหล่ว้า่อนะเินผ่านไป ไม่นานเน็เินออมา้านนอโั ร่าสูโปร่ลายร่าเป็นหมาป่าทันทีเมื่อเห็น พร้อมับเลโอที่ลายเป็นไลแนท์ทันที่อนะพุ่เ้าโมีอย่ารวเร็ว ไลแนท์เป็นหมาป่าที่รวเร็วและว่อไวมา ทำให้ไ้เปรียบเนที่โนโมีอย่าไม่ทันั้ัว
เอ็นมอภาพรหน้า่อนะอาศัยัหวะหลบเ้าไปในโั แ่็้อแอบ่อนัวเมื่อเห็นลูน้ออเนในร่าอหมาป่า วาสวยื่นระหนเล็น้อย ะเปลี่ยนร่าอนนี้็ไม่ไ้
...ถ้าเปลี่ยนเละ...
"ทานี้!"
เสียอราวี่ัึ้น้านหลั่อนะึแนอนัวเล็ว่าวิ่ามัวเอไป ายาว้าว้วยวามเร็วพอๆับที่เอ็นเร่ฝีเท้าให้ทัน
"อบใ..."
เอ็นเอ่ยเบาๆในะที่ออแรวิ่ สายา้มมอมือสาที่ับ้นแนอัวเอเอาไว้
...อบในะ...
----------
"เสียอะไร!"
ฮบินสะุ้เมื่อไ้ยินเสียอะไรระแทัน ฮบินพยายามแะพันธนาารที่ัเอสเธอร์เอาไว้ ่อนะพาันออมาาห้อนั้น แ่แล้วประูลับถูเปิออะ่อน
"เอ็น!"
ฮบินร้อีใแ่แล้วลับถูราวี่ระาแนให้ลุึ้น พร้อมๆับเอสเธอร์ที่ถูเอ็นึึ้นมา
"ออไปาที่นี้่อน"
ราวี่เอ่ยึ้นนั้น่อนะรีบสาวเท้าวิ่อย่ารวเร็ว
"ะ!...เี๋ยว่อนิ..."
ฮบินร้อท้วเมื่อเห็นนแปลหน้าที่เหมือนะรู้ัับเอ็นออแรอย่าไม่ลละ แ่แล้ว็ะัฝีเท้าเมื่อเห็นภาพรหน้า เอสเธอร์ไ้ยืนนิ่ะั มือบาผิเรียวปาอัวเออย่าื่นลัว นฮบิน้อหันไปมอบ้า
...เลโอ...
ร่าอเลโอำลัถูร่าหมาป่าอเนร่อมอยู่ เี้ยวแหลมมเผยให้เห็นอย่าน่าลัว
"เลโอ!!"
"ฮบินอย่า!"
เป็นเอ็นที่ระานัวบาเอาไว้ เนหันไปามเสียเรีย่อนะืนร่าเป็นมนุษย์เหมือนเิม ยิ่ทำให้เอสเธอร์แทบเป็นลมล้มพับนราวี่้อประอไว้
"แหม...ำลัะไปามพอี"
สายามเบนมอราวี่อย่าบัับ่อนะพุ่เ้ามาบีบอราวี่้วยแรมหาศาล
"ิะแปรพวเหรอ ราวี่!"
"อึ!"
ราวี่พยายามิ้นให้ัวเอหลุออ แ่ยิ่ิ้น็ยิ่รู้สึาอาารหายใมาึ้น
"ปล่อยนะ!!!"
เอ็นะโนพลาเ้ามาแะราวี่แ่แล้วลับถูแรอเนผลันระเนไปโนู้อนเทนเนอร์นาให่
"ปะ...ปล่อยผม..."
"ันะปล่อยแ็ไ้!"
เนใ้แรทั้หมปล่อยให้ราวี่เป็นอิสระภายใ้อไม้มามาย ร่าายอราวี่ถูมไม้บานเิแผลนาให่น่าลัว
"แลับารที่แ้อ่ามัน...ทั้เลโอ..."
เนี้ไปที่เลโอ่อนะเบนปลายนิ้วไปยัเอ็นที่นอนมอเลืออยู่
"ทั้เอ็น..."
แววาสีแวาวโรน์ึ้นภายใ้ร่ามนุษย์่อนที่ร่าสูโปร่อเนะเินไปหาฮบิน้าๆ
"ส่วนเ็นนี้...ันอนะเลโอ หวัว่านายะไม่ว่าอะไรใ่มั๊ย?"
เลโอใ้แรเฮือสุท้ายเ้าโมีเน แ่แล้วลับโนเนใ้แรผลันล้มไปอับพื้นอีรั้
"อ่อ!!!"
เสียำรามอเนัึ้นอย่าโหยหวน ่อนที่ทรุลไปอับพื้น ร่าอเนมีบาแผลเหวอะหวะทั้ๆที่ยัไม่ไ้่อสู้มามาย ฮบินให้ไปมอ่อนะพบเวนี้ที่ใ้วาสีเหลืออำพัน้อมออยู่
...พลัพิเศษที่เวนี้เอ็ไม่เ้าใ...
"ฮบิน!!!!"
"พี่เวนี้! ่วยเลโอับเอ็น่อนเถอะรับ!"
ฮบอนะโนสวน่อนที่เวนี้ะรีบเ้าไปพยุร่าอเลโอึ้นมา พอีับที่ฮบินพยุเอ็นให้ลุึ้น
"ุเอสเธอร์!!"
"ะเอายัไ?"
เวนี้หันไปถามอย่าสสัย พอีับทีทเอ็นยัพอมีแรหลเหลืออยู่บ้า
"ผม...โอเ ฮบินพาุเอสเธอร์ออมาเถอะ..."
"แล้ว...ราวี่ล่ะ?"
เวนี้เป็นฝ่ายถามึ้น เอ็นมอร่าอราวี่ที่นอนมอไม้อย่าไร้สิ
"เี๋ยวผมแบเอ..."
เอ็นบอ่อนะพาร่าายอัวเอพยุราวี่ให้ลุึ้น ส่วนฮบิน็รีบไปประอเอสเธอร์ให้พาันออมาาโั
"พี่เวนี้เ้ามาไ้ยัไ?"
"เี๋ยว่อยลับไปเล่าให้ฟันะเลโอ...อทนหน่อย"
เวนี้บอ่อนะพาันออมา้านนอโั พบร่าอลูน้ออเนในสภาพแ่แ็หยุนิ่ในทุารระทำ ยิ่ทำให้ฮบินยิ่ไม่เ้าใเ้าไปให่
"อย่าถามมา! ออมา่อนเร็ว"
----------
เวนี้บอพลาวาล่อปมพยาบาลให้ับฮบิน่อนะหันมาบอเลโอแล้วเินึ้นไปยัั้นสอ
"อทนหน่อยนะรับ"
"อโทษนะฮบิน...ที่ันปป้อนายไม่ไ้...นายโนมันับอีแล้ว"
เลโอเอ่ยเสียแผ่วอย่ารู้สึผิ นฮบินไ้แ่ระับมือที่อบุมเอาไว้
"ันผิเอที่ไม่ระวััว...นายเลย้อมาเ็บแบบนี้"
ร่าอฮบินถูเลโอรั้ให้เ้าไปในวแนแร่อย่ารวเร็ว ่อนที่ใบหน้าหล่อะฟุบลบนไหล่เล็ๆ
"ันะปป้อนาย..."
"แ่อนนี้นายวรปป้อัวเอะมาว่า เยินไปหมเลยเนี่ย..."
ฮบินบอ่อนะหลุยิ้มออมา ร่าอฮบินถูปล่อยให้เป็นอิสระอีรั้่อนที่ร่าบาะหันไปหยิบอุปร์ทำแผล
ุ๊บ!
เรียวปาหนาประทับเบาๆที่แ้มนิ่ม่อนะผละอออย่ารวเร็ว ทำเอาฮบินไ้แ่เหวอเพราะถูโมีอย่ารวเร็ว
"เลโอ!!!!"
"แ้มนายน่ะ...เป็นำลัใให้ันนะ ันหอมทีไร มีำลัใทุที"
"ไอ้นวยโอาส!!!!"
ฮบินระมทุบอย่ารุนแร้วยวามเินอาย่อนะสะุ้โหยเมื่อไ้ยินเสียโอรวอเลโอ
...สมน้ำหน้า...
----------
"ราวี่..."
เอ่ยเรียเบาๆ่อนที่ะ่อยๆหยิบอุปร์ทำแผลอย่าเบามือ
"อืม...อะ...เอ็น?"
ราวี่สะลึมสะลืออย่าหมแร่อนะเอ่ยึ้น เอ็นพยัหน้ารับ่อนะ่อยๆทำแผลให้อย่าเบามือ
"ออทนหน่อยล่ะันนะ..."
เอ่ยบอห้วนๆ่อนะทำแผลให้ ราวี่ยิ้มเล็น้อยเมื่อเห็นท่าทาเอะะอเอ็น
"ันโอเแล้วล่ะ...แ่นายอยู่รนี้ ัน็หายเ็บแล้ว"
"็ี!...ะไ้ไม่้อทำแผล"
เอ็นบอพลันะพาัวเอลุออาเีย ท่าทาอเอ็นทำเอาราวี่เหวอเล็น้อย่อนะแล้ร้อออมาอย่าเ็บปว
"โอ๊ยยย เ็บัเลยยยย เอ็นนีนน่ารัทำแผลให้หน่อยิ น๊าๆๆๆๆๆ"
เอ็นหันมามอเล็น้อยอย่าหมั่นไส้่อนะยอมทำแผลให้แ่โยี
...เ้าเล่ห์...
----- To be Continued -----
#ฟิืนนี้เลบิน
--------------------------------------
มาแล้ววว หลัาหายไปเือบเือน มาให้เยอะสมับที่รอันเลยทีเียววววววว
ที่หายไปนี่ไม่ไ้หายไปไหนนะะ มีานมีิรรมเยอะมาเลย ปีหนึ่เยอะมาริๆ ไหนะสอบมิเทอมอี ฮืออออออ
มันอาะแหม่ๆไปบ้าเพราะว่าะฟื้นฟีลมาไ้เือบายแน่ะ 5555
ัาหวานๆ(รึเปล่า)มา้วยเลยล่ะัน
อนแรว่าะยาวว่านี้แ่อนนี้ไม่แน่ใล่ะ่ะ ็อาะบเร็วๆนี้็ไ้ ประมาไม่เิน 20 อนหรอ่ะ แ
พี่เนเา็้ออยาไ้ัวยัยบีนอยู่แล้ว เามีเหุผล 5555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น