Love destiny พรหมลิขิตรัก Fic sj+snsd

ลำดับตอนที่ #11 : Love destiny 9

 Love destiny 9

“พี่ยูริ กลับมาแล้ว  พี่ พี่เห็นฉันไหม”ซอฮยอนกล่าวเมื่อเห็นพี่สาวเธอเดินเข้ามาในห้อง พลางเดินไปใกล้เตียง ก่อนจะยิ้มแฉ่งให้เธอ  จนยูริเองถึงกลังตกใจ

“ซอฮยอน  เธออยู่ที่นี่ได้ยังไง”ยูริกล่าวทักน้องสาว  แต่ก็ต้องเงียบลงเมื่อ คยูหันมามองอย่างสงสัยว่าเธอคุยกับใคร

“เอ่อ ….คุณค่ะฉันอยากได้น้ำผลไม้รบกวนช่วยไปซื้อให้หน่อยได้ไหมค่ะ”ยูริกล่าวกับคยูเพื่อที่จะให้เขาไปให้พ้น ถ้าเขาสงสัยขึ้นมาอีกอาจจะหาว่าเธอบ้าก็ได้ที่พูดคนเดียว

“ได้สิ ….แล้วซออยากได้อะไรอีกไหม”คยูกล่าว

“ไม่แล้วค่ะ”หญิงสาวยิ้มให้เขา

“ซอ  คราวนี้เราคุยกันสะดวกขึ้นหน่อยแหละ เธอไม่เป็นไรใช่ไหม เธอคงจะลำบากแย่ที่ต้องอยู่แบบนี้”ยูริกล่าวกับซอฮยอนที่ยืนอยู่ข้างๆเธอ

“ไม่เป็นไรค่ะ  แล้วพี่ล่ะค่ะเจอคนรักของพี่ยังค่ะ”ซอฮยอนกล่าวด้วยความเป็นห่วง

“เจอแล้ว  แต่เขาคงจำพี่ในสภาพนี้ได้หรอก พี่ต้องหาทางบอกให้เขารู้ให้ได้ แล้วผู้ชายที่เฝ้าพี่เป็นใครหรอ”ยูริย้อนถาม

“คือว่าเขาเป็น แฟนของซอเอง เขาชื่อคยูฮยอน”ซอฮยอนกล่าวก่อนจะเล่ารายละเอียดอื่นให้ฟัง

“แล้วพี่จะทำยังไงเนี่ยะ  ถ้าเขาสงสัยขึ้นมาไม่แย่หรอ”ยูริกล่าวด้วยสีหน้ากังวล เพราะเธอมีเวลาแค่ไม่นานไหนจะเรื่องฮันคยองแล้วยังมีเรื่องอื่นๆของน้องสาวเข้ามาร่วมอีก

“ไม่หรอกค่ะ  ซอจะช่วยพี่เอง ซอจะอยู่ข้างๆพี่เอง”ซอฮยอนให้คำมั่นกับพี่สาว

“ซอ ตอนนี้ผ่านไปกี่วันแล้วพี่อยากออกจากโรงพยาบาลเหลือเกิน”ยูริกล่าวด้วยสีหน้าร้อนใจเพราะเธอกลัวจะไม่ทันการ

“ผ่านไป 5วันแล้วค่ะ เท่ากับว่าพี่เหลือเวลาอีก95วัน”ซฮอยอนนับนิ้วคำนวณ ทำให้คนฟังถึงกลับใจหายทำไมมันผ่านไปไวขนาดนี้

“แท เหลืออีกปีเดียวเราก็จะเรียนจบแล้ว คุณแต่งงานกัยผมน่ะ”คิบอมกล่าวกับหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดก่อนจะหยิบแหวนวงนึงขึ้นมาสวมที่มือของคนรัก

“ทำไมมัดมือชกแท แบบนี้ไม่ถามความเห็นกันมั่งเลย”แทยอนว่า แต่ใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม แล้วมองแหวนวงเล็กที่นิ้วนางของเธอ

“แล้วคุณชอบไหมล่ะ ถ้าไม่ชอบผมจะได้เปลี่ยนใหม่ให้”คิบอมกล่าวเชิงหยอกก่อนจะใช้มือขยี้ผมของคนรักเบาๆ

“ถึงเรียนจบอีกปีเดียว ยังไงเราก็ต้องไปเรียนเฉพาะด้านอีกน่ะคิบอมไม่เร็วไปหรอ”แทยอนหันมาถาม

“ไม่เร็วไปหรอก ผมน่ะอยากให้เป็นวันพรุ่งนี้ซะด้วยซ้ำ”คิบอมกล่าวอีกครั้ง

“โธ่โวย….ทำไมเธอต้องทิ้งฉันไปด้วย”คิบอมมองกล่องแหวนที่เขาเคยให้คนรักเมื่อหลายปีก่อน ยิ่งมองก็ยิ่งเจ็บปวด ก่อนจะดื่มเหล้าเขาไปด้วยความโกรธ

“ทำไมฉันถึงนึกเรื่องนี้ อีกน่ะ”แทยอนกล่าวกับตัวเอง ทั้งๆที่เธอเป็นคนจบทุกอย่างเองป่านนี้เขาคงมีความสุขดีอยู่แล้ว คงมีแต่เธอเท่านั้นที่ยังไม่ยอมลืมเรื่องพวกนี้

“นี่ดงแฮ  ถึงตอนนี้ข่าวของซอฮยอนจะกลบข่าวนายไปได้บ้างก็ใช่ว่าเรื่องมันจะจบน่ะ ตามผู้หญิงคนนั้นมานี่เดี้ยวนี้ ฉันมีเรื่องต้องทำความเข้าใจ ไม่อยากพูดหลายรอบ”ซองมินกล่าวก่อนจะใช้สายตาจิกชายหนุ่มตรงหน้า ที่ทำอาการไม่พอใจ

“อะไรของพี่อีกเนี่ยะ”ดงแฮกล่าวไม่พอใจ

“ทำตามที่ฉันสั่งเถอะน่า”ซองมินกล่าวแล้วส่งมือถือให้ดงแฮเขารับมันมาแต่โดยดี  เวลาผ่านไปไม่ถึงสองชั่วโมงยุนอาก็เข้ามาอยู่ในห้องทำงานของดงแฮ

“หน้าตาดีใช้ได้นี่  ผิวพรรณก็ดี ถ้าขัดถูสักหน่อยคงดูดีไม่น้อย”ซองมินกล่าวหลังจากที่สำรวจยุนอาอยู่หลายนาที จนยุนอาเองก็งงอยู่เหมือนกัน

“พี่กำลังทำอะไรน่ะ”ดงแฮกล่าวอย่างสงสัย

“เงียบไปเถอะน่า เพื่อตัวนายเอง   ชื่อยุนาใช่ไหมช่วยเซ็นตรงนี้หน่อยน่ะนี่คือสัญญาของเรา”ซองมินกล่าว

“สัญญาอะไรหรอค่ะ ยุนมองอย่างสงสัย”สายของเธอและดงแฮได้แต่มองสลับกันไปมา

“สัญญาจ้างเป็นแฟนลีดงแฮ 3เดือน”ซองมินกล่าวก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความสุข