คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : 4 สุนัขลอบกัด 3/3
“เปรี้ยวหวานเลอะเทอะแล้ว อาบน้ำก่อนไหมคะ แม่พาไป” ได้เวลานอนกลางวันของลูก หากไม่ให้นอนตอนนี้คงไปหลับเอาตอนใกล้ค่ำแน่ ไม่น่ามีปัญหาอะไรหากลูกหลับยาวถึงเช้า แต่เปรี้ยวหวานจะตื่นอีกทีตอนเที่ยงคืน การนอนไม่เป็นเวลาไม่ดีนักสำหรับเด็กวัยนี้
“เปรี้ยวหวานอยากเล่นค่ะแม่ขา” หนูน้อยส่งสายตาเว้าวอน
“แซนมีอะไรก็ไปทำเถอะ พี่ดูลูกเอง”
ธรณ์บอกเสียงเรียบ แต่กลับบาดลึกลงหัวใจคนฟัง พักนี้เขาห่างเหิน ซึ่งเธอไม่รู้เหตุผลว่าตัวเองทำอะไรผิด การคุยกันแต่ละครั้งต้องมีเรื่องลูกมาเกี่ยวข้อง แล้วเธอก็เป็นพวกไม่อยากเซ้าซี้ให้สามีไม่สบายใจเสียด้วยสิ ถึงต้องรับความอึดอัดนี้เอาไว้คนเดียว
หญิงสาวปั้นยิ้มอย่างสุดฝืนความรู้สึกตัวเอง หยิกแก้มลูกสาวเบาๆ หนึ่งที ลอบสังเกตใบหน้าพ่อของลูกแล้วอุบอิบบอก
“แซนรอที่ออฟฟิศนะคะ มีบัญชีต้องเคลียร์อีกนิดหน่อย” บัญชีไม่มีให้ต้องเคลียร์อีกแล้วเพราะจัดการเรียบร้อยไปตั้งแต่เมื่อช่วงสาย เธอพูดไปอย่างนั้นเองเพื่อให้ตัวเองดูไม่ว่างและจิตใจไม่ล่องลอยมากจนเกินไป
“อืม”
การตอบรับจากสามีสั้นห้วนเหลือเกิน ทรายรุ้งพยายามบอกตัวเองให้ชินว่าเขาเป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร ตั้งแต่เขายังเป็น ‘พี่ชายแสนดีบ้านข้างๆ’ พี่ชายที่กลายมาเป็นสามีเธอเมื่อหลายปีก่อน เพียงแต่กี่ปีๆ ก็ยังไม่สามารถทำตัวให้ชินได้สักที
“เปรี้ยวหวานไม่ซนนะคะ” ทรายรุ้งบอกลูกสาว
“ไม่ซนค่ะ” ยายหนูรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ ยิ้มออกบ้างแล้วเพราะหากแม่พูดเช่นนี้แสดงว่าอนุญาตให้เล่นต่อได้
ความหิวเข้าก่อกวนกระเพาะ ยังผลให้ภูตะวันหอบกายซอมบี้ของตนมายังห้องครัวในเวลาเกือบตีสาม อย่าถามว่าหลับไปแล้วกี่ชั่วโมง เพราะนอนหลับครั้งสุดท้ายคือเมื่อคืนก่อน ยิ่งมาเกิดเรื่องแบบนี้เขายิ่งนิ่งดูดายไม่ได้ สอบถามไปถึงสมาชิกเครือข่ายข้าวโพดก็พบว่าทางนั้นถูกก่อกวนจากรัชตะเช่นกัน เพียงแต่แค่ระคายเคืองผิวหนังให้แสบเล่นเล็กๆ ภูตะวันมองว่าการที่รัชตะเข้ามากระตุกหนวดเขาถึงถิ่นหาใช่การสร้างบาดแผลเหวอะหวะ หากแต่เป็นเหมือนการปลูกฝี ยิ่งมันเล่นงานหนักมากขึ้นเท่าไรยิ่งก่อให้ไร่กาญจ์การุณย์สร้างภูมิคุ้มกันให้ตัวเองได้มากขึ้นเท่านั้น
หารือกับพันธมิตรเสร็จสิ้นปาเข้าไปเกือบห้าทุ่ม กว่าจะเคลียร์งานเอกสารที่ค้างคาจนหมดเกลี้ยงก็กินเวลาไปอีกหลายชั่วโมง ตั้งปณิธานเอาไว้ว่างานคืองาน ที่ที่เหมาะกับงานคือในไร่กับสำนักงานโรงงาน ไม่ควรหอบงานมาทำต่อที่บ้าน แต่จนแล้วจนรอดคืนนี้หรือคืนไหนภูตะวันไม่เคยทำได้ตามปณิธานที่ตั้งไว้สักที พอล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มๆ หน่อยท้องดันร้องโครกคราก และหากเขาดื้อดึงนอนโดยไม่หาอะไรรองท้องก่อน รับรองว่าโรคกระเพาะถามหาอีกแน่
ประตูตู้เย็นถูกเปิดออกเป็นลำดับแรก ข้าวหอมมะลิหุงสุกนอนนิ่งๆ อยู่ในกล่องซูเปอร์ล็อก กับข้าวที่ทรายรุ้งทำให้เหลือเพียงน้ำพริกมะขามนิดหน่อย ไข่ไก่ไม่เหลือแล้วแม้แต่ฟองเดียวเนื่องจากชายหนุ่มไม่ได้หยิบติดมาจากโรงครัว ไม่อย่างนั้นคงได้ทำไข่เจียวกินไปแล้ว ปกติหากอยู่ในไร่แทบทุกมื้อของภูตะวันคือการฝากท้องไว้กับแม่ครัวฝีมือดีประจำไร่ อร่อยขนาดว่าเชฟดังๆ ยังต้องซูฮก และแทบทุกมื้อเขากินข้าวร่วมโต๊ะกับคนงานนั้นละ แต่มีบ้างที่ตุนเสบียงไว้ในตู้เย็นเผื่อหิวฉุกเฉินอย่างเช่นคืนนี้
“วิถีชายโสดที่โฉดมาก”
ภูตะวันพูดกับไอเย็นจากตู้ ก่อนคว้ากล่องข้าวออกมากระแทกใส่ในชามตราไก่ กวาดน้ำพริกมะขามที่เหลือทั้งหมดโปะลงบนข้าวอีกที นำเข้าไมโครเวฟไปตามเรื่องตามราว กลับมาดูในตู้เย็นอีกทีจึงเห็นว่ามีไชโป้วหวานหั่นแว่น ลูกชิ้นหมู กับถั่วลิสงต้มในถุงพลาสติกซึ่งซื้อติดมือมาจากตลาดเมื่อสองอาทิตย์ก่อนแต่ลืมกินไปเสียสนิท ทำซุปร้อนๆ สักถ้วยไว้ซดให้คล่องคอคงดี
ชายหนุ่มจัดการต้มน้ำในหม้อด้ามใบขนาดกลาง ระหว่างรอให้น้ำได้ที่เขาฆ่าเวลาด้วยการแกะถั่วลิสงใส่ถุงพลาสติกใบเดิม ควันขาวพวยพุ่งขึ้นจากหม้อจึงเป็นคิวของลูกชิ้นกับไชโป้วหวานลงไปเต้นระบำในน้ำเดือด ถั่วที่แกะไว้แล้วโยนตามลงไป เหยาะเกลือผสมไอโอดีนนิดหน่อยให้พอมีรสชาติ กะด้วยสายตาและความรู้สึกว่าใช้ได้จึงปิดเตา ชิมรสชาติดูพบว่าไม่อร่อยล้ำจนต้องกินซ้ำ แต่ไม่ถึงขั้นต้องเททิ้ง มันพอประทังชีวิตให้ผ่านคืนนี้ไปได้ ประเมินดูแล้วข้าวหอมมะลิกับน้ำพริกมะขามคือสิ่งที่อร่อยที่สุดสำหรับมื้อนี้
หากมองโลกแบบสวยๆ อย่างน้อยเขาก็มีความเป็นแม่บ้านแม่เรือนมากกว่าทะเลจันทร์...ภูตะวันให้กำลังใจตัวเองเช่นนี้ทุกครั้งที่เข้าครัว กินได้ก็กิน กินไม่ได้ก็ต้องกิน
“เมนูอะไรของกูวะ พี่แซนมาเห็นเป็นเรื่องแน่ๆ”
หากทรายรุ้งรู้เชื่อขนมกินได้เลยว่าเขาต้องถูกพี่ตีแขนสักป้าบสองป้าบโทษฐานหยิบของค้างอาทิตย์ในตู้เย็นมาปรุงอาหาร แต่ใครสน เขาถือคติที่ว่าอะไรที่อยู่ในตู้เย็นคือของอมตะ ไม่บูดไม่เน่าไม่เสีย
อาหารลงท้องความอิ่มจึงเริ่มแสดงออก แล้วสิ่งที่น้องสาวถามเมื่อวันก่อนก็แล่นเข้าสมองให้ทวนคิด
‘ไม่อยากมีลูกบ้างหรือ’
‘เมียยังหาไม่ได้ ฉันจะเอาแม่พันธุ์ที่ไหนมาผลิตลูกวะ’
‘ใครจะไปคิดล่ะ อาจจะปุ๊บปั๊บแต่งงานอย่างซีกับพี่ปราบก็ได้’
...ไอ้ซีนี่ก็บ้าไปใหญ่ เขาจะไปหาแม่ของลูกมาจากไหนกัน เมียไม่ใช่แซนด์วิชแฮมชีส ซาลาเปาหมูสับไข่เค็ม หรือขนมจีบปูที่หาได้ตามร้านสะดวกซื้อแบรนด์ดัง
ความคิดเห็น