ลำดับตอนที่ #11
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ทดสอบ
อนที่ 11 ทสอบ
“หอเวทล่ะ่ะมาสเอร์บลู”
มารีเอลล่าวึ้นหลัใ้าน [วาแห่วามริ] าานประมูลผ่านมาสอวัน อนนี้ทุนไ้มาามนัันที่โรหลอมอร้านอุปร์เพื่อเรียมทำอาวุธให้สำหรับเฟรย่า ่อนลมือ้อรู้ะ่อนว่าอาวุธอเ้าหิแห่ไฮเนะมีหน้าาเป็นเ่นไร หอนาพอีมือ มันแทบะเหมือนริสัลทั้อันเลย้วย้ำ ส่วนหัวมีลูแ้วโปร่ใสเสมือนเสรอไม้ มันล้อมรอบ้วยลีบอทั้ห้าอันมริบพร้อมทิ่มทะลวศัรู ส่วนที่ับมี้อปล่อเหมือน้นไฝ่ แ่ละ้อมีลูแ้วเวทอยู่้านในเื่อมยึเอาไว้
“หอั้นหรอ? แปละมัน...ภาพนี้เหมือนอไม้ที่มี้านโ้อไปมามาว่า” โอเอร์สาวลู้าเอ่ยึ้น
มันถูอย่าว่า หอเล่มนี้มันแปลาไปมา ยา่อารทำึ้นมาใ้ หอที่มี้ามับอ่อนปวเปียแบบนี้ะเรียหอไม่ไ้้วย้ำ ะเหมือนโ่เสียมาว่า อย่าไร็ามมารีเอลเอยัอธิบายไม่หม
“มัน็ริะ..แ่ใหู้ลูแ้วพวนี้สิ่ะ มันืออ็อปหรือลูแ้วเวทมนร์ อันแน่นไป้วยพลัเวทสามารถสะสมมานาาภายนอไ้ แถมมีถึ 7 ลูรวมรปลอหอ็ 8 พวมันเป็นัว่วย่ายพลัเวทให้ ะเป็นโ่เวทหรือหอเวท็ไ้” มารีเอลอธิบาย
วามหมายอเธอ็ือ มัน็เป็นหอนั้นและแ่ภาพนี้แสออมาให้เห็นว่ามันยัไม่ถูใส่พลัเ้าไปเท่านั้น แ่าระทำมันึ้นมา็ไม่่าย เหล็ที่มีวามบริสุทธิ์นาโปร่ใส่ระับนี้มีน้อยมาและใ่ว่ามันะแ็แรพอเพื่อทำอาวุธ เป็นโทย์ยาสำหรับนอร้านอุปร์พอัว
“ว่าไะ? มาสเอร์บลู?”
มารีเอลหันไปหาายหนุ่ม ทุนภายในห้อเอเ่นเียวัน ทั้นอเฟรย่าที่มาและนาร้าน่า้อมอายหนุ่มว่าะัทำเ่นไร
“หอนี้ใ้เหล็เวททำอย่าเียวไม่ไ้ ไม่มีเหล็แบบไหนให้วามใสไ้นานั้น มัน้อหลอมผลึเวทามอนสเอร์ระับสูหลาย้อน ลูแ้วเวทที่ใ้เป็นัวเื่อมุ้อ่อเอเป็นแบบพิเศษ มันุเวทไ้เยอะมาถึะไม่เท่าาอเ็อมเวทที่ส่ให้หัวหน้าาเร็แ่มัน็ยัเยอะอยู่ีสำหรับหนึ่น ทั้แปลูใ้ร่ายมหาเวทไ้ัสอรอบไ้ละมั้”
บลูล่าว แ่แว๊บแรบลูรับรู้ไ้ทันทีว่าไม่มีเหล็นิใสามารถหลอมให้ใสไ้นานี้ ทั้ยัลูแ้วเวทมนร์อีหานทำไ้น้อยมาในอาาัร
“เรื่อลูแ้วเวทิันัารเอะ”
เสียเรียบนิ่เอ่ยึ้น โรเบอร์้าเอ่ยอาสาัารสร้าลูแ้วเวทนี้ึ้นมา้วยัวเอทำให้นฝ่ายเฟรย่า่าาถลน มีเพียอมเวทระับ 5 ึ้นไปึะสามารถสร้าลูแ้วเวทไ้ สำหรับอาาัรไฮเนอมเวทระับนี้มีไม่ถึ 10 น
“ุเมเป็นอมเวทระับ 5 หรือะ?” เฟรย่าเอ่ยถามสาวสไลม์
“โรเบอร์้าเป็นอมเวทระับ 7 ” น่าแปลนที่อบให้ลับเป็นโอเอร์สาวลู้า
ำอบอเธอยิ่ทำให้นอเฟรย่าื่นะลึ อมเวทระับ 7 ือระับสูสุอเหล่าอมเวท ว่าันว่าพลัอพวเานั้นมหาสาร สามารถ่อรับมัรระับสูไ้เลยทีเียว เสมือนอาวุธสรามอันร้ายาน้อยนัที่ะมีปราึ้นมาันในอาาัร
“เป็นไปไม่ไ้ ไม่เยมีใรไปถึระับ 7 ในไฮเน” เรียพูึ้น ในอาาัรไฮเนไม่มีใรไปถึระับ 7
“พวเราไม่ไ้มาารไฮเน” ลู้าล่าว
เธออบพร้อม้อไปยัลุ่มอรัษ์ที่เรียเป็นหัวหน้า แรันราวับมาบนับร้อยพุ่ทะลุร่าทำให้ัวอเรียสั่นลัว เม็เหื่อ่อยผุออารูุมนทุุมีอรัษ์บานถึับเ่าอ่อนล้มพับลพื้นโรหลอม แววาอยัษ์สาวุร้าย ราวับสัว์ป่าระหายเลือ ้อมอ่อนะมีมือหนึ่้ายื้อึ้นมาบิหูอเธอเ็มแร ลู้าร้อเสียหลทันทีเป็นยูที่เ้ามาัารโอเอร์สาว ไม่เ่นนั้นแรสั่าพลัันอลู้าไ้ทำโรหลอมเสียหายแน่นอน
ระ!...ระับบวอร์มาสเอร์!!
เรียถึับเ่าทรุหลัเอับแรันอลู้าเ้าไป ในใอเธอนึถึหนึ่ในระับสูสุอนัรบุนพลระับวอร์มาสเอร์ สุปลายทาที่นัรบทุนอยาไปให้ถึ เพียหนึ่น่อรไ้ทั้อทัพนั้นือพลัอวอร์มาสเอร์ัวเรียไม่ิเลยว่าร้านอุปร์ะมีนเ่นานี้เป็นลู้าอร้าน ทั้ยัเป็นุสูสุอสอสายอาีพเสีย้วย
“เรื่ออ็อปเธอัารไ้เลยโรเบอร์้า มารีเอล ลู้าไปเอาผลึเวทระับสูาห้อเ็บมาที เรา้อใ้พวมัน..เยอะมาๆ” บลูล่าวแานให้ับทุนเพื่อเรียมลมือสร้าหอให้ับเฟรย่าทันที ายหนุ่มสนใเพียานเท่านั้นอะไรที่ไม่ำเป็นเามอ้ามมันทั้หมเมื่อถึเวลาาน
ทุนพยัหน้ารับ่อนแยย้ายไปทำหน้าที่อนเอ บลูหันมาหาเฟรย่า่อนทวถามถึวัถุิบที่เธอะนำมาให้ เฟรย่าเอไม่ลืมเธอรับแหวนเ็บอาอเล็านเอร์่อนออาที่พัมาแล้ว ล่อนาให่ถูนำออมาวาเรียันถึ 5 ล่อ วัถุิบมามายนับไม่ถ้วนุอยู่ภายในลอเหล่านี้ บลูไม่รีรอ่อนเปิเ็มันทีละล่อ
ายหนุ่ม้อารผลึเวทมนร์เป็นำนวนมาเพื่อหลอมัวหอึ้นมาันั้นยิ่ไ้ระับสูเท่าไรยิ่ี ายหนุ่มหยิบพวมันออมาอย่ารวเร็วในเมื่ออเหล่านี้ถูมอบมาให้ใ้ไ้เ็มที่ บลู็ะใ้มันอย่าเ็มที่ ผลึเวทมนร์อมอนสเอร์ระับสูถูหยิบออมามาว่า 30 ้อน ราาอพวมันแ่ละ้อนไม่ใ่เล่นๆ
เาหลอมถูุึ้นมาโหมไฟให้แร อุหภูมิภายในโรหลอมเพิ่มึ้นอย่ารวเร็วนลุ่มอเฟรย่าและยูทนไม่ไหว พวเธอึออไป้านนอัน่อน ปล่อยให้พวบลูไ้ทำานอพวเาไป ารหลอมผลึริสัลเริ่มึ้นายหนุ่มเทพวมันเ้าเบ้าหลอมทันที ไฟโหมแรึ้นละลายผลึทั้หม่อนมารีเอลและลู้าะนำผลึมาเพิ่มให้
ผลึริสัลเวทมนร์แ่่าันที่สีแ่าไปามธาุอมอนสเอร์ัวนั้น ยิ่มีสีเ้มนั้นหมายวามว่ามีพลัเวทภายในที่มา แ่าระใ้มันทำอาวุธทั้ิ้นยัเป็นไปไ้ยา ้วยวามยาในารล่าาระหาผลึริสัลธาุเียวันเยอะๆแทบเป็นไปไม่ไ้ และร้านอบลูไม่ไ้มีผลึระับสูแบบเียวันเยอะนานั้น
ัวเลืออายหนุ่มือารหลอมรวมผลึให้เป็นิ้นเียวัน แ่าระทำแบบนั้นบลู้อัารสิ่เือปนาผลึแ่ละ้อนให้หม เหลือเพียผลึที่มีเวทมนร์บริสุทธิ์อยู่ภายใน แน่นอนว่า้อเสียอมันือารศูนย์เสียุสมบัิธาุไปแ่เรื่อนั้นใ้อ็อปในารทแทนไ้ ลูอ็อปแ่ละลูสามารถุพลัเวทมนร์ไ้มามายแน่นอนว่าสามารถบรรุพลัเวทธาุ่าๆไ้้วยเ่นัน ผลึริสัลถูเิมเรื่อยๆเพื่อให้ไ้ำนวนมาพอทำัวหอ รวมถึใบมีรูปลีบอไม้นั้น้วย
“โยทั่วไปผลึริสัลเวทมันไม่ไ้แ็แรพอะเอาไปทำ้ามับออาวุธนิะ?” มารีเอลล่าวึ้น
“ใ่.. แ่เราไม่ไ้ใ้พวมันแ่อย่าเียว” บลูอบ
บลูล่าวว่าะใ้เหล็พิเศษที่หาไ้เพียเหมือบนภูเาหิมะอันหนาวเหน็บ มันมีพลัเวทมนร์หนาแน่น มีวามยืหยุ่นทั้ยัทนทานอย่าเหลือเื่อ สีอมันเป็นสีฟ้าราวับท้อฟ้ายามไร้เม [เหล็นภา] นั้นือื่ออมัน มันทำให้มารีเอลเาใแล้วว่าเพราะเหุใหอเล่มนี้ถึไ้มีสีฟ้า แ่ารหลอมรวมพวมันเ้า้วยันไม่่ายหาะำนวนไม่พอเหมาะแล้วมันะทำให้ผลึริสัลที่นำมาผสมเิารแ็ัวและแไป พลัเวทที่มีอยู่ะหายปละไม่สามารถนำมาทำอาวุธไ้
แ่เหมือนมารีเอละลืมไปว่าำลัพูอยู่ับใร เธอหยุ่อนถอนหายใอย่าน่าละอายเธอะห่วทำไมในเมื่อมีเรื่อผสมที่ไม่มีวันล้มเหลวอยู่ในร้าน ใ่แล้ว้วยพลัอบลูมันไม่มีทาล้มเหลวแน่นอน
ในที่สุบลูไ้ผลึเหลวออมาามำนวนที่้อารแล้ว เราะแนถูปลออ่อนไอเวทเพาะัวพวยพุ่ หัถ์วาอพระเ้าลืนเหล็ภาเ้าไปำนวนหนึ่่อนาม้วยผลึเหลวในเบ้าหลอม วัถุิบทั้หมถูหลอมรวมั้นเป็นเนื้อเียวและถูนำออมาทีละิ้นๆ
ในที่สุิ้นส่วนทั้หม็ถูทำึ้นมาแล้วเหลือเพียอ็อปาโรเบอร์้นเท่านั้น ้วยมันผสมับเหล็นภาทำให้หอมีสีฟ้าามระาษแห่ินนาาร ่อไป้อเป็นารลับมให้ับ ลีบอไม้ทั้หมออ ั้น้อนนี้้อมีวามละเอียพอัวเพราะมันยัไม่ไ้ถูถ่ายพลัเวทเ้าไปทำให้มันยัเปราะบาอยู่ พลายเพียนิเียวอาทำให้ใบมีทั้หมหัไ้่ายๆ
มารีเอลทำหน้าที่ลับใบมีทั้หม ทัษะที่เธอมีทำให้เธอสามารถ่อับมันไ้อย่ามีสมาธิ แม้แ่บลูยัเทียบเธอไม่ไ้่ายนี้ึเหมาะับเธอ บลูเปลี่ยนมาทำหน้าที่อื่นอย่าารสลัลายลายอหอามิ้นส่วนที่ทำมาอนแรแทน เห็นแบบนี้แ่บลูมีวามเป็นศิลปะมาเลยทีเียว
“็อๆ อ็อปทั้หมเรียบร้อยแล้ว่ะมาสเอร์บลู”
หายไปไม่ถึ 2 ั่วโมโรเบอร์้าลับมาพร้อมลูแ้วเวททั้หม 8 ลู ในอนนี้ส่วนประอบอ เนสเปีย ็พร้อมแล้วใ่นั้นือื่ออหอโ่นี้นั้นเอ ฝั่มารีเอลใบมีทั้หม็ถูลับมเรียบร้อย่อนเริ่มประอบทั้หมเ้า้วยัน เริ่มาส่วนโ่หรือัวหอ ลูอ็อปถูิเ้าไปทีละลูพร้อมมีโรเบอร์้า่อยถ่ายพลัเวทอเธอให้ลูอ็อปทำาน มันปล่อยพลัไหลไปามัวหอึรเป็นแทสวยาม่อนะเริ่มประอบส่วนปลาย ลูอ็อปที่ให่ที่สุนั้นแยาส่วนอื่นัเน
มันไม่เื่อ่อหรือิับอะไรอ้านับเลย มันใ้พลัเวทา้ามับเพื่อรึให้ัวเออยู่ับที่และใบมีราวับอไม้ทั้หลาย่อยๆถูนำมาประอบ มันลอยล้อมรอบลูอ็อปไปมาเหมือนลีบอไม้ริๆ ในที่สุหออเฟรย่า็เสร็เรียบร้อย
“นี้ือ....”
ทุนย้ายมาภายในห้อรับแทาหน้าร้าน เฟรย่าำลั้อมอหออนเอบนโ๊ะไม้ มันถูทำึ้น้วยวัถุิบมามายและสร้าไ้ามแบบไม่ผิเพี้ยน ระาษแห่ินนาะสร้าสิ่ที่เหมาะสมที่สุอผู้ใ้ แ่ารทำามนั้นเป็นอะไรที่ยา หาทำไ้ถึ 70% ็ถือว่าเ่มาแล้วแ่ายรหน้านนี้... ทำมันึ้นมาไ้รบ 100%
“เนสเปีย มันมีสอรูปร่าหนึ่ือหอ ใบมีทั้หมะประบันับอ็อปรส่วนหัวหอเหมือนอไม้ที่ยัไม่บานลีบ สอือโ่เวทมนร์ มันอบสนอ่อเวทมนร์อผู้ใ้มันสามารถเลื่อนไหวไ้ามที่เธอ้อาร ใ้โมีระยะลาและไล ถ้าใ้ีๆเธอใ้มันปัารโมีาเวทมนร์หรือลูธนูไ้ไม่ยา” บลูอธิบายารใ้านอหอให้เฟรย่าไ้ฟั
หิสาวเอื้อมมือสัมผัสับเนสเปีย มันอบสนอ่อพลัเวทอเฟย่าในทันที โ่โ้เหยียรเหล่าอ็อปทั้หลาย่าทอเสียึ้นมาเล็น้อพร้อมสำหรับบรรุพลัเวทเ้าไป ไม่รอ้าหิสาวับมันวไปมาระแสลมาารวัแว่หอลอยผ่าน มันราวารร้ายรำอันน่าูมผู้
“ามมาเราะทสอบใ้ริัน” ายหนุ่มล่าวและให้ทุนไปยัลานหลัร้าน
เป็นทุรั้สำหรับารทสอบอาวุธที่ีึ้น ผู้ทบสอบมัะเป็นเมสไลม์อย่าโรเบอร์้า้วยุสมบัิอเผ่าพันธุ์ทำให้เธอเหมาะอย่ายิ่ในารเป็นผู้ทสอบอาวุธ เพียแ่ว่ารั้นี้่าออไปบลูเินไปยัฝั่ร้ามับเฟรย่าพร้อมหันมาทาเธอ รั้นี้บลูะเป็นผู้ทสอบเนสเปีย้วยัวเาเอ
ทำเอาโอเอร์สาวผิวปาึ้น ส่วนเมสไลม์อย่าโรเบอร์้าไม่ไ้แสท่าทีอะไร มันไม่บ่อยนัที่บลูะเป็นนมาทสอบอาวุธ้วยัวเอ มันเป็นารบอว่าอาวุธิ้นนั้นมีอานุภาพมาเสียนัวโรเบอร์้าอาไม่สามารถทนรับารโมีไ้ เป็นารบอถึวามร้ายาออาวุธิ้นนั้นเมื่อ้อปลปล่อยพลัเ็มสูบ
“นาย่าบลู..ะไม่ใ้อะไรป้อันเลยรึ?”
เฟรย่าเอ่ยถาม ำอบนั้นถูไโยารปลเราะส่วนแอายหนุ่มออ ออร่าสีน้ำเินพัไหวไปมาราวมีีวิ ่อนบาสิ่ะ่อยปราออาฝ่ามือ้านั้นาบรูปทรแปลาอีเล่ม มันไม่ไ้ยาวมานัพอีับัวอายหนุ่มไ้วัแว่ าบรูปทรสี่เหลี่ยมผื่นผ้าเล่มยาวนั้นูยัไ็ไร้ึ่มาบ มันเหมือนแท้เหล็มาว่าะเป็นาบ้วย้ำไป มันสร้าวามสสัยับใรหลายนมีเพียนาร้านอุปร์
“พร้อมแล้ว็เ้ามาไ้ทุเมื่อ” บลูพู ท่าทีอเานั้นไม่ไ้เรลัว่อเธอเลยแม้แ่นิเียว
“เ่นนั้น เราไม่เรใแล้วนะนาย่า”
บำลีบใบมีที่ประบันบนหอแออ ใบมีเหล่านั้นพุ่โมีไปยัายหนุ่ม้วยวามรวเร็วาทุทิศทา วามเร็วอมันแม้แ่เรียยัมอามแทบไม่ทัน อีไม่เท่าไรมัน็ะถึัวอบลูแล้ว...
เร้ๆ!!!
เพียเอี้ยวัวหลบออไป ายหนุ่ม็สามารถรอพ้นามมีเหล่านั้นไ้อย่า่ายาย แม้ะใแ่เฟย่าเอ็าเอาไว้แล้วว่าอีฝ่ายนั้นสามารถหลบารโมีอเธอไ้ มืออเธอปล่อย้ามหออน่อนมันะบินแหวอาาศรเ้าหาบลู ใ่แล้วรั้แรเฟรย่า็สามารถวบุมเนสเปียไ้อย่าสมบูร์แบบ อาวุธทั้ 7 ิ้นำลัโมีาทุมุมเ้าหาัวบลู าบในมือถูยึ้นปัป้อพวมันในทันที ประายสายฟ้าปราึ้น่อนร่าเานับสิบๆทับ้อนัน เนสเปียอเฟรย่าถูปัารโมีไปไ้ทั้หมอย่ารวเร็วมันระเ็นไปนละทาับัวหอที่ลอยมาหาเธอ เฟรย่าวบุมมันไม่ให้โนหอทำร้ายัวเอ่อนะุมให้มันบินรอบายเธอ หิสาวมอไปยัอีฝ่าย
บลูไม่ไ้แสวามัวลอะไรเลยาารโมีอเธอทั้สอรั้ราวับว่า...ายหนุ่มมอออั้แ่แรแล้ว ารทลอโมี้วยพลัายภาพผ่านไปราวนี้เป็นเวทมนร์บ้าแล้ว ลูอ้อปทั้แปเรือแสึ้น่อนเวท [หอแห่ปพี] ฟุ่ึ้นาใ้เท้าอายหนุ่ม มันส่ร่าเาให้ลอยึ้นลาอาาศไร้หนทาในารหลบหนี าม้วยเวทมนร์ [ระสุนสีธาุ] พร้อม้วยใบมีที่ระายไปแล้ว็พุ่เ้ามาโมีายหนุม้วย รั้นี้บลุหมทาให้หนีแล้วริๆ
เสียระเบิัึ้นพร้อมวันลอยโยึ้นไร้วี่แววอายหนุ่ม ผู้ถือรอพลัอพระเ้าไม่มีทาะสิ้นท่า่ายายปานนี้ เฟรย่าแสสีหน้าัวล ่อนใบมีบินลับมารวมเป็นอไมู้มัเิม เสียอันุ้นเยัึ้น
“ไม่เลวสำหรับารใ้รั้แร”
บลูเอ่ยา้านหลัอทุน ายหนุ่มไร้รอยี่วนใๆ มันทำให้ัวเฟรย่า และนอื่นๆ่าอใับสิ่ที่เิึ้น เามาปราัว้านหลัไ้อย่าไร รอาารโมีรอบทิสทาอเฟย่าไ้ยัไัน? แม้ะสสัยแ่ัวเฟรย่าเอเ็บวามสสัยนั้นไป
“อบุนาย่าบลู..มันเป็นอาวุธที่เหมาะับเรามาๆ” เธอล่าว
“เป็นอันว่าานอทานี้บแล้ว อย่าลืมอยูแลรัษา้วยล่ะ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น