>>Fantastic love เพราะรักของเรามันอัศจรรย์<<

ลำดับตอนที่ #11 : ★Miracle ★ แข่งกันอีกครั้ง

CHAPTER 6

แข่งกันอีกครั้ง

“พวกนาย.....” เวอร์ชั่นครางออกมาเบาๆเมื่อเห็นห้าหนุ่มตรงหน้า

“คัมแบ็คครั้งนี้เซ็กซี่นี่นา .. คงจะอ่อยพวกเสือพวกตะเข้ได้เยอะเลยนะ” แทนที่จะพูดจาดีๆกับเค้า แต่ทันทีที่เจอหน้ากัน จงฮยอนกลับปากหมาใส่ซะนี่ -*-

“ไอ้ปากหมา หัวสมองลามกอย่างนายมันก็คิดได้เท่านี้แหละ ชั้นว่าแล้วว่านิสัยนาย ต้องไม่เคยเปลี่ยนแน่ๆ” ชอนซาด่ากลับแทบจะทันที

“ก็ยังดีกว่าคนที่พยายามจะเปลี่ยนตัวเองไปเป็นลุคส์เซ็กซี่ แต่ดูแล้วเหมือนโอ่งมังกรเดินได้”

“ไอ้จงฮยอน!” ชอนซาทำท่าจะตบ ยังดีที่เวอร์ชั่นดึงเธอเอาไว้ได้ทัน

“ไม่เอาน่าชอนซา ตอนนี้พวกนักข่าวแล้วก็แฟนคลับยังอยู่กันเยอะนะ ขืนมีเรื่องกันตอนนี้ได้เป็นข่าวดังแน่ๆ” เวอร์ชั่นปลอบชอนซาให้ใจเย็นลง

“แล้ว ... นี่ใครอ่ะ” แทมินชี้ไปที่สองสาว คิมฮานึลและปาร์คอึลนาอย่างงงๆ

“สมาชิกใหม่น่ะ คิมฮานึลกับปาร์คอึลนา” เวอร์ชั่นตอบ

“อ้าว ... แล้วจินเอกับเซย์ล่ะ ตอนนี้สองคนนั้นไปไหน” อนยูเอ่ยถามด้วยสีหน้าเศร้า

“ไปเดบิวต์ที่ญี่ปุ่นน่ะ” เวอร์ชั่นตอบ

“ก็เลยได้ยัยสองคนนี้มาแทนเหรอ ไม่ไหวนะ หน้าตาก็ไม่ผ่านแล้ว ยิ่งจับมาใส่ชุดเซ็กซี่ชั้นว่ามันดูเหมือนจับลิงมาฝึกปีนต้นไม้ยังไงก็ไม่รู้” แทมิน อยู่ดีๆก็หาเรื่องใส่ตัวซะงั้น วิจารณ์รูปร่างหน้าตาเค้าซะเละ ทำเอาปาร์คอึลนาและคิมฮานึลตาโต

“นี่! ไอ้เห็ดสด แล้วนายคิดว่านายหน้าตาดีนักเหรอถึงได้มาว่าพวกชั้นแบบนี้ ลุคของนายดีตายอ่ะ ดูยังไงก็เหมือนเด็กปัญญาอ่อน” ปาร์คอึลนาด่ากลับทันที

“อ้าวๆ พูดงี้ก็สวยสิ ยัยหัวหลอดไฟ”

“เอ้าๆ จะทะเลาะกันไปทำไมเนี่ย ... พึ่งจะรู้จักกันเองไม่ใช่เหรอ” อนยูเป็นฝ่ายมาห้ามทัพ

“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ สบายดีมั้ย” มินโฮที่เงียบอยู่นานเอ่ยทักอันอันด้วยรอยยิ้มอบอุ่น

“อื้ม ก็ดี ... ว่าแต่นายเถอะ เห็นเป็นข่าวกับสาวๆวง SNSD KARA รายวันเลยนี่” แต่ดูเหมือนว่าอันอันจะพูดจาประชดประชันเค้ามากกว่า

“หึ .. คนมันฮอตก็เงี้ย” มินโฮเปลี่ยนไปมากจริงๆ เค้าพูดมากขึ้นแถมยังหลงตัวเองมากขึ้นพอๆกะจงฮยอนด้วย

“แหวะ จะอ้วก ไม่เจอกันแป๊บเดียวนิสัยคนมันเปลี่ยนได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย” อันอันทำท่าอ้วก

“ก็คงจะติดมาจากไอ้คนหลงตัวเองบางคนแถวๆนี้แหละ” ชอนซาเน้นคำว่า ‘หลงตัวเอง’ ใส่หน้าจงฮยอนเต็มๆ

“ปากดีนักเดี๋ยวพ่อจับปล้ำซะนี่” จงฮยอนทำท่าจะเดินเข้ามาหาชอนซา

“ลองสิ ชั้นจะตบแกให้หน้าหันเลย” ชอนซาเงื้อมือทำท่าจะตบ

“เอางั้นก็ได้”

“โอ๊ย ... จะบ้าเหรอ มาทะเลาะอะไรกันเนี่ย เดี๋ยวนักข่าวก็แห่มากันหรอก นี่นายอนยู นายเป็นลีดเดอร์ไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมไม่รู้จักดูแลสมาชิกในวงให้ดีๆ ปล่อยให้มาระรานสมาชิกวงชั้นอยู่ได้”

คิมฮานึลหันไปต่อว่าอนยู ในขณะที่เธอกำลังดึงตัวชอนซาเอาไว้ ไม่ให้ไปปะทะกับจงฮยอน

“อ้าว ... แล้วเรื่องอะไรมาโบ้ยให้ชั้นแบบนี้ล่ะ ยัยซีด” อนยูเองก็ปากร้าย

“ว่าไงนะ ยัยซีด? นายว่าชั้นเป็นยัยซีดเหรอ? ไอ้เต้าหู้จืด!!!” มาห้ามเค้าแท้ๆ แต่กลับมาทะเลาะกับอนยูซะเอง -*- ฮานึลเอ๊ย

“เอ้าๆ พอๆ ไม่เอาๆ เลิกทะเลาะกันดีกว่า -*-พวกเรากลับกันเถอะ ผู้จัดการมาตามแล้ว” เวอร์ชั่นบอกกับเหล่าสมาชิกในวง เมื่อผู้จัดการเรียกตัวพวกเธอแล้ว

“ไปกันเหอะพวกเรา อยู่ตรงนี้นานๆ เดี๋ยวติดเชื้อบ้า” อึลนาบอกกับทุกๆคนพลางเดินไป

“เชื้อบ้าเหรอ พวกเธอมากกว่า! แน่จริงกลับมาด่ากันต่อสิ โธ่เอ๊ย” แทมินตะโกนไล่หลังไปอย่างเจ็บใจ แต่ห้าสาวก็เดินขึ้นรถตู้ไปแล้วเรียบร้อย

“ไปซะแล้วอ่ะ” จงฮยอนพูดพลางมองตามรถตู้คันนั้นตาละห้อย

“ก็แกน่ะมัวแต่ปากหมาใส่เค้า ... ชั้นรู้นะว่าแกคิดถึงยัยชอนซาจะตาย แต่ทำไมพอเจอหน้าเค้าแล้วไปว่าเค้าอย่างงั้นล่ะ สมน้ำหน้า” คีย์เอ่ยสมน้ำหน้าจงฮยอน

“แหม ว่าแต่ชั้น แกเองก็ด้วย ชั้นรู้นะว่าแกก็คิดถึงยัยเวอร์ชั่นเหมือนกัน เป็นไง พอเจอหน้าก็พูดไม่ออก สมน้ำหน้า” จงฮยอนสมน้ำหน้าคีย์บ้าง

“โอ๊ย! ยังจะมาเถียงกันเองอีก ไปๆ ตกลงพอใจแล้วใช่มั้ยที่ได้เจอหน้าพวกนั้นเนี่ย กลับๆ” อนยูขี้เกียจฟังไอ้สองคนนี้เถียงกันเลยรีบมาลากขึ้นรถไป

“เฮีย ผมถามอะไรหน่อยดิ่ เฮียว่าสมาชิกใหม่ที่มาแทนเซย์กับจินเอน่ะ เป็นยังไงบ้างเหรอในสายตาเฮียน่ะ” อยู่ๆแทมินก็ถามขึ้นมา

“จริงๆชั้นว่ายัยฮานึลก็น่ารักดีนะ แต่ไม่รู้สิ ชั้นสนิทกะยัยเซย์มากกว่ามั้ง เลยไม่ค่อยรู้สึกอะไรกับยัยคนนี้” อนยูตอบ เป็นเพราะเค้ายังลืมเซย์ไม่ได้นั่นเอง

“เหรอ ... แต่ผมหมั่นไส้ยัยอึลนาเป็นบ้าเลย ผู้หญิงบ้าอะไรปากจัดชิบเป๋ง! เหมือนยัยจินเอเด๊ะๆเลย เจ็บใจชะมัดบังอาจมาเรียกผมว่าไอ้เห็ดสดซะได้” แทมินจิตตกมากที่ตัวเองถูกเรียกว่าเห็ดสด

“ก็แกไปปากหมาใส่เค้าก่อนทำไมเล่า” มินโฮพูดถึงความจริงที่แทมินมองข้าม

“เฮ้อ ... ก็พลาดกันหมดนั่นแหละวะ ไปๆกลับๆ” อนยูตัดบทพลางเรียกเหล่าสมาชิก

.

.

.

.

:: Key Mode ::

ฮ้า ... หลังจากที่เหน็ดเหนื่อยกับงานมาทั้งวันก็ถึงเวลาพักผ่อนของเรากันสักที ตอนนี้พวกเรากลับมาถึงหอพักแล้วล่ะครับ ผมอยากจะลงไปนอนแช่ในอ่างอาบน้ำซะจริงๆ เหนียวตัวเป็นบ้า!

“เฮ้ย คีย์ ... ชั้นรู้สึกว่ามันไม่ค่อยสบายใจเลยว่ะ” อยู่ดีๆไอ้จงฮยอนก็เดินเข้ามาคุยกับผม

“ไม่สบายใจ .... เรื่องยัยพวกวงมิราเคิลน่ะเหรอ” ผมคิดว่าน่าจะเป็นเรื่องนี้นะ

“อืม ... ไม่รู้สิ ที่จริงชั้นเองก็อยากจะพูดดีๆกับยัยแบ๊วนั่นนะ แต่ ... แต่ปากมันไปเองอ่ะ” เหอะๆ รู้ตัวด้วยเหรอว่าตัวเองปากหมาขนาดไหน -*-

“มันก็ผิดที่แกแล้วล่ะ ... ชั้นว่านะถ้าแกรู้ตัวว่าแกปากไม่ดี แกก็อย่าพูดอะไรเลยจะดีกว่า”

“อ้าว แล้วถ้างั้นชั้นจะคุยกับยัยชอนซาได้ยังไงล่ะ” โอ๊ย! จะไปรู้มั้ยล่ะวะ ถามอยู่ได้ -*-

“เออๆ ไปถามเฮียอนดูสิ ชั้นเหนียวตัวว่ะขอไปอาบน้ำก่อนนะ” ผมขี้เกียจจะตอบคำถามของมันละขอตัวไปอาบน้ำก่อนละกัน -*-

“เฮ้ย! ไอ้คีย์ อย่าพึ่งดิ่วะ แกช่วยให้คำปรึกษาชั้นก่อนดิ่” มันยังจะดึงผมเอาไว้อีก

“ไม่เอา ชั้นจะอาบน้ำ บ๊ะ! ไอ้บ้านี่ ถอยไปห่างๆไป๊” ผมด่าพลางผลักไอ้จงฮยอนให้ไปไกลๆ คนจะอาบน้ำ!

“ก็ช่วยก่อนดิ่ ชั้นหนักใจจริงๆนะเนี่ย” แน่ะ ยังจะตื๊ออีก

“เฮ้ พวกเรา ชั้นมีข่าวดีจะมาบอก” อยู่ๆเฮียอนยูก็เดินเข้ามาบอกกับพวกเราด้วยประโยคดังกล่าว ทำเอาพวกเราที่กำลังพักผ่อนกันอยู่ต้องลุกขึ้นมาฟังด้วยความอยากรู้

“อะไรเหรอพี่อนยู” ไอ้แทมินถามพลางทำตาแป๋วแหววใส่ -*- น่ารักจริงๆลูกชายแม่

“ผู้จัดการวงโทรมาบอกว่า พวกเราจะต้องกลับไปแข่งเรียลลิตี้กับวง Miracle of love ต่อ เพราะแฟนคลับของทั้งสองวงเรียกร้องกันมามากเหลือเกิน”

“..............”

อึ้งครับอึ้ง!

“ห๊ะ! จริงเหรอเฮีย นี่เราจะได้กลับไปแข่งเรียลลิตี้กันอีกครั้งงั้นเหรอ” ไอ้จงดูจะดี๊ด๊ากว่าใครเค้าเป็นพิเศษ

“เออ” เฮียอนตอบสั้นๆ ท่าทางเฮียแกจะไม่อยากแข่ง ก็แหม ... ยัยเซย์สุดที่รักไม่อยู่แล้วนี่

“อ๊ากกกก!!! ดีใจจริงโว้ย ดีใจจัง ฮ่าๆๆๆ ไอ้คีย์ แกได้ยินมั้ย เราจะได้กลับไปเจอยัยพวกนั้นอีกครั้งแล้วนะเว้ย ฮิ้ววววว!!!!”

ไอ้จงฮยอนมันบ้าไปแล้วครับรีดเดอร์ มันกระโดดโลดเต้นพลางเขย่าตัวผมใหญ่ ไม่รู้จะดีใจอะไรกันนักหนา แต่จะว่าไป ผมก็ดีใจเหมือนกันนะ ^^ จะได้ไปกัดกับยัยเวอร์ชั่นต่อแล้ว คิดถึงยัยนั่นจัง 55

“ก็ดีเหมือนกันนะผมว่า” ไอ้มินโฮบอกกับเฮียอนที่ทำหน้าบึ้งตึง มันก็คงอยากไปเจอยัยอันอันเหมือนกัน

“ดีตรงไหนอ่ะพี่มินโฮ ไม่เห็นจะดีเลย น่าเบื่อจะตาย” ไอ้แทมินลูกผมเริ่มงอแง

“เพราะจินเอไม่อยู่มากกว่ามั้ง” ไอ้มินโฮแซวแทมินบ้าง ไม่ต้องแปลกใจครับ เดี๋ยวนี้มันพูดเก๊งเก่ง

“จะบ้าเหรอพี่มินโฮ!! ถึงยัยนั่นจะอยู่หรือไม่อยู่ ผมก็ไม่อยากแข่งอยู่ดีนั่นแหละ” ถึงจะโวยวายใส่มินโฮแบบนั้น แต่หน้าของเจ้าเห็ดก็แดงแปร๊ดดดด

“แล้วเค้าให้เราไปวันไหนล่ะเฮีย” ไอ้จงฮยอนถามเฮียอนถึงกำหนดการที่แน่นอน

“พรุ่งนี้”

“พรุ่งนี้!!” ทุกคนแทบจะทวนคำของเฮียเค้าพร้อมกัน ก็ .. มันตกใจนี่ครับ -*-

“ดีเลย งั้นเรารีบเก็บเสื้อผ้ากันก่อนดีกว่า 555 มีความสุขจริง มีความสุขจังเว้ย” ไอ้จงฮยอนกระดี๊กระด๊าท้าลมร้อนใหญ่ พลางวิ่งพล่านเก็บเสื้อผ้า ตามไปด้วยไอ้มินโฮ แล้วก็ผมเนี่ยแหละ 555

“เฮีย มาเก็บของด้วยกันสิ แทมินก็ด้วย เดี๋ยวก็ไปแข่งไม่ทันหรอก” ผมเรียกสองคนนั้นมาเก็บของ

“เฮ้อ ....” เฮียอนถอนหายใจก่อนจะเดินไปเก็บของอย่างเนือยๆ ตามไปด้วยไอ้แทมิน ที่ทำท่าเบื่อโลกพอกัน -*-

.

.

.

.

:: Onew Mode ::

ณ บ้านหลังเดิม ที่แข่งรายการเรียลลิตี้เมื่อ3เดือนที่แล้ว ... ตอนนี้ผมกับไอ้พวกลิงทั้งหลายก็มายืนอยู่ที่หน้าบ้านหลังนี้อีกครั้งแล้วครับ ... โดยที่ยัยพวกวง miracle of love ก็มาถึงพร้อมพวกเราพอดีเลยด้วย

“ห้าล้านวอน จะต้องเป็นของวงชั้นย่ะ” นั่น ยัยฮานึลเอาแล้วครับ ขี้เหนียวขี้งกเหมือนยัยเซย์ไม่มีผิด

“ใครบอก ของวงชั้นต่างหาก ยัยขี้งกเอ๊ย” ผมทนไม่ไหวต้องด่ากลับไปบ้าง

“ของวงชั้นหรอกย่ะ ไอ้หน้าเต้าหู้ยี้” อ้าว ปากจัดเหมือนกันนี่

“ของวงชั้นต่างหาก ยัยหน้าจิ้งจกเผือก”

“อ๊าย >< ว่าชั้นหน้าจิ้งจกเผือกเลยเหรอ แค่หน้าจิ้งจกยังพอว่านี่เติมเผือกเข้าไปเลยเหรอ!! แก ไอ้หน้าเต้าหู้ยี้เหม็นเน่าค้างสองพันปี”

“หนอย! แรงไปแล้วนะ”

“นี่! เฮีย เข้าบ้านกันได้แล้ว นี่มันจะค่ำอยู่แล้วนะ มัวยืนเถียงกันอยู่ได้ เดี๋ยวยุงก็หามหรอก” กรรม! มัวแต่ยืนเถียงกะยัยฮานึล เลยลืมดูเลยว่าสมาชิกคนอื่นๆมันขนของเดินเข้าบ้านกันหมดแล้ว

“เจ๊ฮานึล! เข้าบ้านได้แล้ว อย่ามัวไปเถียงกะเค้าอยู่เลย” ยัยฮานึลเองก็โดนเรียกเช่นกัน

“เชอะ” แน่ะ ก่อนเข้าบ้านยังหันมาเชิดหน้าใส่ผมอีก ยัยบ้า!

พอเข้ามาถึงในบ้าน พวกเราต่างก็ขนของเข้าเก็บในห้องกันเหมือนเดิมแหละครับ แต่ที่สำคัญ คือรูมเมทผมน่ะ คือยัยฮานึลจอมงกน่ะสิ เวรกรรมจริงๆ

“แหวะ แล้วทำไมชั้นต้องมานอนห้องเดียวกะนายด้วยเนี่ย” มาถึงก็ด่าผมก่อนเลยยัยนี่

“ชั้นเองก็ไม่ได้พิศวาสอะไรเธอสักกะนิด นอนห้องเดียวกะเธอชั้นยอมไปนอนกะหมาดีกว่า”

“ชั้นก็เหมือนกันนั่นแหละ นอนห้องเดียวกะนายชั้นยอมนอนกะควายดีกว่า”

“นี่เธอด่า หาว่าควายดีกว่าชั้นเหรอ”

“ชั้นยังไม่ได้พูดสักคำเลยนะว่าควายดีกว่านาย คิดไปเองแท้ๆ”

“ชิ” ผมไม่อยากจะเถียงมาก เดี๋ยวจะเสียภาพพจน์ของลีดเดอร์ เลยเงียบไปก่อน

“เฮียอน ... ช่วยผมด้วย” ยังไม่ทันไร ไอ้แทมินก็วิ่งเข้ามาหาผมถึงในห้อง

“เป็นอะไรอีกล่ะเนี่ย สะบักสะบอมมาเชียว” ผมถาม เพราะสภาพมักเน่วงผมดูไม่ได้จริงๆ ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงมาเลย

“ก็ยัยอึลนาอ่ะดิ่ อูย ... ยัยนั่นตบผมอ่ะ” ไอ้แทมินฟ้อง

“อ้าว แล้วไปทำอีท่าไหนให้เค้าตบละ” ผมถาม นึกว่าพอเปลี่ยนรูมเมทแล้วจะดีขึ้นนะเนี่ย สุดท้ายไอ้แทมินก็โดนตบตีไม่ต่างจากตอนที่อยู่กะยัยจินเอสักนิด -*-

“ก็ไอ้บ้านี่น่ะสิคะพี่อนยู!! ตอนที่หนูกำลังจะเอาเสื้อผ้าเก็บเข้าตู้ อยู่ดีๆไอ้บ้านี่ก็มาแย่งตู้เสื้อผ้าหนู ทั้งๆที่มันก็มีตั้งสองตู้ หนูก็เลยตบสั่งสอนซักหนึ่งที” อึลนาโผล่มาจากไหนไม่รู้มาช่วยแถลงการณ์อีกคน

“ก็ชั้นเคยใช้ตู้นั้นน่ะ ตอนมาแข่งคราวที่แล้ว เธอจะมาแย่งตู้ชั้นได้ไง”

“ปัญญาอ่อน ตู้ไหนมันก็เหมือนกันแหละ”

“แล้วทำไมเธอไม่ใช้อีกตู้ละถ้าบอกว่าตู้ไหนก็เหมือนกันน่ะ”

“ก็ชั้นจัดของจะเสร็จอยู่แล้วนายจะให้ชั้นขนออกมาใหม่ทำแป๊ะอะไรล่ะ”

“เอาๆ พอก่อนๆ” ก่อนที่สองคนนี้จะด่ากันยาว ผมก็ต้องไปสงบศึกเอาไว้ก่อน

“แทมิน แกเป็นผู้ชายก็ยอมๆให้ผู้หญิงไปเหอะน่า ไม่ได้ใช้ตู้เก่าของตัวเองมันจะเป็นไรไปล่ะ”

“ก็ผมอยากใช้นี่” ยังไม่เลิกงอแง ปีนี้แกอายุ18แล้วนะ -*-

“เหอะน่า”

“โธ่เอ๊ย! พี่อนยูลำเอียง” พูดจบมันก็วิ่งหนีออกไปเลย ไอ้บ้านี่ขี้งอนจริงๆ

“ทำไมมักเน่วงนายถึงได้ปัญญาอ่อนขนาดนี้ล่ะ อ๋อ ... ก็เพราะลีดเดอร์ของวงปัญญาอ่อน มักเน่ก็เลยปัญญาอ่อนไปด้วยสินะ นี่ก็คงปัญญาอ่อนกันทั้งวง ฮ่าๆๆ”

อ้าว! ยัยฮานึล ปากดีเหลือเกิน อยู่ดีๆก็มาด่าวงผมว่าปัญญาอ่อน -*- วงตัวเองดีตายละ

“แล้วทีวงเธอละ อะไรก็ไม่รู้ แต่งตัวดีตาย กางเกงขาสั้นน่ะ ใส่แล้วคิดว่าเซ็กซี่เหรอ ขาก็ใหญ่ยังกะขาหมู”

“ไอ้บ้า!! ขาพวกชั้นเล็กจะตายมาว่าพวกชั้นขาหมูได้ไง ปากดีนักนะ เดี๋ยวชั้นจะเอาโคมไฟนี่ฟาดหน้านายให้ยุบเลย” เวรกรรม ยัยฮานึลคว้าโคมไฟที่หัวเตียงจะมาฟาดใส่ผมซะงั้นอ่ะ

“เฮ้ย! อย่าเล่นบ้าๆนะยัยนี่” พูดจบผมก็วิ่งหนีออกไปนอกห้องเลย ก็ยัยฮานึลทำท่าจะฟาดผมจริงๆนี่นา - -

20.00 น. ได้เวลาอาหารเย็นของบ้าน

“มีอะไรกินมั่งล่ะเนี่ย” แทมินเดินมาถึงโต๊ะอาหารเป็นคนแรกพลางนั่งลงประจำที่ทันที

“ก็อย่างที่เห็นนั่นแหละ เอ้า เวอร์ชั่น ซุปได้รึยังน่ะ” คีย์ตอบแทมินพลางตะโกนถามเวอร์ชั่นที่อยู่ในครัว

“ได้แล้วๆ นายมาช่วยชั้นยกหน่อยสิ มันหนักอ่ะ” เสียงเวอร์ชั่นตอบกลับมา

“ได้ๆ จะไปเดี๋ยวนี้แหละ เฮ้ย! แทมินลูกแม่ กับ อึลนา ช่วยจัดโต๊ะอาหารไปก่อนนะ” คีย์หันมาสั่งแทมินและอึลนาก่อนที่ตัวเองจะวิ่งเข้าไปช่วยเวอร์ชั่นในครัว

“จัดยังไงกันล่ะเนี่ย” อึลนาทำหน้างง พลางหยิบจาน ช้อน ส้อมไปวางเรียงเป็นชุดๆบนโต๊ะอาหาร

“ใครเค้าสั่งเค้าสอนให้เธอจัดโต๊ะอาหารแบบนั้นเนี่ย! ไม่ไหวเล้ย มานี่ๆๆๆ ชั้นจัดการเอง” แทมินเดินไปจุ้นจ้านกับอึลนาที่กำลังจัดโต๊ะอาหารพลางไล่เธอ

“อะไรกัน ก็ตอนที่ชั้นเรียนมาเค้าก็สอนแบบนี้ทั้งนั้นน่ะ” อึลนาเถียง

“แสดงว่าโรงเรียนเธอสอนมาไม่ดี ต้องทำแบบนี้ เห็นมั้ย” แทมินโชว์การจัดโต๊ะให้อึลนาดูอย่างคล่องแคล่ว

“โอเค เก่งนี่ งั้นนายก็ทำไปเลยไป ชั้นไปดูทีวีก่อนละกัน” อึลนาไม่สนใจพลางเดินหนีไปดูทีวีซะงั้น

“อ้าว ยัยนี่ กลับมาช่วยกันก่อนดิ่เฮ้ย! กินแรงชั้นคนเดียวได้ไงอ่ะ ยัยอึลนา!!” แทมินตะโกนเรียกอึลนาที่เดินหนีไปดูทีวี แต่อึลนาก็ไม่ได้สนใจแล้ว เธอหันไปสนใจการ์ตูนในทีวีแทน

“ทำอะไรเหรอ ยัยตัวเล็ก” มินโฮเดินมาทักอันอันที่กำลังนั่งเล่นเกมส์กดอย่างสนุกสนาน

“เล่นเกมส์ ถามทำไม” อันอันตอบแต่ตายังจ้องเกมส์อยู่

“เล่นด้วยคนดิ่” มินโฮพูดพลางเข้ามานั่งใกล้ๆอันอัน

“ไม่!! ถ้านายอยากจะเล่นก็เชิญนายไปเล่นกับยัยกูฮาราอะไรของนายนั่นสิ หรือจะไปเล่นกับยัยซอฮยอนก็ได้นะ” อันอันพูดประชดมินโฮ เนื่องจากข่าวของมินโฮกับสาวๆนั้น มากมายเหลือเกิน

“เอ๊ะ! เธอหาเรื่องชั้นเหรอยัยอันอัน ชั้นอุตส่าห์พูดดีๆด้วยแล้วนะเนี่ย”

“ไม่ได้หาเรื่อง ชั้นแค่กลัวว่ายัยพวกนั้นจะมาตามตบชั้นเหมือนคราวที่แล้วที่พี่ชอนซาโดนยัยเจสสิก้าตามมาอาละวาดน่ะสิ จริงมั้ยพี่ชอนซา” อันอันหันไปถามชอนซาเพื่อหาแนวร่วม

“ถูกต้องแล้วจ้ะอันอัน แต่จะไปโทษยัยพวกนั้นก็ไม่ได้หรอกนะ เพราะสาเหตุก็เริ่มมาจากไอ้พวกผู้ชาย หลงตัวเอง นั่นแหละ!” แน่นอน ชอนซาเห็นด้วยกับอันอัน แถมยังเน้นคำว่า หลงตัวเอง ใส่จงฮยอนเต็มๆ

“อ้าว! ยัยโอ่งมังกร เรื่องอะไรมาด่าชั้นแบบนี้ล่ะ” จงฮยอนร้อนตัวขึ้นมาทันที

“ไอ้เป็ดปากหมา! ชั้นยังไม่ได้เอ่ยชื่อนายเลยนะ มาเดือดร้อนอะไรด้วยอ่ะ”

“ก็เธอเน้นคำว่า หลงตัวเอง ใส่ชั้น”

“หูดีนักนะ” ชอนซาไม่อยากจะเสวนากับจงฮยอนต่อ เธอเลยเดินหนีเค้าไปที่โต๊ะอาหาร

“จะไปไหน กลับมาเคลียร์ให้รู้เรื่องดิ๊” จงฮยอนยังคงคาใจและคงอยากจะหาเรื่องคุยกับชอนซาด้วยเลยดึงตัวเธอเอาไว้ไม่ให้เดินหนี

“โอ๊ย! เจ็บนะ ไอ้คนชอบใช้กำลัง ป่าเถื่อน ชอบบังคับจิตใจคนอื่น ไอ้คนไม่มีหัวใจ ไอ้คนหน้าเหมือนเป็ด ไอ้ปากหมา ปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้” ชอนซาด่าจงฮยอนเป็นชุดจนจงฮยอนถึงกับเหวอ

“นี่ ... ไม่เจอกันตั้งสามเดือนยังปากดีไม่เปลี่ยนเลยนะ” จงฮยอนกัด

“เอ้า ไอ้คู่นั้นน่ะ จะยืนด่ากันอีกนานมั้ย มากินข้าวได้แล้ว” เสียงของเวอร์ชั่นเรียกจงฮยอนและชอนซาไปกินข้าว

“โอเคคร้าบ จะไปเดี๋ยวนี้” จงฮยอนรับคำก่อนจะลากชอนซาไปที่โต๊ะกินข้าวด้วยกัน

“ไอ้บ้านิ! ชั้นเดินเองได้ไม่ต้องมาลาก” ชอนซาบ่นใส่ก่อนจะสะบัดแขนตัวเองออกจากจงฮยอนแล้วเดินหนีไปนั่งกับเวอร์ชั่นที่โต๊ะกินข้าว

“เอ้าๆ กินได้ๆ” เมื่อคีย์ส่งสัญญาณว่าให้ทุกคนกินข้าวได้ ความชุลมุนวุ่นวายจึงเกิดขึ้น ณ โต๊ะอาหารนั่นเอง

“แทมิน!! อันนี้ชั้นหยิบก่อนนะ นายมาแย่งชั้นได้ไง” ปัญหาเริ่มเกิดเมื่ออึลนาดันไปหยิบเทมปุระชิ้นเดียวกันกับแทมิน แล้วไม่มีใครยอมใคร เลยเกิดการยื้อเย่งกัน

“ใครบอกเธอหยิบก่อน ชั้นต่างหากล่ะยัยเซ่อ! เอาคืนมานะ” แทมินเองก็ยอมยาก

“สองคนนี้จะทะเลาะกันทำไมเนี่ย! เทมปุระมันก็มีตั้งหลายชิ้นจะแย่งกันทำไมหา!” คีย์ทนไม่ไหวเลยลุกขึ้นมาดุสองคนนี้บ้าง ได้ผล แทมินและอึลนาปล่อยเทมปุระชิ้นนั้นทันที

“เฮ้อ ... ปวดหัวจริง นึกว่าเอายัยเซย์กับยัยจินเอออกไปแล้วมันจะเลิกตีกันนะเนี่ย” เวอร์ชั่นบ่นพลางส่ายหน้า

“เฮียๆ ที่ทีวีมีอะไรแปลกๆอีกแล้วก็ไม่รู้อ่ะ” อยู่ดีๆจงฮยอนก็สะกิดอนยูแล้วชี้ให้ดูที่ทีวี

ที่ทีวีปรากฏเป็นภาพซ่าๆเหมือนสัญญาณขาดหาย ไม่นานนักก็ปรากฏภาพผู้จัดการวง SHINee ขึ้นมาแทน

“โอ๊ย ... อย่าบอกนะว่ามี ภารกิจมาให้ทำอีกแล้ว” อนยูพูดพลางตบกบาลตัวเอง

TUK_ Minnie