incest of love ปรารถนาซาตาน

ลำดับตอนที่ #11 : สูญเสีย (50%)

สูญเสีย (50%)

 
ตอนนี้กำลังบ้า blabk bird เลยขอยืมเป็น image หน่อยนะฮับ

‘เพลี้ย!!’ เป็นอีกครั้งที่ฝ่ามือบางสร้างความเจ็บแสบให้กับใบหน้าคมของพี่ชายทันทีที่ใช้กำลังอันน้อยนิดสะบัดหลุดจากมือหนาคู่นั้น แต่ความเจ็บปวดนั้นกลับไม่ได้ทำให้เขาสะดุ้งสะเทือนแม้แต่น้อย

ในเมื่อในหัวใจของเขามันเจ็บ..

 เจ็บเสียจนด้านชาซะแล้ว…

“ฝันไปเถอะพี่ภัทร ยังไงๆเดี๋ยวพี่พายจะต้องมาช่วยหวานแน่ เขาต้องตามหาหวานแน่ๆ” วรัศยาเอ่ยอย่างมั่นใจ

“ฮึ มั่นใจเสียจริงนะ” ร่างสูงเหยียดยิ้ม มือหนาได้รูปค่อยๆปาดเลือดที่ไหลซิบออกจากมุมปากช้าๆ คิดไม่ถึงว่าแม่น้องสาวตัวเล็กจะมือหนักได้ขนาดนี้ ตบสองทีเล่นซะเลือดซิบ

“ก่อนที่เธอจะคิดว่ามันจะออกตามหาเธอ ช่วยคิดก่อนเถอะว่ามันจะมีชีวิตรอดขึ้นมาจากทะเลรึเปล่า!!”

“…” หญิงสาวนิ่งอึ้ง ความหวาดกลัวจับขั้วหัวใจ

“อืม จริงด้วยสิ ฉันสั่งคนของฉันช่วยเพื่อนของเธอทุกคนให้ขึ้นเรือสำราญอย่างปลอดภัย แต่ว่าฉันลืมสั่งว่าให้ช่วยไอ้พายซะด้วยสิ…” ร่างสูงค่อยๆเดินไปที่หน้าต่างพลางเลิกม่านสีแดงกำมะหยี่ขึ้นช้าๆจนสามารถเห็นวิวภายนอกเรือ

“เธอเห็นอะไรนั่นไหม วรัศยา” ชายหนุ่มชี้มือไปยังเรือสำราญลำยักษ์ที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก

“…”

“บนเรือนั่น ลูกน้องฉันโทรมาบอกว่าช่วยเพื่อนทุกคนของเธอไว้ได้อย่างปลอดภัยแล้ว แต่…” เขาเว้นจังหวะ ก่อนจะถอนหายใจยืดยาว

“แต่..แต่อะไรพี่ภัทร พี่พายล่ะ พี่พายเป็นอะไรรึเปล่า” น้องสาวคนสวยปราดเข้ามาเป็นฝ่ายจับแขนทั้งสองของเขาแน่น แววตารวดร้าวคลอหน่วยไปด้วยน้ำตาสบประสานกับดวงตาคมที่ร้าวรานไม่แพ้กัน

“แต่ว่าลูกน้องฉันดันทำเกินคำสั่ง ไปเผลอช่วยชายหนุ่มหน้าตาดีไว้คนนึง รู้สึกว่าจะเป็นนักร้องดังซะด้วยสิ..”

“พี่พาย..” ดวงตางามเปล่งประกายด้วยความยินดีเมื่อทราบว่าสามีทางนิตินัยยังมีชีวิตอยู่

“เขาก็เลยโทรมาถามฉันว่า ควรจะทำยังไงดีระหว่างให้อยู่บนเรือสำราญต่ออย่างปลอดภัย หรือ ผลักตกทะเลให้เป็นอาหารฉลามซะ!!”

“อย่านะ!!” เสียงหวานกรีดร้องลั่น หยาดน้ำใสๆไหลอาบใบหน้านวลอย่างมิอาจกลั้น ร่างเล็กค่อยๆทรุดลงคุกเข่าตรงหน้าพี่ชาย มือบางทั้งสองพนมไว้แนบอกอย่างอ้อนวอน

“ฮึก..ฮึก..ได้โปรดเถอะ..พี่ภัทร ฮึก..อย่าทำอะไรพี่พายเลย.. ” ดวงตาคมจ้องมองน้องสาวอย่างเจ็บปวด ทำไม…

 ทำไม เธอต้องรักมันขนาดนี้…

ทำไม เธอต้องปกป้องมันขนาดนี้

ทำไม คนคนนั้นถึงไม่ใช่เขา…

เจ็บ..เจ็บเหลือเกิน

“พี่พาย..” เสียงหวานครางสะอื้นบาดลึกเข้าไปในหัวใจชายหนุ่มเชือดเฉือนจนแหลกเหลวไม่มีชิ้นดี

หึ ดี!! ในเมื่อในสายตาเธอไม่เคยมีเขา

ในเมื่อเขาไม่มีวันจะได้หัวใจเธอมาครอบครอง

ในเมื่อเธอคิดว่าเขาเป็นคนสารเลวที่พรากคนรักไปจากเธอ

ได้!! ในเมื่อเธอคิดอย่างนั้น ต่อจากนี้ไปเขาจะเป็นคนเลว!! เลวที่สุดเท่าที่จะทำได้!!!

เลว จนเธอต้องจดจำเขาไปในทุกวินาทีที่มียังลมหายใจ

คงจะมีแค่วิธีนี้สินะ ที่จะทำให้ในใจเธอมีเขาอยู่ตลอดไป..

วีรภัทรกำมือแน่น ในสมองปะปนระหว่างความโกรธ ความเกลียดชัง ความหึงหวง และความเจ็บปวดอย่างถึงที่สุด ในนาทีนี้สติที่เคยมั่นคงของเขาแตกกระเจิง คงเหลือแต่ความบ้าคลั่งอย่างที่สุดเท่านั้น!!

“เธออยากช่วยมันไหมล่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเหี้ยมพร้อมกับเดินไปนั่งบนเตียงนุ่ม นิ้วเรียวค่อยๆเชิงคางร่างบางที่ยังคงคุกเข่าอยู่ตรงหน้าให้เงยหน้าขึ้นสบตา

“มันขึ้นอยู่กับเธอแล้วล่ะ วรัศยา ว่าจะทำให้ฉันพอใจได้ขนาดไหน!!”

TO BE CONTINUE....

คุณพี่ภัทรนี่เลวได้ใจจริงๆ น่าตบสักล้านครั้ง (แม้ว่าแอบสงสารพี่แกอยู่ลึ้กลึกนะ) เอาเป็นว่าไรเตอร์อนุญาติให้ตบพี่แกได้คนละสองทีจ้า อย่ามากกว่านั้นนะเดี๋ยวหมดพี่ภัทรหล่อ อิอิ
      เฮ้อ ขอบ่นสักกะนิดว่าแต่งแล้วเหนื่อยใจจริ้งจริง ก็คุณพี่พระเอกสุดหล่อของเรานี่แกช่างมีบุคลิกซับซ้อนและอารมณ์ที่เข้าใจยากจริงๆ คงต้องติดตามกันไปอย่างใกล้ชิดกันหน่อยเพราะถ้าลืมอ่านไปช่วงนึงอาจจะงงกันได้ทีเดียว (พี่ภัทรนี่อารมณ์แปรปรวนเหมือนวัยทองเลย T^T)

ตัวอย่างเรียกน้ำย่อยจ้า(แรงไปป่าวเนี่ย)

“ฮึ ฮึ อย่าทำเป็นไร้เดียงสาไม่รู้หน่อยเลย ไม่ใช่ว่าเมื่อคืนโดนไอ้พายปรนเปรอมาทั้งคืนจนติดงอมแงม รุ่งเช้าเลยต้องรีบแต่งงานเพราะทนรอไม่ไหวแม้แต่วินาทีเดียวหรือไง” น้ำเสียงเหี้ยมเอ่ยประชดประชันข้างหูพร้อมกับฟันคมที่ขบกัดใบหูเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว

“ต่ำที่สุด!!” เสียงหวานตะโกนก้องขณะที่ร่างกายทุกส่วนพยายามออกแรงเต็มที่เพื่อให้พ้นจากอ้อมแขนแข็งแกร่ง แต่ไม่ว่าจะทุบตีมากแค่ไหนดูเหมือนร่างสูงตรงหน้าจะไม่สะเทือนแม้แต่น้อย

“เดี๋ยวเธอก็รู้ว่ารสชาติต่ำๆของฉันเป็นยังไงรับรองว่าเถื่อนสะใจกว่าไอ้พายหลายร้อยเท่า จนเธอจะต้องลืมรสชาติผู้ดีอย่างมัน และติดใจรสชาติต่ำๆอย่างฉันจนต้องเรียกร้องหาไม่หยุดแน่!!”

   ยังไงก็ต้องขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่กำลังติดตามและให้กำลังใจนะจ๊ะ ขอกำลังใจเม้นๆๆๆๆ สักนิดเถิด ไรเตอร์อ่านทุกๆเม้นเลย จุ๊บๆ ^3^

      ครั้งหน้าอาจจะต้อง censor บางส่วนนะจ๊ะเพราะถ้าลงทั้งหมดนี่ได้รับแบรนรังนกมาเป็นของขวัญจากเว็บเด็กดีแน่ๆ อิอิ ส่วนใครอยากอ่านฉบับเต็มค่อยมาคุยกันอีกที

                                                                      THX VARY MUCH ^3^
                                                                           VIRADARA*