คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : 11
เาันร่าอเธอิไปับอบอ่าอี้าน ายายบเบียเ้าหาเรือนร่าเปลือยเปล่าอสาวน้อย
วามเป็นายอเาำลัแ็แร่ เสียสีอยู่ับหน้าท้อนวลเนียน เธอพร้อมที่ะ้อนรับารบุรุอันแสนเร่าร้อนาเา
เาแยาอเธอออาัน ใ้มือลูบไล้เล้าโลมทำวามสะอาเนื้อัวอเธอ้วยสัมผัสบาเบา เธอราออมา้วยวามรู้สึสบายเนื้อสบายัวเป็นอันมา
น้ำสบู่เหลวหอมรุ่นถูแทนที่้วยน้ำสะอาอุหภูมิำลัี ธีรวัรสอแทรนิ้วแร่สัมผัสับลีบายสาว ่อนที่ะแทรลึฝาฝัเ้าไปภายในายอเธอ ริมฝีปาน้อยร้อราออมาเสียสั่นสะท้าน้วยวามวาบหวามเมื่อเาเริ่มสอแทรในายสาวเป็นัหวะะโน
สาวน้อยัปาอัวเอ หลุเสียรวราออมาแทบไม่เป็นภาษา เาโอบอุ้ม้อนสะโพผายอเธอึ้นแล้วสอเสียบ
แ่นายอเายับอยู่ในร่อเสียวรั้แล้วรั้เล่า
ยิ้มใสอบ่าว้าอเาเอาไว้แน่น เธอโยายสอรับเาเป็นัหวะอันแสนเร่าร้อน นน้ำในอ่าระเพื่อมาอ่า้วยัหวะารระแทที่รุนแรึ้นเรื่อย ๆ ามอารม์เสน่หา
เาพาเธอับูไปสู่สวรร์อีรั้ เสียรวราอนทัู้่ัระมทั่วห้อน้ำว้า่อนที่ะเสร็สมอารม์หมาย
เาห่อเธอ้วยผ้าเ็ัวพื้นน้อย ่อนะโอบอุ้มออไปาห้อน้ำว้า ัารแ่ัวให้เธออย่าอ่อนโยนทะนุถนอม ประุเธอเป็นุ๊าัวน้อยที่เปราะบา
“พี่ธีร์า...” สาวน้อยเอ่ยเรียนที่แ่เนื้อแ่ัวให้เธอนเสร็้วยน้ำเสียหวานหย
“รับ ว่ายัไรับ” ธีรวัรรเอ่ยถาม้วยรอยยิ้มเอื้อเอ็นู
“หนูยิ้มี่หลัพี่ธีร์ลไป้าล่าไ้ไหมะ” เธออยาี่หลัอเามานานแล้ว แ่ไม่เยล้าอ รั้นี้ไ้โอาส้ออันหน่อย
ธีรวัรไม่ไ้อบรับหรือปิเสธ เาย่อัวลให้เธอปีนึ้นมาี่หลั สาวน้อยปีนึ้นไปบนหลัอพี่ายผู้แสนใี้วยรอยยิ้ม เธออเา ให้เาับารวบเอาไว้และพาเินลไป้านล่า
“หนูยิ้มหนัไหมะพี่ธีร์” เธอเอ่ยถาม แนบแ้มับแผ่นหลัอันแสนอบอุ่นอเา
“ไม่หนัเลยรับ ัวเบาเหมือนนุ่น” เาอบ
นที่ยิ้มน้อยยิ้มให่มีวามสุอยู่้านหลัร่าสูหัวใอุ่น่านเป็นที่สุ
ายหนุ่มพาเธอเินลมาเบื้อล่าและปล่อยให้เธอไ้เหยียบยืนบนพื้นอห้อรัว
เาัารทำเมนูที่เธออยารับประทานโยมีสาวน้อยเป็นลูมืออย่วยเาอีแรหนึ่เพราะอบทำอาหาร้วยันทัู้่ ทำให้ารทำอาหารเป็นไปอย่า่ายายเพราะ่ารู้หน้าที่ันี ว่า้อทำอะไรบ้าและรู้สูรอาหารันเป็นอย่าี
“อืม... พี่ธีร์” เธอร้อราออมาเมื่อธีรวัรแนบิายแร่มาทา้านหลั มือหนาเล้นลึทรวออวบอิ่มอเธออย่าเร้าอารม์
“พี่ธีร์ระ ยัทำอาหารไม่เสร็เลย”
“แ่พี่หิวแล้ว” เาระิบบอสาวน้อยที่ริมหู บเม้มิ่หูอเธอเบาๆ นเธอสะท้าน
“อ๊า... พี่ธีร์”
“พี่หิว อิน่อนนะ” เาพูอย่าเอาแ่ใ สอมือเ้าในเสื้อัวน้อยเล้นลึทรวออวบอิ่มหนัมือึ้น
เสียราาริมฝีปาน้อยหลุลอออมาไม่าสายยามที่เาเี่ยหัวนมนแ็เป็นไ ายายที่แ็ึบเบียอยู่ทา้านหลั เสียสีับสะโพอนามอเธอ
เาับมือน้อยอเธอให้สัมผัสับวามทรมานอายแร่ วามแ็แร่สู้มือที่อยู่ในอุ้มือน้อย ทำให้เธอท้อไส้ปั่นป่วนอีรั้ ินนาารว่าหาสิ่ที่ลูบไล้อยู่นั้นสอเสียบเ้ามาในายอเธอ ะเสียว่านเป็นที่สุ
แล้ววามิอันแสนวุ่นวายอเธอ็บลเมื่อเาัารถลระโปรสั้นอเธอึ้นไปเหนือเอวอ
นิ้วแร่เสียสีร่อเสียวผ่านาเในไร้เป้า ึ่ในะนี้ำลัหยาเยิ้มบ่บอถึวามใร่ที่ำลัปั่นป่วนหัวใวน้อยอเธอ
“รสาิหวานิลิ้น” เาึนิ้วาร่อุ่ม่ำที่ปริ่มเยิ้มไป้วยน้ำทิพย์หอมหวานมาูเลียเบาๆ รริมหูอเธอ เสียูเลียลืนินอย่าหิวระหาย ทำให้นฟัถึับแ้มร้อนู่ เธอเผยอริมฝีปาหลุเสียราแผ่วๆ ออมา้วยวามวาบหวามในหัวใ
ยิ้มใสรับรู้ไ้ถึส่วนปลายอวามแ็แร่ที่ำลัเสียสีอยู่รร่อเสียวอเธอ ่อนที่มันะมุเ้ามาฝาฝัอยู่ภายในให้ผนัอันอ่อนนุ่มยืหยุ่นโอบอุ้มรัรึเอาไว้ลอลำาย
“อ๊า...” ยิ้มใสหลุเสียรวราออมาไม่เป็นส่ำ มือน้อยอเธอับไปที่เาน์เอร์ในห้อรัวเพื่อหาที่ยึเมื่อสะโพสอบเริ่มทำานอย่า่อเนื่อ โยลอนเ้ามาในเรือนร่าสาวน้อยอย่ารุเร้ารุนแร
เธอหลุเสียรวราออมาไม่าสาย ีเ้สะโพให้เายับร่าายเ้ามาฝาฝัรั้แล้วรั้เล่า
มือหนาับรวบเอวอิ่วอเธอเอาไว้ ผลัันให้ร่าอเธอโยลอนระแทระทั้นมาทา้านหลัเพื่อสอรับับัหวะที่ระั้นถี่มาึ้นามอารม์พิศวาส
ร่อรัหยาเยิ้ม น้ำสวาทไหลึมไปามเรียวาามายอยายเ้าอออายายอันแ็ึให่โที่ำแร้ำๆ ้วยัหวะถี่ระั้นึ้นว่าเิม
เสียรวราอเธอัระมไปทั่วห้อรัวว้า มัน่าเร้าอารม์เาเป็นที่สุ ร่าายอายหนุ่มโยลอนเ้าหารุนแรึ้นนไ้ยินเสียราสะท้านอเธอ พร้อม้วยายสาวที่เร็ระุรัท่อนเนื้ออวบให่อเาทุทิศทา
ธีรวัรราออมาเสียหลยามที่วามับแน่นอรัเาทุทิศทา ร่าายอเธอสั่นระริ ่มลั้นอาารเสร็สมเอาไว้อย่าเ็มำลั ่อนะรวมร่าอเธอมาอเอาไว้แนบอ ึรั้เสื้ออเธอึ้นไป้านบน เผยให้เห็นแผ่นหลัเนียนละเอีย
เาวัลิ้นอันสาร้อนุ่ม่ำลามเลียไปามแผ่นหลัเนียนอเธอ เ็สาวร้อราเสียสั่นระริยามที่แผ่นหลัอเธอถูลิ้นร้อนอเาสัมผัส
“อ๊า... พี่ธีร์ หนูยิ้มสะ... เสียว่ะ” เธอนลุู่ เสียวสะท้านับารแนบิอเา
ธีรวัรึเธอให้ยืนแนบิับเรือนร่าแ็แร่ สอแนเ้าใ้รัแร้สาว รั้เธอมาหาแล้วเริ่มอยเ้าออในร่อสวาทอีรั้
ัหวะรัรุเร้ารุนแรอเา ทำให้เธอเสียวสะท้าน ้อี้ปาออมาแรๆ ให้ลายาวามระสัน่านที่เิึ้น
ภาพอเธอับเาสะท้อนไปับบานระอู้ับ้าวใบโ ร่าอเธอำลัอเ่า โ่สะโพให้เาแนบิสอแทรมาทา้านหลั
ใบหน้าอเธอในยามนี้สะท้อนให้เห็นวามเสียว่านสุใ ริมฝีปาน้อยเผยอึ้นรวราไม่าสาย ร่าายสะท้านไปามัหวะโยลอน ลีบสวาทหยาเยิ้มมอเห็นว่าถูท่อนเนื้ออวบให่ที่อุมไป้วยเส้นไหมหยาบระ้าสอเสียบเ้าหาอย่าล้ำลึมิเม้น
ผมเผ้าอเธอยุ่เหยิเล็น้อย มันสะบัไปมาามแรโยลอน เส้นไหมอ่อนหวานอเธอเปียแนบุ่ม่ำไปับลีบสวาทยามที่เาำแรเ้าหา้ำแล้ว้ำเล่า
สาวน้อยรวราไม่เป็นภาษา ร่าายสั่นระริและเธอำลัะเสร็สมอารม์หมาย ในสมออเธอาวโพลน รับรู้ไ้ถึวามสุเสียว่านที่ไ้รับ
“รอพี่อีหน่อย” ธีรวัรย่มายระแทัหวะระรัวเ้าหาระั้นถี่ เพียไม่นานเา็ร้อราออมาสุเสีย ระั้นเ้าหาร่อสวาทอย่าล้ำลึ ปลปล่อยหยาน้ำรัในร่อุ่ม่ำนหมสิ้น
ทั้สอรายาวประสานันระม อ้อมแนอเาอรัเธอเอาไว้แน่นถนั เบียอัวาม่ำเยิ้มในร่อเสียวนหมสิ้น ให้เธอูลืนหยาวามรัร้อนระอุอเาเ้าไปนเหือแห้
เาหอมแ้มเธอฟอให่ ถอถอนแ่นายออห่าแล้วโอบอ หอมแ้มสาวอเธอฟอให่
“เี๋ยวะทำนมปัหน้าหมูให้ิน” เาันเธอออห่าเล็น้อย ไล้แ้มสาวอเธอไปมา ุมพิหน้าผาอเธอ้ำๆ อย่าแสนรั ่อนะัารับอาหารมื้อพิเศษอย่าสุฝีมือ
ความคิดเห็น