ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ❥ JOKE {9} 100% (ไรท์คัมแบ็คจย้า)
❥ JOKE
เสี่ยวแต่เฉี่ยว
-9-
17.00 โรงยิม
“คิมมยองซู ลีมินโฮ บังยงกุก ไอ้ลู่... ขาดใครอีกเนี่ย” ร่างสูงในชุดนักเรียนที่ไม่มีเสื้อตัวนอกและเน็กไทด์ ผมข้างหน้าถูกมัดขึ้นทำให้ดูเท่ไปอีกแบบ กำลังยืนไล่นิ้วไปตามคนที่นั่งอยู่บนแสตนด์
“ฮยอง ซ้อมบาสเสร็จเลี้ยงไก่ผมหน่อยดิ” แอล หรือ มยองซู น้องรหัสของคริสพูดขึ้น
“น้องรหัสอะไรเอะอะก็กินอย่างเดียว ไว้เลี้ยงวันอื่นละกันนะ เดี๋ยวนะ เมื่อกี้ขาดใคร” คริสตอบกลับน้องรหัสไปแบบส่งๆก่อนจะหันมาให้ความสนใจกับเรื่องรายชื่อต่อ
“งั้นครั้งหน้าเลี้ยงซองยอลไปด้วยเลยนะ”
“ได้คืบจะเอาศอกเหรอ เห็นฮยองเป็นพ่อนายรึไง” คริสยื่นมือไปผลักหัว
น้องรหัสหน้าหล่อพร้อมกับเอ่ยประโยคเมื่อสักครู่
“หู้ย เบื่อจริง พี่ก็พริ้นส์เบอร์1 น้องก็พริ้นส์อีก” ยงกุกเอ่ยขัดขึ้นระหว่างที่ตัวเองกำลังดูดน้ำอัดลม
“จื่อเทาเกรด10ไงมึง” ลู่หานที่นั่งเท้าคางอยู่ตอบกลับไป
“กูว่าจะไม่นับแล้วนะ เพิ่งจะเข้ามาเรียนปีแรกทำไมทำตัวเหลวไหลแบบนี้เนี่ย น่าเบื่อชะมัด(ก็ว่าทำไมไม่เคยเห็นหน้า เข้ามาเรียนปีแรกนี่เอง - -)”
“มาแล้วครับบบบบบบ” เสียงของบุคคลที่สามดังขึ้นก่อนที่เจ้าตัวจะเดินมาวางกระเป๋าข้างๆยงกุก
“มาช้านะ เกรด10เรียนหนักรึไง” คริสว่าพลางเดินไปหยิบลูกบาสมาอีกลูก
“มึงอย่ามาแอ๊บโหดหน่อยเลยไอ้คริส” ยงกุกแทรกขึ้น
“ไอ้บัง เดี๋ยวเหอะ แยกซ้อมสองสนาม จื่อเทามานี่”
“ครับ ( ' ')”
คริสเดินถือลูกบาสออกมาพร้อมกับเทาที่เดินขึ้นมาขนาบข้างรุ่นพี่
“นี่เป็นกีฬาสีปีแรกของนายใช่มั้ย ในเซนต์ซูมานน่ะ” คริสว่าพลางโยนลูกบาสให้รุ่นน้อง
“ผมยังไม่ได้เคลียร์กับฮยองเรื่องดอกไม้เมื่อวานเลยนะ”
“ใช่มั้ย”
“..ครับ (_ _)”
“เลย์อัพให้ดูหน่อย” จบประโยคคนตัวสูงก็เพยิดหน้าไปทางแป้นบาส
จื่อเทารับลูกบาสมาก่อนจะเดาะไปอยู่ในตำแหน่งที่จะเลย์อัพ หยุดมองแป้นสักเล็กน้อยก่อนจะเลี้ยงบาสแล้วเลย์อัพตามคำสั่งของกัปตันทีม
“ดีกว่าที่คิดไว้เยอะเลยนะเนี่ย...”
...
...
การซ้อมดำเนินไปได้ชั่วโมงครึ่ง แต่เป็นการซ้อมที่ไม่ได้จริงจังอะไรมากนัก ระหว่างการซ้อมลู่หานก็คอยปรนนิบัติทุกคนตั้งแต่ผ้าเย็นยันน้ำดื่ม คริสกับเทาปลีกตัวมานั่งพักที่แสตนด์ ร่างสูงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดูเวลา
“ทำไมยังไม่มาเนี่ย”
“ยอลฮยองน่ะเหรอ” เทาถามกลับไปเหมือนรู้ทัน
“เงียบๆไป ฉันไม่ชอบหน้านาย”
“วันนั้นหึงอ่ะดิ ฮ่าๆ” จื่อเทาเพิ่มน้ำเสียงให้กวนขึ้นหวังจะแกล้งคนข้างๆ แต่ถ้าเอาจริงๆคือคริสเป็นไอดอลเทาเลยก็ว่าได้ = =
“จะไปหึงทำไม นายกับฉันมันคนละระดับกัน”
“อ่าวเหรอ ตามใจแล้วกัน” จื่อเทาว่ากลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาพี่รหัสตัวเอง
ตู๊ดดดดดตู๊ดดดดดด
(ว่าไง)
“วันนี้ฮยองลืมอะไรรึเปล่าาาาาาา” เทากรอกเสียงใส่โทรศัพท์พลางหันไปดูปฏิกิริยาของคนข้างๆ คริสได้แต่หงุดหงิดในใจก่อนจะลุกไปชู้ดบาสเป็นการระบายอารมณ์
(ลืมอะไร วันนี้มันไม่ใช่วันเกิดใครนี่ หรือนายจะให้ฮยองเลี้ยงข้าว วันนี้ฮยองไม่ว่างอ่ะ)
“ไม่ได้ให้เลี้ยงข้าวว ฮยองรีบมาโรงยิมได้แล้ว แฟนรอจนจะเหี่ยวแล้วเนี่ย ไม่สิ จากที่เหี่ยวอยู่แล้วมันจะเฉาตายแล้วเนี่ย”
(บอกให้รอหน่อย เพิ่งซ้อมดนตรีเสร็จ เอ๊ะ นี่นายอยู่กับคริสได้ยังไง)
“คริสฮยองเรียกผมมาซ้อมบาสอ่ะ”
(นี่มันเรียกไปทั่วเลยใช่มั้ยเนี่ย แค่นี้นะ เดี๋ยวเจอกัน)
ปิ๊บ
“ฮยอง ผมกลับบ้านก่อนนะ ซียู~~~” เทาโบกมือให้คนที่กำลังหึงแบบหน้ามืดก่อนจะปลีกตัวออกมาหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกจากโรงยิม
“กลับไปได้ตั้งนานแล้วก็ดี”
“โอ๊ะ ชานยอลฮยองงงงงงงงงงงง”
เสียงของจื่อเทาทำให้คริสต้องหันไปตามโดยอัตโนมัติ
“คริส เขากลับกันหมดแล้วเนี่ย ไม่กลับเหรอ หรืออยากอยู่สวีทกับแฟนสองคน?” ลู่หานกับยงกุกเดินมาหยุดตรงหน้าเพื่อนร่วมห้องก่อนจะมองไปยังที่ที่คริสให้ความสนใจอยู่
“มึงหึงรึไง” ยงกุกดูเหมือนจะรู้ทันเพื่อนตัวเองเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองไปทางจื่อเทาและชานยอล
“กูว่ากูหึงนะ” คริสว่าพลางยืนกอดลูกบาส
“เขาเป็นพี่รหัสน้องรหัสกัน ทำไมวะ” ลู่หานเอ่ยต่อ
“จะใครก็ช่าง กูไม่ชอบ นี่กูเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” คริสระบายความโกรธออกมาพร้อมกับลูกบาสที่ถูกโยนเช็ดแป้นแล้วลงห่วงพอดี
“ถามกูแล้วกูจะไปรู้มั้ยเนี่ย”
“มันไม่ใช่ประโยคคำถาม เข้าใจ....มั้ย” .... ร่างสูงเงียบไปสักระยะ ...ประโยคที่เขาพูดออกไปเมื่อสักครู่มันคุ้นๆนะ
“แล้วมึงต้องการอะไรจากกูเนี่ย” ทั้งยงกุกและลู่หานพูดออกมาพร้อมกับก่อนจะเดินออกไปนอกโรงยิม
“นี่กูเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” คริสบ่นออกมาเบาๆก่อนจะชู้ดบาสอีกครั้ง
.
“นายจะเอายังไงกับแบคฮยอนเนี่ย” ชานยอลถามน้องรหัสตัวเองออกไป
“เอาน่า ไว้ใจผมได้ ฝากแบคฮยองไว้กับผมรับรองไม่มีเสียใจ อิอิ” จื่อเทายักคิ้วให้พี่รหัสตัวเองก่อนจะเดินออกจากโรงยิมไป
“ฉันไม่เข้าใจนายจริงๆนะ จะทำอะไรก็รีบทำสิวะ” ร่างโปร่งพูดไล่หลังน้องรหัสตัวเองก่อนจะเดินเข้าไปในโรงยิม
“มาช้าจัง หลงทางในใจพี่อยู่เหรอครับ” ร่างสูงนั่งอยู่ที่แสตนด์เอ่ยขึ้นพร้อมกับเดาะลูกบาสเล่นไปด้วย
“มีอีกกี่มุขยิงมาให้หมด -/\-”
“มันก็คิดออกเรื่อยๆ นี่ไปไหนมาเนี่ย”
“นี่เทาไม่ได้บอกเหรอว่าฉันซ้อมดนตรีน่ะ เฮ้อ ไอ้น้องคนนี้นี่มันใช้ไม่ได้จริงๆ”
“เฮอะ เทาอีกแล้วเหรอ”
“อะไร?”
“เปล่า อยากเล่นมั้ย” คริสยกลูกบาสขึ้นพร้อมกับเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
“สักหน่อยก็ได้” ชานยอลว่าพลางวางกระเป๋าพร้อมกับถอดเสื้อตัวนอกออกวางไว้ข้างๆร่างสูง ก่อนจะหยิบลูกบาสในมืออีกคนเดินเข้าสนาม
คริสไม่ได้เดินตามเข้าไป ร่างสูงได้แต่นั่งมองอีกคนเล่น ถึงวันนี้มันจะเหนื่อยน้อยกว่าวันอื่นแต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงอยากนั่งมองชานยอลซ้อมมากกว่าลงไปเล่นเอง
...
“ปีนี้ลงบาสกับฟุตบอลเหรอ” ร่างสูงในชุดนักเรียน ปกเสื้อมีปักดาวหนึ่งดวง เป็นสัญลักษณ์ของนักเรียนเกรด11 เดินออกมาจากร้านชานมไข่มุกในมือถือแก้วชานมสองแก้วพร้อมกับส่งแก้วหนึ่งให้รุ่นพี่หน้าหวาน
“ไม่อ่ะ ลงบอลอย่างเดียว นายอ่ะ” ลู่หานรับแก้วมาก่อนจะยิ้มให้
“ลงแบตกับบาสไปอ่ะ ทำไมเหรอ”
“ว้า แบบนี้ฮยองก็ไม่มีคนซ้อมด้วยอ่ะดิ”
“เดี๋ยวผมไปอยู่เป็นเพื่อนอยู่แล้วน่ะ”
“นายเป็นโกลด์หน่อยดิ”
“ได้อยู่แล้ว ยิงให้โดนใจผมนะ” เซฮุนยักคิ้วให้อีกคนก่อนที่ทั้งสองคนจะเริ่มก้าวไปตามฟุตบาท
“อะไรอีกละ -/-”
“มุขเสี่ยวเกี่ยวใจพี่ลู่ :P”
“เงียบเลย -///-” ลู่หานยกมือขึ้นตีคนข้างๆเบาก่อนจะเบือนหน้าไปดูดชานมไข่มุกแก้เขิน
“คึ แล้ววันนี้ไปโรงยิมทำไมล่ะ?”
“ตอนแรกก็ว่าจะไปดูคริสมันหวานกับแฟนอ่ะ”
“อ่าว สรุปเขาไปจีบกันตอนไหนเนี่ย”
“คริสมันก็ม่อไปเรื่อยนั่นแหละ แต่เพราะนายกับไคทำให้สองคนนั้นยอมเป็นแฟนกันไง แต่ก็แค่ในนามอ่ะนะ คริสเขาทำไปเพราะไม่อยากให้นายสองคนไปเขียนหนังสือพิมพ์เรื่องเขาต่อ ให้มันจบๆไปอะไรแบบนี้ เข้าใจใช่มั้ย”
“ผมว่าไม่นะ เมื่อวานยังเอาดอกไม้มาให้กันอยู่เลย”
“บางทีฮยองก็ไม่ค่อยเข้าใจคริสเท่าไหร่”
“หือ?”
“ก็วันนี้มันพูดอะไรแปลกๆอ่ะ เหมือนมันจะไม่ได้มองคนอื่นนอกจากชานยอล ฮยองรู้สึกแบบนั้นอ่ะ ปกติแล้วจะหยอดไปทั่วด้วย” ลู่หานเอ่ยออกไปก่อนจะก้มดูดชานม
“ก็มีแฟนแล้วจะให้หยอดไปทั่วได้ยังไงล่ะ ฮยองก็เตรียมตัวไว้เถอะ” เซฮุนว่าพลางหันมายิ้มน้อยๆให้ลู่หาน
“เตรียมตัวอะไร พูดจาไม่รู้เรื่อง -/-” คนขี้เขินค้อนตาใส่คนตัวสูงนิดๆ แต่ก็
“เปล๊า วันนี้ผมไปส่งที่บ้านนะ”
“อื้อ >_<”
...
...
“หน้านายหายแล้วรึไง มาเล่นกีฬาเนี่ย” ชานยอลเอ่ยขึ้นแต่เจ้าตัวก็ยังคงเลี้ยงบาสอยู่
“ยังหรอก แค่เห็นหน้านายก็หายแล้ว”
“อย่าหวานให้มาก” ร่างโปร่งเอ่ยก่อนจะกระโดดชู้ดลูกบาสแก้เขิน
“เขินเหรอครับ” คริสยิ้มออกมาบางๆก่อนจะหยิบขวดน้ำขึ้นมาดื่ม
“เปล่า -/-”
“ปากแข็งจริง”
“พูดอะไร มั่ว -/-”
“มา เล่นด้วย” ร่างสูงลุกขึ้นพร้อมกับเดินมาเข้าสนาม
“กัปตันทีมบาสมันจะเก่งสักแค่ไหน เหอะ” คนที่อยู่ในสนามโยนลูกบาสให้อีกคน
“อยากรู้มั้ยล่ะ” คริสรับลูกบาสมาด้วยท่าทางสบายๆก่อนจะเลี้ยงไปชู้ดที่แป้นอีกฝั่งหนึ่ง
“จ้า =_=”
“อยากจะมาเป็นห่วงให้พี่มั้ยครับ”
“ไม่อ่ะ อยากเป็นคนที่นายหวงมากกว่า” ชานยอลพองแก้มก่อนจะกระโดดแย่งบอลจากมืออีกคนมา
“หึ เดี๋ยวนี้กล้านะ”
“คงติดคนแถวนี้มาล่ะมั้ง” ชานยอลยักคิ้วให้อีกคนก่อนจะโยนบอลกระทบแป้น
“นี่ ฉันขอถามอะไรหน่อย”
“อะไร” ชานยอลเดินไปเก็บลูกบาสที่ตัวเองเพิ่งชู้ดไปเมื่อสักครู่ก่อนจะหันหน้ากลับไปหาอีกคน
“ทำไมเมื่อวานถึงมาที่ห้อง”
“...”
“หื้ม?”
“ฉัน..เอ่อ..”
“?”
“ฉันแค่รู้สึกห่วงนายขึ้นมาเฉยๆ ไม่มีอะไรหรอก” ชานยอลตอบกลับไปแต่ยังคงยืนอยู่ที่เดิม
“เซ้นส์ดีเนอะ” ร่างสูงเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าอีกคนพร้อมกับยกยิ้มขึ้นนิดๆ
“จะเล่นมุขอะไรอีก”
“อะไร เห็นหน้าฉันแล้วคิดว่าฉันต้องเล่นมุขทุกทีเลยรึไง”
“ก็ใช่ไง”
“หึ นายนี่น่ารักนะ”
“อะไรอีกเนี่ย”
คริสไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่ก้มลงหอมแก้มอีกคนเบาๆ
“นี่...”
“ฉันว่าฉันชอบนายจริงๆแล้วล่ะ”
TBC
ความคิดเห็น