[Fic TVXQ+SJ] A Cat's Lover...แฟนผมเป็นแมว♥ :: yunjae&woncin

ลำดับตอนที่ #11 : :: 9 เหวอ

{ 9 }

เหวอ

เหมือนเวลาหยุดนิ่ง สรรพเสียงเงียบงันลงไปในพริบตา สายลมผ่านไปหวีดหวิว แล้วก็จำลองพายุเข้าขึ้นมากะทันหัน ฮีชอล ซีวอน ยุนโฮ ฮันกยองช็อกค้างโลกตะลึงเมื่อเห็นแจจุงทำท่าจะกดฮยอกแจลงกับพื้น ร่างบางผู้โชคร้ายเองก็นิ่งค้าง ตกใจที่อยู่ดี ๆ ตัวเองก็โดนคนที่สวยพอกันจับกอดไว้เสียแน่น เสียงขวดแก้วในมือยุนโฮตกลงดังเปรื่อง ของเหลวใส ๆ ไหลนองไปทั่วพื้น ปลุกสติบางคนให้ตื่นขึ้นมาได้

“เหี้ย...”อันนี้เสียงซีวอนพึมพำ

“ไอ้แจจุง...”อันนี้ของฮีชอล

“สัด...เมียกู”ฮันกยองช็อกค้าง

“เฮ้ย....”ยุนโฮดูค้างที่สุด อาการเมาแทบจะสร่างขึ้นในพริบตา

แจจุงจับฮยอกแจไว้แน่นสำเร็จ ร่างโปร่งผมสีบลอนด์ยึดคนที่ผมสีน้ำตาลสว่างไว้แล้วทำท่าจะจุ๊บให้หนำใจ ฮยอกแจเองก็ขัดขืนเต็มที่ กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยเข้าจมูก จะบ้าตาย หนีคนจีนหื่น ๆ มาได้สามชั่วโมงก็มาโดนคนที่ดูเหมือนจะสถานะเดียวกับตัวเองจับกดอีก แจจุงท่าทางจะไม่มีสติรับรู้อะไรอีกแล้ว ใบหน้าเนียนไล้ไปตามกลิ่นหอม ๆ บนผิวกายลูกเจี๊ยบ ถ้าทั้งสองคนกลายร่างก็คงเป็นแมวกำลังจะคาบลูกเจี๊ยบตัวเล็กไปกินแหงแซะ

“เฮ้ยยย แจจุงงงง!!!”ฮันกยองที่ตั้งสติได้แหกปากเสียงหลงแล้วรีบจับคนสวยสองคนแยกจากกันโดยด่วนโดยที่ฮีชอลก็ลุกไปช่วยด้วย ฮันกยองเป็นมาเฟีย เขายังไม่อยากให้น้องชายตัวเองโดนหมายหัวตอนนี้นะ”ออกมา!!!”

“แจจุง!!”เสียงโวยวายของซีวอนเองก็เข้ามาผสมโรง ยุนโฮได้แต่หวาดระแวง ..

เอ่อ ...

แจจุง เนื้อแท้คือความแมน

แจจุงอาจจะเมะ

และเขาอาจจะเคะ

คิดแบบนี้ก็ยิ่งใจหายวาบ นึกภาพเขาต้องเป็นคนขี้ง้อน เอาแต่ใจรอให้แจจุงมาง้อ

...เชรี่ย ใครมันยัดความคิดแบบนี้ใส่สมองกูวะ

“นี่ ฮันกยอง ราด!!!”ฮีชอลที่หายไปหยิบขวดน้ำยัดใส่มือฮันกยอง ร่างสูงรีบราดใส่แจจุงเพื่อปลุกสติจนคนเมาผงะหนี ฮยอกแจรีบหนีไปหาฮันกยองในทันที ริมฝีปากสวย ๆ นั่นยังไม่เป็นอะไร เพราะแจจุงยังคงโจมตีไม่ถูกที่ แต่แก้มใสแดงจัด แจจุงที่เปียกโชกก็นิ่งไปซักพัก ไม่แยแสกับสีหน้าโหดเหี้ยมของฮันกยอง

ยุนโฮมองแล้วยิ่งอาการหนัก ..

แล้วเมื่อกี้กูคิดว่าจะไปคู่กับแจจุง ?

มันไม่ใช่ซะหน่อย !!!

ร่างสูงเริ่มทึ้งหัวตัวเอง ฮีชอลถอนหายใจอย่างโล่งอกที่แจจุงนิ่งไปไม่แผลงฤทธิ์อะไรอีก แต่ยุนโฮกลับไปคนที่คิดมากเสียเอง ซีวอนเริ่มหลบฉากบ้างแล้ว สงสัยจะกลัวแจจุงอาละวาดอีก

“ฮีชอล ดูแลน้องนายหน่อยนะ”น้ำเสียงเย็นยะเยือกทำให้คนที่ต้องดูแลน้องชายหันไปยิ้มแห้ง ๆ ให้ฮันกยอง ร่างสูงมองมาด้วยสายตาตำหนิ หึงจนใจแทบจะร้อนระอุไปด้วยเพลิงโกรธเมื่อเห็นใครอีกคนที่ไม่ใช่เขามาล่วงเกินลูกเจี๊ยบตัวเล็กนี่ ถึงแม้จะสวยเหมือนกันก็เถอะ ฮยอกแจดึงแขนเสื้อฮันกยองเบา ๆ เป็นเหมือนน้ำเย็นที่ทำให้อีกฝ่ายสงบลง ฮีชอลเองก็ไม่รู้จะทำอะไร เลยหันไปมองหน้าซีวอนแล้วหยิบเหล้าขึ้นมากินเพียงเพื่อให้มือมีอะไรทำ

“อย่าไปว่าพี่ฮีชอลเลยฮะ ..แจจุงเขาไม่ผิดหรอก ..อื้มม..”ฮยอกแจที่ขัดขึ้นมาก็โดนฮันกยองปิดปากไปเสียเอง ริมฝีปากบางโดนปิดไปทันทีด้วยฝีมือคนจีนจอมขี้หึง ร่างสูงยกมือขึ้นแนบใบหน้าหวานเพื่อให้รับสัมผัสได้ถนัดมากขึ้น การกระทำนั้นก็ดันไปทำให้คนที่กำลังมองอยู่ ..

โคตรตกใจ

ตกใจจนต้องพ่น

ฮีชอลเห็นปุ๊บ เหล้าในปากก็พุ่งปั๊บ จุดหมายไม่ใช่ที่ไหนไกลนอกจากใบหน้าคนหล่อที่นั่งอยู่ใกล้กัน ซีวอนเลยเต็มไปด้วยโซจูสาดเต็มหน้าในทันที

“ซีวอน! ขอโทษนะ ..อ่า ..”ฮีชอลเลยลุกลี้ลุกลนหนักเข้าไปใหญ่ หน้าแดงไปถึงลำคอและใบหู จงใจหันหลังให้คู่หวานที่ยังคงจูบกันไม่อายสายตาประชาชี ซีวอนนิ่งค้างแล้วหัวเราะแหะ ๆ เหมือนพูดอะไรไม่ออก อึ้งสนิทที่โดนพ่นแอลกอฮอล์ใส่ ฮีชอลรีบปรี่เข้ามาหาแล้วยกชายเสื้อตัวเองเช็ดหน้าให้ซีวอนในทันที ด้านหลังเองก็คงจะวุ่นไม่แพ้กัน แจจุงปรือตาขึ้นมาหลังจากนั่งงงอยู่พักใหญ่ สติยังคงลางเลือนอยู่อย่างหนัก

ตะกี้อะไรขาว ๆ นุ่ม ๆ หายไปไหนวะ ...

ใครนะ หอมชิบเป๋ง

แจจุงเลยเงยหน้าขึ้นมามองไปรอบ ๆ ยุนโฮเห็นแบบนั้นก็ทำท่าจะถอยหนีแต่ก็ไม่ทัน แรงมึนเมาทำให้ปฏิกิริยาช้าไปหนึ่งก้าว แจจุงคว้าชายเสื้อยุนโฮไว้จนร่างสูงเสียหลักหัวแทบทิ่ม เมื่อยุนโฮลงไปนั่งอยู่ที่พื้นแจจุงก็ค่อย ๆ เปลี่ยนท่าทางเป็นคลาน มือก็ไปจับคอเสื้อยุนโฮเข้า หมีป่าตัวใหญ่ถึงกับเหวอ ทำอะไรไม่ถูกกันทีเดียว

“มานี่เลยนะ...”เสียงหวาน ๆ ฟังดูละเมอ แต่ไม่ได้ลากยุนโฮให้เข้ามาใกล้ กลับเป็นฝ่ายยื่นเข้าไปหา ยุนโฮใจร่วงไปถึงตาตุ่ม หวาดกลัวขึ้นมาทันที ..แต่ใจก็กลับเต้นตึกตักอย่างบ้าคลั่ง กลิ่นหอมจากตัวแจจุงแทบทำให้ไม่มีสติเหลืออยู่ แรงดึงดูดระหว่างกันกำลังเร่งทำงานอย่างสูงสุด ฮีชอลที่หันมามองถึงกับอ้าปากค้างไปอีกคน ซีวอนเองก็ไม่ทันมอง สายตากลับเหลือบไปเห็นผิวขาว ๆ ใต้ร่มผ้าของฮีชอลเสียนี่

คงต้องโทษสายตาไม่รักดี ...

หัวใจเขายิ่งเต้นหนักไปอีก ...

“พี่ฮันกยอง ..แฮ่ก ..ยุนโฮแย่แล้ว”ฮยอกแจที่เป็นอิสระจากคนจีนร้องขึ้น ซีวอนจำต้องหันไปดูแล้วก็อึ้ง ยุนโฮนอนราบไปกับพื้นโดยที่มีแจจุงคร่อมไว้อย่างเต็มตัว สีหน้าหมีดูพรั่นพรึงเต็มที่แต่ขยับไปไหนไม่ได้ แจจุงเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ...จนหน้าแทบจะชิด ลมหายใจของทั้งสองเป่ารดกัน ..ใกล้ ...จนน่ากลัว

และโดยฉับพลัน ร่างบางก็มือไม้อ่อน ล้มลงมาบนตัวยุนโฮอย่างแรง เสียงหายใจที่ค่อย ๆ เรียบลงบอกว่าแจจุงหลับไปแล้ว ยุนโฮถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างโล่งใจ ฮีชอลเองก็โล่งใจไปตาม ๆ กัน คนสวยเข้าสู่ห้วงฝันไปเรียบร้อย ร่างพาดอยู่บนตัวยุนโฮอย่างเต็มที่ ฮันกยองมองไปที่แจจุงแล้วลุกขึ้นยืน

“กลับแล้ว”คำพูดสั้น ๆ แต่บอกความฉุนเฉียวได้ทำให้ฮีชอลส่งยิ้มแห้งเข้าสู้อีกที ฮยอกแจก้มหัวบอกลาแล้วรีบเดินตามคนอารมณ์เสียออกไป ซีวอนยกมือขึ้นเช็ดเหล้าที่ยังคงติดอยู่บนหน้า

“อ่า .ขอโทษนะซีวอน”สีหน้ารู้สึกผิดอย่างจริงใจปรากฏชัด แต่ทำไมซีวอนยังคิดว่าเขาเห็นยิ้มสะใจด้วยล่ะ หรือบางทีเขาอาจจะเมาไปอีกคนก็ได้”นอนเถอะ ล้างหน้าล้างตาก่อนมั้ย?”

“ก็ต้องล้างสิ ถูกแมวตัวไหนพ่นใส่ก็ไม่รู้”ซีวอนบ่นอุบอิบแต่ก็ลุกขึ้น มือใหญ่กุมมือเล็กเอาไว้แล้วลากให้เดินไปด้วยกัน ก่อนจะไปนอนตอนตีหนึ่งกว่า ๆ ก็ไม่ลืมหันมาบอกยุนโฮที่นอนตายอยู่บนพื้น”ไอ้หมีป่า อย่ามัวช็อก อุ้มไอ้ฟูกลับห้อง!!”

“แจจุงตัวหนัก”เสียงอู้อี้จากศพหมีทำให้ฮีชอลขำพรืดออกมา ถึงแจจุงจะตัวเล็กแบบนั้น รูปร่างเหมือนผู้หญิง แต่ก็หนักใช่เล่น ยุนโฮที่กำลังเมาคงเอาไม่ออกง่ายแน่ ๆ ท่าทางน้องชายเขากำลังหลับสบายเสียด้วย

“อุ้มสิมึง สมองไม่ได้ละลายเพราะเหล้านะเว้ย”ซีวอนตะโกนกลับไปอีกทีแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตาจนเสร็จ หยาดน้ำที่พร่างพราวเต็มใบหน้าหล่อเหลาทำเอาคนทีเดินเข้ามาด้วยถึงกับหน้าแดงขึ้นมานิดหน่อย”จะเอาอะไรครับ ..หืม?”

“อยากเล่นเกม”ฮีชอลบอกเสียงอ่อย แต่เมื่ออีกฝ่ายพยักหน้าก็ยิ้มอย่างดีใจ ความอบอุ่นที่แล่นเข้าสู่ใจของร่างสูงโดยไม่มีเหตุผลทำให้ซีวอนอยากจะหยุดคิดว่ามันคืออะไร ความรู้สึกอยากจะดูแลให้คน ๆ นี้มีรอยยิ้มแบบนี้ .. อยากเห็นอีกฝ่ายดีใจ อยู่กับเขาแบบนี้ไม่หายไปไหน ...

มันคืออะไร ถึงแม้เขาจะคิดว่ารู้แล้วก็เถอะ ...

“ดึกแล้วนะ”ซีวอนเตือน แต่ก็รู้ว่าฮีชอลคงจะไม่ฟัง เพราถ้าคืนร่างแมวก็คงจับเมาส์ไม่ได้ ฮีชอลกึ่งลากกึ่งจูงซีวอนมาถึงห้องนอนของเจ้านายสุดหล่อแล้วนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ทันที

”นอนไปก่อนก็ได้ถ้าง่วงน่ะ”คนอยากเล่นเกมรีบบอกอีกฝ่ายด้วยความเกรงใจ ซีวอนพยักหน้าแล้วเดินตรงเข้ามา อ้อมแขนโอบอีกฝ่ายไว้อย่างนุ่มนวล สูดกลิ่นหอมที่คุ้นชินจากร่างกายของคนตรงหน้า ฮีชอลคงจะชินแล้วถึงได้กอดตอบ นัยน์ตาสวยหลับลง รู้สึกสบายใจเมื่อมีคน ๆ นี้อยู่เคียงข้าง ..รู้สึกดีที่มีคนคอยปกป้อง”ราตรีสวัสดิ์”

“ราตรีสวัสดิ์ครับซินเดอเรลล่า”ซีวอนปล่อยมือแล้วคว้ามืออีกฝ่ายมาจุมพิต มือของฮีชอลเรียวสวยยิ่งกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก ร่างบางหน้าแดงแล้วรีบหันกลับไปเล่นเกมออนไลน์ต่อทันที ซีวอนเดินไปนั่งที่เตียงแล้วนั่งมองคนสวยเล่นเกมอยู่แบบนั้น การพินิจดูอิริยาบถของใครอีกคนไม่ใช่เรื่องน่าเบื่อหน่ายเลยซักนิด รอยยิ้มอ่อนโยนผุดขึ้นมาบนหน้าเมื่อเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปตามอารมณ์ของฮีชอล

...ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ในความคิดของเขามีแต่หน้าของคน ๆ นี้ลอยอยู่เต็มไปหมด

..นั่นสิ เมื่อไหร่กันนะที่อยากจะดูแลคน ๆ นี้ ...

ปวดหัวชิบเป๋ง

แจจุงพยายามลืมตาอันหนักอึ้งขึ้นมา แต่ก็ยากลำบาก รับรู้แค่ว่าตัวเองกำลังนอนกอดอะไรบางอย่างอุ่น ๆ และเหมือนมีชีวิต แต่แจจุงก็คิดแทบไม่ออก โซจูไม่ได้ทำให้เมาค้างนะ แต่เขาคงจะง่วงมากกว่าก็เป็นได้ แจจุงหลับตาลง ตั้งใจว่าจะนอนต่อ แขนเรียวโอบอีกฝ่ายเข้ามาแน่นขึ้น

อุ่นจังเลย ~

“..จุง..แจจุง..”

“หือ...อือ..”ใครมันเรียกวะ คนจะนอน

“แจจุง..ตื่น...แจจุง!!!”

เสียงเรียกนั้นตะโกนกันเลยทีเดียว แจจุงจำต้องลืมตาแล้วก็พบว่าหมอนข้างที่ตัวเองกอดอยู่คือคนที่เขาอยากจะข่วนหน้าวันละห้าชั่วโมง ร่างบางอ้าปากค้าง กระพริบตาปริบ ๆ แถมสถานที่ที่เขานอนอยู่คือที่เดิม ข้าง ๆ ยังมีซากเหล้าซากอะไรอยู่เพราะไม่มีใครเก็บกวาด ยุนโฮเกาหัวแกรก ๆ ด้วยสีหน้าลำบากใจสุดชีวิต

“ไอ้หมี...มันเกิดอะไรขึ้น”เมื่อคืนเขาทำอะไรก็จำไม่ค่อยได้หรอก จำได้แต่เมา หรือเขาเมาแล้วกอดยุนโฮถึงเช้าวะ!!!”เมื่อคืนฉันทำอะไรลงไป!?!”

“เอ่อ...”ร่างสูงอ้ำอึ้ง ใครมันจะพูดออกมาวะ แจจุง เมื่อคืนนายเมาจะจับสุดที่รักของฮันกยองกด แล้วนายก็มากดฉันต่อแต่ไม่สำเร็จเพราะนายหลับไปก่อน แบบนี้เหรอ แจจุงคงจะข่วนเขาตาย แต่ก่อนที่ยุนโฮจะได้พูดอะไร นาฬิกาก็ส่งเสียงดังกริ๊กหนึ่ง แล้วเข็มสั้นก็ชี้ไปที่เลขหก ยุนโฮถึงเพิ่งรู้ว่าพวกเขาตื่นมาตอนตีห้ากว่า ๆ แสงสว่างวาบขึ้นแล้วแจจุงก็หายไปเหลือแต่เสื้อผ้า และแมวน้อยหนึ่งตัวที่นั่งมุดกองเสื้ออยู่ ยุนโฮยิ้มอย่างโล่งใจทันทีทีไม่ต้องตอบคำถาม

แจจุงส่งเสียงเหมียว ๆ อย่างเรียกร้อง หวังว่ายุนโฮจะโปรภาษาสัตว์เหมือนซีวอนแต่ก็ไร้ผล

“ขอโทษนะ ฉันฟังแมวไม่รู้เรื่อง”ยุนโฮยักไหล่แล้วลุกขึ้นยืน”เก็บข้าวของก่อนดีกว่า”

ไอ้ยุนโฮ...ดิ้นหลุดไปได้นะ

แจจุงขู่ฟ่อ ๆ แล้วสะบัดหน้าหนีไปอีกทางอย่างเชิด ยุนโฮเองก็เช่นกัน วันนี้ตั้งใจว่าจะปั่นต้นฉบับต่อเสียหน่อย ซีวอนที่เดินอุ้มฮีชอลลงมาก็เห็นฉากนั้นพอดี

“อะไรวะยุนโฮ?”

“แมวงอน ไม่มีอะไรหรอก”ยุนโฮพูดเสียงดังเหมือนอยากจะให้แมวได้ยิน แจจุงหยุดกึก ตั้งใจว่าจะไปนอนต่อแต่ก็ไม่ทัน โดนหมียั่วโมโหแต่เช้า”งอนไปก็ไม่ได้น่ารักเลยซักกะนิด...เฮ้ยยย”ยุนโฮร้องเสียงหลงเมื่อเห็นแจจุงวิ่งตรงมาทำท่าจะข่วน ซีวอนกับฮีชอลมองตามไปอย่างง่วง ๆ เพราะเพิ่งตื่นเช่นกัน

และเช้านี้เสียงตึงตังของหมีวิ่งหนีแมวก็เป็นเสียงแรกยามเช้า ...

“วันนี้มึงโดดเหรอ”ซีวอนที่กำลังนั่งจิบกาแฟถามยุนโฮที่กำลังนั่งใส่ยาให้แผลที่ขาอยู่ แผลเล็บแมวยาวไปทั้งแข้ง แจจุงกำลังกินข้าวอยู่กับฮีชอลอีกทางอย่างสบายใจ ไม่ได้มารับรู้เลยว่าคนโดนข่วนร้าวใจแค่ไหน

“ขี้เกียจเข้า ไม่อยากเจอหน้าไอ้ห้อย”ยุนโฮตอบง่าย ๆ แล้วปิดผ้าพันแผล ซีวอนจิบกาแฟไปอีกหน่อยนึง”มึงล่ะ”

“เดี๋ยวค่อยเข้า กูขี้เกียจ”คนจิบกาแฟก็เช่นกัน ทั้งสองคนอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย เพราะที่ทำงานเป็นแบบอิสระ งานไม่ด่วนอะไรมากมาย ยุนโฮมีหน้าที่แค่ปั่นต้นฉบับ ส่วนซีวอนก็รอคนโทรมาจ้างเลยอู้ตื่นสายได้สบาย”พูดถึงไอ้ห้อย โทรศัพท์มึงดังแน่ะ”

“สงสัยแม่งโทรตาม”ยุนโฮหยิบโทรศัพท์มาดู จริงด้วย ยูชอนโทรตามนี่หว่า”มีอะไรไอ้ห้อย”

(“ไม่มี แต่จะโทรว่ะไอ้ห้อย”)ห้อยทั้งสองคนเปิดฉากสวนวาจาใส่กันไปมา ยุนโฮแตะปากล่างตัวเองอย่างเซ็ง ๆ(“มึงไม่ต้องเข้ามาหรอก แต่ช่วงบ่ายจะมีคนเข้าไปหามึง”)

“ใคร?”

(“คุณกาอิน”)

“เหี้ยยยยย!!”อุทานอย่างน่ารักและกระโดดลุกขึ้นยืน แจจุงถึงกับเงยหน้าจากต๊อกโบกี้หันชิ้นขึ้นมามอง”โอ้เย~!!!”

(“เห็นเค้าว่าจะพาลูกค้าที่จะจัดงานนิทรรศการห่าอะไรซักอย่างไปหามึง จริง ๆ กูจะนัดให้มาบริษัทน่ะนะแต่ไม่รู้ทำไมเขาจะไปบ้านมึงกัน เห็นบอกว่าอยากเห็นความติสท์ซักอย่าง”)ยูชอนอธิบายยาวเหยียด แต่ยุนโฮไม่ได้ใส่ใจฟัง(“มีคุณกาอินกับลูกค้าสาว ๆ ซักสองคนได้มั้ง ..แต่มึง กูเพิ่งรู้มาว่ะ ... อะไรบางอย่างเกี่ยวกับนางฟ้าของมึง”)

“โอ้เย”ยุนโฮคิดไรไม่ออกก็ร้องโอ้เย เท้ารีบเขี่ยซีวอนที่ยังคงนั่งเฉย”มึง เก็บบ้าน คนสวยจะมาบ้านเว้ยย ทำให้เราดูดีสิวะ!!!”

(“เหี้ยยุนโฮ...”)ยูชอนรีบขัดจังหวะความร่าเริงของยุนโฮ(“please listen to me…”)

“อย่ามากระแดะไอ้ห้อย”ยุนโฮรีบด่าไว้ก่อน กูฟังไม่ออก”บอกไรบอกมา ไอ้เหี้ยซีวอน เก็บบ็อกเซอร์มึงไปด้วย!!”

(“คุณกาอินมีแฟนแล้วนะ”)

นับหนึ่ง นับสอง นับสาม ยุนโฮก็เหี่ยวลงเป็นต้นไม้ขาดน้ำ ซีวอน แจจุง ฮีชอลหยุดมอง และยุนโฮก็เริ่มเอามือทุบพื้นอย่างเจ็บใจ

“ไม่จริงงงงง”

(“จริง”)คำยืนยันอันแสนโหดร้ายนั่นทำให้ยุนโฮอยากจะล้มทั้งยืน ไม่จริง นางฟ้าของเขามีแฟนแล้ว โฮกกกก(“คุณกาอินจะเข้าไปตอนช่วง ๆ บ่ายโมง อย่าให้กูเสียหน้านะมึง”)

สายตัดไป และยุนโฮก็นั่งทุบพื้นอยู่แบบนั้นด้วยความช้ำใจ

“เกิดอะไรขึ้นวะ”ซีวอนรีบถาม ไม่ได้ห่วงใย จะรอโอกาสสมน้ำหน้ามันมากกว่า”คุณกาอินทำไม?”

แจจุงหูผึ่ง

“ซีวอนนนน”ยุนโฮยืนขึ้นแล้วกอดซีวอนเสียเต็มรัก ฮีชอลสำลักต๊อกโบกี ชายมีกล้ามสองคนยืนกอดกัน ..โคตรน่ากลัวว่ะเฮ้ย”กูผิดหวัง กูอกหัก กูเสียใจ”

“เฮ้ย ..ใครทำอะไรมึงวะ”ซีวอนตบหลังตบไหล่ยุนโฮ หมีป่ายังคงคร่ำครวญถึงชะตากรรมตัวเองไม่เลิก

“คุณกาอินมีแฟนแล้ว~”

“แค่นั้น?”ซีวอนถึงกับอึน

“เออ! ใครวะ เห็นทั้งปีทั้งชาติคุณกาอินก็อยู่แต่กับคุณฮโยจิน ..แล้ววมันเป็นใคร๊!!”หมีกินแห้วยังไม่เลิกโวยวาย แจจุงกลับไปกินข้าวต่อ สะใจอยู่นิด ๆ จนรู้สึกอารมณ์ดี ดีจังที่กาอินมีแฟนแล้ว ยุนโฮเลยได้แห้ว ฮ่า”กูเสียใจมากกกก”

“แหม มึงก็แค่ปลื้ม รีบจัดบ้านเร็วมึง นี่มันก็จะเที่ยงแล้วนะ มึงจะออกไปซื้อขนมมารับแขกไรมั้ย?”

“เออ ก็ว่าจะซื้ออยู่ ช็อกโกแลตหรือคุกกี้ดีมึง”ยุนโฮฟื้นตัวอย่างสบายใจ เพราะเขาก็ไม่ได้เสียใจเท่าไหร่ แค่ฟูมฟายเฉย ๆ พอมองไปที่แจจุงก็พบกับสายตาจิก ๆ จากแมวส่งมา”มองไรไอ้ฟู”

แจจุงกางเล็บ

“เฮ้ย กูไปซื้อขนมมารับคนสวยก่อน”หมีกินแห้วรีบเปิดฉากชิ่งในทันที ซีวอนถอนหายใจแล้วก้มลงเก็บข้าวของที่กระจายทั่วบ้านต่อ แม่งสองคนนี้รุนแรงกันจริง แจจุงยกอุ้งตีนขึ้นปาดริมฝีปากแล้วมองตามยุนโฮไป

“หึงเรอะ”เสียงแมวจากคิมฮีชอลทำเอาแจจุงแทบจะคายของเก่า

“เพ้อน่าพี่ฮีชอล”รีบตอบกลับไปทันทีเพื่อป้องกันตัวเอง

...ไม่ได้หึงไม่ได้หวงซะหน่อย

ใครมันจะไปหวงไอ้หมีอืดนี่กัน เสียดายตัวเอง

ซักแป๊บนึงบ้านก็สะอาดเหมาะให้คนอาศัย ซีวอนจัดการโยนเสื้อผ้ากับของรก ๆ ไปที่อื่นหมดโดยไม่สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปกับสิ่งเหล่านั้น กวาดบ้านอีกนิดหน่อย ยุนโฮซื้อขนมมาวางไว้ จัดการซุกหนังโป๊เข้าลังโดยที่มีแมวมองดูอยู่สองตัว

“มึง เสียงรถ!!”ยุนโฮรีบแหกปากบอกซีวอนเมื่อได้ยินเสียงรถ ทั้งสองเดินออกไป แจจุงหันไปมองหน้าฮีชอล อุ้งตีนยกขึ้นเหมือนอยากจะทำอะไรซักอย่าง

“จะตามไปดูเหรอ”ฮีชอลถาม แจจุงส่ายหัว รู้สึกอยาก ..แต่ก็ไม่อยาก เดี๋ยวเสียฟอร์ม

“เดี๋ยวก็เห็นน่า”แมวสีขาวบอกแล้วกระโดดลงมาจากชานบันไดที่นั่งอยู่ตอนแรกแล้วค่อย ๆ เตาะแตะไปตามทางเดิน เสียงหัวเราะคิกคักของหญิงสาวประมาณสามคนดังมาพร้อมกับเสียงชวนคุยของซีวอนและยุนโฮ แจจุงทำหน้าบูด แต่ก็สังเหตไม่ออกเมื่อเห็นเป็นร่างแมวแบบนี้

“นั่นกาอินใช่มั้ยแจจุง?”ฮีชอลทีเดินตามมาถาม แล้วแจจุงก็หันมามอง สายตาของน้องชายดูเชือดเฉือนเป็นอย่างยิ่งจนน่าสงสัย แจจุงพยักหน้าแล้วหลบเข้ามุมมืดเพื่อรอให้ให้ยุนโฮเข้ามา

“บ้านสวยจังเลยนะคะ”เสียงผู้หญิงอีกคนที่แมวทั้งสองตัวไม่คุ้นดังขึ้น ก่อนที่เธอคนนั้นจะก้าวเข้ามา ใบหน้าสวย ผมตัดตรงสีน้ำตาลเข้มกับนัยน์ตาโต ซีวอนเดินตามเข้ามาอีกคน ตามด้วยผู้หญิงอีกคนที่ผมสั้นเหมือนกัน รูปหน้าสวยเก๋ นัยน์ตาเรียวเล็ก แล้วก็ตามติดด้วยกาอินอีกที”ดีจังเลย ดูเป็นศิลปะดี”

“คุณยุนอาก็พูดเกินไปนะครับ ก็รกบ้างตามปกติ อยู่กับยุนโฮสองคน”ต่อมมนุษย์สัมพันธ์ดีทำงานอีกแล้ว ซีวอนยิ้มร่าเริงและพูดคุยกับสองสาวอย่างสนุกสนาน ทั้งกาอินและยุนอา ส่วนยุนโฮดูจะติดคุยกับอีกคนมากกว่า

“ยุนอาเอาของฝากไปวางให้นะคะ”หญิงสาวคนนั้นรีบบอกแล้วเดินเอาถุงสีชมพูไปวางไว้ตรงโต๊ะ เดินผ่านฮีชอลเข้า นัยน์ตาสีดำของแมวจ้องด้วยท่าทางไม่ถูกชะตา ยุนอามุ่นหัวคิ้ว เธอเกลียดแมว ฮีชอลเองก็รับรู้ได้”พี่ซีวอนเลี้ยงแมวเหรอคะ?”

“ตัวสีส้มของพี่เอง น่ารักมั้ย”ร่างสูงเดินมาอุ้มฮีชอลขึ้น แต่ฮีชอลกลับสะบัดตัวหนีอย่างไม่พอใจ เพราะยุนอาเมื่อได้ยินว่าซีวอนเลี้ยงแมวก็รีบทำหน้าเหมือนไม่ได้เกลียดแมวในทันที ซีวอนมองตามไปด้วยท่าทางไม่เข้าใจ”ตัวนั้นชื่อซินเดอเรลล่า”

“ชื่อหรูจังนะคะ แต่พันธุ์อะไรน่ะ?”

“น่าจะเปอร์เซีย พี่เห็นมันน่ารักเลยเอามาเลี้ยง”

“ถ้าเป็นของคุณพ่อยุนอาคงไม่เอาอ่ะค่ะ ท่าทางไม่ใช่พันธุ์แท้”ยุนอายักไหล่ แล้วก็รีบเปลี่ยนประเด็นออกไปจากสัตว์ที่เธอเกลียดแสนเกลียด”พี่ซีวอนคะ คุรพ่อของยุนอาชอบฝีมือการถ่ายรูปพี่ซีวอนมากเลย บางทีก็บ่นอยากเจอด้วย ..วันหลังไปกินข้าวด้วยกันมั้ยคะ?”

“ก็แล้วแต่สิครับ ดีใจนะที่คุณพ่อยุนอาบอกว่าชอบ”ซีวอนหัวเราะ พ่อของยุนอาคนนี้เป็นลูกค้ารายใหญ่ของบริษัทเขา ถึงแม้จะเริ่มอึดอัด ผู้หญิงคนนี้รุกเร็ว มือเล็กที่เลื่อนมาจับต้นแขนของเขาสัมผัสอย่างไม่เกรงใจ ฮีชอลสะบัดหางใส่แล้วเดินหนีออกไป”ซินเดอเรลล่า มานี่หน่อย”

ฮีชอลยอมเดินมาจนได้ แต่พอเดินมาก็จ้องตายุนอา แล้วก็มองหน้าซีวอนเขม็งด้วยท่าทางไม่ชอบใจ เจอแบบนี้เป็นฮีชอลก็รู้สึกแย่เหมือนกัน แมวตัวเล็กแยกเขี้ยวใส่มือซีวอนที่เอื้อมลงมาหา เมื่อยุนอาเอื้อมลงมาบ้างก็ตวัดเล็บข่วนทันที

“โอ๊ย!”ยุนอาร้องเสียงหลงเมื่อโดนแมวข่วน ในใจอยากจะเตะเหลือเกินแต่ต้องห้ามใจไว้ ซีวอนมองฮีชอลด้วยสายตาตำหนิแล้วรีบจับนิ้วยุนอามาดูอาการ ทำไมฮีชอลถึงเป็นแบบนี้นะ”เลือดออกค่ะพี่ซีวอน”

“รอแป๊บนึงนะครับ”ซีวอนรีบกุลีกุจอไปหาผ้าเช้ดมือมาให้ ยุนอาเหลือบมองฮีชอลแวบหนึ่งก่อนที่รองเท้าส้นสูงสีขาวจะตวัดขึ้นเตะสีข้างของแมวสีส้มที่หญิงสาวไม่ชอบหน้า ฮีชอลที่โดนทำร้ายไม่ทันตั้งตัวถึงกับเซ แยกเขี้ยวขู่แล้ววิ่งเข้าไปตั้งใจจะข่วนกลับ แต่ซีวอนก็เดินมาเจอพอดี

“ซิน!!”เสียงดุ ๆ นั่นทำให้ฮีชอลรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาทันทีแต่ทำอะไรไมได้ ยุนอาทำท่าหลบแต่ก็แอบยิ้มเมื่อเห็นแมวฮึดฮัด ฮีชอลเลยเลิกสนใจซีวอนทั้ง ๆ ที่ใจขุ่นมัว วิ่งตรงไปหายุนโฮที่อยู่อีกฝั่งแทน

แต่พอไปถึง บรรยากาศก็มาคุไม่แพ้กัน ขาดกาอินที่คอยทำให้ดูเป็นเราสามคนกับแมวหนึ่งตัวไปเพราะกาอินออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอก เหลือแต่ใครอีกคนกับยุนโฮ แจจุงเลยนั่งมองแบบนั้น เจ้าตัวไม่รู้อาการตัวเองเลยว่าหน้าตาน่ากลัวขนาดไหน อุ้งตีนพาดไว้ที่โซฟาที่ยุนโฮกับผู้หญิงคนนั้นนั่งอยู่ พร้อมจะข่วนได้ทุกเมื่อ

“น้องมิยอนชอบจริงเหรอครับ?”ยุนโฮถามเสียงดีใจ มิยอนพยักหน้าแล้วหยิบขนมที่ยุนโฮซื้อมาให้ใส่ปาก

“เรียกทิฟฟานี่ก็ได้ค่ะ ชินกับชื่อนี้มากกว่า”รอยยิ้มสดใสถูกส่งมาให้ ยุนโฮพยักหน้าตาม”ทิฟตามอ่านมาตลอดน่ะค่ะ ก็เลยอยากเจอพี่ยุนโฮดู เลยใช้โอกาสที่คุณพ่อฝากมาติดต่อเรื่องคอลัมน์ที่นิตยสารมาหาพี่ยุนโฮซะเลย”

“เป็นเกียรติมากเลยครับ”ยุนโฮยิ้มแก้มปริ เป็นธรรมดาที่นักเขียนจะดีใจเมื่อมีคนชอบผลงานของตน แต่เสียงแกรก ๆ ทำให้ยุนโฮต้องก้มลงไปมองแล้วก็เห็นไอ้ฟูกำลังนั่งข่วนโซฟาอยู่ ทิฟฟานี่มองแล้วอมยิ้ม น่ารักดี ถึงแม้จะตาขวางไปหน่อยก็เถอะ”ไอ้ฟู”

“ชื่ออะไรนะคะ?”ทิฟฟานี่ถามอีกที ได้ยินว่าตัวสีส้มชื่อซินเดอเรลล่า ตัวนี้จะชื่ประหลาดแบบนั้นได้ยังไง ยุนโฮยิ้มเขิน ๆ ให้ทิฟฟานี่

“ฟูฮะ ดูขนมันสิ”

“ฟูจริงด้วยแฮะ”ทิฟฟานี่ทำท่าจะลูบแจจุง แต่แจจุงกลับตะปบมือลงมาก่อนจนร่างเล็กถึงกับเหวอ”แมวนี่..ขี้โมโหนะคะ”

“ก็แบบนี้ล่ะครับ ตัวนี้แสบมาก ร้าย”ยุนโฮรีบใส่ไฟ”น้องทิฟฟานี่ชอบแมวเหรอครับ”

“ก็เลี้ยงได้ค่ะ เฉย ๆ”แจจุงมองการสนทนานั่นตาขวาง กาอินพอไม่ว่างก็เล็งใหม่เลยเว้ย ไม่พอใจ !! กาอินเดินกลับเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มสดใส แจจุงเลยเชิดสะบัดใส่แล้วเดินไปรวมกลุ่มกับฮีชอลที่นั่งอยู่ในมุมมืด แมวทั้งสองตัวรู้สึกไม่พอใจ ...ไม่พอใจมากเสียด้วยที่เป็นแบบนี้

มันคืออะไรนะ ..ความรู้สึกทั้งร้อนรน ไม่พอใจ แล้วก็แสบไปทั้งใจแบบนี้

แย่ที่สุด ทั้งซีวอนทั้งยุนโฮนั่นแหล่ะ !!

++++++++++++++++++++++++++++++

=A=

กลับมาแล้ววววววว

หายหัวไปหนึ่งวันเพราะหนีไปดูโคพวันเสาร์ แล้วก็กลับมาจากซ้อมโคพวันอาทิตย์เลยมาอัพ

ไม่มีไรจะแก้ตัว เอาไป 100% ละกัน

อยากจะบอกว่า หมีกับม้า เดี๋ยวจะโดนหมั่นไส้มากกว่านี้ คิคิคิ ...

อนึ่ง ปลื้มคำวิจารณ์ แอร๊ยยยยย

อสอง ใครบอกว่าไม่มีดราม่า ฮิ

อสาม เอาเวลาไปจิ้ม ipoll จนมือจะพัง ==