ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : บทที่ 3 เรื่องบังเอิญ (3)
“ฉันยินดีและภูมิใจที่หนูทั้งสองเป็นเด็กดีขยันเรียน”
นางยิ้มอ่อนโยนให้หญิงสาวทั้งสองคน
ก่อนหน้านี่คุณศิริชัยได้ส่งผลการเรียนของทั้งสองมาให้นางดู
ผลการเรียนอยู่ในเกณฑ์ดีทั้งคู่
“นอกจากเรียนดีแล้วยังขยันทำงานพิเศษช่วยแบ่งเบาภาระแม่ช่วงปิดเทอมด้วยนะครับ”
คุณศิริชัยเสริมขึ้น
คุณอนงค์รับฟังอย่างสนใจ อดถามไถ่สารทุกข์สุขดิบของอดีตพนักงานไม่ได้
“ไม่ได้เจอกันนานแม่เราสบายดีไหม แล้วตอนนี้ที่บ้านทำอะไรกัน”
“แม่สบายดีค่ะ
ตอนนี้ที่บ้านทำขนมไทยขายค่ะ” เปมิตาตอบฉะฉานตามประสาเด็กช่างพูด
“ดีจริง แล้วหนูทั้งสองทำเป็นหรือเปล่า”
“ฝนทำไม่เป็นค่ะคุณท่านแต่พี่น้ำเก่งไม่แพ้แม่เลย
พี่น้ำเคยไปแข่งทำขนมจนได้รางวัลชนะเลิศมาแล้วนะคะ” เสียงใสของเปมิกาเอ่ยตอบ ไม่ลืมอวดความสามารถของพี่สาว
“จริงเหรอ!” คุณอนงค์อมยิ้ม
เริ่มสนใจในตัวปณาลีมากขึ้นไปอีก
“จริงค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นฉันคงต้องขอยืมตัวพี่สาวของหนูสักวันนะ”
“ได้เลยค่ะ”
“ถ้าวันนี้ไม่ติดอะไรหนูน้ำช่วยทำขนมไทยสักสองสามอย่างให้ฉันจะได้ไหม
ฉันอยากนำไปทำบุญวันครบรอบการจากไปของสามีในวันพรุ่งนี้
ส่วนเรื่องวัตถุดิบไม่ต้องห่วงนะในครัวมีพร้อม” นางชอบทานขนมไทยอยู่แล้วที่บ้านจึงมีวัตถุดิบสำหรับทำขนม
“ได้ค่ะ” ปณาลีตอบรับด้วยความเต็มใจ
ทั้งสี่คนนั่งคุยกันอยู่ในห้องรับแขกอีกพักใหญ่จนกระทั้งจวนจะถึงเวลาอาหารกลางวันเจ้าของบ้านจึงเอ่ยขึ้น
“ใกล้จะได้เวลาอาหารเที่ยงแล้วคุณชัยอยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนนะ”
นางเอ่ยชวนผู้ช่วยไม่ลืมชวนหญิงสาวอีกสองคน “หนูทั้งสองคนด้วยนะ”
“เอ่อ...ฝนต้องขออนุญาตขอตัวนะคะ”
เปมิกานึกขึ้นได้ว่ามีนัดติวหนังสือกับเพื่อนจึงต้องตอบปฏิเสธไปอย่างเสียดาย
หลังทานอาหารกลางวันมื้อพิเศษแล้วเสร็จปณาลีก็เข้ามาคลุกอยู่ในครัวโดยมีคุณอนงค์คอยดูอยู่ไม่ห่างแม้จะพึ่งพบกันเป็นครั้งแรกแต่เธอกลับไม่รู้สึกเกร็งเลยเพราะคุณอนงค์ให้ความเป็นกันเองกับเธอ
“จากวัตถุดิบที่เรามีน้ำขอทำ
ทองหยิบ ฝอยทอง และขนมถ้วยนะคะ”
“ได้เลยจ้ะ” นางยิ้มเอ็นดู
“คุณท่านต้องการเยอะไหมค่ะ”
“ไม่ต้องมากเท่าไหร่มีแค่ฉันนี้แหละที่ชอบ
ส่วนลูกๆ ของฉันเขาชอบขนมฝรั่งมากกว่า” นางพูดติดตลก เรียกรอยยิ้มจากปณาลี
“ฉันไม่กวนหนูน้ำแล้ว
ถ้าติดขัดหรือต้องการอะไรก็ไปบอกฉันในห้องนั่งเล่นได้เลยหรือจะให้ละไมไปบอกก็ได้” ละไมเป็นแม่บ้านวัยกลางคนที่ทำงานกับนางมาตั้งแต่ยังสาว
“ค่ะ”
คล้อยหลังคุณอนงค์ปณาลีก็ลงมือทำขนมโดยมีป้าละไมคอยเป็นลูกมือ
เธอเพลิดเพลินอยู่กับการทำขนมจนไม่ทันได้ดูเวลา เงยมาขึ้นมาอีกทีตะวันก็จวนจะตกดินแล้ว
“ใกล้จะค่ำแล้วป้าว่าหนูน้ำพอก่อนก็ได้นะคะ” ป้าละไมพูดขึ้น
“เหลือแค่เอาขนมใส่ปิ่นโตเองค่ะ” เธอยิ้มให้ป้าละไม ก่อนจะหยิบขนมใส่ปิ่นโตอย่างบรรจงจนแล้วเสร็จ
จึงเอ่ยลาป้าละไมแล้วเดินออกจากครัวเพื่อจะไปลาคุณอนงค์แต่ยังเดินไปไม่ถึงห้องรับแขก
ขาของเธอก็พลันก้าวไม่ออกเมื่อคนที่อยู่ในห้วงความคิดอยู่หลายวันมาปรากฎตัวอยู่ตรงหน้า
-------------------------------------------------------------------
ขออนุญาตฝาก E-Book ด้วยนะคะ
![]() |
|
E-book ราคา 98บ.
![]() |
|
ความคิดเห็น