[Fic sj*snsd] OH BOY !! กลุ้มใจนัก..สะดุดรักนายตัวร้าย

ลำดับตอนที่ #11 : Oh boy !! chapter 9 .. มีพิรุธ

Oh boy !! กลุ้มใจนัก .. สะดุดรักนายตัวร้าย

ตอนที่ 9 .. มีพิรุธ

 

 

Jessica mode :

เช้าวันนี้อากาศยังดีเหมือนเดิม เจสเลยมาโรงเรียนแต่เช้าตรู่เลย กะว่าจะมาเปิดรั้วแทนลุงยาม อิอิ ^^~   แต่เอ๊ะ นั่นมันซอกับคยูฮยอนนี่ =[]= เกิดอะไรขึ้น ทำไมหนูซอถึงมาพร้อมนายคยูนี่ .. หรือว่าทั้งสองจะแอบสปาร์คกันในห้องเรียนเหมือนยัยลิงกับนายฮันหว่า โอ้วว~ เจสสงสัยได้ไม่นาน ต้องพิสูจน์ ใช่ ! ต้องตามไป

 

“ซอมีอะไรรึป่าวเนี่ย ชวนชั้นมาโรงเรียนแต่เช้าเลย” นายคยูเปิดฉากถามก่อน ไม่น่าเชื่อว่าเดี๋ยวนี้มักเน่ของกลุ่มชั้นจะโทรชวนชายหนุ่มมาโรงเรียนแต่เช้า -0-

 

“เมื่อวานน่ะ .. ชั้นเจออีกแล้ว” ซอตอบ แต่เอ๊ะ เจออะไร ?? เจอผีหรอ

 

“หะ!! แล้วเธอเป็นอะไรรึป่าว” คยูดูจะตกใจเอามากๆ สรุปมันเรื่องอะไร ??

 

“ก็นิดหน่อย ดีที่ชั้นวิ่งหนีทัน”   หนี ?? หนีอะไร หนีใคร..

 

“อืม ดีแล้วหล่ะ .. เธอเองก็ควรจะพยายามข่มใจได้แล้วนะซอ ยิ่งซอเจอเค้าเท่าไหร่ ซอก็ยิ่งเจ็บ .. เข้าใจมั๊ย”   ประโยคนี้ของคยูมันคมกริบจริงๆ โดนมากๆ แต่ว่าหมายถึงใคร !!!!!!! ไม่ทันที่ชั้นจะเงี่ยหูฟังบทสนทนาของเด็กสองคนนั่น ก็มีมือมาสะกิดชั้น .. ไอ้บ้าหนิ!! กำลังจะถึงประเด็นสำคัญแล้ว มารจริง ~

 

“แอบฟังคนอื่นแบบนี้มันจะดีหรอเจสสิก้า” ชายหนุ่มที่เสียงหล่อมากอะไรมากพูดขึ้น แต่.. เสียงมันฟังดูคุ้นหูชอบกล พูดจบชั้นก็ค่อยๆหันไปมอง

 

 

ซีวอน !!!!!!!! T[]T~

 

 

“อะ เอ่อ คือ ว่า.. คือชั้น ชั้นทำแหวนตกหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ” แถไปมั่วๆ รู้ก็รู้ว่ายังไงซีวอนก็คงไม่เชื่อชั้นแน่ TT

 

“อ๋อหรอออออ .. เรียนมาอาทิตย์นึง ผมยังไม่เคยเห็นเจสใส่แหวนเลยนะครับ ^^” นั่นไง ไม่ใช่แค่ไม่เชื่อ แต่รู้จริงเลยดีกว่า ..

 

“เอ่อ คือ .. ชั้นขึ้นห้องดีกว่า” พูดจบชั้นก็เดินเลิศๆ ปาดหน้านายซีวอนหน้าหล่อนั่นซะเลย อิอิ >//<

 

“ง่ายดีเนอะ ฮ่าฮ่า .. รอผมก่อน ผมไปด้วยยยย” แล้วนายซีวอนก็เดินตามชั้นมา ว๊ากกกกก !! เจสสิก้าจะบ้าตาย เกือบได้รู้อะไรดีดีแล้วเชียว นายซีวอนไม่น่ามาขัดเลย T^T

 

.

.

.

.

 

ตอนนี้ก็ปาเข้าไปเจ็ดโมงกว่าๆแล้ว ยัยลิงกังกับนายหน้าตี๋ที่มีคดีพาดหัวข่าวหน้าหนึ่งก็ยังไม่มาโรงเรียนซักที   หึหึ มาถึงเมื่อไหร่หล่ะก็ เจสสิก้าคนนี้จะล่อให้จนมุมเลย

 

“มาแล้วววววววววววววววววววววววว”  *0* มันมาพอดีเลย ยัยยูริ !!   หึหึ.

 

เงียบ ~     

 

ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ ไม่มีใครพูดตอบ แต่มองเป็นตาเดียว ดูท่าทางยูลคงจะงงไม่น้อย โฮะๆ

 

“ปะ ปะ เป็นอะไรกันอ่ะ .. ??” ยูริถามอย่างงงๆ

 

“มานั่งที่ด่วนเลยยัยลิง” ชั้นพูดขึ้นป็นคนแรก ยูริเดินมาที่โต๊ะ ในขณะที่คนอื่นก็ยังไม่ละสายตาไปจากเธอ

 

“เป็นอะไร ทำไมมองชั้นอย่างงั้นอ่ะ T^T” ยูริดูจะกลัวๆแล้วตอนนี้ .. สะใจโว้ยยยย ~

 

“แกเงียบไปก่อนเลยยูริ รอนายฮันกยองมาก่อน” ยุนอาพูดขึ้นมา แต่ยูริก็ชักสีหน้าทันที

 

“แล้วทำไมต้องรอด้วยหล่ะ ไม่จำเป็นซะหน่อย !!” ยูริตอบแบบประชดประชัน สงสัยมาเมื่อวานต้องทะเลาะกันแหงๆ สรุปสองคนนี้มันเป็นแฟนกันจริงรึป่าวเนี่ย  -_-“

 

“ก็ได้ .. งั้นแกตอบมาดิ๊ว่าเมื่อวานไปไหนมา” ชั้นตัดสินใจถามออกไปเลย คนอื่นๆตอนแรกก็ตกใจที่ชั้นไม่รออีกคน แต่ดูท่าทางยูริคงไม่สบอารมณ์เท่าที่ควร

 

“ก็ไป .. เอ่อ ไป” ยัยลิงมัวแต่อ้ำอึ้ง .. เว๊ยยยยย ตอบๆมาเหอะ ยังไงคนอื่นก็รู้กันหมดแล้ว

 

“ไปไหน .. กับใคร” แทแทพูดพร้อมชักสีหน้าสุดโหด จนนายคิบอมที่ว่าเย็นชาแล้วยังเสียวสันหลังเลย -0-

 

“คะ คะ คือว่า.. ” ผู้ต้องหาเอาแต่อ้ำอึ้ง แล้วอย่างงี้จะได้รู้มั๊ยว่าสองคนนั้นไปไหนกันมาอ่า TT

 

ตอนนี้บรรยากาศในห้องดูจะอึมครึมชอบกล ไม่มีเสียงที่ไม่เกี่ยวข้องแทรกออกมาแม้แต่น้อย นอกจากจะเป็นเสียงขู่ของยัยเตี้ยแล้วก็เสียง “เอ่อ คือ .. เอ่อ ชะ ชั้น” ของยูล   แต่ไม่นานนัก ก็มีผู้ต้องหาอีกคนโผล่ขึ้นมาพร้อมกับใบหน้ายิ้มแย้ม เหมือนยัยลิงตอนเข้ามาเป๊ะ เหอะๆ ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยยยยย ว่าตัวเองกำลังจะเจออะไรบ้าง อิอิ ^^

 

“หวัดดีเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!!” เสียงฮันกยองดังขึ้นพร้อมกับเจ้าตัวที่เปิดประตูเดินยิ้มหน้าบานเข้ามาในห้อง แต่ก็ไม่มีใครตอบ มองหน้าอย่างเดียว

 

เงียบ ~

 

 

“เป็นอะไรกันวะเนี่ย เงียบกันหมด จะอำอะไรกูหล่ะ” ดูสีหน้านายฮันกยองเองก็ไม่ค่อยดีแล้ว แต่ก็ต้องเก็บอาการ โฮะๆๆๆๆ *0* เจสสิก้าสะจายยยยยยย ~

 

“มึงมานั่งนี่เลย ข้างๆแฟนมึงเนี่ย” โอ้ววพระเจ้า นายชเวซีวอนช่างกล้าอะไรขนาดนี้ เฮ้ย !! ใจเย็นๆค่ะพ่อคุณ จำเลยยังไม่ยอมรับข้อกล่าวหาเลยนะ..

 

“ *0* ” < สีหน้ายูริกับฮันกยอง

 

“ไม่ต้องมาตกใจเลยไอ้ฮัน แหม ไม่คิดอะไรๆ ในที่สุดกูก็จับผิดมึงได้สำเร็จ” นายคิบอมที่ว่าเงียบๆก็พูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้มร้ายกาจบนใบหน้าที่ไม่อาจเกิดขึ้นได้ง่ายๆ - -“

 

“อะไรของพวกแกเนี่ย .. ชั้นกับนายฮันกยองไม่ได้เป็นแฟนกัน ไอ้บ้า !!!!!!!!”   ยูริพูดออกมาเสียงดัง อุแหม่ ~ สิบปากว่ายังไม่เท่าสิบหกตาเห็นนะจ๊ะควอนยูลเพื่อนรักเพื่อนเลิฟ

 

“พวกเรายังไม่ได้บอกเลยนะคะออนนีว่าออนนีกับฮันกยองโอปป้าเป็นแฟนกันอ่ะ ออนนีอย่าร้อนตัวซิคะ ^^”   -0- นุ้งซองัดไม้เด็ดเป็นครั้งแรก ไม่คิดว่าซอฮยอนของพวกชั้นจะพูดประโยคเจ็บๆแบบนี้ได้สินะ คิคิ >//<

 

“ใช่ยูล .. แกจะร้อนตัวทำไม นายฮันมานั่งเดี๋ยวนี้เลย !!!” ยุนอายื่นคำขาด ฮันกยองได้แต่เดินมานั่งที่ข้างๆยูริอย่างรวดเร็วเพราะถูกบีบบังคับจากสายตาทั้งแปดคู่ *0* หนึ่งในนั้นก็คือชั้นเอง

 

“คราวนี้ก็สารภาพมาว่าเมื่อวานไปไหนกันสองคน” มัวแต่จับพิรุธอยู่นาน ขอเจสพูดมั้ง

 

“ปะ ปะไปไหนอ่ะ ” นั่น ! แม่ลิงแสมยังทำเป็นไม่รู้เรื่อง ที่เรื่องด่าคนอื่นที่เก่งนักนะ แค่เรื่องแค่นี้กลับไม่กล้ายอมรับ

 

“ไปไหนกันมา !!!!!!” แทแทสวมบทโหดอีกครั้ง แต่พอมันหันไปมองคิบอมที่นั่งมองอย่างสงสัยก็กลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่ กลับมาเป็นยัยรั่วคนเดิม - -“ ไม่น่าเลยแทแท...

 

“ตอบมา !!!” ยัยยุนถามย้ำอีกรอบ นายฮันกยองมองหน้ายูริเหมือนกับจะปรึกษาแต่ยัยลิงนี่ก็ไม่ยอมมองซักที สงสัยที่ชั้นเดาว่าสองคนนี้ทะเลาะกันอยู่จะเป็นเรื่องจริง

 

“ไปดูหนังมา .. ชัดมั๊ย”   *0* ฮันกยองนายกล้ามาก น่านับถือจริงๆ แต่เอ๊ะ !! ไปดูหนังกันสองต่อสองเลยหรอ คริคริ >//<

 

“เฮ้ย !!!” แม่ลิงแสมของชั้นดูจะตกใจที่จำเลยอีกคนยอมรับผิดแล้ว ^0^

 

“ก็บอกๆไปเหอะ ไม่ได้ปิดบังอะไร เมื่อวานตอนเช้าชั้นบังเอิญมาถึงโรงเรียนพร้อมยูริพอดี แล้วพอเดินเข้ามาก็มีเรื่องยุ่งๆนิดหน่อย ชั้นก็เลยชวนไปดูหนังให้หายเครียด แล้วที่ไม่ได้บอกพวกแกก็เพราะว่ายูริอยากอยู่เงียบๆ ไม่ต้องมีพวกรุ่นน้องมาคอยวุ่นวาย ขืนไปกันหมดนี่ ห้างก็แตกกันพอดีอ่ะ” นายหน้าตี๋อธิบายมาเป็นฉากๆ ตั้งแต่ที่มาและเหตุผล แปะๆๆ ปรบมือให้ เคลียร์ได้ชัดเจนมาก

 

“จริงอ่ะ” ยุนอาถาม ยูริก็พยักหน้างึกๆ

 

“เออ แล้วไป …”   ฮ่าฮ่า ดีใจกับแกด้วยนะยูล หมดข้อหาแล้ว แต่ว่า .. วันนี้ท่าทางนายฮันกยองต้องง้อยูริยาวเลยหล่ะ 5555

 

“โห เสียดาย !! นึกว่าสปาร์คกันแล้ว ” นายคิบอมบ่นขึ้นมา ส่วนนายฮันกยองก็ยิ้มเยาะ ประมาณว่า เป็นไงหล่ะ กูบริสุทธิ์ใจ บลาๆๆ ~  เจสว่านายสองคนนี้ต้องมีอะไรกันแน่เลย อย่างงี้ต้องสืบ :D

 

Jessica mode : END

 

.

.

.

.

 

“เจสคร๊าบบบบ .. ผมว่าเย็นนี้เราไปดูหนังกันบ้างดีมั๊ย ไหนๆพรุ่งนี้ก็หยุดแล้ว”  หนุ่มร่างสูงโปร่งหันมาถามหญิงสาวที่นั่งฟังเพลงอยู่ข้างๆ

 

“หะ อะไรนะ” 

 

“ไปดูหนังกันมั๊ยครับ” ซีวอนยื่นหน้าเข้าไปใกล้หูก่อนจะตะโกนเสียงดัง แต่เจสสิก้าก็ยังงงอยู่เหมือนเดิม

 

“ไปไหนนะ ??”

 

“ไปดูหนังกันมั๊ยครับ” ซีวอนดึงหูฟังออกก่อนจะชวนเป็นครั้งสุดท้าย - -“

 

“อ่อ .. แหมนาย ไม่มีความคิดเป็นของตัวเองเลยรึไง ฮันกยองกะยัยยูลไปดูหนังแล้ว เราก็ต้องไปที่อื่นดิ ” เจสสิก้าพูดอย่างมีเหตุผล (แล้วหรอ ?? - -“)

 

“ไปเล่นสเกตมั๊ย ที่ห้างพ่อผมมีลานสเกตนะ ^^” พูดจบเท่านั้นแหละเจ้าหญิงน้ำแข็งก็กลับเข้าร่าง แต่ไม่ใช่นิสัย แต่เป็นวิญญาณนักสเกตเก่าเข้าสิงน่ะสิ

 

“จริงหรอ ~” เจสสิก้าตาโตอย่างตื่นเต้น

 

“จริงน่ะสิครับ .. เอาเป็นว่าตกลงนะเจส” เจสสิก้าพยักหน้าแรงๆ อย่างเต็มใจสุดชีวิต

 

“เฮ้ยไปไหนกันไม่ชวนกูเลย” ดงเฮแซว

 

“เอ้า ไอ้ฮันมันยังแอบไปกับยูริสองคนได้เลย กูก็แอบไปกับเจสสองคนบ้างดิ .. มึงอยากไปก็นู้น ยุนอาว่าง เชิญตามสบายเลย” ซีวอนพูดจบ ก็มีบุคคลหลายคนที่โดนกระทบเหล่ตามอง

 

“เรื่องอะไรหล่ะ ชั้นไม่ไปกับนายจอมตื้อนี่หรอก” ยุนอาประกาศชัดเจน

 

“เอ๊อ ~ ไปไหนจะไม่ชวนเลย คอยดูดิ” ดงเฮเองก็แกล้งงอนบ้าง แต่มีหรอยุนอาจะสนใจ 555

 

“อ้าว ไม่ง้อหน่อยหรอ” 

 

“ไม่ใช่หน้าที่” พูดจบยุนอาก็ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือต่อ

 

            วันนี้เป็นอีกวันที่สุดแสนจะวุ่นวาย เพราะฮันกยองก็งัดไม้เด็ดเป็นโหลมาง้อยูริ แต่อีกคนก็ไม่ใจอ่อนง่ายๆ ส่วนมักเน่ทั้งสองก็เอาแต่ซุบซิบคุยกันสองคนหน้าตาเคร่งเครียด จะมีก็แต่ซีวอนกับเจสสิก้านี่หล่ะนะที่ดูจะได้สวยเลย ^0^

 

 

.

.

.

 

ตอนเย็น

 

“เดี๋ยวชั้นไปก่อนนะ บ๊ายบาย ~” แทยอนพูดพลางโบกมือลาเพื่อน

 

“แทรอชั้นก่อน รถมารับแล้วเหมือนกัน” แล้วยุนอาก็รีบร้อนเก็บกระเป๋า หนังสือบางเล่มก็ยัดเก็บไว้ใต้โต๊ะ ก่อนจะพากันกลับบ้านไป ซึ่งหลังจากนั้นสองหนุ่มคิบอมกับดงเฮก็ขอตัวกลับด้วย

 

“อ้าว ซอ ที่บ้านยังไม่มารับอีกหรอ” ยูริถามน้องสาว

 

“อ่อ เดี๋ยวซอกลับพร้อมคยูค่ะพี่ยูริ แต่กลับบ้านเลยนะคะ ไม่แวะดูหนังก่อนแน่ อิอิ ^^ เนอะคยู” ซอฮยอนอดแซวพี่สาวตนไม่ได้ หันไปหัวเราะกับคยูฮยอน

 

“เอ่อ .. จะไปไหนก็ไปเลยไป  - -” ยูริไม่ถามต่อ แต่ไล่น้องกลับทันที

 

“งั้นพวกเราขอตัวก่อนนะครับ สวัสดีครับ :D” พูดจบทั้งคยูและซอฮยอนก็เดินออกไป ตอนนี้ในห้องเหลือแค่สี่คนเท่านั้น

 

“เย็นนี้แกจะไปเล่นสเกตกับซีวอนใช่มะเจส” ยูริหันไปถามเพื่อนรัก เจสสิก้าพยักหน้ารับ

 

“งั้นเดี๋ยวชั้นกลับก่อนแล้วกันนะ” ยูริทำท่าจะเดินออกไป แต่ก็ถูกหนุ่มตี๋คว้าข้อมือไว้ซะก่อน

 

“กลับด้วยดิ”   ฮันกยองอ้อน แต่ก็ไม่เป็นผล

 

“ปล่อยเว้ยยยยยยยย !!!!!!!!!!!”

 

“ไรอ่ะ ง้อทั้งวันยังไม่หายโกรธอีกหรอว๊า ยอมง้อก็ดีเท่าไหร่แล้วหะคุณแม่ทัพหนุมาน”

 

“เออ แล้วใครสั่งให้ง้อวะ !!!”  หลังจากที่ง้อมาทั้งวัน ฮันกยองก็เริ่มหมดความอดทน เลยทำให้ตอนนี้เกิดสงครามย่อมๆระหว่างผี(จีน)กะลิงซะแล้ว

 

“พูดมากว่ะนายอ่ะ ปล่อย!! ชั้นจะกลับบ้าน” พูดจบยูริก็สะบัดแขนแรงๆอีกรอบ แต่ฮันกยองมือกาวก็ไม่ปล่อยไปง่ายๆ

 

“เออดี จะแวะไปหาพ่อเธอซะหน่อย” คำพูดของฮันกยองทำเอาทั้งยูริเอง หรือเจสสิก้ากับซีวอนตกใจกันหมด

 

“เฮ้ย !! แล้วมันเกี่ยวไรกะพ่อชั้นวะ”

 

“พ่อเธอรู้จักกับชั้นแล้ว .. ไม่รู้เรื่องเลยอ่ะดิ ไปเหอะ กลับบ้านกัน” จากนั้นฮันกยองก็พยายามฉุดกระชากยูริให้เดินออกไปพร้อมกัน โดยมีซีวอนและเจสสิก้าที่ยืนงงอยู่

 

“เจส วอน ช่วยช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนด้วย ~ T^T” ยูริตะโกนเรียกแต่ก็ไม่มีใครช่วย หนำซ้ำยังยืนหัวเราะอีก

 

“เรื่องสามีภรรยา เจสมิกล้ายุ่ง ฮ่าฮ่า ^0^” เจสสิก้าพูดแค่นั้น ยูริถึงกับหมดแรง ยอมเดินไปกับฮันกยองแต่โดยดี

 

“ฮ่าฮ่า กว่าจะกลับได้ .. เราก็ไปกันเถอะเจส ไปช้าเดี๋ยวเลิกดึก มันอันตราย” ซีวอนหันมาพูดเสียงนุ่ม ทำเอาเจสสิก้าเคลิ้มไปช่วงขณะ

 

“อื้มม ม”

 

.

.

.

.

 

ที่ห้างใหญ่จกลางเมืองซึ่งเป็นธุรกิจของทางบ้านซีวอน

 

 

“วอนๆ” เจสสิก้าเรียกชายหนุ่มข้างๆด้วยน้ำเสียงที่ดูสดใส

 

“มีไรหรอครับ”

 

“ชั้นรู้สึกแปลกๆอ่ะ” ไม่แปลกได้ไงหล่ะ ก็ตั้งแต่เดินเข้ามา พนักงานในห้างไม่มีใครไม่มองเธอเลยน่ะสิ

 

“เป็นอะไรอ่ะ ??” ซีวอนถามอย่างสงสัย แต่ก็ต้องร้องอ๋อเมื่อได้ยินเสียงพนักงานสองคนคุยกัน

 

“เฮ้ยแก นั่นแฟนคุณซีวอนหรอเนี่ย น่ารักจังเนอะ”

 

“นั่นสิ ไม่ยักจะเห็นคุณซีวอนพาแฟนมาเปิดตัวที่ห้างแบบนี้”

 

“แต่เค้าก็ดูเหมาะสมกันดีหนิ”

 

“ช่ายยยย .. คุณซีวอนนี่ตาถึงจริงๆเนอะ”

 

หลังจากที่ทั้งสองได้ยินบทสนทนานี้ก็ทำเอาฝ่ายหญิงหน้าแดงอายจนอยากกลับบ้าน ส่วนฝ่ายลูกชายเจ้าของห้างก็ไปไม่เป็นเช่นกัน

 

“แหะๆ พวกพนักงานเค้าก็อย่างงี้แหละ ขอโทษด้วยนะเจส”

 

“อืมๆ ^//^”

 

 

“อ้าว .. ไอ้ลูกชาย วันนี้คิดยังไงมาที่ห้างเนี่ย ว่าแต่นี่...” มีชายวัยกลางคนบุคลิกดูดีคนนึงเดินเข้ามาทักซีวอน ก่อนจะหันไปเห็นเจสสิก้า

 

“อ่อ ผมพาเพื่อนมาลานไอซ์สเกตน่ะพ่อ .. นี่ เจสสิก้า เพื่อนผม ส่วนนี่ พ่อผมเอง” ซีวอนแนะนำทั้งสองฝ่ายให้รู้จักกันพอเป็นวิธี เจสสิก้ายิ้มแล้วโค้งอย่างมีมารยาท ซึ่งทำให้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของซีวอนแอบปลื้มเพื่อนของลูกชายคนนี้ไม่น้อย

 

“เพื่อนจริงๆน่ะหรอไอ้ลูกชาย ฮ่าฮ่า”

 

“โหพ่อ อย่าแซวดิ เพื่อนจริงๆครับ ..แต่ในอนาคตไม่แน่ ฮ่าฮ่า” เมื่อได้ยินแบบนั้นประธานชเวถึงกับหัวเราะชอบใจเลยทีเดียว

 

“จีบให้ติดก่อนแล้วค่อยมาโม้กับพ่อ 5555 ตามสบายนะหนูเจสสิก้า พ่อขอตัวไปดูแขกตึกนู้นก่อน ไปหล่ะ” 

 

“ค่ะ ^^”    แล้วประธานชเวก่อนเดินสวนไป เหลือเพียงซีวอนและเจสสิก้าที่เดินคุยกันไปเรื่อยๆ

 

“นี่ซีวอน .. นายไม่เคยพาเพื่อนผู้หญิงมาเที่ยวที่ห้างนี้เลยหรอ ดูพนักงานจะตื่นเต้นน่าดูเลยนะ   ”   เจสสิก้าถาม ซีวอนหัวเราะเบาๆก่อนจะพยักหน้าตอบ

 

“โห ไม่น่าเชื่อเลยนะเนี่ย” เจสสิก้าบ่นเบาๆกับตัวเอง แต่มีหรอที่อีกคนจะไม่ได้ยิน ซีวอนก้มตัวลงไปยื่นหน้าไปจ้องหญิงสาวที่มาด้วย ก่อนที่จะหันหน้าหนีเพราะเขินด้วยกันทั้งคู่

 

“ถึงแล้ว ..” ซีวอนเปลี่ยนเรื่องทันทีเมื่อเห็นลานสเกต เจสสิก้าได้แต่มองค้างอยู่อย่างนั้น จนอีกคนต้องสะกิดเรียก

 

“เจส ๆ เรารีบเข้าไปเถอะ” 

 

“อ่อ อืมๆ ^^”  แล้วทั้งสองก็เดินเข้าไปด้วยกันหลังจากที่เจสสิก้าได้สติอีกครั้ง

 

            หลังจากที่ทั้งสองเดินเข้าไปในลานสเกต เจสสิก้าก็ไปนั่งรอซีวอนที่เดินไปเช่ารองเท้า เธอกวาดสายตามองไปรอบๆอย่างคิดถึง เพราะเมื่อตอนเด็ก เจสสิก้าเป็นนักกีฬาสเกตและเธอก็รักมันมาก แต่ก็ต้องเลิกเล่นหลังจากที่ย้ายบ้านมา

 

“ในที่สุด .. ชั้นก็ได้กลับมาเจอแกอีกครั้งนะ ^^” เจสสิก้าพูดพลางเผยรอยยิ้มที่มีความสุขออกมา ชายหนุ่มที่เดินกลับมาก็ยืนมองภาพนั้นอย่างมีความสุขไปด้วย

 

“เจส .. อ่ะนี่รองเท้า” ซีวอนเดินเข้าไปก่อนจะยื่นรองเท้าให้ เจสสิก้ารับมาอย่างมีความสุข แต่ไม่ทันไร ร่างสูงก็แย่งรองเท้าสีชมพูคู่สวยกลับมา ก่อนจะย่อตัวลงไปนั่งหน้าสาวสวย

 

“เดี๋ยวใส่ให้นะ”   เจสสิก้าตกใจจะปฏิเสธ แต่พอซีวอนเงยหน้าพร้อมเผยรอยยิ้มพิมพ์ใจออกมา หญิงสาวก็ปฏิเสธไม่ลง

 

“อืม ก็ได้” ซีวอนยิ้มกับคำตอบที่ได้ แล้วค่อยๆยกเท้าเล็กของอีกคนแล้วบรรจงใส่ให้อย่างเบามือ สายตาจับจ้องที่รองเท้าก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองเพื่อนร่วมห้องเป็นระยะๆ เป็นภาพที่ดูน่ารักมากในสายตาของคนอื่นๆที่มองมา

 

“อ่า เสร็จแล้ว .. พร้อมรึยังครับ เจ้าหญิงน้ำแข็ง ^^” ซีวอนยืนขึ้นก่อนจะยื่นมือไปรับเจสสิก้าคล้ายเป็นองครักษ์ แต่พอดูแล้วออกจะเหมือนเจ้าชายกับเจ้าหญิงมากกว่า

 

“ค่ะ ^^” แล้วทั้งสองก็พากันเข้าไปในลานสเกต ก่อนที่เจสสิก้าจะโชว์ฝีมือสเกตลีลาอย่างเพลิดเพลิน ในขณะที่คนอื่นๆได้แต่ยืนชื่นชมในความสามารถและความน่ารักของหญิงสาว

 

“มีความสุขมากสินะเจส ” ลูกชายเจ้าของห้างถามเพื่อนร่วมห้องที่ตอนนี้เริ่มเหนื่อยแล้ว

 

“ฮ่าฮ่า ใช่สิ มีความสุขมากๆเลย แต่ตอนนี้ชักเหนื่อยแล้วหล่ะ วันนี้พอก่อนดีกว่านะวอน ไว้วันหลังค่อยมาใหม่ ^^” เจสสิก้าเสนอ ซีวอนพยักหน้าอย่างเต็มใจ

 

“ได้อยู่แล้วแหละ เจสเนี่ยแขกวีไอพีเลย ”

 

“ก็ต้องแบบนั้นอยู่แล้ว เจสเป็นเพื่อนวอนนี่นา อิอิ”

 

“อยากวีไอพีมากกว่านี้ก็เลื่อนเป็นแฟนเลยซิ” ซีวอนเผลอหลุดปากออกไป ทำให้อีกคนที่ได้ยินอายม้วนไปเลย

 

“เอ่อ .. ชั้นว่าเราไปหาอะไรหินกันดีกว่านะ ไปเหอะ” เจสสิก้าที่ยังอายอยู่ก็รีบเปลี่ยนเรื่อง ซึ่งซีวอนที่ไปไม่เป็นในตอนแรกก็รีบเห็นด้วยทันที

 

หลังจากที่ทั้งสองกินข้าวกันเสร็จ ซีวอนก็อาสาไปส่งเพื่อนที่บ้าน ซึ่งเจสสิก้าก็ตกลงโดยที่หารู้ไม่ว่ามันเป็นแผนของซีวอนที่จะรู้จักบ้านเจสสิก้านั่นเอง

 

“ขอบใจมากนะวอน วันนี้สนุกมากเลยหล่ะ” เจสสิก้าเอ่ยปากหลังจากที่ซีวอนพามาส่งถึงหน้าบ้านแล้ว

 

“อืม เห็นเจสมีความสุข ผมก็ดีใจ ไว้วันหลังเราไปเล่นสเกตด้วยกันอีกนะ”

 

“ได้อยู่แล้ว >///< งั้นชั้นขอตัวเข้าบ้านก่อนนะ ฝันดี ^^” 

 

“ฝันดีเหมือนกันนะคร๊าบบบบบบบบบบบบบบ”

 

หลังจากที่เจสสิก้าเดินเข้าบ้านไปแล้ว ซีวอนก็เอามือถือกดส่งข้อความหาฮันกยองทันที

 

 

“กูเริ่มหลังมึง แต่ตอนนี้กูรู้จักบ้านเจสแล้ว ไอ้ปลวกกกก 5555”

 

 

 

.

.

.

.

 

 

ด้านคยูฮยอนกับซอฮยอนที่ขอตัวกลับมาก่อนหน้านั้น ทั้งสองเดินไปเรื่อยๆ พอเจอร้านกิ๊ฟชอปน่ารักๆ ซอฮยอนก็แวะเข้าไปดูบ้าง ซึ่งอีกคนก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่พอทั้งสองรู้ตัวอีกที่ก็เริ่มมืดแล้ว

 

“แหะๆ ชั้นต้องขอโทษด้วยน๊าคยู มัวแต่ดูของเพลินเลย” 

 

“ก็ชั้นเผลอมากับซอแล้วหนิ 555”

 

“โห นี่ใช้คำว่าเผลอเลยหรอ TT”

 

“ฮ่าฮ่า ไม่เผลอๆ ไม่เผลอก็ได้”

 

“ไม่ทันแล้วคยู T0T”  ทั้งสองหยอกล้อกันไปเรื่อยๆอย่างมีความสุข กระทั่งมีรถยนต์สีดำคันเดิมมาจอดข้างๆ ก่อนที่เจ้าของรถจะเดินออกมาขวางหน้าไว้

 

“ซอ !!!!!!!!”

 

“ยงฮวา โอปป้า !!!!!!!!!!!!!! ปล่อยซอนะคะ” ชายหนุ่มที่มาใหม่ไม่รอช้ารีบเดินมากระชากซอฮยอนออกจากคยูฮยอนทันที

 

“ผมว่าปล่อยเถอะนะครับ” คยูฮยอนพยายามพูดอย่างใจเย็น ในขณะที่ในใจเป็นห่วงอีกคนไม่น้อยเลย

 

“เรื่องนี้ชั้นขอคุยกะซอฮยอน .. แค่สองคน”   ยงฮวาพูดเสียงแข็ง ตะโกนใส่หน้าคยูฮยอน

 

“ซอไม่มีอะไรจะพูดกับโอปป้าอีกแล้ว .. ปล่อยซอเถอะค่ะ ซอเจ็บนะ ” ซอฮยอนกรีดร้องออกมาอย่างน่าเห็นใจ เธอยอมรับว่ายังมีเยื่อใยให้ยงฮวาอยู่แต่ก็ไม่อยากให้ตัวเองเจบปวดอีกแล้ว

 

“ปล่อย !!!!!” คยูฮยอนที่โกรธจัดเดินเข้าไปแย่งซอฮยอนออกมา ชายหนุ่มต่อสู้กันอยู่ซักพัก ซอฮยอนที่ร้องไห้หนักก็เป็นลมหมดสติไป ซึ่งเป็นคยูฮยอนที่รับร่างของหญิงสาวไว้ได้ก่อน

 

“ปล่อยซอฮยอนเดี๋ยวชั้นจะพาเธอไปเอง นายกลับบ้านไปเถอะ” ยงฮวาพูดพลางพยายามเดินเข้ามาจะอุ้มซอฮยอนแต่คยูกลับอุ้มไว้ก่อนแล้วคยูฮยอนก็โบกแทกซี่พาซอฮยอนกลับบ้านไปพักผ่อน แต่ก็ไม่ลืมโทรถามทางไปบ้านซอฮยอนจากยุนอาก่อน พอทั้งสองขึ้นรถเรียบร้อย คยูฮยอนก็เปิดประจกรถก่อนจะสวนกลับยงฮวา

 

 

“ซอฮยอนของผม ผมดูแลเองได้ !!!”   

 

 

 

--------------------------------------------------------------------

 

หวัดดีทุกคนนะคะ กิ๊กหายไปนานแสนนานเลย

เนื่องจากเป็นช่วงปฐมนิเทศแล้วก็เตรียมตัวไป รร

แต่พอมีประกาศเลื่อนเปิด กิ๊กก็รีบแจ้นมาเปิดคอม

แล้วก็อัพๆๆๆทันที :D

หลังจากที่อ่านคอมเมนท์ก็มีเสียงมากมาย

ต้องการคยูซอ ..

แต่บังเอิ๊ญบังเอิญว่ากิ๊กวางไว้ว่าตอนนี้จะเป็นวอนเจส

เพราะเห็นว่าเรื่องคยูซอได้มีตอนเด่นๆแล้วคือตอนที่ยงฮวาปรากฏตัว

แต่ก็ขอเอาใจนักอ่านหน่อย โดยมีคยูซอโผล่มานิดนึง

เป็นตัวอย่างตอนต่อไป ซึ่งกิ๊กจะแต่งคยูซอให้หวานเลี่ยนไปข้างเลย

ส่วนตอนหน้าซอจะเปิดใจมั๊ย จะตกลงคบกับคยูมั๊ยต้องรออ่านนะคะ

(ใบ้ซะเยอะเลย - -)

เอาเป็นว่า อย่าลืมเมนท์ให้กำลังใจนะคะ :D