Kurapika ~เจ้าชายจะไรหว่า?!~ ฟิคHunter

ลำดับตอนที่ #12 : กลับเมือง

" ว่าไงนะ!!! เรียกตัวคุราปิก้ากลับ?! ทำไม??!! " คุโรโร่ตะโกนเสียงดังก้องเมื่อได้ยินข่าวตรงจากท่านพ่อของเค้าหลังจากที่เห็นคุราปิก้าเตรียมตัวกลับเมืองของตน


" เฮ่อ.....ท่านพ่อของคุราปิก้าป่วยน่ะ.............เดี๋ยวซิ! เจ้าจะไปไหน " พ่อของคุโรโร่เอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นคุโรโร่เดินไปที่ประตู


" ข้าจะไปห้านคุราปิก้าไม่ให้ไป " 


" ใจเย็นๆหน่อย........แค่จากกันแป๊ปเดียวทำจะเป็นจะตาย ยังไงคุราปิก้าก็ต้องกลับไปนั่นล่ะ " 


" แต่! "


" พอเลย.....หยุดทำตัวเป็นเด็กๆได้แล้ว ถ้าเป็นห่วงนักก็ตามไปด้วยซะสิ "


" นั่นสิน่ะ.........ขอบคุณท่านพ่อมาก ท่านเนี่ยน่ารักที่สุดเลย " ว่าแล้วเจ้าตัวก็เดินอารมณ์ดีออกไปหาคุราปิก้าที่เตรียมตัวเคลื่อนขบวนกลับเมืองทันที




" คุราปิก้า! ข้าไปด้วยนะ " คุโรโร่วิ่งเข้าไปหาคุราปิก้าที่ตอนนี้นั่งอยู่บนหลังม้าสีขาว


" ........ก็ตามใจเจ้า " เมื่อเห็นดวงตาอ้อนวอนขอร้องคุราปิก้าก็ไม่กล้าขับไล่ จึงปล่อยให้เลยตามเลย


" งั้นข้าไปกับเจ้านะ! " ทันทีที่พูดจบร่างสูงก็กระโดดขึ้นหลังม้าตัวที่คุราปิก้านั่งอยู่ทันที


" เฮ้ย! ไปหาม้าตัวอื่นเซ่!! " คนตัวโตได้ใจกอดร่างยางในอ้อมแข็นแน่นพลางส่ายหน้าดิ๊กๆเป็นการปฏิเสธ


" ไม่ๆๆๆๆๆๆ และไม่  ข้าจะอยู่กับเจ้าเนี่ยล่ะ เราแต่งงานกันแล้วนะ นอนด้วยกันก็นอนมาแล้วด้วย " คนพูดไม่สนใจว่าตนจะพูดประโยคหน้าอายให้ใครได้ยินบ้างผิดกับคนฟังที่หน้าแดงกับเป็นแถวๆ(พวกทหารน่ะ) โดยเฉพาะคนที่อยู่อ้อมกอดของเจ้าตัวดีด้วยแล้วยิ้งหน้าแดงเป็นทวีคูณ


" บ้า! แค่นอนเฉยๆตะหาก พูดซะ! คนอื่นเค้าคิดไปไหนถึงไหนกับแล้ว!! " คุราปิก้าเถียงทันทีเมื่อเห็นว่าประโยคมันส่อเค้าเพียงใด


" ในอนาคตเจ้าก็ต้องเป็นของข้าอยู่ดีนั่นล่ะ อย่าใจร้ายไปหน่อยเลยน้า " ร่างสูงก้มลงมาสูดดมกลิ่นที่เรือนผมของคนที่กอดอยู่ช้าๆราวกลับจะจดจำเอาไว้


" ถ้ามีวันนั้นข้าคงจะคลอดลูกได้ " คุราปิก้าเอ่ยตอบกลับ


" มีซิ!! ก็ข้ามียาที่ทำให้เจ้าคลอดลูกได้นะ! ไม่เชื่อรึไงกัน!! " คุโรโร่พูดอย่างสนุกสนาน


" อื้ย....... " คุราปิก้าไม่รู้จะต่อว่าอะไรดีจึงหุบปากเงียบๆแล้วทนนั่งไปกับคุโรโร่จนถึงเมืองของตน



-*--------------------------------------------------------------------------------*-

อัพช้าจริงๆนะเรา-*-

เฮ่อ........เพราะคิดพล๊อตไม่ค่อยออกเนี่ยแหละงิงิ