fic;You're Beautiful+Season 2 (ปิดบทความแล้วค่ะ)

ลำดับตอนที่ #11 : ρąгt 11,สงครามเเย่งเธอ เธอเป็นของฉัน /owner.ノ100%

Qreaz. 10






ρąгt 11
สงครามเเย่งเธอ เธอเป็นของฉัน


______________________________________________

Jerermy  talk,

ติ้ด . ติ้ด .. ติ้ด ติ้ด ..ติ้ดดดดดดดดดดดด

เสียงชีพจรของผมใช่หรือเปล่า ?  นี่ผมกำลังจะตายงั้นหรอ   ไม่ได้นะ  ผมยังไม่ได้ทำอะไรหลายอย่างเลย

ผมยังจากเธอไปไม่ได้ .. ผมอยากอยู่กับเธอ อยากเห็นเธอมีความสุข   โกมินัม...

เหนื่อยจัง .. อื้มมมมมม มม     แล้วทำไมมันมืดแบบนี้เนี่ย   เฮ้!   รอบข้างผมมันเป็นสีดำหมดเลย   
มองอะไรไม่เห็นเลยด้วย  เห้ยยยย  นี่ผมตายแล้วหรอ  ไม่จริงน่ะ ไม่มีทาง  ไม่ใช่สิ 
มันต้องเป็นแค่ความฝัน แค่ความฝันร้ายเท่านั้น

ได้โปรด  ใครก็ได้มาปลุกผมที่ครับ   ...  ผมยังไม่อยากตายนะ

________________________________________________________________________________________

Minum talk, 

“ คุณแม่อัยยิกาค่ะ ..  คุณแม่เคยมีใครที่อยากจะให้อยู่กับเราตลอดไปด้วยกันหรือเปล่าคะ?

แล้วคุณแม่เคยทำความผิดอะไรไหมคะ?  เคยอยากลบความผิดนั่นบ้างไหมคะ?  

แล้วต้องทำยังไงคะ  ให้ความผิดนั่นมันหายไป .. บอกหนูด้วยนะค่ะ  บอกหนูทีเถอะ “

ตอนนี้ฉันกำลังทำอะไรอยู่ ?  

อ้อ ใช่  ฉันมาหาคุณแม่อัยยิกาที่โบสถ์ที่ฉันเคยมา  แต่ ท่านหายไปไหนแล้วนะ

แล้วแบบนี้ใครจะช่วยฉันแก้ปัญหาต่างๆล่ะ ? ใครกันที่จะมาช่วยฉันได้

‘ มินัม  ไม่มีใครช่วยเราได้ นอกจากตัวเองนะ ‘

เอ้ะ ! เสียงนี่มาจากไหน ใครพูดน่ะ!?

ฉันเงยหน้าขึ้นจ้องมองรูปปั้นของพระแม่มารี ที่เหมือนท่านกำลังจ้องมองฉันอยู่

ท่านพูดกับหนูหรอ ? 

“พระแม่มารี .. หนูจะจัดการกับตัวหนูเองได้ยังไง

คนที่หนูรักเขาปลอดภัย  แต่ เพื่อนที่แสนดีของหนูเขากำลังจากหนูไป ..

หนูควรจะทำยังไงดีคะ?  “

เงียบ ..  ภายในโบสถ์เก่าหลังนี้ ที่ไม่ค่อยมีใครมาเยือน

ดอกไม้เถาวัลย์ล้อมรอบภายนอกโบสถ์ ดูสวยงามแต่ก็ดูเศร้าโศก 

ภายในห้องสารภาพบาป .. มีมินัมน้อยนั่งคุกเข่าอยู่คนเดียว   ใครละ? จะมาช่วยเธอได้

“ ขอร้อง .. ช่วยเขาด้วย ช่วยเจเรอมี่ด้วยคะ  เขาเป็นคนดีมาก เขา .. เขาดีกับหนูมาก

หนูยังไม่อยากเสียเขาไปเลย ช่วยให้เขายังมีวิตอยู่ต่อไปด้วยนะค่ะ   “

....

“ช่วยเจเรอมี่ด้วยเถอะค่ะ .. “

_________________________________________________________________________________

ย้อนกลับมาที่โรงพยาบาล .

ห้องไอซียู ที่เทคฮยองกับเจเรอมี่นอนสลบอยู่

“ อ้าว มินัมหายไปไหนแล้วเนี่ย ? คุณหมอเห็นมินัมบ้างหรือเปล่าครับ

ตะกี้ยังนั่งร้องไห้โฮอยู่ตรงนี้เลยนี่นา ..”

ชินนูถามคุณหมอที่เพิ่งเดินออกมา

“ ไม่เห็นเลยนะครับ  แหม แต่พวกคุณนี่โชคดีจริงๆเลยนะเนี่ย

ทั้งคุณเทคฮยอง ทั้งคุณเจเรอมี่ ดวงดีจริงๆที่ไม่เป็นอันตรายอะไร อื้มมมม โชคดีจริงๆ”

หมอยิ้มแย้มพร้อมกลับผายมือไปทางเทคฮยองและเจเรอมี่ที่นอนไม่รู้เรื่องอยู่บนเตียง

“ ครับ เรื่องนั้นต้องขอบคุณคุณหมอด้วยนะครับ ที่ช่วยเพื่อนผมเต็มที่ “

ชินนูผู้อ่อนน้อม โค้งตัวขอบคุณคุณหมอ

“อ่า .. ครับไม่เป็นไร หมอขอตัวก่อนนะครับ “

จากนั้น ห้อง ..ก็ตกอยู่ในความเงียบ

ชินนูไม่รู้ว่ามินัมตัวยุ่งหายไปไหนเร็วจริง ๆ

กะว่าจะบอกหน่อย ว่าเจ้าเทคฮยองกับเจเรอมี่ไม่เป็นอะไรแล้ว

เพราะชินนูไปหาเลือกกรุ้ปหายากมาได้ทัน ทดแทนที่เจเรอมี่เสียเลือดไปให้เทคฮยอง

เจเรอมี่จึงพ้นขีดอันตราย .. โชคดีอย่างที่คุณหมอบอกจริง ๆ

“ แล้วมินัมอยู่ไหน “

ชินนูหันควับไปตามเสียง  เห็นเทคฮยองสะลืมสะลือพยายามพยุงตัวเองลุกขึ้นมานั่งจากเตียง

“ ตื่นขึ้นมา ก็ถามหากันเลยนะ “

“มินัมหายไปไหนไม่รู้ สงสัยไปห้องน้ำมั้ง  แต่ไปซะนานเชียว”

ชินนูตอบพร้อมเดินไปหยุดตรงหน้าเทคฮยอง

“ นายกับฉัน มีเรื่องต้องคุยกันอีกเยอะเลย ชินนู”

“เออ ฉันก้ว่างั้นแหละว่ะ  คุยกันตอนนี้เลยสิ จะได้จบๆไป “

“ คุยที่ว่านี่ ..เรื่องมินัมใช่หรือเปล่า งั้นผมคุยด้วยคนสิ หึ ! “

เจเรอมี่พูดเสียงแข็งพร้อมลุกตัวขึ้นมานั่ง

ดวงตาจ้องมองไปที่ชินนูและเทคฮยอง ไม่เหมือนเจเรอมี่ที่ร่าเริงคนเดิมเลย ..

“ เอาสิ ก็ดีเหมือนกัน จะได้รู้กันไปเลย   ว่าใครเป็นของใคร แล้วใครจะเป็นคนชนะ .! “

ชินนูกล่าวเสียงเรียบ

เทคฮยองรู้สึกหมั่นไส้มาก อยากจะต่อยหน้าคนตรงหน้าไปสักสองสามที -0-

แต่ตัวเองยังบาดเจ็บอยู่ จึงทำอะไรไม่ได้

“ นี่นายยังไม่รู้หรอ  ว่ามินัมเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น

เธอชอบฉันนะ  ไม่ใช่แก . หึ”

“ อย่าอวดเก่งไปหน่อยน่า  ฮยอง  ใช่ว่ามินัจะเปลี่ยนใจไม่ได้นะคร้าบบบ”

เจเรอมี่พูดอย่างร่าเริงแล้วยิ้มกว้างให้เทคฮยอง

“ว่าไงนะ ? “

“ใช่  เจเรอมี่พูดถูก  พวกเรายังมีโอกาสอยู่นะ เจเรอมี่   แกคอยดูล่ะกันเทคฮยอง  “

แอ้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด “

“คอยดูอะไรกันคะ?  “  0.0

เสียงประตูเปิดออก พร้อมเจ้าตัวปัญหา ที่ทำให้สามหนุ่มหล่อของเราต้องมาเปิดสงคราม

แย่งชิง .. เออ ชิงตัวเธอนั่นแหละ รู้บ้างไหมเนี่ย ?

ชินนูกับเจเรอมี่ยิ้มกว้างทันทีที่เห็นมินัมเดินเข้ามา เทคฮยองสะบัดหน้าไปทางอื่นไม่สบตา

“แล้วหายไปไหนมาน่ะ เรา ตามหาแทบแย่ “

ชินนูเดินเข้าไปประชิดตัวมินัมอย่างใกล้ชิด  เพื่อเรียกคะแนน พร้อมขยี้ผมคนตัวเล็กให้ฟู

“เออ ฉันไปสวดมนต์ ขอพรให้เจเรอมี่กับฮยองนิมหายดีน่ะค่ะ

แล้วมันก็ได้ผลด้วย เพราะผู้จัดการมาโทรมาบอกฉันว่า ทั้งสองคนพ้นขีดอันตรายแล้ว^^”

มินัมยิ้มแฉ่งให้ชินนูอย่างที่เคยทำ

“ มินัม มม มานี่หน่อยสิ ฉันยังไม่ค่อยหายดีเลยนะ   โอ้ยยยยยยย “

“ ห้ะ! จริงหรอ ไหนเจ็บตรงไหนหรอเจเรอมี่ ให้ฉันไปเรียกหมอมาดูไหม”

เจเรอมี่พูดเสียงอ่อยดูน่าสงสาร แล้วทรุดตัวลงไปนอนกับเตียง(แหม ตะกี้ยังลุกนั่งอยู่เลยนะ)

พร้อมทำหน้าเจ็บปวด ทำให้มินัมดูกังวลมาก รีบถลาเข้าไปหาเจเรอมี่

ที่กำลังเรียกร้องความสนใจอยู่

“ ถึงเรียกหมอมาดู ก็ไม่หายหรอก .. เธออยากให้ฉันหายดีไหมล่ะ”

เจเรอมี่ยิ้มอย่างมีเลศนัย

“อยากสิ อยากมากๆเลย ให้ฉันยอมทำอะไรก็ได้นะ” 0.0

มินัมตอบอย่างไร้เดียงสา แต่เธอรู้ไหม ตอบแบบนี้ไป ก็เข้าทางเจเรอมี่น่ะสิ !

“ หรอหรอ  .. เธอจะยอมทำทุกอย่างเลย ทำทุกอย่างเพื่อฉันใช่ไหม “ ^^

“ อื้มม แน่สิ ฉันยอม “ ^^

“งั้นนนน. คืนนี้นอนเฝ้าฉันนะ แล้วก็ ..”

เจเรอมี่กระซิบใกล้หูมินัม แล้วจับมือมินัมขึ้นมาประทับที่ริมฝีปาก ยังไม่พอ!

เขายังเอามือเธอมาหอม แล้วก็จูบมือเธออีกหลายทีเลยด้วย !!!

“อ๊า .. นอนเฝ้าน่ะได้อยู่แล้ว แต่เจเรอมี่ .. คือว่า เออ ..  มือฉัน “ ^^;

ชินนูรีบก้าวเข้ามาดึงตัวมินัมออกห่างทันที

เทคฮยองตาร้อนผ่าว  พร้อมส่งสายตาจิกกัดไปทางมินัม

พร้อมคิดในใจอีกว่า

‘ เออ ถ้ากูหายดีเมื่อไหร่ล่ะก็ ตายแน่มึง!   ‘        ‘ เห้ยยย หงุดหงิดเวยยย ‘

มินัมทำท่าจะเดินออกไป แต่

“ กูมินัม  คืนนี้เธอจะนอนเฝ้าใคร?  เพราะเดี้ยวฉันจะแยกห้องไปนอนที่ห้องพิเศษ

เจเรอมี่ก็แยกไปอีกห้องนะ  ที่นี้เธอต้องเลือกแล้วล่ะ ว่าเธอจะอยู่กับใคร หึหึ”

เทคฮยองพูดสีหน้ามีเลศนัย พร้อมยิ้มน้อยๆให้มินัม ที่กำลังสับสน

“ นั่นสิ  มินัมตะกี้เธอสัญญากับฉันแล้วนะ ว่าเธอจะนอนเฝ้าฉันคืนนี้น่ะ  อย่าผิดสัญญานะ”

เจเรอมี่พูด พร้อมทำแก้มตุ้ปป้อง  >3<

“ว่าไง ? รีบๆตอบสิ เธอจะนอนเฝ้าใคร”  -0-

“ใช่ เธอจะไปอยู่ห้องใคร ห้ะมินัม”  ><

ทั้งเจเรอมี่และเทคฮยองต่างเค้นคำตอบจากมินัม

ที่ตอนนี้กำลังทำหน้าสับสนที่สุด ><

“ เออฉัน .. จะนอนเฝ้า ..”

ทุกคนต่างลุ้นคำตอบ 

แล้วทุกคนล่ะคะ อยากให้มินัมนอนเฝ้าใคร ?  

อยากรู้ ต้องรอมาอ่านตอนหน้ากันน้า ^^ 

___________________________________________________________________________________


เเฮ่เเฮ่ ไรท์เตอร์เองง้าบบบ><
หายไปนานมากเลยเนอะ  จริงๆอยากจะปิดเรื่องนี่ไปเลยด้วยซ้ำ
เเต่เห็นว่ามีคนอยากอ่านต่อมาก มีคนด่าไรท์เตอร์ด้วยอ่ะเเง T^T
เลยเเต่งต่อซะเลย  

ยังไงก็ขอบคุณทุกคนมากนะค่ะ ที่คอยเข้ามาอ่านเสมอ
ขอบคุณคอมเม้นที่ให้กำลังใจมาก อ่านเเล้วรู้สึกดีจริงๆ

ยังไงติดตามตอนหน้าด้วยนะค่ะ
ขวันมีเวลาเเล้วเเหละ เพราะตอนนี้ก็ปิดเทอมเเล้วด้วย
ยังไงเเวะมาบ่อยๆน้า  จุ้บุ้จุ้บุ้ ><